ခိုေရ၀ နိပြန္း း) koreha nippon desu.

ၿမန္မာၿပည္ေရာက္ဖူးတဲ့ ဂ်ပန္ေတြေရာ ဂ်ပန္မွာေနၾကတဲ့ ၿမန္မာေတြေရာ ေၿပာတဲ့စကားရွိတယ္။ ဂ်ပန္မွာၾကီးတဲ့ဟာေတြက ၿမန္မာၿပည္မွာေသးတယ္တဲ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ ၾကီးတာေတြက ဂ်ပန္မွာေသးတယ္တဲ့။

ၿမန္မာၿပည္က မုန္လာဥေတြက ေသးတယ္စပ္တယ္။ ဒီက မုန္လာဥေတြက မ်ိဳးေတြပဲေၿပာင္းထားလို႔ပဲလား ခ်ိဳၿပီး နည္းတာၾကီးေတြမဟုတ္ဘူး။ ေဟာ သခြားသီးလည္း ၾကေရာ ေသးေသးေလးေတြ ရွင္။ အရသာကေတာ့ အၿပည့္ေပါ့ အဆူးေလးေတြေတာင္ က်န္ေသးတယ္။ ၿမန္မာၿပည္က သခြားသီးၾကေတာ့ၾကီးၾကီးေတြကိုး။

ဂ်ပန္က ငရုတ္သီးကို စၿပီးစားၿပီးလာတာ နွစ္ ၂၀ ေတာ့မၿပည့္ေသးဘူး။

ခုေနာက္ပိုင္း ဂ်ပန္ေတြ ငရုတ္သီးစားနိုင္ၾကေပမယ့္ လူၾကီးေတြက မစားနိုင္ၾကဘူး။ ငရုတ္သီး ၂ က်ပ္သား၁ဗူးေလာက္ကို နွစ္ေပါက္ေအာင္ ထားစားၾကတာေလ။

၉၆ တုန္းကေလာက္ဆို ငရုတ္သီးစပ္စပ္ဆိုတာ တီဗီအစီစဥ္ေတြရဲ႔

Quiz အစီအစဥ္ေတြမွာရွံဳးသူစားေၾကး ဆိုတဲ့ အစားအစာ။ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ ေခတ္ေၿပာင္းလာလိုက္တာ ခုမ်ားတစ္ခါတစ္ခါ သူတို႔ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေတြမွာ ကိုယ္ေတာင္လက္ဖ်ားခါရေအာင္စပ္တဲ့ မီႏူး ရွိသရွင့္။

တိုက်ိဳလိုၿမိဳ႔မွာေတာ့ ငရုတ္သီးစိမ္းဆိုတာၿမင္နိုင္ေပမယ့္ နယ္ဘက္မွာေတာ့ ငရုတ္သီးစိမ္း အစပ္ဆိုတာ ရာသီေပၚပဲ။

ဒီၾကားထဲ တစ္ခ်ိဳ႔ငရူုတ္သီးေတာင့္ရွည္ၾကီးေတြဆိုတာ စပ္မလိုလိုနဲ႔ ခ်ိဳလိုက္တာ အရသာေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ ေရာက္ခါစ ၿမန္မာေတြေတာ့ခဏခဏ မွားတာေပါ့ေလ။ ၿမန္မာၿပည္က ေတာရြာေတြမွာ ငါးေလး ဖားေလးရရင္ မွ်စားတယ္ဆိုတာၾကားဖူးတယ္။ တို႔ေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ငရုတ္သီးစိမ္းအစပ္ေလးဘာေလးရလို႔ မ်ွစား အေတာ္ မ်က္နွာပြင့္တယ္။  း)

ၾကည္ၾကည္က အစပ္ၾကိဳက္တယ္။

ငယ္ငယ္က အိမ္ေဘးမွာ ရခိုင္မိသားစုရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရခိုင္သေဘၤာသီးသုပ္ဆိုၿပီး ငယ္ငယ္က သုပ္စားတာ အိမ္က အငယ္မ က ၆ တန္း ကိုယ္က ၁၀တန္း ရင္ေတြပူုၿပီး ငိုယိုလို႔ ဘာမွမလုပ္တတ္ပဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚကေန ေရေတြေလာင္းခ် ကိုယ္ပါ ေရာငိုတာ ၿပန္ေတြးတိုင္းရီခ်င္တယ္။

တေန႔ကေတာ့ organic ေတြ ေရာင္းတဲ့ဘက္ ေၿခရွည္ေတာ့ ငရုတ္သီး ရလာတယ္။ ငရုတ္သီးလွလွေလးေတြ ပါရလာတယ္။ အရွည္ကိုေတာ့စပ္တယ္တဲ့။ အပုလွလွေလးကိုုေတာ့ သူလည္းမစားဘူးဖူးတဲ့။ ခုတစ္ေလာတင္တာတဲ့။ paprika အေသးစားေနာ္တဲ့။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ထဲ ကတ္ေက်းနဲ႔ကိုက္ၿပီးထည့္လိုက္တယ္။ ေခၚေၾကြးတဲ့သူငယ္ခ်င္းလည္း ငို . ကိုယ္လည္းငို း) ရင္ေတြပူလြန္းလို႔ ထမင္းပူမ်ိဳခ်လို႔လည္းမရ။ အာ္ ဂ်ပန္ငရုတ္ အထင္ေသးမိလိုက္တာကိုး။
 တူတူ၀ယ္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငရုတ္သီး စပ္ေၾကာင္းဖုန္းနဲ႔လိုက္ၿပီးေၿပာရတာကိုက ေပ်ာ္စရာ ငရုတ္သီးရွားတာကိုး လို႔ ။အညာက ငရုတ္သီးအပုမ်ိဳးလားလို႔  ကိုယ္လည္းအေၿခာက္ပဲၿမင္ဘူးတာ။ ဆင္ေအာ္ငရုတ္လို႔ထင္တယ္။ မိုးယံေၿပာတာေတာ့ ကုလားေအာ္တဲ့။

ေရးခ်င္တာက တၿခားအေၾကာင္းပါ။  ဂ်ပန္မွာေတြ႔ၿမင္ရတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြက တစ္ခါတစ္ခါ ရီစရာေကာင္းသလို စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။

ကၽြန္မတို႔နယ္ဘက္မွာ တိုက်ိဳကလို ဘဏ္ၾကီးေတြက ေနရာတိုင္းမွာမရွိဘူးေလ။ ဘဏ္ေတြကိုလည္း Bank လို႔မေရးဘူး သူတို႔စာနဲ႔ပဲ ginko လို႔ေရးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အၿမဲကြန္ပလိန္းလုပ္တယ္။ ဘဏ္ကိုေတာ့ဘဏ္လုိ႔မေရးဘူးတဲ့ ေဟာ ဂ်ပန္က ဖုန္း ကုမၸဏီၤၾကေတာ့ Soft Bank တဲ့။ ကၽြန္မတို႔ ေနတဲ့ေနရာက က်ိဳတိုနဲ႔နီးတယ္ ။ က်ိဳတိုဆိုတာ ကေတာ့ ပုဂံလိုပါပဲေလ။ နိုင္ငံၿခားသားခရီးသြားက မ်ားတာကိုး။ တေန႔ကေတာ့ ဘူတာနားမွာကပ္ထားတဲ့စာတမ္းေလးတစ္ခု ေတြ႔တယ္။ အဲ့ဒီ႔ကပ္ထားတာေလးအၿပင္ ဆိုင္အ၀င္၀မွာလည္း ထပ္ၿပီးအၾကီးၾကီးကပ္ထားတယ္။

We are selling Phone. တဲ့  Soft bank ဆိုေတာ့နိုင္ငံၿခားသားေတြ ခဏခဏ ၀င္ၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကလို႔ို႔တူပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ဂ်ပန္က ေလ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြကို ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္လည္းေရးတတ္ၾကသလို သြယ္၀ိုက္စြာလည္း ေရးတတ္ၾကတယ္။

ၿမန္မာလို ငွက္စာမေက်ႊးရလို႔ ေရးမယ္ ေနရာမွာ ဒီမွာေတာ့ ငွက္ပံုေလးဆြဲၿပီး ငွက္ကေလးကေၿပာေနပံုနဲ႔

တို႔ေတြကို အစာမေကၽြးနဲ႔ေနာ္ ေက်းဇူးပါတဲ့။

ကၽြန္မတို႔ ၿမိဳက ေရကန္ၾကီးရဲ့ေဘးမွာ ငါးၾကင္းနီလိုငါးမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ ေရကန္ထဲက ငါးေတြကို ဂ်ပန္ေတြက မ်ွားမ်ွားၿပီး အမွိဳက္ပံုးထဲပဲ ထည့္သြားၾကေတာ့။  ငါးပံုေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ အိမ္ၿပန္သယ္သြားပါလို႔ ေရးထားတာေလးလည္းဖတ္ဖူးတယ္။

ၿမန္မာၿပည္ က ေရအိမ္ေတြမွာ အား သန္႔ရွင္းစြာ သံုးပါ ဆိုတာေလးေတြကို ဂ်ပန္မွာေတာ့ ဒီလိုေရးၾကတယ္။

သို႔

ဧည့္သည္

အၿမဲတမ္း လွပသန္႔ရွင္းစြာ သံုးေပးတဲ့ သင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္၀င္မယ့္လူက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေဘးနားမွာေရးထားေသးတယ္။ ဂ်ပန္မွာ ကာရာအိုေက ဆိုင္က ၿမန္မာၿပည္ထက္သက္သာတယ္။ ည၁၁ ေလာက္ကေန မနက္၆ နာရီေလာက္ထိကို တစ္ေယာက္မွ ယန္းတစ္ေထာင္ ခုၿမန္မာေငြနဲ႔ဆို ၇၀၀၀ေပါ့ ။ ေအာက္ကပံုက အမ်ိဳးသမီး ေရအိမ္ေတြမွာ ထားေပးတတ္တဲ့ ဆားဗစ္ ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေက်နပ္စရာ။

ဂ်ပန္ယာကူဆာကို ရေကာက္ လို႔ ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာေတြက အလြယ္တစ္ကူ ေခၚၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ရာကူဆာလို႔ မသံုးနွုန္းပဲ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔စည္း လို႔ သတင္းေတြမွာသံုးသလို public area မွာေတာ့ တတ္တူးထိုးထားသူလို႔ ေခၚေလ႔ရွိတယ္။

ေရခ်ိဳးဆိုင္ေတြ ေရပူစမ္းေတြ မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အခန္းမွာေရာ အမ်ိဳးသားေတြ အခန္းမွာေရာ ကပ္ထားတတ္တာေလးရွိတယ္။

တတ္တူးထိုးထားသူမ်ား ေရပူစမ္း၀င္ၿခင္း အားနာပါ (သည္းခံပါ) တဲ့။

ရေကာက္မွန္းသိရင္ က်န္တဲ့ဧည့္သည္ေတြက မ၀င္ရဲၾကေတာ့ဘူးေလ။ ခုခ်ိန္ထိလည္း သူတို႔ရဲ႔ပါ၀င္မွဳ႔က ရွိေနေသးသကိုး။  ဂ်ပန္ၿပည္က ပါခ်င္ကိုး လို႔ေခၚတဲ့ ဂိမ္းေတြ အရက္ဘားေတြ အိမ္ၿခံေၿမလုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ငန္း ၾကီးေတြမွာ သူတို႔ပါသတဲ့။  

ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္

အမနို ဟရွိတတဲ့ (amano hashitade) သို႔ တစ္ေခါက္ 天橋立

ကၽြန္မတို႔ေနတဲ့ ကန္ဆိုင္းဘက္က နာရသြားမလား ၊ ဖက္ရွင္တို႔ၿမိဳ႔ေတာ္ ကိုေဘးသြားမလား၊ ယဥ္ေက်းမွဳ႔. သမိုင္း၀င္ ေနရာေတြ ေပါမ်ားလြန္းတဲ့ က်ိဳတို သြားမလား ဘယ္သြားသြားနီးနီးေလးရွင့္။

ဂ်ပန္မွာ ရွဳခင္းအလွဆံုး ေနရာ ၃ ခုရွိပါတယ္တဲ့။
ဟီရိုရွိးမား ၿမိဳ႔ရဲ့ ေဘးမွာ ရွိတဲ့ ေရထဲမွာရွိတဲ့ နတ္ေက်ာင္း (Miya jima)
မာဆုရွိမား (matsu jima) ကၽြန္းစုမ်ား
က်ိဳတို ၿပည္နယ္အစြန္ ဂ်ပန္ပင္လယ္ဘက္မွာ ရွိတဲ့ အမနို ဟရွိတတဲ့ ပါ။

သာမာန္အားၿဖင့္ေတာ့ အမနို (amino gawa )ဆိုတာ နဂါးေႏြ႕တန္းကို ေခၚတာပါ။
ခုုသြားတဲ့ေနရာေလးကို လည္းၾကည့္လိုက္ပါအုန္း။ သူတို႔ရဲ့ ခန္းၾကီးနဲ႔ကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္သို႔ဆက္သြယ္ေသာ တံတားတဲ့။
ဂ်ပန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ သို႔မဟုတ္ အားလပ္ရက္ပိတ္ရက္ရွည္ေတြဆိုရင္ Bus ခရီးစဥ္ေတြ တေနကုန္ပတ္လို႔ရတဲ့ ေစ်းသက္သာတဲ့ ရထားလက္မွတ္အစီအစဥ္ေတြ ရွိပါတယ္။
ဂ်ပန္ရထား ကုမၸဏီရဲ့ (JR . Japan Railway ) နဲ႔ဆို ဘယ္သြားသြား စီးနိုင္သေလာက္စီး။ တေနကုန္လက္မွတ္ ၂၃၀၀ တန္က ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ နဲ႔ ပိုက္ဆံသိပ္မသံုးခ်င္သူေတြ အသံုးအမ်ားဆံုးပါပဲ။ သူ႔ကို seishun 18 kippu လို႔ ေခၚပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ လူငယ္လူရြယ္ ၁၈ နွစ္အတြက္ လက္မွတ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ဒါေပမယ့္ နာမည္ကသာ ၁၈ ေနာ္ ၈၁ ေတြလည္းအသံုးၿပဳၾကပါတယ္။ Limited express ဆိုတာသာ စီးလို႔မရတာ .local train နဲ႔ rapid ေတာ့ စီးလို႔ရတယ္ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြက limited express က ရထားလက္မွတ္အၿပင္ အၿမန္စီးခြင့္ဆိုတဲံ့ေစ်းသပ္သပ္ထပ္ေပးရတာကိုး ။
ဒီေတာ့အလြယ္တစ္ကူေၿပာရရင္ေတာ့ ဒီလက္မွတ္က JR လိုင္းဘယ္လိုင္းမဆိုစီးလို႔ရတယ္ဆိုတာသာမွတ္ထား။ ေႏြပိတ္ရက္ ၂ လနီးပါးေတာ့အဲ့လက္မွတ္ ေတြေရာင္းတာေတြ႔ဖူးတယ္။ ကိုယ္လည္းဒါပထမဆံုးသံုးဖုူးတာ။ တစ္ခ်ိဳ႔မ်ား ၁၂ နာရီနီးပါး အဲ့လက္မွတ္နဲ႔ အိုဆာကာ တိုက်ိဳ သြားၾကတယ္တဲ့။ သူကလည္း သူ႔ရာသီမွသာသံုးလို႔ရတာကိုး။ လမ္းမွာအဆင့္ဆင့္ရထားေၿပာင္းစီးရတဲ့ ဒုကၡကေတာ့ၾကီးတယ္။ ရထားတစ္စီးနဲ႔တစ္စီးေၿပာင္းစီးခ်ိန္က ၄ မိနစ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ရတဲ့အခါမ်ားဆို ေၿပးေပေတာ့ ပလက္ေဖာင္းမတူလို႔ကေတာ့ ပိုဆိုးေပါ့။

၁၈ နွစ္မဟုတ္ေပမယ့္ ကဲ ဒီလက္မွတ္ နဲ႔ ခရီးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အၿမန္နဲ႔စီးမယ္ဆိုရင္ အသြားအၿပန္ ၈၀၀၀ ယန္းနဲ႔ အသြား ၁ နာရီခြဲ အၿပန္ ၁ နာရီခြဲ ပဲ ၾကာမယ့္ခရီးကို
ဒီေစ်းေပါတဲ့ လက္မွတ္နဲ႔ ပရုိတ္ဗိတ္ ရထားလိုင္းေပါင္းစီးၿပီး အသြားအၿပန္ ၃၅၀၀ ယန္းနဲ႔ အသြား ၄ နာရီ အၿပန္ ၃ နာရီ နဲ႔ ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာေပမယ့္ ေနရာရေတာ့ ရထားေပၚအိပ္သြားယံုပဲ။ ရထားေၿပာင္းစီးခါနီး ဘူုတာမေက်ာ္သြားေအာ္ ဖုန္းမွာ alarm ေပးၿပီး အိပ္တာေပါ့။

 ေတာင္ေပၚကို ဒီလို တက္တယ္။

အားလံုးအဲ့လို႔ ၾကည့္ၾကတယ္

ဒီေမာ္ေတာ္နဲ႔ ၿပန္ခဲ့တယ္ ၇ မိနစ္ေလာက္ပါပဲ

ေ၀းလြန္းေပမယ့္ ၿမင္လိုက္ရတဲ့ၿမင္ကြင္းကေတာ့ တစ္ကယ္ကို တန္ပါတယ္။ ” ပ” ပံုၿဖစ္ေနတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းနွစ္ဘက္ကို သဲလမ္းက ဆက္ေနတာကိုး ဟိုဘက္ဒီဘက္ ဆံုးေအာင္လမ္းေလ်ွာက္ရင္ အသြား တစ္ေၾကာင္း မိနစ္ ၅၀ အၿပန္ၾကေတာ့ ဟိုဘက္ကေန ၿပန္ၿပီး စက္ေလွစီး ၾကတယ္ ယန္း ၅၀၀ ပဲ ေပးရတယ္။ ၁၁ ေယာက္မို႔လို႔ အဆစ္ေတာင္းၾကည့္ေတာ့ ၁၀ ေယာက္စာပဲ ေပးရတယ္။ (ဟဲဟဲ)

ဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္မွာ ေတာင္ ၿမင့္ၿမင့္ရွိတယ္ နွစ္ဘက္စလံုးကို ေကဘယ္ကား သို႔မဟုတ္ lift နဲ႔တတ္ရတယ္။ အေပၚကေန ၿမင္ကြင္းကို ၾကည့္လို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးထားတာကိုး။ သူက အသြားအၿပန္ယန္း ၈၀၀.

ၿဖစ္ေပၚလာပံုက ဟိုဘက္က တိုက္လာတဲ့ ေလက သယ္လာတဲ့သဲ ရယ္ ဒီဘက္က တိုက္လာတဲ့သဲ ရယ္က ေရတိမ္တဲ့ေနရာေလးမွာ လာၿပီးပံုလာရကေန ေရၾကခ်ိန္ဆို ရင္ သဲလမ္းၾကီးၾကီး ေပၚလာတယ္တဲ့ ဒါကို ေနွာင္းလူမ်ားက သဲလမ္းစပ္ေတြကို တုတ္ရိုက္ ၿပီး ကမ္းစပ္မွာ ေက်ာက္ေတြ ခ်လိုက္တယ္. ေနာက္သဲလမ္း ေပၚမွာလည္း ထင္းရွဳးေတြ စိုက္ထားတယ္။ ထင္းရွဳးပင္ေတြရဲ့သက္တမ္းကကို နွစ္ ၂၀၀ေက်ာ္ေနတာေတြ ရွိတယ္။
နယ္ၿမိဳ႔ေသးေသးေလး ဆိုေတာ့ ဆိုင္ေတြလည္း ပိတ္တာေစာတယ္ ညေန ၆ နာရီဆိုဆိုင္ေတြ ပိတ္ေနၿပီ စားဖို႔ဆုိင္ေတာင္ သိပ္မေတြ႔ေတာ့ဘူး။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ဦးေဆာင္ၿပီးေခၚသြားရလို႔ ပင္ပန္းေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ေပ်ာ္ေနတာေတြ႔ေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။


ေလးစားစြာၿဖင့္
ၾကည္ၾကည္

မိကီမိုတို ပုလဲကၽြန္းသို႔တစ္ေခါက္

ရတနာမွာ ပုလဲနဲ့စိန္နဲ႔တြဲထားတာကို အၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ။

ခုတစ္ေလာ ခရီးေတြ တအားမ်ားပါတယ္။ တစ္ရက္ေလာက္နားလိုက္ ခရီးထြက္လိုက္ နဲ႔လိပ္ပတ္ကို မလည္ပါဘူး။ ၿပန္ခါလည္းနီးၿပီေလ။

မၿဖစ္မေနသြားခ်င္ခဲ့တဲ့ေနရာက ပုလဲကၽြန္းပါပဲ။ ကဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ၾကည္ၾကည္တို႔ေနတဲ့ေနရာကေန ကီလို ၁၆၀ ေလာက္ သြားရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီးသြားၾကတဲ့ခရီးပါ။

ကမၻာေပၚမွာ ဂ်ပန္ပုလဲဟာနာမည္ၾကီးတာေတာ့ အားလံုးသိၾကမွာပါ။ ကမၻာေပၚမွာ စိန္ဆိုရင္ De Beers ၊ ပုလဲမွာ Mikimoto လို႔ကိုေၿပာရေလာက္ေအာင္ နာမည္ၾကီးတာကိုး။

ဂ်ပန္ရဲ့ နာမည္ၾကီး ပုလဲ ကုမၸဏီ ၂ ခုကေတာ့ Tasaki နဲ႔ Mikimoto (မိကိမိုတို) ပါပဲ ။ ဒီထဲက တစ္ခုက(နာမည္မမွတ္မိ) ၿမန္မာ့ပုလဲေမြးၿမဴေရးနဲ႔ ဖက္စပ္လုပ္ဖူးပါတယ္။ ခုေတာ့မသိေတာ့ပါဘူး။

မိကိမိုတို ပုလဲကၽြန္းရဲ့ ဗဟုသုတေလးနည္းနည္းမိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။

ဂ်ပန္လုူမ်ိဳးေတြဟာ ပုလဲကို ဟိုးေရွးယခင္တုန္းက ရတနာအၿဖစ္အသံုးမၿပဳခဲ႔ၾကပါဘူးတဲ့။ ေဆးေဖာ္ဖို႔သာ အသံုးၿပဳခဲ့ၾကပါတယ္တဲ့။

ပုလဲငုပ္သူေတြကို AMA ပင္လယ္ရဲ့ မိန္းကေလးလို႔ ေခၚပါတယ္။ လက္ရွိမွာလည္း ပုလဲငုပ္သူအမ်ားစုဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသာၿဖစ္ပါတယ္။

၁၈၉၃ မွာ Mr. Koichi Mikimoto ဟာ ေမြးပုလဲ  (ယခုကၽြန္မတို႔၀တ္ေနၾကတဲ့ ပုလဲလံုးလံုး၀ိုင္း၀ိုင္း ေလးေတြဟာ ေမြးပုလဲေတြပါပဲ။ သဘာ၀ပုလဲဟာ  မလံုး၀ိုင္းသလို အရြယ္ပုမာဏလည္းမၾကီးမားပါဘုူး။ ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာၿပည္က ေက်ာက္မ်က္ၿပတိုက္ထဲမွာရွိတဲ့ ကမၻာ့အၾကီးဆံုးပုလဲ ဆိုတာပဲ ၾကည့္ေလ လံုး၀န္းမေနပဲ နဲ႔ အဖုအထစ္ေတြ နဲ႔ပါ။ အာရွအလယ္ပိုင္းကသူငယ္ခ်င္းက ေမြးပုလဲဆိုတာ ပုလဲအတုဆိုလို႔ culturing pearls နဲ႔ artifical pearls မတူဘူးဆိုတာမနည္းကို ရွင္းၿပရပါတယ္။) ကိုေအာင္ၿမင္စြာစမ္းသပ္ ၿပဳလုပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ Mr Mikimotoဟာ အဲ့ဒီ့ေခတ္က ပုလဲလုပ္ငန္းရွင္ေတြထဲမွာ အသက္အငယ္ဆံုးနဲ႔ သူရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကာေတာ့ ဂ်ပန္ပုလဲဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ၿမိဳ႔ေတာ္ တုိက်ိုဳ ရဲ့ Ginzar ဂင္ဇာ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကမၻာ့အဆင့္္မွီ ပုလဲတိုက္ၾကီး အၿဖစ္ ရပ္တည္နိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့သူပါ။ အသက္၄၀ မၿပည့္ခင္မွာပဲ သူဟာေအာင္ၿမင္သူလုပ္ငန္းရွင္ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။

သူ႔ရဲ့ေမြးပုလဲ လုပ္ငန္း ကိုစတည္ေထာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ  ပုလဲငုပ္ခဲ့သူ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အခန္းက အေရးပါလာပါေတာ့တယ္။ ပံုမွန္၀င္ေငြရတဲ့အလုပ္ကို ပုလဲငုပ္ခဲ့သူအမ်ိဳးသမီးေတြ ရရွိသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ခုသြားခဲ့တဲ့ ပုလဲကၽြန္းကေတာ႔ ISE( ဂ်ပန္မွာနာမည္ၾကီး ေက်ာက္ပုစြန္ထြက္တဲ့ေနရာ) ခရိုင္မွာရွိတဲ့ Mikimoto ကုမဏီပိုင္ ကြၽန္းၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္းေပၚမွာ ပုလဲအေရာင္းဆိုင္ . Mikimoto အမွတ္တရၿပတိုက္နဲ႔ ပုလဲၿဖင့္လုပ္ထားတဲ့ ရွားပါးလက္ရာ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ၿပသထားတဲ့ ပုလဲၿပတိုက္တို႔ေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။

(ေရွးေဟာင္းလက္ရာေလး ပုလဲလံုးေသးေသးေလးေတြနဲ႔သိပ္အနုစိတ္လြန္းလို႔)

ကၽြန္းေပၚ၀င္ေၾကးကေတာ့ ယန္း ၁၅၀၀ ပါ။ ကၽြန္းေလးက ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။

 ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ ၄ ၾကိမ္နီးပါး ပုလဲငုပ္ၿပတဲ့ show ေလးကလည္း လာေရာက္လည္ပတ္သူ ဧည့္သည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားပါတယ္။ သာမန္ၾကည့္တဲ့ေနရာနဲ႔ အထူးခန္းဆိုၿပီး ၾကည့္တဲ့ေနရာ ၂ ေနရာခြဲထားပါတယ္။ အထူးခန္းက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားကို ယန္း ၅၀၀ ထပ္ေကာက္ၿပီး နိုင္ငံၿခားသားမ်ားကို အဂၤလိပ္လို သီးသန့္အသံသြင္းထားတဲ့ စကားေၿပာတိပ္ေခြကိုလႊင့္ေပးပါတယ္။ နိုင္ငံၿခားသားကို ပိုက္ဆံလည္း မေကာက္ပါဘူး။ (ေက်နပ္မိသား)

ပုလဲငုပ္သူဟာ ဘာေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားတာလည္းတဲ့ ?

အမ်ိဳးသား ပုလဲငုပ္သူေတြလည္းရွိေပမယ့္ ဒီနယ္ေၿမအမ်ိဳးသမီး ပိုမ်ားပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အရည္ၿပားေအာက္မွာ အဆီလြာ တစ္ရွဴး အပို ပါရွိပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးေတြက အေအးဒဏ္ကို  ပိုခံနိုင္ပါတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ိဳးသားေတြထက္ အသက္ပိုေအာင့္ထားနိုင္ပါတယ္လို႔လည္း ရွင္းၿပထားပါတယ္။ ဟိုးယခင္ကတည္းက ဂ်ပန္မွာအမ်ိဳးသားေတြက ငါးမွ်ား ေနတုန္း အမ်ိဳးသမီးေတြက ပင္ေလာက္ေအာက္က စားလို႔ရတဲ့ ေရေမွာ္ေတြ ေနာက္ ခရုေတြ ကို ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္လိုက္ရွာရင္းနဲ႔ ေရေအာက္ငုပ္သူေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး ပိုမ်ားလာပါတယ္လို႔လည္း ဆိုထားပါတယ္။

အမိ်ဳးသမီး ဒိုင္ဗာ(diver)ေတြ လည္ပင္းမွာကမာခြံေလးေတြ ဆြဲထားၾကပါတယ္။ ကမာခံြထက္ ကမာခံြကိုၿခစ္ၿပီးပံုေဖာ္ထားတာေလး ေတြ သတိထားမိလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ အႏၱရယ္ကင္းအေဆာင္ပါတဲ့။

ဟိုးေရွးေရွးုတုန္းက မင္းသမီးတစ္ပါးဟာ ဒီ ISE အိေဆး နယ္ေၿမကိုေရာက္လာပါတယ္တဲ့။ ေနနတ္မင္းၾကီး ဆက္လက္ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ ေနရာလာရွာတာပါတဲ့။ အဲ့ဒီ့မွာ အမ်ိဳသမီး ေရငုပ္သူ Ama ေတြက ဒီနယ္ေၿမမွာေနထိုင္ေနၾကၿပီး မင္းသမီးကို ကမာဆက္သပါတယ္တဲ့။ ကမာအသားကိုစားၿပီးလိုက္တဲ့ မင္းသမီးဟာ အရသာေကာင္းလြန္းတဲ့ ကမာသားနဲ႔ နွစ္စဥ္ ေနနတ္မင္းၾကီးကို ပူေဇာ္ဖို႔ သူက အမိ္န္႔ေပးခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ယခုခ်ိန္ထိ နွစ္စဥ္ ေရငုပ္သူေတြဟာ ကမာတို႔ ခရုတို႔နဲ႔ နွစ္စဥ္နတ္တင္ၾကပါတယ္တဲ့။

ေရငုပ္သူေတြဟာ ဘာ လက္နက္ကရိယာမွမပါပဲ ေရေအာက္ကို ငုပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္နဲ႔ပဲ ေကာက္ယူခဲ႔ၿပီး တစ္ခုစီဆည္ၿပီး ၿပန္တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေရသံယာဇာတေတြ ကို မပ်က္စီးေစရေအာင္ သဘာ၀မဟုတ္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ မဖမ္းပါဘူးတဲ့။  ပုလဲငုပ္သူေတြဟာ အၿဖဴေရာင္
 ၀တ္စံုအက်ၤၤီအၿဖဴ လံုၿခည္အၿဖဴ ေတြနဲ႔ငုပ္တာပါ။ ထမီေတြ လန္မသြားတာေတာ့အေတာ္ကို အံ့ေရာ္ပါပဲ။

Mr Mikimoto က မွာခဲ့တဲ့စကားရွိပါတယ္တဲ့။ အကုန္မစားပါနဲ႔။ ဗိုက္မတင္းခင္ စားေနတာကိုရပ္လိုက္ပါဆိုတဲ့ စကားကို လက္ကမ္း စာေစာင္မွာေရးထားတာဖတ္ရပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ရသမွ် အကုန္ ထုတ္မသံုးပါနဲ႔ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။  

သူတို႔ေတြ ေဆာင္းမွာေရာ ငုပ္ၾကပါတယ္။ ေရထဲမွာအေနၾကာသူေတြ ၿဖစ္တဲ့အတြက္  ေရေပၚၿပန္တတ္လာတာနဲ႔ မီးလွံဳတဲ့ အေလ့အထကိုလည္းေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနပါတဲ့။  သူတို႔ပုလဲကၽြန္းမွာ နဂါးရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္တဲ့ မိကိမုိတိုပုလဲကၽြန္းမွာ သဘာ၀ေရတြင္းရွိၿပီး အနီးနားက ကၽြန္းမွာလည္း သဘာ၀ေရတြင္း၂တြင္းရွိပါတယ္တဲ့ အဲ့ဒီ့တြင္း ၃တြင္းဟာ ဆက္ေနပါတယ္တဲ့။

ၿပတိုက္ထဲမွာေတာ့ လူက်လာတဲ့အေပၚမူတည္ၿပီး ၁၀ မိနစ္တစ္ခါေလာက္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က ပုလဲ ထုတ္လုပ္နည္းအဆင့္ဆင့္ကို ရွင္းၿပပါတယ္။  

ထုတ္လုပ္ခ်င္တဲ့ပုလဲအေရာင္ေပၚမူတည္ၿပီး ကမာခြံကိုေရြးသလို ပုလဲအမဲေရာင္ထုတ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကမာ အတြင္းသားအမဲတစ္၀က္ေလာက္ရွိတဲ့ကမာကို ေရြးပါတယ္တဲ့။ ပုလဲအနက္ေရာင္စီးရီးထဲကေနဆိုရင္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ပုလဲထြက္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါတဲ့။ အၿဖဴေရာင္စီးရီးထဲကေနေတာ့ ပန္းေရာင္ပုလဲ ကေစ်းအရ ဆံုးပါတဲ့။

ပုလဲၿဖစ္ေစေအာင္လုပ္မယ့္ ကမာေကာင္ထဲထည့္လိုက္မယ့္ အတြင္းသားကိုေတာ့ အေမရိကား မီစစ္စီပီ ကေနရတဲ့ ကမာခြံကို ၿဖတ္ေတာက္ လံုး၀န္းေအာင္လုပ္ၿပီး ပုလဲအဆံအၿဖစ္ထည့္ပါတယ္။ လိုခ်င္တဲ့ဆိုက္ေပၚမူုတည္ၿပီး ထည့္ပါတယ္တဲ့။ စိတ္ထဲမွာ ပုလဲၾကီးတာဟာနွစ္ၾကာလို႔မဟုတ္ဘူး အဆံၾကီးၾကီးထည့္ရင္ၾကီးမွာပဲလို႔ပါ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။

ပုလဲ ရဲ့တန္ဖိုးဟာ နွစ္ရွည္ရွည္ထားေလ ေကာင္းေလ ၾကီးလာေလ မဟုတ္ပါဘူး ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၃ နွစ္ ကေန ၅ နွစ္ေလာက္ေတာ့ထားၾကပါတယ္္တဲ့။ ၿဖတ္ေတာက္ထားတဲ့ကမာ(ပုလဲအဆံ) ကမာေကာင္အသားရဲ့ေဘးသားးေလးေတြကို ၅ ဆင္တီေလာက္စိတ္ လွီးၿပီး တစ္ခါတည္းတၿခားသက္ရွိကမာေကာင္ရဲ့အခြံကို ဟၿပီး အထဲကို ဇာဂနာလိုမ်ိဳးနဲ႔ထည့္ပါတယ္။ ထည့္လိုက္တဲ့ ၅ ဆင္တီေလာက္ရွိတဲ့ကမာသားရဲ့ ဆဲလ္ေတြနဲ႔ ပုလဲအဆံလို႔ေခၚရမယ့္ အရာက ထည့္ၿပီးမွ အတူတူမပူးေပါင္းဖူုးဆိုရင္ေတာ့အဲ့ဒီ့အေကာင္ဟာ မေအာင္ၿမင္ဘူးတဲ့။ ေအာင္ၿမင္မယ့္  ပုလဲကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္အတြင္းမွာ ပုလဲအဆံကို

ဆဲလ္ေတြက အလႊာ ၆၀ လႊာေလာက္ ဖံုးအုပ္ထားၿပီးၿဖစ္ပါတယ္တဲ့။ (ပုလဲ၀တ္ရတာ ရင္ေတာ့နင့္စရာေနာ္)

ပုလဲ၁၀၀ မွာ ၅ ရာခိုင္နွဳန္းေလာက္က ကြာလတီပုလဲ. ၂၀ ရာခိုင္နွုန္းက ေရာင္းတန္းပုလဲ  ၃၀ရာခိုင္နွုဳန္းေလာက္က အသံုးမ၀င္တဲ့ပုလဲနဲ႔ က်န္တဲ့ရာခိုင္နွုန္းက ေတာ့ အညံတန္းပုလဲလို႔ ပံုနဲ႔တစ္ကြရွင္းၿပထားပါတယ္။

ပုလဲအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ရာ ေၿမပံုမွာ တို႔နိုင္ငံလည္းပါတယ္ဆိုတာ လာၾကည့္တဲ့သူေတြ သိမွာပါေလ

ပုလဲဆိုင္ကို ေရာက္ၿပီးသကာလမွာေတာ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ၀ယ္၀တ္ရတာအတန္ဆံုးပါပဲလို႔  ေက်နပ္စြာေကာက္ခ်က္ခ်နိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေလး ၀ယ္ခဲ့တယ္။ ေရခ်ိဳ ပုလဲ နားဆြဲ နဲ႔ ေလာ့ကတ္ေလး ပါ. လိုခ်င္တာ ကေတာ့တၿခားပါ ဒါေလးနဲ႔႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္စံုလံုးကို ယန္း ၆ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ပါပဲ။ ၀တ္စံုအနက္ေလးနဲ႔ဆို လွမယ္ း)

အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ၿမင္လာတဲ့ေစ်းေတြနဲ႔ ကိုယ့္နိုင္ငံမွာ

၀ယ္လို႔ရတဲ့တန္ဖိုးေတြနဲ႔ၿပန္ယွဥ္ၾကည့္မိတယ္။ေနာက္ ေက်နပ္တယ္။တို႔လူမ်ိဳးေတြ ရတနာပို

၀တ္နိုင္ၾကတယ္လို႔။ 

ေအာက္ပံုေလးကေတာ့ နွစ္သက္မိေသာအရာထဲကတစ္ခုပါ။ညီမေလး ဆြဲေပးတဲ့ဒီဇိုင္းကို လုပ္ထားတာပါ ။ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပြဲေလးေတြဆို၀တ္မိပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ ဒီိလိုၾကီးၾကီးေတြကို အဖြားၾကီးေတြပဲ ၀တ္ၾကပါတယ္။

ကဲခရီးစဥ္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုတင္ဆက္ဖို႔ အစီစဥ္ရွိပါေၾကာင္း

ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္

ကိုယ္တို႔ၿမိဳ့ေလးဆီ

ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ အၾကီးဆံုးေရကန္ၾကီး ရွိတဲ့ ကၽြန္မေနတဲ့ၿပည္နယ္ ဟာ အဓိက ထြက္ကုန္ကေတာ့ စပါးေပါ့။ ေရကန္ၾကီးဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲဆိုရင္ေတာ့ စကၤပူနိုင္ငံထက္ၾကီးဆိုပဲ။ ေရကန္ၾကီးေၾကာင့္ ဒီၿပည္နယ္ဟာ တိုးတက္သင့္သေလာက္မတိုးတတ္ဘူးလို႔လည္းဆိုၾကပါတယ္။ ေရကန္ရဲ့ ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ေတာင္တန္းေတြကေန စီးဆင္းလာတဲ့ ၿမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြက ေန ကန္ေရကို ၿပည့္ေနေစပါတယ္။ ဒီေရကန္ၾကီးကေန အိုဆာကာ ၿပည္နယ္ နဲ႔ က်ိဳတို ၿမိဳ႔ ပတ္၀န္းက်င္ၿမိဳ႔ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရေပးေ၀ေနပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေနတဲ့ၿမိဳ႔ေလးကေတာ့ ၿပည္နယ္ရဲ႔ ၿမိဳ႔ေတာ္လို႔ေခၚရတဲ့ၿမိဳ႔ေလးကဆက္ေနပါတယ္။ ရန္ကုန္လိုေၿပာရရင္ေတာ့ ရန္ကင္းနဲ႔တာေမြဆက္ေနသလိုေပါ့ေလ။

ေရကန္ၾကီးနဲ႔ နီးစပ္လြန္းသလို ၿမိဳ႔ေတာ္ရဲ့ Landscaping တို႔ ပန္းၿခံတို႔ေၾကာင့္ ေရကန္ကမ္းနားလမ္းေဘး ေလွ်ာက္ရရင္ကို နိုင္ငံၿခားရုပ္ရွႈင္ေတြထဲကလို သိပ္ကို လွပပါတယ္။  ေအးခ်မ္းၿပီး သန္႔ရွင္းတဲ့အတြက္

လူဦးေရ ထူထပ္လာပါတယ္ ဒီေတာ့  ကုန္ေစ်းနွဳန္းကလည္းၾကီးလာပါတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႔ေလးကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။

ေရကန္ၾကီးကို Lake Biwa လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဂ်ပန္နိုင္ငံကိုေတာင္နဲ႔ ေၿမာက္ခြဲလိုက္လို႔ ကၽြန္မတို႔က ေတာင္ဘက္လို႔သတ္မွတ္ရင္ ေတာင္ဘက္မွာ အၾကီးဆံုးေသာ ၿပည္နယ္သူၿပည္နယ္သားေတြ ဂုဏ္ယူရတဲ့ BIWAKO Hanabi မီးရွဳးမီးပန္းပြဲကေတာ့ နာမည္ၾကီးပါပဲ။ ၄ ၿပည္နယ္ေလာက္ကေန ရထားစီးၿပီးလာၾကည့္ၾကသူေတြကအၿပည့္ နွစ္စဥ္လူ ၁ သိန္းကေန ၁ သိန္းခြဲ နီးပါးလာၾကည့္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ 

နွစ္စဥ္  ၈ လပိုင္း  ဒုတိယပတ္ေလာက္မွ က်င္းပၾကပါတယ္။ မီးရွဳးမီးပန္းကေတာ့ တစ္ရက္ပဲ လုပ္ေပမယ့္ ေဘးပတ္လည္ ၿမိဳ႔နယ္ေလးေတြကလည္း က်င္းပၾကေတာ့ ဒီပြဲၾကီး ေန႔မတိုင္မီမွာလည္း ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား အိမ္ေပၚကေန ၾကားေနၿမင္ေနရပါတယ္။  ကမ္းပတ္ပတ္လည္ကို မီးပန္းပြဲက်င္းပမည့္ မနက္ၾကေတာ့မွ ေနရာဦးခြင့္ေပးပါတယ္။ မနက္ ၅ နာရီ ၆ နာရီေလာက္ဆို ေနရာလာဦးၾကတဲ့သူေတြ အစီအရီေပါ့။ ညေန ၇ နာရီခြဲကေန ၈ နာရီခြဲ ထိ တစ္နာရိီတိတိ ကို မရပ္မနားေဖာက္ၾကတာကိုး။

 လာေဟ့ သြားၾကမယ္

ဟယ္ တို႔ေနရာဘယ္မွာလည္း

Video File ေလးၾကည့္ၿဖစ္ေအာင္ၾကည့္သြားပါအုန္း။

မရရင္လည္း YouTube သာသြားၾကည့္ေတာ့

http://www.youtube.com/watch?v=f_cMV_i8shI

ၾသဂုတ္လဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံအတြက္ က အနုၿမဴဗံုးက်ဲခ်ခံရတဲ့ လ လည္းၿဖစ္သလို . ကြယ္လြန္သူမ်ား ရဲ့

၀ိညဥ္ေတြ မိမိ မိသားစုေတြဆီၿပန္လာလည္တဲ့ပြဲ  OBON (အိုဘုန္း)လို႔ေခၚတဲ့ ရက္ရွည္အားလပ္ရက္ရွိတဲ့လလည္းၿဖစ္ပါတယ္။ အဲ့လိုပဲ ေႏြရာသီပြဲ ေတြ တစ္နိင္ငံလံုးအတိုင္းတာနဲ႔ က်င္းပၾကတဲ့ အခ်ိန္လည္းၿဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ ဘယ္ေနရာသြားသြား  Yugata ေလးေတြနဲ႔ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီး အမ်ိဳးသားမ်ားကိုေတြ႔ရတဲ့အခါ ဂ်ပန္ရဲ့ယဥ္ေက်းမွဳ႔က်န္ေနေသးပါလားလို႔ သိရဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးလည္းၿဖစ္ပါတယ္။

ညေနခင္းအလွ

ညအလွ

ေရကန္ၾကီးထဲမွာ ငါးအေပ်ာ္မ်ားတဲ့သူေတြကို မ်ွားထားတဲ့ငါးေတြကို မလိုခ်င္ရင္ ပစ္ထားခဲ့လို႔ရေအာင္ အမွို္က္ပံုးေတြ ထားေပးထားသလို ကန္ထဲက ငါးဟာ (နာမည္ေတြေရးထားတယ္ ၿမန္မာလို မေရးတတ္ဖူုး)  စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ ၿပန္ယူသြားၾကၿပီး ခ်က္စားၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္။

ကန္ထဲမွာ သူတို႔ရဲ့ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္မ်ိဳးစိတ္ေတြကို စားပစ္မယ့္ ငါး အမ်ိုဳးစားေတြရွိလာေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႔႔ေသာ ငါးေတြလာလႊတ္ရင္ အေရးယူမယ္လို႔ ငါးနာမည္နဲ႔ ေဖာ္ၿပထားတယ္။ (အေပၚဆံုးက ပံု)

အရင္ပို႔စ္ေတြ ရွည္ထားလို႔ ဒီပို႔စ္ေလးကိုေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးတိုတိုေလးပဲ လုပ္လိုက္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ မီးပန္းပြဲကိုၿပခ်င္တာပါ။