Sunday, July 31, 2011

ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတက္မည္ အပိုင္း(၂)


အရင္အပိုင္း(၁)မွာတုန္းက မရွင္းမလင္းေရးထားမိခဲ့တာတစ္ခုရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတက္္တဲ့အခါ ၁၂ တန္းလို႔အလြယ္တစ္ကူေရးလို္က္မိတာပါ။ စိတ္ထဲမွာ ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတတ္မည္ဆိုတာကို ဂ်ပန္သြားခ်င္တဲ့သူေလာက္ပဲစိတ္၀င္စားမယ္။ ဂ်ပန္လာမယ့္သူကလည္း ဒါေတြသိထားပါတယ္ဆိုၿပီး အလြယ္တစ္ကူေရးလိုက္တာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ေတာ့ ေက်ာင္းစရိတ္ကိုေရးမိတာပါ။
ဂ်ပန္မွာကေငြကို ေသာင္းအထက္ၿဖစ္သြားရင္ တစ္သိန္းဆိုတာထက္ ၁၀ေသာင္းတို႔ ေသာင္း၁၀၀ စသည္ၿဖင့္ အသံုးၿပဳၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔တစ္သန္းလို႔ မသံုးပဲ ၁၀ သိန္းလို႔ သံုးသလိုမ်ိဳးေပါ့ေလ။

အတန္း ၁၂ တန္းဆုိတာကေတာ့ ဂ်ပန္မွာ မူလတန္းက ၆ နွစ္၊ အလယ္တန္းက ၃ နွစ္ နဲ႔ အထက္တန္း ၃ နွစ္၊ စုစုေပါင္း စာသင္နွစ္ ၁၂ တန္းၿပီးမွ တကၠသိုလ္ဆိုတာၿဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မတို႔ ၿမန္မာၿပည္က ၁၀ တန္းေအာင္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ၂ တန္းလိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿမန္မာၿပည့္က ၁၀ တန္းေအာင္ေတြက ဒီမွာ ဂ်ပန္စာ ၂ နွစ္ ၿပန္တက္ရတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔ေတာ့ ဂ်ပန္စာတစ္နွစ္နဲ႔တင္ တကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ေၿဖၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ေခတ္ undergrad တုန္းက ၿမန္မာၿပည္မွာ ၁၂ တန္းရွိရမယ္ဆိုၿပီး ေခၚတာပါ။ ဒီေတာ့အမ်ားစုက ဒုတိယနွစ္ေတြပါလာၾကတာပါ။ အဲ့ေခတ္တုန္းကအသက္ကို ၁၉ နွစ္ၿပည့္ၿပီး ၂၂ နွစ္ထက္မေက်ာ္ရဆိုၿပီးေခၚၾကတာပါ။

ဘြဲ႔လြန္ စေကာလာ (Master, Ph.D.) အတြက္ ဘာေတြလိုမလည္း။
မာစတာ စၿပီးေလွ်ာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ၿမန္မာၿပည့္ဘက္က
အစိုးရ၀န္ထမ္းအမ်ားစုေလ်ွာက္လို႔ရၾကတာကေတာ့ ယခင္မြန္ဘူးေ၇ွာ(Monbusho) ယခု
မြန္ဘူးခကခုေ၇ွာ(Monbukagakusho)လို႔ေခၚၾကတဲ့ ဂ်ပန္ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနရဲ႔ Fully scholar ပါပဲ။ အၿပင္က သူေတြေလ်ွာက္တာအေတာ္ကိုနည္းပါတယ္။ အၿပင္ကေနလည္း(အစိုးရ
၀န္ထမ္းမဟုတ္သူေတြလည္း)ေလွ်ာက္လို႔ရပါတယ္။ သူရဲ့အားသာခ်က္က မာစတာ၂ နွစ္ၿပီးလို႔ ကိုယ့္ပေ၇ာ္ဖက္ဆာက ေထာက္ခံတယ္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ Ph.D. ကိုဆက္တက္လို႔ ရတာ က အားသာခ်က္ပါပဲ။ အမ်ားစုက ဆက္ၿပီးရၾကပါတယ္။ ဘယ္လို ဆိုရင္ မာစတာကေန Ph.D. ဆက္ေလွ်ာက္လို႔ရသလည္းဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ သီးစစ္က အနည္းဆံုး A grade သို႔မဟုတ္ A+ ေတာ့ရဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ ေမဂ်ာေတြမွာေတာ့ ဆရာနဲ႔အဆင္ေၿပတယ္ဆိုရင္ B ေလာက္ဆိုရင္ကို လက္ခံေပးတာရွိတယ္လို႔ေၿပာပါတယ္။ အစိုးရ၀န္ထမ္းအမ်ားစုကေတာ့ မာစတာၿပီးတာနဲ႔ Ph.D. ကို ဆက္ၿပီးေလ်ွာက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္ (ေတြ႔ရသေလာက္ေၿပာတာပါ)။  အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူလည္း အလုပ္မလုပ္ေသးဖူးဆိုရင္ ဆက္တက္ေပါ့ ။ မာစတာကေန ဆက္ၿပီးတက္မယ့္သူၾကေတာ့ Ph.D. ကို ၃ နွစ္အတြင္းၿပီးေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ မြန္ဘူးေရွာ စေကာလာက အမ်ားဆံုး ၅ နွစ္ပဲေပးတဲ့အတြက္ ၂ နွစ္ကို မာစတာမွာသံုးလိုက္ၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္ပါ။ ၃ နွစ္နဲ႔ မၿပီးသြားတဲ့သူေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ လြယ္ကူစြာမေတြးမွိေအာင္ ေရးရတာပါ။

တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ လာကတည္းက Ph.D. အတြက္ဆိုေပမယ့္ ၁ နွစ္ကိုေတာ့ research student အေနနဲ႔ တက္ရပါတယ္။ စကတည္းက Ph.D. အတြကလက္ခံေပးထားၿပီးလို႔ လာတယ္ဆိုေပမယ့္ စာေမးပြဲေတာ့ေၿဖရပါေသးတယ္။ သူတို႔လိုမ်ိဳးၾကေတာ့ ၁ နွစ္ research နဲ႔ ေနာက္၄ နွစ္ကို Ph.D. အတြက္
ေအးေဆးလုပ္နိုင္ၾကတာလည္းရွိပါတယ္။
ဒီပို႔စ္မွာအဓိက ေရးမွာကေတာ့ အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူမ်ားအတြက္  မာစတာအတြက္ စေကာလာေလ်ွာက္မယ္ဆိုရင္ပါ။
အထက္မွာေၿပာခဲ႔တဲ့ ၁။ Monbusho
                            ၂။ ADB Asian Development Bank
                            ၃။ World Bank
စေကာလာတို႔ၿဖစ္ပါတယ္။

လတ္္တစ္ေလာမွာ World Bank ကေန ၿမန္မာ ေတြလည္းစေကာလာရတာေတြ႔ပါတယ္။ နွစ္ရွည္ေတာ့မဟုတ္ပဲ ၆ လ တို႔ဘာတို႔ေတာ့ၿမင္ဖူုးပါတယ္။
World Bank ကေန လက္ရွိ ၂ ႏွစ္ စေကာလာနဲ႔ လာထားတဲ့သူငယ္ခ်င္းနိုင္ငံၿခားသားေတြကေတာ့အေတာ္ကို level ၿမင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္သင္ယူမယ့္ေမဂ်ာအေၿခခံ မရွိခဲ႔ၾကဘူးသူေတြ ပါလာၾကေပမယ့္ သူတို႔ေတြက သင္ယူမယ့္ေမဂ်ာကို တစ္ခ်ိဳ႔ မာစာတာ ၿပီးထားၿပီးသားေတြပါပါတယ္္။ ဒါကသိထားရေအာင္ေၿပာတာပါ။ ခက္လြန္းတယ္ မရနိုင္ဘူးလို႔ေၿပာတာမဟုတ္ပါ။

ၿမန္မာ ေတြအတြက္ အခြင့္အေရးမ်ားမ်ားရနိုင္တာဆိုရင္ ADB နဲ႔ မြန္ဘူးေရွာ စေကာလာပါ။
ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာနိုင္ငံဟာလည္း ADB အဖြဲ႔၀င္ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ADB ရဲ့ စေကာလာကိုေလ်ွာက္လို႔ရတာပါ။ ADB ရဲ့သေဘာတစ္ရားဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ ဘ၀ကိုၿမင့္တင္ဖို႔ဆိုတဲ့ သေဘာတရားမ်ားရွိေလသလားပါ။ (ဆရာရဲ့ တရား၀င္ မဟုတ္တဲ့ေၿပာစကားပါ)။
လက္တေလာမွာလည္း ADB နဲ႔ လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊သူမွာ ေက်ာင္းသူက ပိုမ်ားသလားလို႔ေလ။


ဘယ္ေမဂ်ာေတြ ေလွ်ာက္ၾကသလည္း

MBA, MPA, Public Policy, IR, Eco. ေမဂ်ာေတြမ်ားပါတယ္။ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ေရးခ်တာပါ။တၿခားေမဂ်ာေတြလည္းရွိပါတယ္။

၂၀၁၂ စာသင္နွစ္အတြက္ ရန္ကုန္က ကၽြန္မနဲ႔အလုပ္တူလုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ ဒီနွစ္ေအာင္ပါတယ္။  ၉ လပိုင္းဆို လာမွာပါ။
ကၽြန္မ တိုက္တိုက္တြန္းတြန္းနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ဂိုက္လိုင္းေတြေပး (သူကအင္တင္တင္ဒါေတာင္) ဒီဘက္က လိုခ်င္ေလာက္တဲ့အခ်က္နဲ႔လည္းသူက ကိုက္ညီတယ္လို႔ထင္လို႔ အတင္းေလ်ွာက္ခိုင္းလိုက္တာ ေအာင္ပါတယ္။ (ကၽြန္မ တအား၀မ္းသာမိလို႔ပါ။ ကိုယ္တိုင္သူမ်ားေပးတဲ့စေကာလာစားေနရေတာ့ သူမ်ားေတြကိုလည္း ကိုယ့္လိုခံစားေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ တိုက္တြန္းမိလိုက္တာပါ) လိုအပ္တဲ့အင္ေဖာ္ေမး၇ွင္းေတြ ကၽြန္မ ၃ ေယာက္ေလာက္ကို ၂၀၁၀ တည္းက လွမ္းၿပီးပို႔ေပးပါတယ္။
တစ္ေယာက္မွတုတ္တုတ္မလွုပ္ဘူး ။ ဒီနွစ္ထပ္ၿပီး အဲ့ထဲက ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ဒီဘက္ကေန ဆူဆူဆဲဆဲ (ခင္လြန္းလို႔ပါ) ေလ်ွာက္ပါဘာညာဆိုမွ ေလွ်ာက္ေတာ္မူတယ္။ အိုင္တီ ေလွ်ာက္တဲ့သူကေတာ့ ဒီနွစ္ အခြင့္အေရးမရသြားရွာပါဘူး။

ADB စေကာလာကို ေလ်ွာက္မယ္ဆိုရင္ ၂ လပိုင္းေလာက္မွာလိုအပ္တာေတြ ေက်ာင္းကို လွမ္းပို႔ရပါတယ္။
၃ လပိုင္းေလာက္ဆိုရင္ ေလ်ွာက္တာကို လက္ခံတယ္မခံဘူးဆိုတာကို ေက်ာင္းကၿပန္အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။
ေက်ာင္းက လက္ခံတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေက်ာင္းနဲ႔အင္တာဗ်ဴးပါတယ္။ ေနာက္ေက်ာင္းနဲ႔ ဗ်ဴးတဲ့အခါ ေမလ္းနဲ႔ လွမး္ၿပီး ပေ၇ာ္ဖက္ဆာနွစ္ေယာက္က အေမးအေၿဖ ေတြ၊ ပုဒ္ဆာလိုမ်ိိဳးနဲ႔ ကိုယ္တင္မယ့္ စာတမ္းအေၾကာင္းကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ၿပင္ဆင္ထားလည္းဆိုတာကို ေမးတာေတြပါ။
ကၽြန္မလည္းဒီတစ္ေခါက္မွ ဆရာေတြ လွမ္းေမးတာၿမင္ဖူးတာ. (ကၽြန္မတို႔စေကာလာနဲ႔ နည္းနည္းကြာတယ္) တစ္နွစ္ထက္တစ္နွစ္ ခက္လာသလိုလည္းၿမင္ရတယ္။ အဲ့လိုေၿဖရတဲ့အခါမွ အီးေမလး္ၿပန္ဖို႔ကို အခ်ိန္သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ ဆရာက ဖုန္းဆက္ၿပီး အဂၤလိ္ပ္လိုေမးေၿဖေတြလည္းလုပ္တာေတြ ရွိပါတယ္။
ေၿဖၿပီးလို႔ တစ္လေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ADB စေကာလာအတြက္ရတယ္မရဖူးဆိုတာ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားပါတယ္။


ေလ်ွာက္တဲ့အခါ ဘာေတြလိုလည္း

၁။ကိုယ့္ရဲ့ပတ္စပို႔တ္ ေကာ္ပီ
၂။အိမ္ေထာင္စုစာရင္း နိုၾတိီ .နဲ႔  အိမ္ေထာင္စုစာရင္း ေကာ္ပီ
၃။မွတ္ပံုတင္ ေကာ္ပီ နဲ႔ နိုၾတီမူရင္း
၄။ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေကာ္ပီ နဲ႔ နိုၾတီ မူရင္း
၄။ေနာက္ဆံုးထိတတ္ခဲ့တဲ့ ဘြဲ႔ လက္မွတ္ (တစ္ခ်ိဳ႔မာစတာ ၿပီးထားတဲ့သူေတြအတြက္ပါ)
၅။ကိုယ့္မွာရွိ႔တဲ့ သင္တန္းလက္မွတ္ေတြ
၆။လုပ္ငန္းခြင္ကေန recommendation letter လုပ္ငန္းခြင္အေတြၾကံဳ  ၂ နွစ္ အနည္းဆံုးရွိရပါမယ္။
၇။ ကိုယ္ဘာေၾကာင့္ ေလွ်ာက္ရတယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္..
၈၊၊ေနာက္ ကိုယ္စာသင္ၿပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ (နိုင္ငံကိုၿပန္မွာလား ဆိုတာပါ ေရးၾကပါတယ္) ။
အဂၤလိပ္စာ IELTS သို႔မဟုတ္ TOFEL ေၿဖထားတဲ့ရမွတ္
၉။ ကိုယ့္ရဲ့ သီးစစ္ ပရိုပိုဆယ္။. အနည္းဆံုး A4 8 ရြက္ေလာက္ေရးတာေတြ႔ပါတယ္။
ဒါေတြကို အကုန္လံုး Post mail နဲ႔ပို႔ရတာပါ။
သတ္မွတ္ခ်က္က TOFEL ဆိုရင္ ၅၅၀ အနည္းဆံုးပါ။ လက္၇ွိေအာင္လာၾကတဲ့သူေတြဟာ ၆၅၀ အထက္မွာရွိၾကပါတယ္။
နိုင္ငံၿခားတိုင္းၿပည္တစ္ခု မွာ မာစတာၿပီးထားၿပီးသူေတြ ေလွ်ာက္လို႔မရပါဘူး။
ယခု စေကာလာေတြဟာ အဂၤလိပ္လိုသင္မယ့္ course ေတြပါ။ နိုၾတီ လည္းပဲ အဂၤလိပ္လို ပဲလိုအပ္တာပါ။

(ယခုေအာင္တယ္ဆုိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးက အဂၤလိပ္စာမွာအမွတ္က အရမ္းကိုၿမင့္သလို ဂ်ာမန္ဘာသာကိုလည္းကၽြမ္းက်င္တဲ့ သူ လက္၇ွိမွာ နာဂစ္ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးေဒသမွာ(NGO) အလုပ္လုပ္ေနသူပါ။ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အေၾကာင္းရာကို ပရိုပိုဆယ္အေနနဲ႔ေရးသြားပါတယ္။)
ပရိုပိုဆယ္. (ကိုယ့္ ဘာအေၾကာင္းရာကို သီးစစ္လုပ္မွာလည္းဆိုတာ အတိအက်ေရးရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းေရာက္ၿပီးမွ ေဒတာအေနထားေပၚမူတည္ၿပီး သီးစစ္ေခါင္းစဥ္ကိုေၿပာင္းလို႔ရပါတယ္။
ဆရာနဲ႔ညွိၿပီးေၿပာင္းတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။
ကိုယ္ေရးပီးတင္လိုက္တဲ့ သီးစစ္ ေခါင္းစဥ္ေပၚမူတည္ၿပီး ကိုယ့္အေပၚဗ်ဴးမယ့္ ဆရာ လက္ခံမယ့္ဆရာ ေက်ာင္းက သတ္မွတ္တယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဗ်ဴးတဲ့ဆရာမတူၾကလို႔ပါ။
လိပ္မူတဲ့အခါ ေက်ာင္းကို ပဲ လိပ္မူၾကတာပါ။ ဘယ္ဆရာရယ္လို႔ လိပ္မူတာမဟုတ္ဘူးေလ။

အသက္ကန့္သတ္ခ်က္။ ၿမန္မာၿပည္အတြက္ကို ၃၅ ထိ pass ေပးတဲ့ပံုရွိပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ၂၂ နွစ္ၿပည့္ၿပီး ၂၈ ထက္မေက်ာ္ရလို႔ လည္းသိရပါတယ္။ ၃၅ နဲ႔ေအာင္လာတဲ့သူေတြရွိသလို( ၿမန္မာ) အသက္ငယ္ေပမယ့္ လုပ္ငန္း အေတြ႔ၾကံဳ ၂ နွစ္မရွိလို႔ က်တဲ့သူ (နိုင္ငံၿခားသား) ေတြလည္းရွိပါတယ္။
လတ္တစ္ေလာ မြန္ဘူးေရွာစေကာလာန့ဲ ေရာက္ေနသူက လုပ္ငန္းအေတြ႔ၾကံဳ မရွိလုိ႔ ADB ေၿဖလို႔ မရခဲ့ဘူးလို႔ ၿပန္၇ွင္းၿပဖူးလို႔ပါ။

ဘာလိုအေၾကာင္းရာေတြ ေရးၾကသလည္း ။

သူမ်ားေတြရဲ့သီးစစ္ေခါင္းစဥ္ေတြကို ဘေလာ့မွာ ၿပန္ၿပီးဒီအတိုင္းတင္ဖို႔ဆိုတာမၿဖစ္နိုင္လို႔
အနီးစပ္ဆံုး ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။


Monetary Policy and …………………………………
Financial development and…………………………………….
Fiscal policy and ………………….: The case study on ………………………….
Regional Development of………………….sector and ………………………
Micro credit firm and constraints……………….
Deforestation and regional economy…………………………….
Women Empowerment and ……………………………….
Remittance and……………………….
Migrant Labour issue and……………………………
Trade and ………………
Safety net နွင့္…………………………………..

ကၽြန္မဆိုရင္ (………….) role on မဟာမဲေခါင္ေဒသနွင့္ The case study on (…….) ပါ။

အထက္မွာတင္ၿပလိုက္တဲ့ေခါင္းစဥ္ေတြဟာ သာမန္ေခါင္းစဥ္ေတြပါ။ ကြန္႔နိုင္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ေပပါေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဘယ္လိုလူေတြလာၾကသလည္း ဆိုရင္ေတာ့ ဘဏ္ေတြမွာ လုပ္ေနၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက Theorically နဲ႔တင္မဟုတ္ပဲ စာတမ္းေတြကို empirical analysis လုပ္ရပါတယ္။
အဲ့လိုလုပ္ရတဲ့အခါမွလည္း ဆရာအမ်ားစုကေတာ့ micro level ကိုၾကိဳက္နွစ္သက္ၾကပါတယ္။ ၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ macro level ကိုပဲ အသံုးမ်ားၾကပါတယ္။

ၿမန္မာၿပည္က တစ္ခ်ိဳ႔ေသာတင္လာတဲ့ ေပပါေတြ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိမွာၿမန္မာၿပည္ကို ၿပန္ၿပီး contribute လုပ္နိုင္မလုပ္နိုင္ဆိုတာေတြလည္းဆရာေတြက စဥ္းစားသလို ကိုယ္တင္လိုက္တဲ့ေပပါကို တာ၀န္ယူၿပီး လုပ္ေပးမယ့္ ပေရာ္ဖက္ဆာ မရွိဘူး ။ သုိ႔မဟုတ္ သူမ်ားလုပ္ၿပီးသားဆိုရင္ေတာ့ …………………………………. 

သူနဲ႔ၾကမွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ ဆိုင္ .. သူနဲ႔ၾကမွ…. တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ လို႔ ဆိုရယံုပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။


ေနာက္ပို႔စ္မွာေလ်ွာက္လို႔ရတဲ့ ေက်ာင္းလင့္ခ္ေတြ၊ အသံုးစရိတ္တို႔ ၊
ေက်ာင္းၿပီးရင္ဆိုတာေလးေတြ ဆက္ၿပီးေရးပါ့မယ္။ ဒီပို္႔စ္ကို မွတ္မိသေလာက္အေၾကာင္းရာမ်ားနဲ႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။


(ၿပန္ၿပင္ဆင္ခ်က္)စေကာလာေလ်ွာက္နည္းကို အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူေတြ အတြက္ရည္ရြယ္ၿပီးေရးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအသံုးနွုန္းမွာ အၿပင္လူ  တို႔ အၿပင္ကေနလို႔ သံုးထားမိပါတယ္။ အၿပင္ကေနဆိုတာ အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူ  ကၽြန္မတို႔လို႔ သာမန္ရိုးရိုးအၿပင္ကလူကို ဆိုလိုတာပါ။
အစိုးရ၀န္ထမ္းဆိုမွေတာ့ ကၽြန္မမေရးလည္း  နွစ္စဥ္ေခၚတဲ့စေကာလာကို သိၾကတာပဲေလ။
ခုကၽြန္မ ေရးတဲ့ပိုစ့္က  ကၽြန္မတို႔လို႔  သာမန္ရိုးရိုး အၿပင္ကလူေတြက စေကာလာေလ်ွာက္နည္းကို သိတဲ့သူနည္းတဲ့အတြက္ ၿပန္ေ၀မွ်လိုက္ၿခင္းပါပဲ။
ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္


Monday, July 18, 2011

ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတက္မည္္ အပိုင္း ၁

ဒီပိုစ့္ကို ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတတ္ဖို႔စိတ္၀င္စားတဲ့သူမ်ား အတြက္ ရည္ရြယ္ပီး
မိမိကိုယ္တိုင္၊ တူမေလး၊ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာၿမင္ေနရတဲ့ၿမန္မာအသိုင္း၀ိုင္းရဲ့ အေနထားကို အေၿခခံၿပီးၿမင္သေလာက္ေရးတာပါ။
ကၽြန္မ ဒီပို႔စ္ကို self finance student နဲ႔ fully scholar ဆိုၿပီး  ၂ ပိုင္းခြဲပါမယ္။  fully scholar မွာ graduate နဲ႔ postgrad ကို အဓိကထားၿပီး ေရးပါ့မယ္။
ဒီပို႔စ္မွာေတာ့ self finance , undergrad ကို ရွင္းၿပပါ့မယ္။
တကၠသိုလ္စၿပီးတတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္  လိုအပ္တဲ့အရာေတြကို ရန္ကုန္မွာစံုစမ္းၾကေတာ့မွာပါ။
အမ်ားစုကေတာ့ ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတက္မယ္ဆိုရင္ ၁၂ တန္းလိုပါတယ္။ ကၽြန္မပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း တစ္ခ်ိဳ႔ ဂ်ပန္စာေက်ာင္းအရင္တတ္ၿပီး။  
တစ္ခ်ိဳ႔ တစ္ခါတည္းတကၠသိုလ္ကို တန္းၿပီးတက္ေနတဲ့သူေတြရွိေနပါတယ္။
ကၽြန္မကေတာ့ ဂ်ပန္စာအတန္းတက္ၿပီးမွ တကၠသိုလ္ေလွ်ာက္တဲ့ အေၾကာင္းရာကိုေရးပါမယ္။  ကၽြန္မက ေကာလိပ္မတက္ခင္္ ဂ်ပန္စာအတန္းတစ္နွစ္( Language Institute) အရင္တက္ခဲ့ရပါတယ္။
Language institute  ထဲက Monbusho  fully scholar ၿဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ self finance ေက်ာင္းသားေတြ ရန္ကုန္က သင္တန္းေတြမွာ  ေမးစမ္းပံုေတြ မသိပါဘူး။ မေရးနိုင္ပါဘူး။ ဒီေရာက္ၿပီးမွ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုပဲေရးပါ့မယ္။
ကၽြန္မတို႔ ေခတ္နဲ့ေတာ့ကြာေကာင္းကြာနိုင္ေပမယ့္ လက္ရွိက ပိုလိုေတာင္လွမ္းလို႔လြယ္ပါတယ္။

ၿမန္မာၿပည္မွာဂ်ပန္စာေက်ာင္းေတြမ်ားသလို ဂ်ပန္နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ေက်ာင္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုက ဒီကနာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတာ
သိပ္မေတြ႔ရပါဘူး။ ၿမန္မာၿပည္က ဂ်ပန္စာသင္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ စာသင္လာခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ပန္လာတဲ့အခါမွာလည္း သူတို႔ နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ JapaneseLanguage School ကို အရင္တက္ခိုင္းပါတယ္။ ၁ နွစ္သို႔မဟုတ္ ၂ နွစ္ ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ေကာလိပ္ သို႔မဟုတ္ တကၠသိုလ္ကို တက္လို႔ရပါမယ္။ အဲ့ဒီ့မွာ ဒီက Language School ကေန ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ေကာလိပ္ သို႔မဟုတ္ တကၠသိုလ္ကို ၀င္ခြင့္ေၿဖၾကပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ေက်ာင္းေတြရဲ့  ၀င္ခြင့္က ေအာင္ကိုေအာင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ေဖာက္ထြက္ၿပီး တၿခားတကၠသိုလ္ကို လွမ္းရဲတဲ့ေက်ာင္းသားလည္းအားက်ဖြယ္ရာရွိပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ေနရာေတြမွာပဲ ဆက္တက္မယ့္ ေက်ာင္းသားအတြက္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားရဲ့ Grantor လိုတယ္ဆိုတဲ့ကိစၥ မပူရပါဘူး။ သူတို႔ေက်ာင္းေတြကပဲတာ၀န္ယူေပးသြားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ဘာေတြၿဖစ္လာသလည္းဆိုရင္... ဥပမာ ..
ရန္ကုန္မွာလည္း ရွိတဲ့ Language School (kyikyi school ပဲထားပါေတာ့ )။

(၄င္းဂ်ပန္စာေက်ာင္းဆိုရာတြင္ ခုရွိမရွိေတာ့မသိရေတာ့ပါ)။ ၂၀၀၇ မွာအဲ့ဒီ့ေက်ာင္းကေနလာတဲ့  အသိညီမေလးေတြေက်ာင္းတတ္ဖို႔ ဂ်ပန္ကိုလာပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ဒီမွာရွိေနခ်ိန္နဲ႔တိုက္ဆိုင္ေတာ့ ေက်ာင္းကိုလိုက္ပို႔မိပါတယ္။ ၄ ထပ္တိုက္တစ္တိုက္ကို ၂ လႊာကို ေက်ာင္းအေနနဲ႔လုပ္ထားပါတယ္။  ေၿပာရရင္ က်ဴရွင္သာသာနီးပါးကိုေက်ာင္းလို႔ေခၚေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၿမန္မာေက်ာင္းသား ၂၅ ေယာက္နဲ႔ တရုတ္ေက်ာင္းသား ၂၀ေလာက္ေနာက္တၿခားနိုင္ငံသား ေက်ာင္းသားနည္းနည္းေလာက္နဲ႔ ေက်ာင္းက လူ၁၀၀ေတာင္မၿပည့္ပါဘူး။ ပထမဆံုးၿမင္ဖူးၿခင္းပါ။

ကၽြန္မသိထားခဲ့တဲ့ Language School ဆိုတာက လူ ၇၀၀ နဲ႔အထက္ ရွိတဲ့ Language School ၾကီးပါ။ ေက်ာင္းရဲ့နာမည္ေပၚမူတည္ၿပီး Language School နာမည္ေပၚမူတည္ၿပီး သြားလို႔ရတဲ့ေက်ာင္း ေလ်ွာက္လို႔ရတဲ့ေက်ာင္း ေတြကလည္း သိသာပါတယ္။ ေလ်ွာက္တာေတာ့ ေက်ာင္းတိုင္းေလ်ွာက္လို႔ရပါမယ့္ ဒါေပမယ့္ နာမည္ရွိတဲ့ Status တစ္ခုရွိေနတဲ့ေက်ာင္းေတြကိုၾကေတာ့ နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္ေတြက ေန ေက်ာင္းေလ်ွာက္ရန္ အၿမဲလာၿပီးေၾကာ္ၿငာေပးပါတယ္။ ဒါက နာမည္ရွိၿပီးသား Japanese School မွာတက္ၿခင္းရဲ့ advantage ပါ။

နာမည္ရွိၿပီးသားၾကီးတဲ့ေက်ာင္းနဲ႔ ေစာနက ရန္ကုန္ကေနခ်ိတ္လာတဲံ့တစ္ခ်ိဳ႔ေသာေက်ာင္းေတြၾကေတာ့ အေပၚမွာကၽြန္မ ရွင္းၿပခဲ့သလိုပါပဲ။ ဆက္တက္ရမယ့္ ေကာလိပ္အဆင့္က  သိပ္နာမည္မရွိဘူးဆိုရင္ ...ဘယ္မွာသိသာသြားနိုင္မလည္း ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အထိေတာ့မသိသာပါဘူး ေက်ာင္းလည္းၿပီးေရာ။ အလုပ္ကလာပါၿပီ။  အကယ္၍ေက်ာင္းၿပီးရင္ ဂ်ပန္မွာ တရား၀င္အလုပ္လုပ္ၿပီး ရပ္တည္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ နာမည္ၾကိး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေကာင္းကေနထြက္တဲ့အတြက္  အလုပ္ရဖို႔အခြင့္အေရးနဲ႔  အလုပ္ေလ်ွာက္လို႔ရတဲ့နယ္ပယ္ ဟာ ပိုက်ယ္ၿပန့္ပါတယ္။

ကဲ စရိတ္အေနနဲ႔ေရာ ....
ရန္ကုန္ကေန ခ်ိတ္ေပးလိုက္တဲ့တစ္ခ်ိဳ႔ေသာေက်ာင္းေတြဟာ တစ္နွစ္ကိုမွ အလြန္ဆံူုး ၅ ေယာက္ကေန ၂၀ ေပါ့ ။ေခၚလို႔ရတာပါ ။ဒါေတာင္လ၀က က လက္မခံရင္ လာတက္လို႔မရတဲ့ သူကရွိပါေသးတယ္။ လူသာနည္းတာအဲ့ေက်ာင္းေတြရဲ့ စရိတ္ကေတာ့မေသးပါဘူး။
နာမည္ၾကီး Japanese Institute ေတြဟာ တစ္နွစ္စာ ေသာင္း ၈၀ နီးပါးကေနစပါတယ္။ ရန္ကုန္က ခ်ိတ္လာတဲ့ Language school ကလဲ ေသာင္း ၆၀ အထက္ေတာ့ရွိပါတယ္။
ေက်ာင္းၾကီးၾကီးေတြကေတာ့ grantor လိုအပ္ပါတယ္။ဒီေတာ့ အဆက္အစပ္မရွိတဲ့သူေတြအတြက္ က ရန္ကုန္ကေန ခ်ိတ္ဆက္ေပးလိုက့္မယ့္ေက်ာင္းကသာလွ်င္ အဆင္ေၿပေနတာေတြ ရွိလို႔ ရန္ကုန္က ခ်ိတ္လိုက္တဲ့ေက်ာင္းမွာပဲ ေနရတာနားလည္ေပမယ့္။ Language School ၿပီးလို႔  တကၠသိုလ္တက္္ေတာ့မယ္ဆိုရင္၊
ဘ၀ကို ဂ်ပန္မွာ  ေရရွည္ၿမွပ္နွံမယ္ဆိုရင္ နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းတစ္ခုခုကို သာ သတိၱရွိရွိ
၀င္ေလွ်ာက္ဖို႔ကိုသာတိုက္တြန္းပါတယ္။

စာသင္ခ်ိန္
 Language School ေတြက ေန႔တစ္၀က္ပဲ ေက်ာင္းတက္ရပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ပိုရပါတယ္။ language School အၾကီးေတြၾကေတာ့  တေနကုန္အတန္း နဲ႔ တစ္နွစ္တိတိ ကို စာကိုေသခ်ာလုပ္ရပါတယ္။
ေက်ာင္းသားကိုု တကၠသို္လ္၀င္ခြင့္ေၿဖဖုိ႔လိုအပ္တဲ့စာကိုက်င့္ေပးသလိုမ်ိဳးနဲ႔ကို ေသခ်ာၿပင္ဆင္တာေပးတာပါ။ ဂ်ပန္စာကို  အေၿခခံကေနသင္သလို ၊ အေၿခခံတက္စရမလိုပဲ advance Japanese သိုမဟုတ္ intermediate ဆိုၿပီးလည္းအတန္းေတြရွိပါတယ္။
အမွန္တစ္ကယ္ သင္ၾကားၿပီး နာမည္လည္းၾကီးတဲ့အတြက္ ၀င္ခြင့္ရာသီေရာက္ခါနီွးၿပီးဆိုရင္ နာမည္ၾကီး ပုဂၢလိကတကၠသို္လ္ေက်ာင္းေတြ၊ အစိုးရေက်ာင္းေတြကေန  ေက်ာင္းသားေတြ၀င္ခြင့္ေၿဖဖို႔ စေကာလာနဲ႔လာမ်ွားပါတယ္။ တစ္ေက်ာင္းမရ တစ္ေက်ာင္းဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႔  ၃၊ ၄ ေက်ာင္းေၿဖပါတယ္။ ေဖာင္ဖိုးေတာ့သြင္းရတာေပါ့။  ရလာတဲ့ေက်ာင္းေတြထဲကမွ တစ္ခ်ိဳ႔လည္း စေကာလာ ရမယ့္ ေက်ာင္းကိုပဲ တက္ၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႔ နာမည္ၾကီးေက်ာင္းကိုပဲ ေရြးတဲ့ေက်ာင္းသားလည္းရွိပါတယ္။
စေကာလာဆိုတဲ့သေဘာမွာ ..

နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္ေတြဟာ နွစ္စဥ္ေက်ာင္းသားဦးေရရယ္အင္တာေနရွင္နယ္ ေက်ာင္းသား
စံုလင္စြာလည္းရွိခ်င္ၾကပါတယ္။ သူတို႔မွာလည္း စံတစ္ခုက ရွိထားတယ္လို႔ေၿပာပါတယ္။  ဥပမာဆို ရရင္ တရုတ္က မ်ားတယ္ေလ၊ ေနာက္ကိုရီးယားစသည္ၿဖင့္ေပါ့။ ၿမန္မာ၊ တို႔ဘာတို႔ကနည္းေတာ့ ၿမန္မာေက်ာင္းသား ၃ ေယာက္လက္ခံမယ္လို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ေလွ်ာက္တာမွ ၂ ေယာက္ဆိုမွေတာ့ ရဖို႔က ရာခိုင္နွုန္း မ်ားၿပီေပါ့။  ေလ်ွာ့ေပါ့စဥ္းစားေပးၾကပါတယ္။ ၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြ
၀င္ခြင့္ခက္ေသာ တကၠသို္္လ္ဆိုတာေတြေတာင္ ရနုိင္ေၿခမ်ားပါတယ္။
တကၠသိုလ္ ဆိုတာ ဂ်ပန္စာလယ္ဗယ္ ၁ မွ ေလ်ွာက္ရပါတယ္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႔ေတြသတ္မွတ္ထားေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔ လယ္ဗယ္ ၂ နဲ႔တင္ လိုခ်င္တဲ့တကၠသိုလ္ကိုေအာင္သြားသူေတြရွိပါတယ္။ အစိုးရေက်ာင္းေတြကေတာ့ မရဘူးထင္တယ္။ ခုေတာ့မသိဘူး ကၽြန္မတို႔တုန္းကေတာ့မရဘူး ။
အဲ့ဒီ့မွာ ရန္ကုန္ကေန ခ်ိတ္ထားတဲ့ Language School မွာ ဂ်ပန္ေရာက္ၿပီး ၂ နွစ္နီးပါး စာသင္ခ်ိန္ရွိထားပါရက္ဆိုရင္ေတာ့ ေလွ်ာက္ရမယ့္တကၠသိုလ္ကလည္း နည္းနည္းေတာ့ စီစစ္ပါၿပီ။

ၿမန္မာအမ်ားစု ဟာ တိုက်ိဳအနီးတစ္၀ုုိက္မွာ Language School တတ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ဆက္တက္ရမယ့္ တကၠသို္လ္ေကာလိပ္ကို တိုက်ိဳနားပဲ ေရြးပါေတာ့တယ္။ နယ္ဆင္းၿပီး ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲကို သြားေၿဖသူနည္းပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္တိုက်ိဳ လည္း
ၿမန္မာမ်ားၿခင္း။
အလုပ္လြယ္မယ္ထင္ၿခင္း။
စုေနေသာေၾကာင့္ အိမ္စရိတ္သက္သာၿခင္း။
ေကာလိပ္၊ တကၠသိုလ္ေပါၿခင္း ။

ရတာနာရွိရာ ရတာနာစုေပါ့ေလ။  ၿမန္မာရွိရာ ၿမန္မာစုၾကေတာ့ ၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြဟာ  နယ္ဆင္းၿပီး နယ္က တကၠသိုလ္ေတြမွာ စေကာလာေလ်ွာက္ယူဖို႔လည္းသိပ္စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္လည္း မွန္ခ်င္မွမွန္မယ္။ တစ္ပတ္ကို အလုပ္က ၄ ရက္ေလာက္လုပ္ ပို္္က္စံစုမယ္. ရန္ကုန္အိမ္ကိုၿပန္ပို႔ခ်င္တယ္ဆို တာကိုသာ အဓိက ထားလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။

သိသူေဖာ္စား
နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ရေအာင္ စာကိုတစ္နွစ္ေလာက္ ဒုကၡခံဖို႔ တုိ႔ၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြသိပ္
စိတ္မ၀င္စားၾကပါဘူး။
ခုဆိုတူမေလးက ဂ်ပန္စာေက်ာင္းမွာတင္ ၂ နွစ္ေနမတဲ့။ အလုပ္လုပ္ရင္း အိမ္ကိုလည္း ပို႔ရင္း ေနာက္နွစ္မွ စာလုပ္ၿပီးတကၠသိုလ္ေလွွ်ာက္မတဲ့။ အံ့ေရာပဲ။
တစ္ကယ္က နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္ေတြရဲ့ စေကာလာ မွာ  တစ္ခ်ိဳ႔သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ တရုတ္ကို ဘယ္နွစ္ရာခိုင္နွဳန္း၊ ကိုရီးယားကို ဘယ္နွစ္ေယာက္. ဘာကိုဘယ္နွစ္ေယာက္ေပါ့ေလ။ ၿမန္မာေတြက လြတ္လြတ္က်ြတ္ကၽြတ္ကိုေလ်ွာက္လို႔ရပါတယ္။ စာရယ္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္နဲ႔ ပဲ တြက္ယူတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၿမန္မာကက်န္ခဲ့တာမ်ားပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆို ၿမန္မာေတြက ေက်ာင္းထက္ ပိုက္ဆံရွာဖို႔ပဲ ပိုစိတ္
၀င္စားသြားတာကိုး.။
၂ နွစ္နီးပါး Language School တတ္ေနခဲ့တဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ တစ္ခ်ဳိ႔ေသာ စာေတြလာတာမဖတ္နို္္င္ဘူး။ ကၽြန္မဂ်ပန္လာတဲ့အခါမွ အစ္မေရဖတ္ၿပပါအုန္းလုပ္တယ္။ အမရယ္ မနက္ ရံုးသန့္ရွင္းေရးသြားလုပ္တယ္။ ေန႔လည္ေက်ာင္းတက္တယ္။ ညဘက္ စားေသာက္ဆိုင္၀င္တယ္။ စေနကို ဟိုတယ္ကိုအိပ္ရာသြားခင္းတယ္ သမီးဘယ္လိုလုပ္ စာလုပ္နိုင္မလည္းတဲ့။ ကဲခုေက်ာင္းၿပီးၿပီ။ ေက်ာင္းသာၿပီးသည္။ စာေသခ်ာမတတ္ေတာ့ သူမ်ားနဲ႔ယွဥ္ၿပီးတရား၀င္အလုပ္သြားေလွ်ာက္ဖို႔ သတိၱမရွိတာရယ္ ၊တရား၀င္လုပ္ရင္ လစာက part time ေလာက္ လည္းမရဘူးဆိုၿပီး ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ဗီဇာ၀ယ္ေနတယ္။  ခု အလုပ္ဗီဇာ၀ယ္တဲ့ကိစၥေတြက ေနာက္ပိုင္း ဂ်ပန္ကလည္း လိုက္လာၿပီ က်ပ္လာၿပီ။ ေရရွည္ကိုတြက္ၾကည့္ဖို႔ပါ။
အေပၚကေနေၿပာခဲ့သလိုပါပဲ။ ဂ်ပန္မွာာအခ်ိန္ေတာ္္ေတာ္ၾကာ ဘ၀ကိုၿမွွပ္မယ္ဆိုရင္ နယ္ဘက္ သို႔မဟုတ္ ကၽြန္မတို႔ ကန္ဆိုင္းဘက္က တကၠသိုလ္ေတြကိုုေလ်ွာက္ၾကပါ။ ေက်ာင္းလခေတြ မ်ားၾကီးသြင္းခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းၿပီး ဗီဇာ၀ယ္ေနၿပီး ရရအလုပ္၀င္လုပ္မယ့္အရာမ်ိဳးေတာ့ မေတြးၾကေစခ်င္ပါ။
ေက်ာင္းလခဆုိတာကလည္း ဂ်ပန္မွာဘယ္ေက်ာင္းမွ အၿပည့္တစ္ခါတည္းမသြင္းၾကရပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခြဲၿပီးသြင္းၾကတာပါ။ နာမည္ရွိေနတဲ့ေက်ာင္းေတြၿဖစ္တဲ့အတြက္ ပထမနွစ္မွာ မရရင္ေတာင္ ဒုနွစ္မွာ စေကာလာေလွ်ာက္ယူရင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေက်ာင္းလခထက္ ၃၀ရာခိုင္နွုန္းတို႔ ၅၀တို႔ေလွ်ာ႔ေပးပါတယ္။နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္ေတြဟာ  အဆက္အသြယ္မ်ားတဲ့ေက်ာင္းေတြၿဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ေပါ့ေလ်ွာ့ခြင့္ေတြအၿပင္ ေထာက္ပံေၾကး စေကာလာေတြကလည္း တစ္ေနရာကေန တို႔တိ တစ္ေနရာကေန တို႔တိ နဲ႔ ရၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းကေန မိတ္ဆက္ေပးၾကတာပါ။
ေက်ာင္းကေနပဲ လခ ေလ်ွာ့ေပးတဲ့အၿပင္ တစ္လ ၅ေသာင္းတို႔ ဘာတို႔ရေအာင္ ရွာေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြ မ်ားၾကီးပါ။
တစ္ခ်ိဳ႔ fully scholar ထက္ေတာင္ရတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ self finance ၿဖစ္တဲ့အတြက္ အလုပ္ကလည္းလုပ္လို႔ရတယ္ေလ။ ကၽြန္မတို႔ အလုပ္လုပ္ခြင့္မရပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႔ ေက်ာင္းသူမ်ား တစ္လ ၂၅ ေသာင္းေလာက္ေအာက္ထစ္ထြက္ၾကပါတယ္။ အံ့ေရာပါပဲ။


Self finance student ထဲမွာ ကိုရီးယားနဲ႔ ထိုင္၀မ္ေလာက္သာ တစ္ခ်ိဳ႔ၿပည့္စံုတာပါ။ ၿမန္မာအမ်ားစုဟာ ရန္ကုန္က မိသားစုက မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ရတာေတြရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔မ်ား ေခ်းငွားလာရေတာ့ အတိုးတတ္မွာဆိုးလို႔ပါဆုိၿပီးဒီကေနနိုင္သေလာက္ၿပန္ပို႔ေနရတာေတြလည္းရွိပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၁နွစ္ ၂ နွစ္ကို အနွစ္နာခံပါ။ စုဖို႔မစဥ္းစားပဲနဲ့ ေက်ာင္းစာကိုေသခ်ာလုပ္ တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္းေလ်ွာက္ပါလို႔။  ဒုကၡခံတယ္ဆိုတာ ထမင္းမစားရေလာက္ေအာင္မဟုတ္ပါဘူး။ သြားခ်င္တာသြား လိုခ်င္တာေလး ၀ယ္ဆိုတဲ့ဒုကၡေတြကို ခဏ ေအာင့္ထားဖို႔ပါ။
စေကာလာအဆင္ေၿပလာတဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အတြက္ မာစတာ ေဒါက္တာဆိုတာဆက္တက္ဖို႔ ပိုေတာင္လြယ္ပါတယ္။ (စာကို ေၿပာတာမဟုတ္ေနာ္)
ေဒါက္တာအထိမသြားနဲ႔အုန္း မာစတာဆိုရင္ကို ေက်ာင္းၿပီးလို႔အလုပ္၀င္ရင္ ေသာင္း ၂၀ (လက္ရွိေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့က်ြန္မစီနီယာ အိုင္တီသမားရဲ့လစာ) ေလာက္ကေနစပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုမွာရွည္ၾကာရွည္စြာလုပ္ၿပီး ၃ နွစ္တစ္ခါ ၃နွစ္တစ္ခါ  ဗီဇာသက္တမ္းလည္းတိုးဖူးၿပီ။ အခြန္လည္းထမ္းၿပီးၿပီ ဆိုရင္
PR နဲ႔ နိုင္ငံသားေလွ်ာက္ဖို႔ က အခြင့္အေရးက ကိုယ့္ဘက္မွာ၇ွိေနပါၿပီ။
ေနရိပ္လိုခ်င္ေနပူကေန ေစာင့္လာရတဲ့သေေဘာေပါ့။

အဂၤလိပ္စာေသခ်ာေလ့လာခဲ့ပါ။
စကားမစပ္ ဒီမွာမာစတာၿပီးလို႔ post grade တတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ trilingualဆိုရင္ ဦးစားေပးပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဂ်ပန္သြားမွာ အဂၤလိပ္စာသိပ္မလိုဘူးလို႔ ထင္ထားခဲ့ရင္ေတာ့ မမွန္တဲ့အေတြးပါ။
ဂ်ပန္စာကို တစ္စိုက္မွတ္မွတ္လုပ္လာတဲ့သူဟာ အဂၤလိပ္စာမွာ အားနည္းပါတယ္။
တကၠသိုလ္ေလ်ွာက္တဲ့အခါ အေရွ႔ေတာင္အာရွေက်ာင္းသားေတြဟာ တရုတ္၊ ကိုရီးယားေတြ လို ခန္းၾကီး မရတာ ေက်ာင္းေတြက ထည့္စဥ္းစား ေပးပါတယ္။ ေကာင္းၿပီ တရုတ္၊ကိုရီးယားထက္ဘာသာလည္း ၾကည့္ပါတယ္။ လိုအပ္လာတာ အဂၤလိပ္စာပါ။ ဒီေရာက္မွ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတက္ရင္ ပိုက္ဆံပိုကုန္မွာေပါ့။

ခုကၽြန္မအသိေကာင္မေလး Fully scholor ရသြားတဲ့ေကာင္မေလး (မာစတာ)  (ေနာက္ပို႔စ္တြင္ေသခ်ာေရးမည္). ကရန္ကုန္ကေနလာမွာပါ။အဂၤလိပ္စာကို တစ္ဖက္ကမ္းခတ္သလို ဂ်ာမန္ဘာသာ ကိုလည္း ပိုင္နိုင္တဲ့အတြက္ ခုသူ႔ေတာင္မလာေသးဘူး သူ႔အတြက္ part time ေလးရထားၿပီးပါၿပီ။  တစ္ခ်ိဳ့  part time ကို အဂၤလိပ္စာၿပေပးတာတို႔ဘာတို႔နဲ႔ သက္သာစြာ ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာ ေက်ာင္းသူ၊သားေတြ ပင္ပန္းစြာ စားေသာက္ဆိုင္မွာ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတူမကိုယ္တိုင္ပါပဲ။

အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ေတာ့
ဒါေၾကာင့္ တိုက်ိဳမွ တိုက်ိဳ ဆိုတာ ကိုမေရြးပါနဲ႔။
ေက်ာင္းနာမည္ကိုလည္းၾကည့္ပါ။ ေက်ာင္းေတြဟာ ၿမန္မာေတြကို welcome ပါ။ အခု ၿမန္မာသတင္းတစ္ခုမွာဖတ္လိုက္ရတာ APUတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းမွၿမန္မာမ်ားအားစိစစ္လို႔ေရးထားပါတယ္။
တဆင့္စကားနဲ႔ၾကားရတာက ေက်ာင္းသားေတြကေက်ာင္းလည္းေရာက္ေရာ တိုက်ိဳဘက္ကို ထြက္ေၿပးၾကတယ္ေၿပာပါတယ္။ အလုပ္လုုပ္ခ်င္ၾကတာကိုး။ ေနာက္ရဲကမိတယ္ၾကားတယ္ ။ ရဲကေက်ာင္းကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ ေက်ာင္းက Deport သာလုပ္လိုက္လို႔အေၿဖေပးတယ္လို႔ၾကားတယ္။
APU ဟာ က်ဴးရွဳးမွာရွိပါတယ္။
ဒီေတာ့ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ဂ်ပန္သြားေက်ာင္းတတ္မယ္ဆိုတာ မၿဖစ္နိုင္မလြယ္ကူပါဘူး ။ ၿပင္ဆင္ဆဲကာလ မလာခင္မွာ ဂ်ပန္စာကိုတစ္နွစ္ေလာက္ရန္ကုန္မွာေသခ်ာလုပ္လာပါ။ဒီေရာက္ေတာ့ မပန္းဖုူးေပါ့။ လာပါ ေက်ာင္းသားဘ၀ ဘာမဆိုလုပ္နိုင္မယ္(သမာအာဇီ၀)။ အလုပ္လည္းလုပ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ အလုပ္ကေတာ့ရွိပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔ေတြအလုပ္မရလို႔ၿပန္သြားရတာေတြရွိပါတယ္။ စကားမရပဲနဲ႔ေတာ့အလုပ္က မလြယ္ဖူးေလ။ ေနာက္ အိမ္ကတူမေလးဆို လူေလးကေသးေတာ့စစခ်င္း အလုပ္သူ႔ကိုမေပးခ်င္ၾကဘူး လုပ္နိုင္မယ္မထင္ဖူးဆိုၿပီး။ ခုေတာ့လည္း ေနာက္နွစ္မွ တကၠသိုလ္ေလ်ွာက္မယ္သမီးရွာလိုက္အုန္းမယ္ဆိုလား ပဲ။
ဒါေၾကာင့္ Language School ကို တိုက်ိဳဘက္မွာတတ္ရမယ္္ဆိုရင္ေတာင္ တကၠသို္လ္ကိုေတာ့
 NARA, OSAKA, KYOTO, KOBE, MIE တစ္၀ိုက္ကေက်ာင္းေတြကိုလည္းရွာၾကပါ။
အစိုးရတကၠသိုလ္ေတြဟာ  ၀င္ခြင့္လည္းခက္ေပမယ့္ ေစ်းလည္းနည္းပါတယ္။ဒါေပမယ့္  ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါ။
ေက်ာင္း၀င္ခြင့္မွာ ဂ်ပန္စာအၿပင္ အဂၤလိပ္စာအမွတ္လည္းေကာင္းေနတယ္ဆိုရင္ တၿခားသခ်ၤာတို႔ဘာတို႔ညာတို႔ သိပ္မေၿဖနိုင္ရင္ေတာင္ စဥ္းစားေပးတတ္ၾကပါတယ္လို႔ ထပ္ေလာင္းေရးသားလိုက္ရပါတယ္။


ဘာဆက္လုပ္လို႔ရေသးလည္း

တခါတစ္ခါလည္း ဂ်ပန္ေက်ာင္းသားေတြကို တအားအားက်ပါတယ္။ မနာလိုၿဖစ္မိပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းက အင္တာေနရွင္နယ္စင္တာမွာ Oversea program ဆိုတာကိုစားပြဲတစ္လံုးနဲ့ ခ်ထားပါတယ္။ 
ကေနဒါ၊ ၾသဇီ၊ ယူအက္စ္ ကို တစ္နွစ္သြားမလား ။ ၆ လပဲလား လာထားအမွန္အကန္ အကုန္ အဆင္ေၿပေအာင္တာ၀န္ယူစီစဥ္ေပးတယ္။
Exchange program အတြက္ဆို ေက်ာင္းလခ ေပးစရာမလို ေနစရိတ၊္စားစရိတ္ပဲကုန္မယ္ဆိုတာေတြမ်ားၾကီး။
ညာသြားမွာလည္းမစိုးရ လိမ္သြားမွာလည္းမစိုးရ  . သြားလိုက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ။ အဂၤလိပ္စာေကာင္းမြန္တဲ့ေက်ာင္းသားဆိုလို႔ကေတာ့ စိတ္၀င္စားသြားသာေလ်ွာက္ပဲ။ ဒီမွာ ၆ လေလာက္ part time လုပ္ ပိုက္ဆံစု ၿပီး ဟိုမွာ ၆ လ စာသြားလုပ္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း မနည္းပါဘူး။




2000 တုန္းက ဂ်ပန္စာကို တစ္နွစ္ပဲေလ့လာၿပီး အဂၤလိပ္စာအရမ္းေတာ္ေသာ ၿမန္မာမိန္းကေလး TOKYO တကၠသိုလ္ကို  အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာနဲ႔ ေအာင္သြားပါတယ္။ TOKYO ဆိုတာ ဂ်ပန္ရဲ့ Harvard ပါပဲ။ ဒီမိန္းကေလးဟာလည္းပဲ ၿပည့္စံုတဲ့မိသားစုကလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ခ်ြန္ထြက္သြားနို္င္တဲ့သူကိုေတာ့ ေလးစားစြာ အၿမဲမေမ့နိုင္ပါဘူး။


ေက်ာင္းပို့စ္ကိုေရးဖို့ကို ခ်ီတံုခ်တံုၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လိုအပ္တာေတြလည္းရွိမွာပါ။ လိုအပ္ခ်က္ေတြေထာက္ၿပသြားတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မ အခိ်န္ေပးရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။
ဘေလာ့ကို ၀င္ၿပင္လိုက္ ၿပန္ဖတ္လိုက္နဲ့ အတတ္နိုင္ဆံုးဖတ္လို႔လြယ္ေအာင္ ၿပန္ၿပင္ထားပါတယ္။

Saturday, July 16, 2011

ပိုလွခ်င္တယ္ဆို (တင္းတိပ္) ပစၥည္းအညြန္း

ေလာေလာဆယ္ ဒီေန႔ခဏအားသြားၿပန္ၿပီ။ ေဆးေတာ့သြားမ၀ယ္ရေသးေပမယ့္ ကတိခံထားတဲ့အတိုင္း
တင္းတိပ္ေဆးေလး ဆက္ေရးခ်င္လာပါတယ္။

ပထမဦးစြာေၿပာခ်င္တာက သူနဲ႔ေပ်ာက္ေပမယ့္ကိုယ္နဲ႔ဆိုတာ မ်ိဳးကိုၾကိဳၿပီးစဥ္းစားပါ။
ပုဂံကအန္တီတစ္ေယာက္ဂ်ပန္လာေတာ့ တင္းတိပ္ေဆးပဲတစ္ေမးေမးနဲ႔ ၂၀၀၈ ကပါ. ဒါနဲ႔ တိုက်ိဳက ကုန္တိုက္တစ္ခုမွာ ဒီေဆးကို စၿပီးေၾကာ္ၿငာၿပီးေရာင္းေနတာေတြ႔ပါတယ္။ ေသခ်ာလည္းမေမးမစမ္းပဲ သူကလည္း၀ယ္သြားပါတယ္။ ေဆးဗူးေလးၾကည့္ၿပီး ေသာက္နည္းေလးေတာ့ေၿပာလုိက္တယ္ထင္တာပဲ။
၈ လေလာက္အၾကာမွာထပ္ေတြ႔ေတာ့ အရမ္းၾကီးထူေနခဲ႔တဲ႔ မည္းေနခဲ့တဲ့အဲ့အန္တီမ်က္နွာမွာ တအားပါးလာၿပီး ၀င္းေနေတာ့ တအားကိုအံၾသသြားတယ္။ အန္တီကလည္း ၀မ္းေတြသာၿပီး ဆက္ေသာက္ခ်င္တာ။ေဆးကကုန္ၿပီတဲ့ ေသခ်ာတာေတာ့ ၂ ဗူး၀ယ္သြားတာပဲ။ ဒါကေပ်ာက္တဲ့သူေနာ္။

၂၀၁၀မွာ ဒီက အမတစ္ေယာက္က ရန္ကုန္ၿပန္ေတာ့မွာမို႔လို႔ တင္းတိပ္ေပ်ာက္ေဆးလိုက္ရွာကူပါဆိုလို႔ ခ်က္ခ်င္းဒီေဆးကို သတိရလို႔ေဆးဆိုင္ကိုအတူုတူလိုက္သြားတယ္။ ေမးေပးၾကည့္ေတာ့ေစ်းဆိုင္က ၄၀ ၿပည့္ၿပီလားလို႔ေမးလိုက္တာသတိထားမိလိုက္တယ္။ အဲ့အမကလည္း၄၀ အတိ ဒါနဲ့ေသာက္မယ္ေပါ့။ သူစေသာက္ၿပီး၃ ရက္ေလာက္မွာ ရင္ေတြတုန္လာတယ္တဲ့။ ေနလို႔မေကာင္းဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူကအဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ပတ္လံုးမွာ၁၀ နာရီေလာက္ပဲ အိပ္ထားၿပီး တၿခားအားေဆးေတြလည္းေသာက္ေနရသူု သိပ္ၿပီးမၿခားမိဘူးဆိုလားပဲ။ ေအးေအးေဆးေဆးအနားယုူၿပီးမွ စေသာက္မယ္လို႔ဆိုတယ္။

ခုေမေမ့အတြက္ တင္းတိပ္ေဆးလိုက္ရွာေတာ့ တုိက္ဆိုင္စြာ ဒီေဆးက တီဗီမွာလည္းေၾကာ္ၿငာလာတယ္။ ေစ်းဆိုင္ကလည္းထပ္ညြန္းတယ္။ ဒီကေဆးဆိုင္ေတြက ေရာင္းတဲ့ သူေတြကလည္း လိုင္စင္ရေတြပါ။ ဒါေတာ့စိတ္ခ်ရပါတယ္။

TRANSINO
၁၅ နွစ္အထက္ဆို ေသာက္လို႔ရပါၿပီ တဲ့။ ေဆးညြန္းမွာရွင္းၿပထားတယ္။ (ေမ့သြားလို႔ေရးဖို႔ ထပ္ၿပင္တာ)
သူက တစ္လစာနဲ႔ ၂ လစာဗူးနဲ႔ပါ ။ေနာက္မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညကို ေသခ်ာေအာင္ပံုေလးနဲ႔ ၿပထားတယ္။ မဖတ္တတ္လည္း ကလစ္ၿပီး ပံုူေလာက္ေတာ့သြားၾကည့္လိုက္အုန္း။ မနက္ေသာက္ရမယ့္ေဆး ၊ ေန႔လည္ ေသာက္ရမယ့္ေဆး၊ ညေသာက္ရမယ့္ေဆးကို ေသခ်ာပံုေလးေတြနဲ႔ ကဒ္ထဲထည့္ထားေပးတယ္။
ေအာက္ က ဗူးပံုက အရင္ကၿမင္ဖူးတာ ခုအေပၚကလင့္မွာ ေဆးကဒ္နဲ႔
google image

ေနာက္ ထုတ္တဲ့ကုမဏီကလည္း နာမည္ၾကီးပါ။

သူက တစ္ေန႔ ၆ လံုးေသာက္ရမယ္။ တစ္လ မပ်က္မကြက္ေသာက္ရမယ္တဲ့။ ဆက္တိုက္ ေသာက္မယ္ဆို ၂ လအထိေသာက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ေသာက္ဖို႔ကို ၂ လ နားရမယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေသာက္လို႔ရတယ္။ ၂ လေတာ့ၾကားထဲၿခားရမယ္ေနာ္။
၁၉ ရာခို္င္နွုန္းက ၁ လ ေသာက္ၿပီး သိသာတယ္လို႔ေၿဖၾကတယ္။ ၆၀ ရာခိုင္နွဳန္းက ၂ လေသာက္ၿပီးမွာ သိသိသာသာကို ေၿပာင္းလည္းလာပါတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္တဲ့။

ပါ၀င္တဲ႔ဓတ္ေတြက
Tranexamic acid
cysteine
Vitamin C
တဲ့ ဒီထဲမွာမွ cysteine ကို NAC လို႔ၿပန္ရွင္းၿပထားေသးတယ္။ အဲ့ဒီ့ဓာတ္ကို ဘယ္မွရနိုင္လည္းဆိုရင္ေတာ့
ၾကက္သြန္ၿဖဳ။နီ၊  ေဂၚဖီပင္ေပါက္၊ ပန္းေဂၚဖီစိမ္း၊ ငရုတ္သီးအနီ၊ ဂ်ံဳပင္ေပါက္၊ ၿမင္းစားဂ်ံဳ (oats) မွာ ရွိတယ္တဲ့။
တစ္လစာ ကို ယန္း ၃၉၈၀ ၊
၂ လစာကို ယန္း ၇၄၈၀ ပါ။
ဘာသိခ်င္ေသးလည္း သိခ်င္တာရွိေမး . သူ႔ဆို္က္သြားၿပီး ထပ္ဖတ္ေပးမယ္။ ၿပီးရင္ ဆုေတာ့ေတာင္းေပးေပါ့ ။ ငါလည္းလွပါေစ ၾကည္ၾကည္လည္းလွပါေစလို႔။

အဲ့ဒါထက္ ပိုစိတ္၀င္စားတာက မွဲ႔ေၿခာက္နဲ႔ အစက္အေပ်ာက္ ေနေလာင္တဲ့အကြက္ေတြအတြက္ထုတ္တဲ့
whitening essence ပဲ .. မိုက္မဲ့ပံု တံဆိပ္ က လည္းတူတယ္။သံုးၾကည့္မယ္။ ေပ်ာက္ရင္ေၿပာမယ္။
ေအာင္မယ္ ေအာင္မယ္ ဒီေလာက္ပဲ ဖတ္ၿပီး ၿပန္ထြက္သြားမလို႔လား မရဘူး ဆက္ဖတ္အုန္း ။

ၾကည္ၾကည္၈ တန္းေရာက္ေတာ့ ေမေမ့အာခ်ီ ပရိုမီနာ ကို ေနဗီယာခံၿပီး စလူးတယ္။ ေမေမကေတာ့ ဆူတာေပါ့  ငယ္ငယ္ေလးနဲ့ မလူးနဲ႔ေပါ့။ ၉ တန္းေရာက္ေတာ့  မုန္႔ဖိုးစုၿပီး နတ္ေရကန္ တင္ေမာင္ေထြး
၀ယ္လိမ္းေရာ .ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔ သနပ္ခါးနံေလး ။
ခေလးဆိုေတာ့လည္း အသားအရည္က မြတ္တာေပါ့ ဘာလိမ္းလိမ္း ။
၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့ မန္းေလးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ မမေတြလာလည္တယ္။ အဲ့ေတာ့ သူေတြ႔ေတြက နတ္ေရကန္ ကိုၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသၾကတယ္။ ခေလးဆိုေတာ့ ဘာလိမ္းလိမ္း အဆင္ေၿပတာပဲေနာ္တဲ့။
 ၿမိဳ့သူေတြမ်ား မလိမ္းဖူးၾကဖူးထင္တယ္။
ၿမိဳ့သူေတြက မိပ္ကပ္လိမ္းနည္းသင္ေပးတယ္။ သူတို႔လိ္မ္းတာ doru, max factor, cover girl, avon, arty လားပဲ မိုက္သလားပဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ အဲ့ေခတ္က ခုေခတ္လို မိပ္ကပ္ က မေပၚမ်ားေသးဖူးေလ။  ေအာင္မယ္ ဘယ္ေခတ္လည္းမေၿပာနဲ႔ ရန္ကုန္မွာမိပ္ကပ္အစံု၀င္လာတာ ၂၀၀၀ ေလာက္ကမွ  ေကာင္တာေတြနဲ႔ စၿပီးေရာင္းလာၾကတာ အဲ့မတို္င္ခင္က စေကာ့ေစ်းထဲက ေအာက္လမ္းက
၀င္တာေတြေလာက္အားကိုးေနၾကတာ ။

သူတို႔က ေၿပာတယ္ ဒီဟာက သေဘၤာသားေတြ ဆီကေန၀ယ္တာတဲ့. သူတို႔ေတြပါလာတာတဲ့။ သူတို႔မိန္းမေတြေရာင္းတာတဲ့။
မမတို႔ရယ္ ထားခဲ့ပါ လို႔။
သူတို႔က မွာေပးမယ္ေပါ့။ သိတယ္ေလ ေတာသူေဌးမို႔လား ..ဟြင္းဟြင္း  ဘယ္ရမလည္း ၂နွစ္စာမွာေပးလို႔
၁၀တန္းမို႔လား။ ေအာင္ရင္ ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းတတ္ဖို႔ကို အဘနဲ႔ အမကိုေၿပာထားေတာ့ အဲ့ေလ ေယာင္လို႔ ေဖေဖ့ကိုပူဆာထားတာ တကၠသိုလ္ကို ရန္ကုန္မွာတတ္မယ္လို႔ ဒဂံုမွာမတတ္ဘူး အာစီတူးမွာတတ္မယ္လို႔
၁ႏွစ္နဲ႔ မေအာင္ ၂ နွစ္ေၿဖရမွာကိုး ။
ဒီေတာ့ ၂ နွစ္စာမွာတာေပါ့. ရန္ကုန္ေရာက္လို႔ကေတာ့သေဘၤာသားဆိုတာရွာၾကိဳက္ အဲ့ေလ ရွာၿပီး အလွၿပင္ပစၥည္းမွာမယ္လို႔ကို ၾကံထားခဲ့တာ။ ဒီလိုနဲ့  မိပ္ကပ္ ကို စၿပီးသိခဲ့တာပဲ။ ေဖာရိမ္းမွ ေဖာရိမ္းၿဖစ္သြားရၿခင္းအေၾကာင္းရင္း း)

၁၉ ကေန ၂၄ ေလာက္ထိက ဂ်ပန္မွာ ဘာမွ သိပ္မလိမ္းလိုက္မိဘူး ေနပူလည္းထြက္တာပဲ။
၂၄ ကေန ၂၇ ေလာက္အထိက ရြာၿပန္လယ္ထဲဆင္းဆိုေတာ့ မ်က္နွာက ေနေလာင္တာေန႔တိုင္း။
၂၇ လည္းေရာက္ေရာ တိုင္းခမ္းလွည့္လာတဲ့ အဲ့ေလ ပဲလာေကာက္တဲ့ ၿမိဳ့ေပၚက ကိုကို ကအိ္မ္ကိုလိုက္ခဲ့ပါဆိုလို႔  အဲ့ကေန ေနပူမခံရေတာ့တာ း)  (ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစ ကလက္ေစပါကြယ္)
ခက္တာက ၾကည္ၾကည္က ထီးေဆာင္းရမွာ အင္မတန္ပ်င္းသူ။
အသားသာ မၿဖဴတာ အေရၿပားကလည္းပါးတာမွ
ေသြးေၾကာေသးေသးေလးေတြၿမင္ေနရတယ္။အဲ့ဒါေတြက ၿဖတ္ကနဲ့ၾကည့္လိုက္ရင္ ညိဳေနတယ္။ ေနာက္
ခုတစ္ေလာ ပါးေပၚမွာ မွဲ႔ေၿခာက္ေတြထြက္လာတယ္။
စစ္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္နွာေပၚေနာက္ထပ္ထပ္ထြက္နိုင္တယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ညစဥ္ပါးေပၚကို ပိုၿပီး ပံုအိပ္ပါတယ္။ ညီမတို႔လည္း ငယ္ငယ္က ေနပူထဲထြက္ ဂရုမစိုက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ပါးေနရာကို ပိုၿပီးဂရုစိုက္ၿပီး essence ေတြကို ပံုပါလို႔ ။
အိမ္မွာေတာ့ လိုးရွင္းလူးတိုင္း ကိုကို ဆိုတဲ့သီခ်င္း ရွိတယ္... မိန္းမ  .. မိန္းမ ... မိန္းမ အသားညိဳ.. မိန္းမပံုကို ၾကည့္ရန္မလို... ဒယ္အိုး ဖင္သာၾကည့္ပါဆိုတဲ့..
အိမ္မွာလိုးရွင္းလူးတိုင္း ေဖေဖကေၿပာတယ္..ထံုးသုတ္ပါလားသမီးတဲ့.
မွန္တင္ခံုေရွ႔ၾကာၾကီးထိုင္ရင္ ေမေမကေတာ့ အားေပးတယ္။ ရွင္ဘုရင္ထြက္ ပဲၾကီးတစ္ေလွခ်က္ ထြက္လာေတာ့လည္းၾကက္ေတာင္စည္းနဲ႔တဲ့..
ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ရြာၿပန္ရင္ ၿမိဳ႔ကရတဲ့ စက္တရက္ (stress ) ဆိုတာေတြေၾကာင့္ ယပ္ေတာင္ေလးေခါင္းမွာ မထိုးရရင္ ေတာ္ပါၿပီ။ ၿမင္ဘူးလား ယပ္ေတာင္ေလးေခါင္းမွာထိုးတဲ့သူ


ဒါေလး ဘာလည္းသိလား . ၾကိဳက္လို႔ အားလံုးကို မွ်လိုက္တယ္။ ခရီးသြားရင္ယူသြားလို႔အေကာင္းဆံုး

 ေရနဲ႔ထိတာနဲ႔ အဲ့လိုပဲ ပြတတ္လာတယ္။ ေဆာ္ဒါနဲ႔လုပ္တာမဟုတ္
 ေဟာ ၿဖန္႔ၾကည့္လိုက္ရင္ အဲ့လို (ေအာက္ပံု) ေလး ကပ္လို႔ရေတာ့တာေပါ့။  toner နဲ့ဆို နေမ်ာစရာ။ ၾကည္ၾကည္ကေတာ့ moisture lotion ေတြကိုေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားတာမ်ားတယ္။ အဲ့ဒါေလးနဲ႔ ဆြတ္လိုက္ေပါ့ ေအးေအးေလးနဲ႔ ေမႊးေမႊးေလး ။
ၾကည္ၾကည္တို႔လို ေမာ္ဒယ္လုပ္ေနသူေတြအတြက္ ေတာ့ ဒါကလိုတယ္ေလ။ ဟင္း ဟင္း
google image.

Friday, July 8, 2011

ပိုလွခ်င္တာေပါ့ ..(ပစၥည္းအညႊန္း)

ဒါကေတာ့ ကိုကိုကာလသားေတြ သိခ်င္ခဲ႔တဲ့ မိုးေဟကိုလိမ္းတဲ့ လိုးရွင္း တံဆိပ္ပါ။ BOOTS တဲ့ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ထဲမွာကို ဆိုင္ရွိပါတယ္။ aroma oil ေတြလည္း ေစ်းေလးမဆိုးပါ။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ထဲက သန္႔ွရွင္းေရးအဖြားၾကီးကေန အဲလိုင္းေတြက ေလယဥ္မယ္ေတြပါလာ၀ယ္ၾကတာေတြ႔ပါတယ္။
ၿပည္ေတာ္ၿပန္ၾကတဲ့အခါ ၀င္ေရာက္ေမႊေနာက္လို႔ရေအာင္ပါ။ Bodylotion တစ္ဗူးကို (၄၀၀မီလီ ) ၿမန္မာေငြ ေဒၚလာ၂၀ ေက်ာ္ရင္ ၾကည္ၾကည္မလိမ္းရက္ပါဘူး။ ခုBootsက၃ေထာင္ က်ပ္ေလာက္ကေနစပါတယ္။
မ်က္လံုးမိပ္ကပ္ဖ်က္ေဆးနဲ႔ လိုးရွင္းကေတာ့အေကာင္းဆံုးပါ။ မိပ္ကပ္ကေတာ့ မတိုက္တြန္းပါ။ အဲ့ထဲကမွ ဒီ bergamot orange နဲ႔ olive က ၾကည္ၾကည့္အၾကိဳက္ဆံုးပါ။
 ဘေလာဂါတစ္ေယာက္ကိုလည္းလက္ေဆာင္ေပးဖူးပါတယ္။  အဲ့အမလည္းအေတာ္နွစ္သက္တယ္လို႔ေၿပာပါတယ္။  အဲ့ဒီ႔အနံကိုသာသံုးၾကည့္ပါ။ ေဘးကလူက ဘာတံဆိပ္လည္း ဘယ္ေလာက္လည္းမေမးရင္ လာသတ္လိုက္ ..


အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ေအာက္ကပစၥည္းပါပဲ။ မႏွစ္က ၈ လပိုင္းမွာ ပါးေပၚမွာ
 ၀က္ၿခံေပါက္တာကေနကုတ္လိုက္တာ အမဲရာ ၁၀ ၿပားေစ့ခန္႔က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ၉ လပိုင္း အိမ္က မိသားစုလာလည္ေတာ့ မ်က္နွာက အမဲရာကို သိသာလို႔ ၀ိုင္းေမးတာေရာ ဓတ္ပံုေတြထဲမွာလည္း ထင္းေနလို႔ Internet ကေနေလ်ွာက္ရွာလိုက္တာ ဒါေလးကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တစ္ကယ္ကို ညြန္းပါတယ္။ တစ္လကိုမိပ္ကပ္ဖိုးယန္းတစ္ေသာင္းနီးပါး သံုးၾကမယ္ဆိုရင္  ဒီတစ္ဆိပ္ကေနထုတ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုသံုးၾကည့္ပါ။ မိပ္ကပ္ဆိုတာမ်ိဳးက ကုန္ရင္ အကုန္စုကုန္တာေနာ္. မိန္းကေလးခ်င္းခ်င္းပဲနားလည္မယ္။ ၃ လစာ ၄ လစာ တစ္ဗူးမ်ိဳး ၄ မ်ိဳးေလာက္သာ၀ယ္လိုက္ အဲ့လအတြက္က မိပ္ကပ္ဖိုးက အိမ္လခတဲ့မ်ားသြားတာေတြရွိတတ္တာကိုး။ ရက္နဲ႔ၿပန္တြက္ေပါ့။ ၾကည္ၾကည္ကေတာ့ ခုေနာက္ပိုင္းကိုယ္၄ မ်ိဳး သံုးတယ္ဆိုရင္ ၃ လစာစုစုေပါင္းကို ေလးမ်ိဳးကို တစ္လခ်င္းစီၿပန္စားတဲ့အခါ တစ္လကို ၄ မ်ိဳးေပါင္း ယန္း၃ေထာင္ကေန ၄ေထာင္ၾကားကိုပဲ စဥ္းစားပါေတာ့တယ္။
ဒီ AMPLEUR ကေတာ့ sample တစ္ပတ္သံုးလိုက္တာနဲ႔ အမာရြတ္က သိသိသာသာပါးသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ဗူးမွာၿပီး သံုးလိုက္တာ တစ္၀က္နဲ႔တင္အရွင္းနီးပါးမရွိေတာ့ပါ။ က်န္တဲ႔တစ္၀က္ကေတာ့ အိမ္က ညီမကိုေပးခဲ႔တာ သူလည္းအေတာ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ ampleur က skincare ေတြလည္းသံုးရတာအေတာ္ကိုနူးညံံ႔မွဳ႔ရွိလာတာေတာ့အမွန္ပါ။
ဗူးအခြံေတာ့သိမ္းထားတယ္။ ေနာက္လူၾကံဳရွိရင္မွာရေအာင္လို႔ဆိုၿပီးေတာ့။
ဗူးေလးေသးတယ္ ေစ်းကလည္းမိုက္တယ္။  ယန္း၁ေသာင္း၁ေထာင္ပါ။



ေက်ာင္းပါတီညပြဲေတြ မွာ
မိပ္ကပ္ေတြဘယ္ေလာက္အုပ္အုပ္ သိသာခဲ႔တာပါ။
ခုေတာ့ကၽြန္မၿပံဳးနိုင္ၿပီေလ ။နားကပ္ေလးလွဖူးလား ဘာလီက ၀ယ္လာတာ. ဟြန္းဟြန္း


အကယ္၍ေန႔စဥ္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေဆးကို အသံုးၿပဳေနတယ္ဆိုရင္ မ်က္ေတာင္လည္းပဲ အားေဆးလိုလာပါလိမ့္မယ္။  ကၽြန္မနွစ္သက္ေနမိတာက DHC ကလုပ္တဲ့ မ်က္ေတာင္အားေဆး သို႔မဟုတ္ based ပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔လက္သည္းနီ ဆိုးၾကတဲ့အခါတိုင္း ဆိုးေဆးမတင္မွီ လက္သည္းအေရာင္ေတြ မပ်က္စီးေအာင္ based coating ခံသလိုပါပဲ။ လက္သည္းနီ ေၿခသည္းနီအၿမဲဆိုးတဲ့ ေၿခသည္းေတြဟာ
အ၀ါေရာင္သန္းေနတတ္တာသတိထားမိမွာပါ။။ ဒီလိုပါပဲ။ အခု မ်က္ေတာင္အားေဆး အၿဖစ္သံုးေနတဲ့ အရာေလးကလည္း mascara မတင္ခင္မွာ ေအာက္ခံၿဖင့္ သံုးလို႔သင့္ေတာ္တဲ့အရာေလးပါ။ တစ္ဗူးကို ၅ လနီးပါးသံုးခံပါတယ္။ ယန္း ၁၆၀၀လားပါပဲ။တစ္လကို ယန္း၃၀၀ခုေစ်းနဲ႔ဆို ၃၀၀၀က်ပ္ေလာက္ပါပဲ။
လြန္ခဲ႔တဲ့ လေတြတုန္းက ဖတ္မွိတဲ့ မဂၢဇင္းေတြမွာ လည္း အမ်ိဳးသမီးေတြ နွစ္သက္တဲ့ ပစၥည္း ranking ထဲမွာပါလာပါတယ္။
မ်က္နွာက ၀က္ၿခံ ေတြ ေပါက္ၿပီးကတည္းက ေကာင္းနိုးရာရာေတြ ေလ်ွာက္ရွာလို္က္တာ အေပၚက တံဆိပ္ကို ေရရွည္လည္းသံုးဖို႔ နွေမ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိတ္ေလွ်ာ့မယ္ေလဆိုၿပီး ေစ်းအဲ့ဒီထက္သက္သာတာေတြ လိုက္ရွာလိုက္တာ ေနာက္တစ္မ်ိဳးေတြ႔လာပါတယ္။ ေစ်းလည္း အေတာ္ကုိနွစ္ သက္ၿပီး ၿမန္မာ အသားအရည္ အထူးသၿဖင့္ sensitive  skin အတြက္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။

စကားမစပ္ ဂ်ပန္မွာ အလွကုန္ပစၥည္းကို ေကာင္တာေတြမွာလည္း ေရာင္းသလို ေစ်းဆိုင္ေတြမွာလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားတြဲေရာင္းပါတယ္။ နာမည္ခ်င္းတူရင္ေတာင္ ေဆးဆိုင္ေတြက သက္သာၿပီး ေကာင္တာ ေတြက မ်ားပါတယ္။ ေကာင္တာေတြရဲ႔ အားသာခ်က္က ရာသီေပၚမူတည္ၿပီး တင္ေရာင္းတဲ့ series ေတြပါပဲ။

ရန္ကုန္မွာ kanebo , Kose , Shiseido ဘာေၾကာင့္သိပ္မေပါက္သလည္းဆို ရာသီဥတုနဲ႔လိုက္ဖက္တာမဟုတ္လို႔ ပါပဲ။
ေနာက္ေပးရတဲ့ေစ်းနဲ႔ဆို မကိုက္ၾကေတာ့ သိပ္မေပါက္တာလို႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း  kanebo , Kose , Shiseido နဲ႔မတည့္ပါ။ ဆီပါေသာ အရာမ်ားနွင့္မတည့္ပါ။

အခု ဒီ တံဆိပ္ကေတာ့ အပင္ရဲ႔ အေခါက္ေတြ အပင္ရဲ႔ ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔လုပ္ထားၿပီး ၄ မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ၀က္ၿခံသက္သာေစၿပီး ကာကြယ္ေပးတာက အညိဳေရာင္စီးရီးပါ။ SOKAMOKA




ကၽြန္မလည္းတစ္ၿဖည္းၿဖည္း၀ိတ္ေလ်ွာ့လာလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးအလကားရတာပဲသံုးရင္ေကာင္းမလားအထိပါ။
ဒီလိုနဲ႔ေအာက္က တံဆိပ္ေလးနဲ႔ထပ္ေတြ႔ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ခုေနာက္ဆံုးသံုးေနပါတယ္။ အေပၚက အညိဳေရာင္ကို တစ္ခါတစ္ေလမွ သံုးပါေတာ့တယ္။ သူက ပိုၿပီးေစ်းသက္သာပါတယ္။ ၁၈၀ မီလီတစ္ဗူးကို ယန္း၁၆၀၀ပဲရွိပါေတာ့တယ္။ အေပၚက sample ပါ။

ေန႕စဥ္လိမ္းေနရတဲ့အရာၿဖစ္တဲ့အတြက္ ေစ်းကိုလည္းၾကည့္ရပါတယ္။  သာမန္ေရာင္းေနတဲ့ kanebo, kose, တို႔ထက္မ်ားေပမယ္ special series ေတြထက္ေတာ့သက္သာပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႔ ပစၥည္းရွာတဲ့ စံက အရင္ဆံုး ဒီမွာ kuchikomi လို႔ေခၚတဲ့ feedback မ်ားမ်ားေရးတဲ႔ ranking ကိုအရင္ၾကည့္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ေစ်းကို ၾကည့္ပါတယ္။  ကိုယ္နဲ႔လိုက္မယ့္ product ေတာ့ၿဖစ္ရမယ္ေပါ့။ ေနာက္Herbal  သို့မဟုတ္ aqua နဲ႔လုပ္ရမယ္။ အသီးနဲ႔လုပ္တာေတြသိပ္မၾကိဳက္လို႔ပါ။ မ်က္နွာအတြက္ၾကေတာ့။ ေနာက္ အနံမပါတာၿဖစ္ရမယ္ ဆိုၿပီး စံသတ္မွတ္ထားပါတယ္။  အြန္လိုင္း feedback ranking no 1 product ပါပဲ။
ကၽြန္မတို႔ဘက္က နာမည္ၾကီး ကုန္တိုက္ေတြမွာလည္းတင္ထားေပမယ့္ ေစ်းက အေတာ္ကို reasonable ၿဖစ္တာေလးပါ။
ORBIS ပါ။

Cheek colour မွာေတာ့ ဂ်ပန္တံဆိပ္ထက္ နိုင္ငံၿခားတံဆိပ္ေတြက သံုးရတာ စီးစီးပို္င္ပိုင္ရွိပါတယ္။
 ၿမန္မာၿပည္က နာမည္ၾကီးမာမီေတြက ဒီတံဆိပ္ကို ပြဲထိုင္ေတြမွာလိမ္းတာေတြ႔ဘူးပါတယ္။
ေပးရတာ မ်ားတယ္ထင္ေပမယ့္ ေသခ်ာသပ္ရပ္စြာလိမ္းတတ္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ အေတာ္ကိုဆြဲေဆာင္မွဳ႔ရွိေစတဲ့ ပါးနီပါ။ ပါးေပၚမွာေၿပာင္ေၿပာင္ေလးပါ။ မလက္ပါဘူး။

ကဲဒီေလာက္ဆိုေတာ္ေလာက္ပါၿပီ

 အထက္ပါလင့္မ်ားမွာ ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ တင္းတိပ္ေဆး ေလးမိတ္ဆက္ေပးပါမယ္။


ၾကည္ၾကည္လို လွနို္င္ၾကပါေစ။  (ဘာရီတာလည္းဟြန္း)

ေလးစားစြာ

ၾကည္ၾကည္

Friday, July 1, 2011

ကၽြန္မ ေၾကာက္တဲ႔ ဗီယက္နမ္ : ရီရေအာင္လားဟယ္

ေစာနက ရင္သားကင္ဆာစစ္ခါနီးေၾကာက္လိုက္ရတာဆိုတာကို ကၽြန္မပို႔စ္တင္မိပါတယ္။ ခုပဲ ၿပန္ဖ်က္လိုက္တယ္။ ဘာမွ မဟုတ္ပဲ အားလံုးစိတ္ပူမွာဆိုးလို႔။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္မ ေပ်ာ္စရာေလးေတြပဲ ေရးခ်င္တယ္။ ကဲ လာေလ့ေရာ့ဟယ္။

ဗီယက္နမ္သူနွင့္ကၽြန္မ

ကၽြန္မဒီတစ္ခါေက်ာင္းၿပန္တတ္ခါနီးေပါ့ (2009)။
 အင္တာေနရွင္နယ္အေဆာင္မွာေနရတယ္ရွင့္။ ဂ်ပန္စာလယ္ဗယ္တန္းအလိုက္ ၿပန္ေလ႔လာဖို႔ကို ေနာက္ႏွစ္အပတ္ဆိုရင္ ယခုေနရာကေန က်ဴရွဴးကၽြန္းကိုသြားရမယ္ေပါ့ေလ။ ရန္ကုန္မွွာ လယ္ဗယ္ကိုၿဖည့္ေတာ့ လယ္ဗယ္ ၁ ႏွင့္ ၂ ကတိုက်ိဳ၊  ၃ ဆိုအိုဆာကာ ေပါ့ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မက လယ္ဗယ္ ၁ လို႔ၿဖည့္ရင္ ငါစာလုပ္ရလိမ့္မယ္။ ၂ ေလာက္နဲ႔ပဲ ၿဖည့္ၿပီး ၂ လေလာက္ေတာ့ နွပ္မယ္။ တုိက်ိဳမွာလည္း ေနခ်င္တာကိုး။ ေန႔တိုင္းအၿပင္ထြက္မယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကူူးနဲ႔ကိုယ္ေပါ့။ လာခါနီးလည္းၾကေရာ လယ္ဗယ္ ၂ က ယခုနွစ္မွစၿပီး က်ဴးရွဳးကႊ်န္းကို သြားရမယ္တဲ့ ။ တိုက်ိဳသြားခ်င္တဲ့သူ ခုေတာ့အိုဆာကာထက္ ပိုၿပီးေတာက်တဲ့ ေနရာသြားရေတာ့မယ္ဆိုၿပီးလူက ဟာ ...ကနဲပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ သူမနဲ႔ေတြ႔ခဲ႔ပါေတာ့တယ္။

နိ္င္ငံတကာ ေက်ာင္းသားေတြစံုၿပီး meeting လုပ္တိုင္း သူတို႔က ဦးေဆာင္ခ်င္တယ္။ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ထေၿပာတယ္။ ၿငင္းတယ္ ။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုလက္ခံတယ္။ ပြဲတစ္ခုခု ဘယ္သူမ်ားလိုက္မလည္း။ ၃ ေယာက္ပဲရပါမယ္ဆိုရင္  သူ႔နိုင္ငံက ၃ ေယာက္စလံုး လက္ညွိဳးေထာင္တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကို ဘယ္သူမွ မၾကည့္ဘူး ။ ကိစၥ မရွိ။တို႔ၿမန္မာမ်ားစည္းလံုးသည္။သြားခ်င္တဲ့ေနရာ အုပ္စုလိုက္ လစ္ၾကတာပါပဲ။
သူ႔ကို သတိထားမိခဲ့တယ္ အသားၿဖဴၿဖဴ ။ မ်က္နွာကေတာ့ ဒီေလာက္မလွ။ ကိုယ္လံုး အေနထားလည္း ပိန္ပိန္ထဲကမဟုတ္ ၀၀ထဲကေတာ့မဟုတ္။ သူက ဂ်ပန္စာကို နာဂိုယာေတြ ေလ့လာထားသည္တဲ့။ တစ္နွစ္ တဲ့။coordinatorေၿပာၿပထား၍ထင္သည္။ သြားၾကမယ့္သူ ၃ ေယာက္မွာ ၿမန္မာ၂ ေယာက္ သူတစ္ေယာက္ေပါ့ဟု သူကလည္းသိထားသည္ထင္သည္။ သူနဲ႔အတူတူသင္မည့္ သူ ကၽြန္မဆိုတာပါ။ တစ္ခြန္းမွ သိပ္မေၿပာသူ ကၽြန္မကိုလည္း ဂ်ပန္စာလယ္ဗယ္ ဘယ္ေလာက္ရွိသည္ဆိုတာ အရမ္းသိခ်င္ေနပံု။
ဒီလိုနဲ႔ တေန႔ ဓတ္ေလွကားထဲမွာ စေမးလာသည္။ ကၽြန္မကလည္းသူတအားကိုု ဂ်ပန္စာရထားသည္လို႔ သူ႔အသိုင္း၀ိုင္း က ေၿပာၿပထားလို႔ အမွန္ေၿပာရရင္ အေဖာ္ရၿပီလို႔ေတာင္ေတြးထားတာ။ လက္ရွိမွ ကၽြန္မက စာၿဖင့္အဆက္ၿပတ္ေနသူ။
နွွွွွႈတ္ဆက္စကားၿဖင့္ေတာင္ စကားကိုမစပဲ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းေမးလာသည္က
နင္ဘယ္ေလာက္ ဂ်ပန္စာတတ္သလည္းတဲ့။ ကဲ... ေမးလာတဲ့ပံုကို ၾကည့္လိုက္ကတည္းက သူ႔လယ္ဗယ္ခန္႔မွန္းလို႔ ရသြားသည္။ နည္းနည္းပါးပါးပါ လို႔ေၿဖလိုက္သည္။  သူက ဆက္္၍
ခန္းၾကီးေရာ ဘယ္နွစ္လံုးရလည္း တဲ့။  ကၽြန္မက စလိုက္မိသည္။ ၃ လံုးလို႔ ichi . ni san  ေပါ့ တစ္ ဆိုရင္တုတ္ တစ္ေခ်ာင္း၊ နွစ္ဆိုရင္ တုတ္  ႏွစ္ ေခ်ာင္း ၊ သံုး ဆိုရင္ သံုုး ေခ်ာင္းပဲ ဆြဲရတာေလ။ သူနည္းနည္းစိတ္ဆိုးသြားသည့္ပံု ။သူက အထင္ေသးေနတာကိုးလို႔ ။ ဒီေတာ့လည္း ကိုယ္က လွ်ိဳရတာေပါ့ ဟတ္ဟတ္။

ေနာက္မေတြ႔မိ ။ ဒီလိုနဲ႔စာသင္မည္႔ေနရာသို႔  ေရာက္သြားသည္။ စစခ်င္းဆရာမက အရည္အခ်င္းစစ္ေလးလုပ္လိုက္ခ်င္သည္တဲ့။ ဒီ ၃ ေယာက္တည္းကိုမ်ား ဆရာမကလည္းေပါ့။ သူက ကၽြန္မ ေနာက္ဆံုး ဘယ္အခ်ိန္ထိ စာေမးပြဲ ေၿဖဖူးလည္းထပ္ေမးလာသည္။ ကၽြန္မလည္း ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ၾကာၿပီလို႔ပဲ ေအးေအးေဆးေဆးေၿဖေရာ ..

မနက္စစ္ ညေန အေၿဖ ေၿပာမည္ေပါ့ ။ဆရာမက အမွတ္ေတာ့မေၿပာ။ စာစစ္ၿပီးေတာ့ ဆရာမက ေခၚေတြ႔သည္။ ကၽြန္မကို ဒီမွာဆက္သင္မလား။ တိုက်ိဳေရႊ႔႔တာမ်ားေကာင္းမလား။ coordinator ကိုၿပန္ေမးမည္ေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီမွာပဲ ေနပါ့မယ္။ တိုက်ိဳလည္းမေရႊ႔နိုင္ေတာ့ပါလို႔။ တၿခားေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား(ၿမန္မာ)မ်ားကေတာ့စိတ္၀င္စားေနၾကသည္။ ကၽြန္မဗရုတ္က်ထားတာသိၾကသလို ေနရာတကာစြာက်ယ္စြာက်ယ္ လုပ္ေနသည့္သူ႔ကို သထိထားမိေနၾကတာေရာ ။ ကၽြန္မ ကိုယ္ေရ မေသြးေသးဘူးေနာ္။ ္ ေကာင္းခန္း က မေရာက္ေသးဖူး ဆက္ဖတ္အုံး.

ဒီလိုနဲ႔ အေၿဖကို သူက ဆရာမကိုေမးေတာ့သည္။ ၁၀၀မွာသူက ၄၆ မွတ္ တၿခားၿမန္မာေက်ာင္းသူက ၇၀ေက်ာ္ ကၽြန္မက ၉၆ အဲ့ဒီ့မွာသူ မ်က္နွာပ်က္ၿပီး ကၽြန္မဟာ သူ႔အတြက္ မ်က္မွန္းက်ိဳးစရာ ၿဖစ္သြားေတာ့သည္ပါပဲ။
စာေတြသင္ၾကသည္။
သူဟာ အီကိုဌာန က ဆရာမတဲ့ အသက္ကေတာ့ ၂၈ ။ ငယ္ရြယ္သူမို႔ ကၽြန္မခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရီစရာေလးေတြလည္းၿဖစ္ၿဖစ္လာတယ္။
သူက ၿမန္မာကို မသိဘူးရွင့္။ သူတို႔ ဟာလည္း ကြန္ၿမဳနစ္ကေန ေၿပာင္းလာတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကလည္းဆုိရွယ္လစ္က ေၿပာင္းလာတယ္။ သူတို႔ဟာ တိုကင္နဲ႔အစားအေသာက္ကိုတန္းစီ ယူၿပီး
အစားကိုစားခဲ႔ရတယ္လို႔ ေၿပာၿပပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၿမန္မာကိုလည္း အဲ့လိုပဲ သူထင္ေနခဲ့ပံု။ ယခုအခ်ိန္မွာ ဗီယက္နမ္ရဲ႔တိုးတတ္ပံုကို သူကေၿပာသလို ၿမန္မာသတင္းဟိုဖတ္ဒီဖတ္ေလာက္နဲ႔ သူဟာ ၿမန္မာကို အထင္ေသးေတာ့တာပါပဲ။ ဆရာမက ၿမန္မာၿပည္ဟာ ဘာမွ မရွိတဲ့နိုင္ငံမဟုတ္။ စားေရရိကၡာ ၾကြယ္၀တဲ႔နိုင္ငံလို႔ရွင္းေပမယ့္သူက သူတို႔နိုင္ငံဟာဆင္းရဲခဲ့တယ္။ ခု သူတို႔နိုင္ငံမွာကၽြန္မတို႔နိုင္ငံမွာ
မ၇ွိတာေတြရွိေနၿပီဆိုေတာ့ ။ဘယ္လိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၿမန္မာၿပည္ဟာ ဆင္းရဲမယ္ပဲ... ေပါ့ ။

တေန႔ကၽြန္မသူ႔ကို ခြင့္လြတ္လိုက္မိတာက ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ၅ နွစ္သမီးမွာ ငွက္ေပ်ာ္သီးနဲ႔ပဲ ထမင္းစားခဲ႔ရတယ္လို႔ေၿပာလာပါတယ္။ ကၽြန္မ နားလည္ေပးလိုက္နိုင္တယ္။ တၿခားေသာ ၿငိွၾကတဲ့အေၾကာင္းရာေတြကေတာ့ မ်ားၾကီးပါပဲ ။ သူက ရတာနာဆိုတာေတာင္ ေသခ်ာနားလည္ပံုမရပါဘူး။ ၿမန္မာၿပည္ရတာနာေတြ ရွိတယ္ေၿပာေတာ့ ေက်ာက္စိမ္းေလာက္၊ ပုလဲေလာက္သာသိသူ။ ၿမန္မာၿပည္မွာမ်ားၾကီးလို႔ေၿပာရင္ ယံုတာမဟုတ္ ။ ဒီကေလးမနဲ႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္လို႔ပဲ မွတ္ပါတယ္။

ရီစရာကို အဓိက ထားေၿပာရရင္ သူက ကၽြန္မကို ဗီယက္နမ္မွာဆို ေယက်ာ္းရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။
ဟယ္ဟုတ္လားဆိုေတာ့ အင္းတဲ့ အသားကလည္းမဲတယ္တဲ့။ လူကလည္း၀တယ္တဲ့။ ေယက်ာ္းဘယ္လိုရသလည္းတဲ့။ သူက အသားအရည္က ၀င္းေနတာကိုး ။ပိန္ဖို႔လည္းအၿမဲ က်ိဴးစားေနပံု။
ဗီယက္နမ္ေယက်ာ္းေတြက မိန္းမဆိုလွမွတဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မကလည္းမေနနိုင္။
 ဟင္သူတို႔ၾကေတာ့ရုပ္ဆိုးၿပီးေတာ့လို႔ ေၿဖလိုက္ေတာ့ သူက ေအာင္မယ္ ငါ့ေယက်္ားက ေခ်ာေခ်ာေလး တဲ့။
ဓတ္ပံုၿပလာပါတယ္။ ေသခ်ာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ဟုတ္တယ္ေတာ့ ကၽြန္မၿမင္ဘူးသမ်ွ ဗီယက္နမ္ ထဲမွာေတာ့အေတာ္ကို ေၿပၿပစ္ၿပီးေခ်ာတယ္။
သူ႕ေယက်ာ္းက ၿပည့္လည္းၿပည့္စံုတဲ့ပံု။သူက ဘယ္လိုရေအာင္ ယူရတယ္ဆိုတာပါေၿပာထားတာ။ မေနာ္ေဖာ္ရဲ႔ ပိုစ့္ကို ဖတ္ၿပီးကတည္းက ဒါကို ေရးခ်င္ေနတာ။
ဒါနဲ႔သူက နင္တို႔ ၿမန္မာေယက်ာ္းေတြလည္းမေခ်ာပါဘူးတဲ့။ အခုကၽြန္မတို႔ နဲ႔က
 စိုက္ပ်ိဳးေရးက ဆရာေလးတစ္ေယာက္ပါတယ္။ကၽြန္မတို႔ထဲမွာ သူကလည္းအေတာ္ေလးမဲရွာပါတယ္။

ဒါနဲ႔ကၽြန္မက ဟယ္သူ႔ကိုေတာ့ မၾကည့္ပါနဲ႔ဟယ္။ ငါတို႔ၿမန္မာအမ်ိဳးသားေတြက မိန္းကေလးကို လွတာထက္၊ မရွပ္မေပြ စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ သူကို ပိုၾကိဳက္ၾကပါတယ္လို႔ေၿဖေရာ။

သူက ထပ္ၿပီးကၽြန္မကို နင္က ကံေကာင္းပါတယ္။ တစ္ကယ္ေၿပာတာ ငါတို႔နိုင္ငံမွာဆို လံုး၀ ေယက်ာ္းရမွာမဟုတ္ဘူးပဲ ထပ္ေၿပာလာေတာ့ ၾကည္ၾကည္လည္း၀မ္းနည္းလာပါတယ္။ ေအးဟယ္ ငါၿမန္မာၿဖစ္ရတာ ကံေကာင္းတာေပါ့။ ငါ့ကို ယူမယ့္လူလည္းရွိတယ။္ ခေလးေတာင္ေမြးၿပီးၿပီဟ လို႔ပဲ ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။

အဲ့ဒီညက အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ကိုကိုေရ ေက်းဇဴးေနာ္လို႔ဆိုေတာ့ အိမ္က လူက ဟ ဘာၿဖစ္တာလည္းတဲ။့ ကၽြန္မကို ယူလို႔ေလ လို႔ပဲ ကၽြန္မ ေၿဖမိလိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ဇတ္လမ္းက မၿပီးဘူးရွင့္။ ေနာက္ေန႔သူက ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားပံုၾကည့္ခ်င္တယ္တဲ့။ ဟာ ခက္ၿပီ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါနိုင္ခ်င္တယ္ ။ ကဲ..ဆိုၿပိီး တၿခားသူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီက အၾကံ၀ိုင္းေတာင္းတာေပါ့ ။

အၾကံက
သူ႕ေယက်ာ္းပံု အရင္ၾကည့္ ။
မေခ်ာရင္ ကိုယ့္ ခ်စ္ခ်စ္ပံုပဲၿပ။
ေခ်ာရင္ ေနာက္တစ္ပံုၿပ ကို္ယ့္ခ်စ္ခ်စ္ပံု မထုတ္ၿပနဲ႔တဲ့ ။ ...ကဲ အဲံဒီ့ေနာက္တစ္ပံုရဖို႔ကို တညလံုး ဟိန္းေ၀ယံ သိပ္မေခ်ာတဲ့ပံု ယူသြားရင္ေကာင္းမလား။ လြင္မိုး ပိန္တုန္းကပံုယူရင္ေကာင္းမလားေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ ၿမန္မာ ၅ ေယာက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၾကတာေပါ့။

ေနာက္တစ္ေန႔ၾကေတာ့ သူက သူ႔ေယက်ာ္းပံုကို ေသခ်ာၿပပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္းေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဟယ္ေခ်ာတယ္ေတာ့ေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူ က ကဲ နင့္အမ်ိဳးသားပံုၿပဆိုေတာ့ ကၽြန္မက ပါမလာဘူးေပါ့ ။ အတန္းထဲ ၃ ေယာက္ထဲရွိတာ ဆရာမပါသိတယ္ ဒီကိစၥက ။ သူ က ကၽြန္မကို စိတ္ဆိုးတဲ့ပံု။

ညေနပိုင္းအတန္းလည္း၀င္ေရာ လိုအပ္လို႔ laptop ဖြင့္လိုက္ေတာ့ screen ေပၚမွာ ကၽြန္မက အိမ္က လူနဲ႔ခေလးေတြပံုတင္ထားမိတာကိုး ..သူက အတင္းေၿပးလာၿပီး ၾကည့္ပါတယ္။ ကၽြန္မ လြင္မိုး ပိန္တုန္းက ပံုမၿပလိုက္ရဘူး သူၿမင္သြားၿပီ။ အိမ္က အညာသားပံု။

သူက တံေတြးကို ၿမိဳခ်လိုက္တယ္။ အင္း မဆိုးပါဘူးတဲ့ ။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မသူနဲ႔ ၂ လခြဲပဲ တူတူစာသင္ၿပီး မိခင္တကၠသိုလ္ကိုေရာက္လာပါတယ္။ ဗီယက္နမ္မဆို လန့္လည္းလန္႔ အေပါင္းအသင္းလည္းမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲ့မွာခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးၿမင္ဖူးသမွ် ဗီယက္နမ္မထဲမွာ အေခ်ာဆံုး လို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို ခင္ခင္မင္မင္ အရမ္းေပါင္းပါတယ္။ ကၽြန္မကအစပိုင္းက အင္တင္တင္ပါ။ ေနာက္ေတာ့ ခင္သြားၾကတယ္။ သူ႔ကို ဒီအေၾကာင္းေၿပာၿပၿပီး ဒါေၾကာင့္ ယူ႔ကို စေတြ ႔တုန္းက ခင္ဖို႔ကို ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ဆိုေတာ့ အဲ့ေကာင္မေလးက ရီလိုက္တာ ၿပီးေတာ့ေၿပာရွာပါတယ္။ ကၽြန္မေတြ႔ဖူးလိုက္တဲ့သူက ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လို႔မွတ္္ပါဟယ္တဲ့။  ခုဗီယက္နမ္မေလးလား ကၽြန္မမို႔လို႔ေက်ာင္းမလာရင္ အိမ္အထိ လိုက္လာတတ္သူ။



ကဲ ..
တစ္ေလာက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဖုန္းေၿပာေတာ့ ဒီအေၾကာင္းၿပန္ေၿပာၿပီး ဒီပို႔စ္ကို ေရးခ်င္လာတယ္။