Saturday, September 10, 2011

ကန္ဆိုင္းက အစားအစာမ်ား (kansai အစားအစာ)

ရန္ကုန္အၾကြား ေမာ္လၿမိဳင္အစား မႏၱေလးစကားလို႔ဆိုၾကတယ္မို႔လား ။ ဒီလိုပဲ ဂ်ပန္မွာလည္း နာဂိုယာအၾကြား အိုဆာကာ စကား လို႔ေၿပာၾကတာပဲ ။အိုဆာက က စကားက သာမန္ဂ်ပန္စကားထက္နည္းနည္းေလး
 အသံ၀ဲတာတို႔ေနာက္အသံုးနွဳန္းနည္းနည္းကြာတာေလးေတြရွိတယ္။
ဂ်ပန္လိုေက်းဇူးတင္တာကို. Arigatou လို႔ ေၿပာၾကေပမယ့္ အိုဆာကာဘက္ၾကေတာ့ Domo Okini လို႔ေၿပာၾကတာကို။

ဒီတစ္ခါတင္ၿပခ်င္တာက အစားအေသာက္ေပါ့။ (အစားေသာက္ဘေလာ့ေတြသြားပီးသေရက်ရတာမ်ားလြန္းလို႔)။

ကၽြန္မတို႔က်ိဳတိုဘက္က ဟင္းေတြက ေပါ့ေပါ့ေလးေတြမ်ားတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ဟင္းေတြထက္ ခ်ဥ္ဖတ္ကိုအထိကထားပီးေရးခ်င္တယ္။ ဂ်ပန္ေတြလည္း ခ်ဥ္ဖတ္ကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးခ်ဥ္ပါတယ္။ ဆားနဲ႔ခ်ဥ္တယ္။ ရွာလကာရည္နဲ႔ခ်ဥ္တယ္။ ဖြဲနုနဲ႔ခ်ဥ္တယ္။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မီဆိုးေပါ့ေလ မီဆိုးနဲ႔ခ်ဥ္တယ္ေပါ့။
ေဟာ က်ိဳတိုနားက နာရာၾကေတာ့ အရက္နဲ႔ခ်ဥ္တဲ့ခ်ဥ္ဖတ္ကနာမည္ၾကီးသလိုအရသာၾကေတာ့ အေတာ္ကိုေလးတယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက စစ္ပီးေခတ္မွာ စားစရာမရွားလြန္းလို႔ ထမင္းၿဖဴနဲ႔ ခ်ဥ္ဖတ္ကိုသာအဓိကစားခဲ့ၾကတယ္တဲ့ကြယ္။



နာရာ မုန္လာဥခ်ဥ္ဖတ္

နာဂိုယာၾကေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ မီးဆိုးသိပ္ထည့္သလိုပဲ အရသာေတြလည္းသိပ္ၿပင္းတယ္။ ၾကည္ၾကည္ေတာ့မစားနုိင္ဘူး။ ေက်ာင္းကိစၥနဲ႔သြားရတိုင္းဆရာေတြ အသိေတြက ေခၚသြားတာက တစ္ကယ့္နာဂိုယာစတိုင္စားေသာက္ဆို္င္. ၾကက္ေတာင္ပံေၾကာ္ကနာမည္ၾကီးတယ္ အဲ့အေပၚမွာ မီဆိုးအနွစ္ကို ပ်စ္ပ်စ္ၾကီးဆမ္းထားတာ. ဘယ္လိုမွ စားရတာအဆင္မေၿပ.


ဒါက၀က္သားၿပားေက်ာ္ မီးဆိုးအရာသာမီဆိုးကလည္းဆမ္းထားေသးတယ္



တစ္ေလာက တိုက်ိဳကအမက လာလည္ေတာ့ က်ိဳတို ISETEN ေအာက္မွာ၀ယ္လိုက္တဲ့ က်ိဳတိုခ်ဥ္ဖတ္ အဲ့ဒါေတြကို အမွတ္ရေတာ့ ဓတ္ပံုမရိုက္လိုက္ရတာကို နွေမ်ာေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဂူဂယ္ကေန ရွာလိုက္တာေပါ့.
သခြားသီးခ်ဥ္ဖတ္ကေတာ့ ဂ်ပန္ရဲ့ထမင္းပြဲတိုင္းမွာထည့္ေပးေလ့ရွိတယ္ေလ။ အေရာင္ေလးေတြသာကြာတာ ..
မုန္လာဥခ်ဥ္ဖတ္ကလည္း ဂ်ပန္ရဲ့အဓိကလို႔ၿဖစ္ေနၿပန္ေရာ။
ေနာက္ ကၽြန္မတို႔ဘက္က အစားမ်ားတာက ခရမ္းသီးခ်ဥ္ဖတ္



ကဲၾကည္ၾကည္တို႔ ၿမန္မာေတြ ေၾကာင္ရွာသီးခ်ဥ္ဖတ္ရွိတယ္ေနာ္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီးခ်ဥ္ဖတ္ေတာ့မရွိဘူးထင္တယ္ေနာ္။ ဂ်ပန္လည္းၾကက္ဟင္းခါးသီးကို စားတာ ဆယ္စုနွစ္တစ္ခုေလာက္ပဲရွိအုန္းမယ္ အရင္တုန္းကသိပ္မရွိဘူး။ သူက အပူပိုင္းအသီးကိုး။ ၁၉၉၀ ေလာက္အထိ အိုကီနာ၀ါမွာပဲ အထိကစိုက္ခဲ့တယ္လို႔သိရတယ္. ခုခ်ိန္မွာၾကက္ဟင္းခါးသီးကို ဂ်ပန္လို GO-YA လို႔ေခၚၾကတယ္။ ဒါကလည္း အိုကီနာ၀ါမွာ GO-YA လို႔ေခၚလို႔တဲ့။ သူတို႔စာထဲမွာလည္း ၾကက္ဟင္းခါးသီး = အိုကီနာ၀ါမွလာေသာ ခါးေသာသခြားသီးအမ်ိဳးစားလို႔ေရးထားတာကိုး။
က်ိဳတိုမွာေတာ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကို ငရုတ္သီးေလးနည္းနည္း ရွာကလာရည္ရယ္ လယ္မြန္ရယ္နဲ႔ခ်ဥ္ထားတာေလးေတြ႔ခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ဖရံုသီးကင္းေလးေတြ ခ်ဥ္ဖတ္ သူကေတာ့ သိ္ပ္စားမေကာင္းသလိုပဲ ၾကိဳက္ဘူး။
စားၾကည့္လို႔ မဆိုးဘူးလို႔ထင္လိုက္တာက ဖရဲသီးကင္းေလးေတြခ်ဥ္ဖတ္ ..

ဖရဲသီးခ်ဥ္ဖတ္



ဒါကေတာ့ က်ိဳတိုလို႔ေၿပာလိုက္တာနဲ႔ နာမည္ၾကီး Kabura ခ်ဥ္ဖတ္. မုန္႔လာဥ၀ို္င္းနဲ႔လုပ္တာ
ၿမန္မာၿပည္မွာေတာ့ ရွမ္းၿပည္ကအန္တီတစ္ေယာက္လုပ္ေပးလို႔ ဘူးသီးခ်ဥ္ဖတ္စားဖုူးတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကဗူးသီးသိပ္မစားသလို တစ္ခ်ိဳ႔ သိပ္ေတာင္မၿမင္ဘူးတဲ့သူေတြရွိတယ္။
မနွစ္ကေႏြရာသီတုန္းက က်ိဳတို Botanical  garden ထဲမွာ ဗူးသီးေတြ ကိုစင္ထိုးပီးစိုက္ၿပထားတာ. ဗူုးသီးၾကီးေတြလည္းၾကီးမွၾကီး အဲ့ဒါကိုတစ္ကူးတစ္က သြားၾကည့္တဲ့သူေတြ မ်ားသား ကန္ဆိုင္းသတင္းထဲမွာေတာင္ပါတယ္ း)
ဂ်ပန္ေတြ စားရေကာင္းမွန္းမသိတာကေတာ့ ဗူးရြက္နုနဲ႔ ဖရံုရြက္နု ပါပဲ ။


က်ိဳတိုဟာ နိုင္ငံၿခားသားေတြအတြက္ လည္ပတ္စရာမ်ားလြန္းတဲ့ၿမိဳ့ပါပဲ အနုပညာ၊ လက္မွဳ႔၊
သမိုင္းအေမြနွစ္ စသည္ၿဖင့္ ၾကြယ္၀လြန္းတဲ့ၿမိဳ႔ၿဖစ္သလို အစားေသာက္နာမည္ၾကီးေတြကလည္းရွိတာကိုး။

က်ိဳတိုလာတိုင္း လူတိုင္းစားၾကတဲ့မုန္႔ လက္ေဆာင္၀ယ္ၿပန္တဲ့မုန္႔ ..မႏၱေလးသြားလို႔ ထိုးမုန္႔၀ယ္သလိုမ်ိဳးေပါ့ေလ (ၾကည္ၾကည္ေတာ့ ထိုးမုန္႔၊လမုန္႔ မၾကိဳက္) …
NAMAYATSU HASHI တဲ့ သူကအေၿခာက္လည္းရွိသလို အစိုလည္းရွိတယ္။
ေကာက္ညင္းနဲ႔အၿပင္သားကိုလုပ္ထားပီးအထဲမွာေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီ အရသာ၊ က်ိဳတိုနာမည္ၾကီး UJI လက္ဖက္ေၿခာက္အရသာ၊ ပဲအရသာစသည္ ၿဖင့္လုပ္ထားပီး အၿပင္ဘက္ကိုေတာ့ သစ္ဂ်ပ္ိုးမွဳ႔န္ေလးပါးပါးေလးၿဖဴးထားတဲ့အရသာပါ။
                                      နာမရစု ဟရွိ namayatsu hashi


အိုဆာကာ ၾကေတာ့ Takoyaki လို႔ေခၚတဲ့မုန္႔လင္မယား အလံုးပံုမ်ိဳးထဲ
က္ိုေရဘ၀ဲအသားေလးေတြတံုးပီးထည့္ထားတာကို အေပၚကေန ငါးမွဳ႔န္႔ၿဖဴးထားတာ။ (ၾကည္ၾကည္မၾကိဳက္)



ဟိရုိးရွီးမားၾကေတာ့ Okonomiyaki . ဂ်ံဳမုန္႔နဲ႔ပ်စ္ပ်စ္ေဖ်ာ္ပီး အေၾကာ္သံၿပားေပၚတင္ၿပီးဘိန္းမုန္႔လုပ္သလိုလုပ္ပီးအေပၚကေန အသားတို႔ ေဂၚဖီတို႔ ကိုပံုထားပီး အပူေပးတာေပါ့ေလ. သူကေတာ့ Mayonnaise နဲ႔ ေနာက္သူတို႔ရဲ့ ေဆာ့္စ့္နဲ႔စားၾကတာေပါ့ ။(ဒါလည္းၾကည္ၾကည္မစားၿဖစ္)




ကဲဒီေလာက္ဆို ဂ်ပန္လာလည္လို႔ က်ိဳတိုဘက္လာလည္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာေတြစားပီးဘာေတြ၀ယ္မလည္း နည္းနည္းေတာ့သိသြားပီေပါ့ ဟုတ္တယ္ေနာ္…

Photos from google

Monday, September 5, 2011

ဘ၀မွာ အခ်စ္ဆံုး အမ်ိဳးသား

ကၽြန္မ သားၾကီးက ၇ နွစ္ပါ။ ကၽြန္မဟာ အိမ္ေထာင္က်ေစာတယ္လို႔ ေၿပာတဲ့သူကေၿပာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကခုထိ မယူေသးၾကဘူးေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အခ်ိန္အခါ သင့္ေတာ္ဆံုးပါလို႔ေၿပာတဲ့သူက ေၿပာတယ္။

သားၾကီးက နူးညံ့တယ္။ ၾကင္နာတတ္တယ္။ ကစားမက္တယ္။စိတ္ေတာ့ဆတ္တယ္။ ကၽြန္မကိုေတာ့သိပ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔ကို ကဗ်ာေလးေတြ သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုသိပ္ရင္ မ်က္ရည္ေလးေတြ၀ဲတတ္တယ္။မင္းသားေလးက လြမ္းရတဲ့အခန္းဆိုရင္ မ်က္ရည္
ေလးေတြ၀ဲလို႔။
ကၽြန္မပန္းပင္ေတြ ကိုခ်စ္မွန္းသိေတာ့သူက ပါ ေမေမ့ပန္းပင္ေတြဆိုၿပီးလိုက္ခ်စ္တယ္။
ကၽြန္မကို ဖိနပ္ကအစစီးေပးတယ္။

ရန္ကုန္မွာရွိရင္ ကၽြန္မဘုရားရွိခိုးရင္သူက မီးအရမ္းထြန္းေပးခ်င္တယ္။ ကၽြန္မက အိမ္တြင္းအံုးေတာ္ကို ယပ္ခတ္ရင္သူကပါ အဂၤါသားေလးေမေမ တနၤလာသမီးကိုေစာင့္
့္ေ၇ွာက္ပါလို႔လိုက္ဆုေတာင္းတယ္။ သူ႔အဖြားဆုေတာင္းတာ ၿမင္ဖူးတာကိုး။

လိုခ်င္တာရွိရင္ လည္း သားကေတာ့လိုခ်င္တာေပါ့ေနာ္ ေမေမ ..ေမေမ အဆင္ေၿပမွပါတဲ့. ေမေမက မယူနဲ႔ဆို ရပါတယ္လို႔လည္း ပိုတတ္ေသးတာ။

ကၽြန္မ ရန္ကုန္ကို ၿပန္တုန္းက ေမေမ အသက္ၾကိီးမွ ဘာလို႔ေက်ာင္းတတ္တာလည္း ေမေမမရွိရင္ သားမၿဖစ္ဘူးေနာ္တဲ့ ကၽြန္မ ၿပန္ကိုမလာခ်င္ေတာ့တာ ဒီကို အဲ့တုန္းက။ ...
ေၿမးဦးမို႔ တုန္ၾကတယ္ ကၽြန္မဘက္က ပိုဆိုးတယ္။ သူက ကၽြန္မဘက္က အဖြားကိုေတာ့ အေတာ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔အဖြားေနမေကာင္းလို႔ ဆိုရင္ ဘယ္မွ သိပ္မထြက္ဘူး။ ဖြားဖြားနားမွာေနေနတယ္ ေမေမလို႔ ဖုန္းဆက္ေတာ့ေၿပာရွာတယ္။ သားက ရြံတာေတာ့အရမ္းရြံတတ္တယ္။ အိမ္ကို အကူညီေပးမယ့္ ေကာင္မေလးေတြ ေရာက္လာရင္စစခ်င္းဆို သူက သိပ္အကပ္မခံသလို ထမင္းခူးေပးရင္လည္း ဘာမွမေၿပာပဲ သူ႔အဖြားကိုပဲ ထပ္ခူးခိုင္းတယ္။ ၅ နွစ္သားထဲက ဖုန္းလာရင္ ဟယ္လို အမိန္႔ရွိပါခင္ဗ်ာလို႔ေၿပာတတ္တဲ့သားကို ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းခ်စ္ၾကတယ္။
သား ၅ နွစ္သားေလာက္က ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႔ ေမေမေတြကို မားမား၊ပါးပါး ေခၚတယ္ေမေမ. Why I am not တဲ့ .သားရယ္ we are Burmese ေလ I prefer maymay ဆုိေတာ့ သိပ္ေတာ့ဘ၀င္မက်သလို။ ေက်ာင္းသြားခါနီးတိုင္း သား what are we? ဆုိရင္ လက္ေမာင္းပိန္ပိန္ေလးကို ေၿမာက္ၿပီး we are Burmese . I am Burmese ဆိုၿပီးေတာ့ သြားရွာတယ္။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက ၿမန္မာစာမသင္ဖူးတဲ့ေမေမ . သားကဘာလို႔ ၿမန္မာစာသပ္သပ္ထပ္သင္ရတာလည္းတဲ့။ ေမေမတို႔ က ၿမန္မာေတြေလ သားရယ္. သားၿမန္မာလို ကာတြန္းေတြ မဖတ္ခ်င္ဘူးလားလို႔ အလြယ္ကူဆံုးအေၿဖတစ္ခုေပးထားခဲ့လိုက္တယ္။ ခုေတာ့ သားက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာ ၿမန္မာလို ေတာ္တာကို ၿပံဳးေနတတ္ၿပီ။ ဒီကိုလာလည္ေတာ့ ၿမန္မာကာတြန္းေလးကိုဖတ္လိုက္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘာသာၿပန္လိုက္နဲ႔လုပ္ေနတဲ့သားကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္မေက်နပ္လိုက္တာေလ..

သားအေၾကာင္းေတြေၿပာရင္ေတာ့ကုန္မွာမဟုတ္ဘူး။
အဓိက အေၾကာင္းကခုမွ ေရးမွာ
ကၽြန္မ အိမ္ေထာင္ၿပဳတာငယ္တယ္လို႔ေၿပာၾကသလို ငယ္ရြယ္သူမို႔ စိတ္ကလည္း ထက္ခဲ့သလို စိတ္ကလည္းဆတ္ခဲ့တယ္။ ေယကၡမဆိုတာ ေခ်ြးမ နဲ႔ဘယ္ေတာ့မွ မတည့္နိုင္သူလို႔လက္ကိုင္ထားခဲ့သူေပါ့။ လိုတာထက္ပိုပီးမပတ္သတ္ခဲ့သလို ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွာေတြ ေၾကာက္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ သတိထားပီးေနခဲ့သူေပါ့။ ကိုကို က အငယ္ဆံုးသားေလ။ . သူ႔အေမက သူ႔ကို အသက္ၾကီးမွရတာ. ခ်စ္လိုက္တာလည္းအရမ္းေပါ့။ ေခ်ြးမကငယ္ငယ္ ေယကၡမကၾကီးၾကီးနဲ႔ အဆင္ေၿပဖို႔ဆိုတာ လြယ္ပါ့မလားလို႔တရားေသထင္ခဲ့တာ။ ေမေမတို႔အိမ္ကို ေန႔တိုင္းေရာက္ေပမယ့္ ေယကၡမအိမ္ကိုေတာ့ တစ္လတစ္ခါပဲေရာက္တာမ်ားတယ္။ ေယကၡမၾကီးက တၿခားေၿမးေတြနဲ႔ေနတာေလ။ စီးပြာေရးကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ အမ်ိဳးေတြကို ၾသဇာေညာင္းခဲ့သူမို႔ ေနရာတစ္ကာ၀င္ပါမွာသိပ္ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ကိုကို က အရင္က တူတူေနေပမယ့္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ကၽြန္မတို႔ အိမ္ခြဲခဲ့ၾကတယ္။ တူတူမေနခ်င္ဘူးလို႔ကို အေၾကာက္အကန္ၿငင္းခဲ့တာကိုး ...
ဒီေတာ့အိမ္မွာ ေယကၡမရယ္ သူ႔တူရယ္လက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္ၾကတဲ့သူ႔ေၿမးမတစ္ေယာက္ပဲက်န္ခဲ့တာေပါ့။
ကၽြန္မတို႔ အဲ့ဒီ့တုန္းကခြဲလိုက္တဲ့အိမ္က ၃ ထပ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ေအာက္ဆံုးထပ္မွာကားထားတယ္ ။ ဒုတိယထပ္မွာကၽြန္မတို႔ေနတယ္။ တတိယထပ္မွာေတာ့ အခန္း ၃ ခန္းသပ္သပ္၇ွိတယ္။ ၾကင္စဦးမို႔ အေဖာ္ေတာင္ေခၚမထားပါဘူး။ ေယကၡမၾကီးက အိမ္ၾကီးကအက်ယ္ၾကီး အမ်ိဳးတစ္ေယာက္နွစ္ေယာက္ေခၚထားပါဆိုေတာ့ကၽြန္မစိတ္ေကာက္ၿပန္ေရာ။
တစ္ပတ္ကို ၃ ခါ ယံုၾကည္ရတဲ့ အမၾကီးလာပီး အိမ္ကိစၥေတြ လုပ္ကိုင္ေပးတယ္။ ဗီဒိုတစ္ခုကလြဲရင္ အိပ္ခန္းထဲက အိပ္ရာခင္းကအစသူပဲ၀င္လဲသြားေပးတာေပါ့ေလ။ ၾကင္စဦးဆိုေပမယ့္ ထစ္ကနဲဆိုစိတ္ေကာက္လိုက္ စကားမ်ားလိုက္ေပါ့။ကိုကိုက သူ႔အေမကို အိမ္ကိုေခၚေနပါရေစတဲ့ ..သူ႔အေမအိမ္မွာ မေနခ်င္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္တို႔အိမ္ အေမ့ကိုေခၚေနရေအာင္တဲ့. ေတာင္းဆိုလာလိုက္တာ တစ္နွစ္တိတိ။
ကၽြန္မ ကလည္း အဲ့လိုေၿပာတိုင္းစိတ္ေကာက္တယ္္။ မေနခ်င္ဘူးဆိုတာေၾကာင့္ ကိုကို႔မွာ စိတ္ညစ္ခဲ့ရတယ္ထင္ပါတယ္။ သိတာေပါ့။
ကၽြန္မကိုယ္၀န္ရင့္လာေတာ့ ေယကၡမၾကီးက အညာစာေတြ ခ်က္ၿပဳတ္ၿပီး ခ်ိဳင့္ၾကီးခ်ိဳင့္ငယ္နဲ႔ပို႔လည္း ကၽြန္မကေတာ့ တုတ္တုတ္မလွဳပ္ ကိုယ့္ေမေမမွ ကိုယ့္ေမေမ။

သားကိုေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာေလ ကၽြန္မမိခင္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ငိုမိတယ္ေပ်ာ္လြန္းလို႔ေပါ့ေနာ္..
ေနာက္ေတာ့သားကိုၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေဆးရံုကေန ဆင္းမယ့္ေန႔မွာပဲ အေမၾကီးကိုေခၚထားရေအာင္ေလလို႔ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ ကိုကိုက ၿပံဳးၿပီး ကၽြန္မကိုၾကည့္ေနတယ္။ ေအာ္ ကၽြန္မေယကၡမ ၾကီး သူလည္း သူ႔သားအငယ္ဆံုးခ်စ္ရွာမွာပဲ တူတူေနခ်င္ရွာမွာပဲလို႔။

သားက ခုကၽြန္မကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ ၄ နွစ္သား ၅ နွစ္သားကတည္းက ကၽြန္မကို ဆိုသိပ္လုပ္ေပးခ်င္တယ။္ ကၽြန္မ လက္ေမာင္းကို ညွစ္ညွစ္ၿပီး အသည္းယားတဲ့ပံု ကၽြန္မက သူ႔ပါးကို ကို္က္မယ္ဆိုရင္ ကို္က္ေလေမေမ မနာေစနဲ႔ေနာ္တဲ့။
သူ႔ရင္ခြင္ေသးေသးထဲကၽြန္မ ေခါင္းထည့္ၿပီး၀င္ရင္ သြားၾကီးၿဖဲၿပီးရီတယ္။ ရွက္ေနတယ္ထင့္ပါ့။
ကိုကိုလည္း သူ႔အေမၾကီးကိုသိပ္ခ်စ္မွာပဲ။ တူတူေနရတဲ့သူတို႔သားအမိကိုေတြ႔ေတာ့ကၽြန္မလည္းေပ်ာ္တယ္။ အေမဆိုတာ သမီးနဲ႔ပဲ ေနခ်င္တာ။ ခု ေခြ်းမနဲ႔လာေနတာ ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူတယ္။ သူဟာသူ႔ သားကိုခ်စ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ထက္တဲ့အမိ်ဳးသမီးၾကီး ခုခ်ိန္ထိ အမ်ိဳးေတြေပၚ ၾသဇာေညာင္းေနပါေစ သူ႔သားနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ သူက ဒုတိယေနရာမွာေနတယ္။

ကၽြန္မ လည္းပဲ သားက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သားခ်စ္သူပါေမေမလို႔ မိတ္ဆက္ေပးလာခဲ့ရင္ ေက်နပ္စြာ ကၽြန္မဟာသားအတြက္ပထမဆုိတဲ့ေနရာကေန ဒုတိယေနရာကို ဆင္းေပးဖို႔ စိတ္ကုိ ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္။

သားကိုသူတို႔ေက်ာင္းကေကာင္မေလးက သားကိုလိုက္နမ္းတယ္။သားက အနမ္းမခံေတာ့ ရိုက္လို္က္တာၿမင္ရေတာ့စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ သားဘာလို႔ၿပန္မလုပ္တာလည္းလို႔ေမးေတာ့ သားက ကရာေတးသမားေလ (အဲ့အခ်ိန္ ၆ နွစ္) ရီခ်င္လိုက္တာအရမ္း။
သားၿပန္ကစ္ရင္ သူခံသြားရမွာေပါ့ မိန္းကေလးမို႔ခြင့္လြတ္လိုက္တယ္ေမေမတဲ့...
တစ္ခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးမို႔လို႔ဆိုၿပီးသည္းခံပါမ်ားရင္ ေရာင့္တတ္လာတတ္တဲ့မိန္းမေတြရဲ့ သေဘာကိုလည္းသားကို ကၽြန္မ သင္ေပးရပါအုန္းမယ္။

၃ လပိုင္းရန္ကုန္ၿပန္တုန္းက အၿပင္သြားခါနီးရင္ စကဒ္ကလည္းတိုတိုေလးကြာလို႔ ေမေမရာလို႔ေၿပာတတ္တဲ့ သား။ သားသူငယ္ခ်င္းေတြက စကဒ္ေအာက္မွာ ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထပ္နဲ႔လွတယ္ေမေမ ေမေမေရာ
၀တ္ပါလားလို႔ဆိုတတ္တဲ့ေသးတယ္.။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းပန္တဲ့ဘီးကုတ္လိုမ်ိဳး သူ႔အဖြားကို ၀ယ္ခိုင္းၿပီး ေမေမဒါေလး
၀တ္ေလလို႔ေပးၿပန္ေရာ။
ေမေမက သားတီခ်ယ္လို မေခ်ာဘူးေနာ္ ဒါေပမယ့္သားကေတာ့သိပ္ခ်စ္တာပဲ လို႔ေၿပာတတ္တဲ့သားရဲ့စကားေတြနဲ႔ အားေတြၿဖစ္ေနမိပါတယ္။ ဘ၀ရဲံ့အေရးပါဆံုးေယက်ာ္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္တဲ့သားနဲ႔ ကၽြန္မအၿမန္ဆံုးၿပန္ေတြ႕ခ်င္ေနၿပီ..
သားရဲ့ဂီတ၀ါသနာက Drumတီးခ်င္တယ္တဲ့။ သားက အခုေတာ့အေတာ္ပိန္တယ္။ အစားေသာက္ေခ်းမ်ားလြန္းလို႔တဲ့....
.

ကၽြန္မဟာ အသက္၂၀ မၿပည့္ခင္မွာ ဂ်ပန္ဆိုတဲ့နိုင္ငံကိုေၿခခ်ခြင့္ ပညာသင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ေက်ူးဇူးနဲ႔ နိုင္ငံၿခားခဏခဏသြားခြင့္ရခဲ့တယ္။
ကၽြန္မရဲ့ခေလးေတြကို နိုင္ငံၿခားပံုစံအတိုင္းလည္းေၿမေတာင္မေၿမာက္ဘူး။ လံုးလံုးၿမန္မာပံုစံနဲ႔လည္းေၿမေတာင္မေၿမာက္ဘူးလို႔ ရင္ထဲမွာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္။ကၽြန္မဘယ္အတိုင္းတာထိ ေအာင္ၿမင္စြာ ခေလးေတြကို သြန္သင္နိုင္မလည္းဆိုတာ သူတို႔ကိုၿဖည့္ဆည္းေပးနိုင္မလည္းဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ မယံုၾကည္ရဲတာေတာ့အမွန္.




ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္

Saturday, September 3, 2011

နာဂါနို Nagano Trip ေတာင္ေပၚၿပည္နယ္နာဂါနို

နာဂါနိုလို႔ေခၚတဲ့ေနရာ ကိုၾကည္ၾကည္တအားရူးဖူးတယ္။ ပထမအခ်က္ က ၾကည္ၾကည္ ပထမတစ္ခါေက်ာင္းတတ္တုန္းက ပထမနွစ္ေက်ာင္းသူ ဘ၀ ၁၉၉၈ မွာ အိုလံပစ္ကို ဂ်ပန္မွာက်င္းပခ်ိန္မွာ နာဂါနို္က မွာ စကီးၿပိဳင္ပြဲကိုက်င္းပတာကို တီဗီကေန ၿမင္ဖူးခဲ့တယ္။ နွင္းေတြၿဖဴေဖြးေနေအာင္ က်လြန္းတဲ့ ေနရာ။
ဒုတိယ စိတ္၀င္စားတာက နာဂါနို္ဟာ ကုန္းၿပင္ၿမင့္ ၿပည္နယ္ၿဖစ္တယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္။ ေနာက္ ဂ်ပန္ဆူရွိရဲ့ မရွိမၿဖစ္ ၀ါဆားဘိ စိုက္ခင္းေတြရွိတဲ့ၿပည္နယ္ၿဖစ္တယ္။ ဖူဂ်ီေတာင္ဘက္ကေနစီးဆင္းလာတဲ့ စမ္းေရၾကည္ၾကည္လင္လင္မွာ ေရသန္႔မွစိုက္ပ်ိဳးလို႔ရတဲ့  ၀ါဆားဘိ စိုက္ခင္းေတြကို စိတ္၀င္စားလို႔။
ေနာက္တစ္ခ်က္က နာဂနို ၿပည္နယ္ဟာ ပထမဆံုးအၿဖင့္ ယိုးဒယားမွာရွိတဲ့ ၿမန္မာနိုင္ငံသား ၃၀ ကို နိုင္ငံေရးခိုလံွဳခြင့္ မႏွစ္က စတင္ေပးခဲ့တဲ့ၿပည္နယ္ၿဖစ္တယ္။  ေနာက္ ၿမန္မာၿပည္ရဲံ့ ဘိန္းအစားထိုးစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ေနတဲ့ ပန္းဂ်ံဳေတြကို နာဂါနိုဘက္ကေန ၿပန္၀ယ္ၿပီးေတာ့ ဆိုဘ(ပန္းဂ်ံဳ) ေခါက္ဆြဲ ထုတ္လုပ္ေပးေနတယ္။
ဒါေၾကာင့္ နာဂါနို္ကို ကၽြန္မ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တယ္ ။ ေအးခ်မ္းၿပီးသူက ေမၿမိဳ႔လိုၿမိဳ႔ေပါ့။ ရွဴခင္းေတြက လွပသလို ခ်မ္းသာတဲ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ့ ေႏြရာသီ အပန္းေၿဖဖို႔အိမ္ေတြ ရွိၾကတဲ့ ၿပည္နယ္.
ေက်ာင္းက တစ္နွစ္တစ္ခါ ကၽြန္မတို႔ကို ခရီးစီစဥ္ေပးတယ္ ။ ဌာနမွဴး ပေရာ္ဖက္ဆာအပါအ၀င္ မနွစ္ကလည္းထြက္ၾကတယ္။ ဒီနွစ္ေတာ့ ဂ်ပန္လည္း ဘက္ဂ်တ္ေလ်ွာ့ရတာမ်ားေတာ့ မနွစ္ကလို ရွင္ကန္ဆင္(က်ည္ဆံရထား) နဲ႔ ခရီးကိုစီစဥ္မေပးနိင္ဘူးထင္တယ္။ နွစ္စဥ္ ဟိုတယ္ ေကာင္းေပ့ဆိုတာမ်ိဳးမွာေပးထားေပမယ့္ ဒီနွစ္ကေတာ့ ဘုရားစူး ခရီးၿဖစ္ေအာင္သာစီစဥ္ေပးသလိုပဲ။ စင္းလံုးငွား bus နဲ႔ ဟိုတယ္ကလည္း Business level ဟိုတယ္ေလာက္မွာပဲ ထားေတာ့တယ္။ (ကၽြန္မတို႔ကလည္းၾကီးက်ယ္သြားတာကိုး)။ ဒါေပမယ့္ အစားအေသာက္ကိုေတာ့ဟိုတယ္အၾကီးၾကီးေတြမွာ Buffet ေကၽြးရွာပါတယ္။ တစ္ခုေလွ်ာ့ေတာ့လည္းတစ္ခုေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးတယ္ထင္ပါတယ္။
ဒီနွစ္ေတာ့ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။

ပထမဆံုး Citizen နာရီစက္ရံုေလ့လာေရးလုပ္ရတယ္။ သြားၾကည့္ရတဲ့ စက္ရံုက Citizen ရဲ့ Luxury နာရီ ပဲထုတ္တဲ့ေနရာ။ စက္ေတြနဲ႔ ထုတ္တာထက္ Hand made ကိုဦးစားေပးတဲ့ Plant ၿဖစ္တယ္။
ကမၻာ႔ လက္ပတ္နာရီ ေစ်းကြက္မွာ ဂ်ပန္ ရဲ့ လက္ပတ္နာရီ ( Seiko တို႔ Citizen တို႔ ဘာတို႔ ညာတို႔ ) က ၁၁ ရာခိုင္နွုန္းပဲ မားကတ္ရွယ္ယာရွိပါတယ္တဲ့။ ရွယ္ယာအၾကီးဆံုးကေတာ့ Swiss မိတ္ပါပဲတဲ့။ ဂ်ပန္လက္ပတ္နာရီ ရဲ့ ကမၻာ့ေစ်းကြက္မွာရထားတဲ့ ၁၁ ရာခိုင္နွဳန္းထဲကမွ Citizen ကေတာ့ ၆ ရာခိုင္နွုန္းနီးပါးရရွိထားပါတယ္တဲ့။ ဒီထဲကမွ Citizen ရဲ့ Luxury watch က ဘယ္နွရာခိုင္နွဳန္းဆိုလား ကိုယ္လည္းအမွီလိုက္မွတ္ရတာ ..း)

စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတာက စူပါမာစတာ . မာစတာ . ဘာညာဘာညာ လယ္ဗယ္ေတြခြဲထားတယ္။ သေဘာကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္ အဆင့္ ၁ ၊ ၂၊  ၃ ေပါ့ေလ။ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ ၁ ဆိုသူဟာတဲ့ အနည္းဆံုးလုပ္သက္ ၁၃ နွစ္အထက္ရွိရၿပီး လက္မွတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ရမယ္တဲ့ ။သေဘာကေတာ့ အဂၤလိပ္စာအေနနဲ႔ေၿပာရရင္ေတာ့ TOEIC, TOFEL, IELTS ဘာညာဘာညာ အမ်ားၾကီးရထားတဲ့သူလိုေပါ့ကြယ္။ သူက Hand Made ထုတ္တဲ့ေနရာကိုေၿပာေနတာေနာ္။
နာရီတပ္ဆင္တဲ့ေနရာကိုမွန္ခန္းၾကီးနဲ႔ၿပထားၿပီး စူပါမာစတာ ၊ မာစတာ စသည္ၿဖင့္ အလုပ္ခံုေတြကကြဲၿပီး အဲ့ဒီ့ခံုေတြကလည္းသိပ္ကိုေစ်းၾကီးသတဲ့ကြယ္။  Hand Made ထုတ္ေနတဲ့ေနရာမွာ အေယာက္ ၅၀ေက်ာ္ေတြ႔ရၿပီ အမ်ားစုက အမ်ိဳးသမီးေတြ ။ စူပါမာစတာ ၾကီးရဲ့ခံဳကို ေတာ့ ထင္းထင္းရွင္းရွင္းၾကီးၿမင္ေနရၿပီးေတာ့  စူပါမာစတာဆိုသူက အမ်ိဳးသမီးၾကီးၿဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ လုပ္သက္ကလည္း နွစ္ ၃၀ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာရထားတဲ့ နာရီနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ေၿဖဆိုထားတဲ့ လိုင္စင္စာေမးပြဲေတြကလည္းမနည္းဘူး။ Plant တစ္ခုလံုးမွာ စူပါမာစတာဆိုတာတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္တဲ့ ။ သူ႔ေအာက္မွာမွ မာစတာ အဆင့္ က  ၁၀ေယာက္ေလာက္ ေနာက္ ၿပီးအဆင့္ဆင့္ေပါ့ ။ စက္နဲ႔တပ္ဆင္တဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့  လူအနည္းစုေတြ႔ရပါတယ္။ စက္ေတြကပဲ အဓိကလုပ္ေနတာကိုး။
ကၽြန္မတို႔ တိုယိုတာ ကားစက္ရံုအၾကီးၾကီးသြားတုန္းကလိုေပါ့ ေလ ယေန႔ စတီးၿပား မနက္ၿဖန္ကားတဲ့. ကားတစ္စီးထုတ္ဖို႔ ၂၄ နာရီပဲ လိုတယ္။ စက္ရုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ ရုပ္၇ွင္ေတြထဲကအတိုင္း ။ေနာက္ၾကံဳမွ အဲ့ပိုစ္႔ကို ေရးမယ္ေနာ္.

ေနာက္ သူတို႔ရဲ့ အမွတ္တရ ဆိုင္မွာၿပည္ေတာ္ၿပန္ရင္ေပးဖို႔လက္ေဆာင္နာရီ ေစ်းအသက္သာဆံုး
ေတြ၀ယ္ၾကတယ္။ သူတို႔ကလည္း ၃၀ရာခိုင္နွုန္းထပ္ေလ်ွာ့တယ္။ Citizen ေတာ့မရခဲ့ပါဘူး Citizen ေအာင္ကခြဲထြက္ထားတဲ့နာမည္ေတြပဲ ၀ယ္ခဲ့နိုင္တယ္။

ေနာက္ေန႔ မီဆိုး (miso) စက္ရံုသြားတယ္ ။ နာဂါနို္က Traditional နည္းနဲ႔လုပ္တုန္းတဲ့ ေနရာတဲ့။ အၿဖဴေရာင္မီဆိုးက ၁ နွစ္ၿဖစ္ၿပီး အနီေရာက္ကေတာ့ ၃ နွစ္ထားတဲ့မီဆိုးတဲ့။ မီဆိုးက ဘယ္ေလာက္ပဲ ထားထားမပုပ္သြားေပမယ့္ အရသာကေတာ့မေကာင္းဘူးတဲ့။  ပဲနဲ႔လုပ္တဲ့ေနရာဆိုေတာ့လည္း ေသာက္လို႔သာေကာင္းတာ အနံကေတာ့ၿပင္းတယ္။ ေက်ာ္လိုက္မယ္ ဒီအေၾကာင္းကို ….ေနာ္
မိဆိုးစက္ရံု

ေနာက္ေတာ့ အိုလံပစ္ စကီးတာ၀ါ ကိုသြားတယ္ ဒါလည္းေက်ာ္လိုက္မယ္။ အၿမင့္ၾကီးကို Lift နဲ႔တက္္ရသလို အၿမင့္ေၾကာက္သူမို႔ စိတ္ညစ္တယ္ မေပ်ာ္ဘူး အေပၚကို လို္က္တက္္ရတာ။ မိုးကလည္းေစြေနတယ္အဲ့ေနက အားကစားသမားေတြ ကလည္းေလ႔က်င္႔ေနတယ္။ အပူခ်ိန္ကေတာ့အေတာ္ကို သိသိသာသာ က်တယ္။ မန္းေလးကေန ေမၿမိဳ႔တက္ရင္ ၂၁ မိုင္ေလာက္ၾကရင္ ရုတ္တရက္အပူခ်ိန္ေၿပာင္းသြားသလိုမ်ိဳးေပါ့။






ေရကာတာရဲ့အေပၚကေလ်ွာက္လမ္းကိုၿမင္ရလား အဲ့အေပၚကေနလည္းၾကည့္ၾကတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါးက ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး ယေန႔တိုင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ ဂုဏ္ယူေနၾကတဲ့ Kurobe Dam. အရမ္းလွပလြန္းသလို Kurobe Dam ကေန ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ လ်ွပ္စစ္ဓတ္အားေပးစက္ရံု ၁၁ ရံုကို ဓတ္အားေတြေပးေ၀ေနသတဲ့။ စစ္ၿပီးခတ္ ဂ်ပန္ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီ ေရကာတာၾကီးဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ ၿမင့္မားတဲ့နည္းပညာ စနစ္က်မွဳ႔ကို ယခုခ်ိန္ထိ ေတြ႔ၿမင္နိုင္သလို  စေဆာက္ကတည္းက observation area ထည့္ေဆာက္ခဲ့တဲ့အတြက္ အနီးကပ္အလွပကို ခံစားနိုင္တယ္။
သြားရတာကေ၀းလြန္းလွပါတယ္။ ေတာင္ေပၚကစီးဆင္းလာတဲ့ၿမစ္ေခ်ာင္းေတြကို ပိတ္ေဆာက္ထားေပမယ့္ သူေဆာက္ထားတဲ့ေနရာက လူဦးေရ ထူထပ္တဲ့ေနရာနဲ႔ေ၀းတဲ့ ေနရာၿဖစ္သလို ဂ်ပန္ပင္လယ္နဲ႔လည္းနီးတဲ့ေနရာပါ။ ေနာက္ေတာင္ေပၚက စီးဆင္းလာတဲ့ဒီၿမစ္ေခ်ာင္းကို အမွီသဟဲၿပဳေနတဲ့ ၿမိဳ႔ေတြလည္းမရွိပါဘူး။ ေတာင္ေပၚထိကို ကားစီး ၿပီးေတာ့မွ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ဥမင္ထဲမွာ ကားၿပန္ေၿပာင္းစီးရပါတယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတာင္တက္သမားေတြနဲ႔ ခရီးသြားေတြ တရုတ္လူမ်ိဳးခရီးသြားေတြ ကိုေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။



ဆာမူရိုင္းနား အူငဲ ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ 

ေနာက္ေန႔ ကေတာ့ နာဂါနိုကိုတစ္ေကြ႔တစ္ပတ္ပတ္ၿပီး မာဆူမိုတို Castle ကိုေရာက္တယ္။ ေရာက္ဖူးသမွ် Castle ထဲမွာ သေဘာအက်ဆံုးပဲ။  သူတို႔ၿမိဳ႔နယ္ရဲ့ခရီးသြားၿမင့္တင္ေရးရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တကၠသိုလ္မွာ
 တာ၀န္ထမ္းဖူးတဲ့ဆရာေတြ အဂၤလိပ္စကားပိုင္နိုင္စြာေၿပာနိုင္တဲ့သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြက ေဗာ္လန္တီယာ ဂိုက္လုပ္ေပးတယ္။ သူတို႔ကအဖြဲ႔ေလးေတြခြဲၿပီး ေစာင့္ေနတယ္။ ေန႔စဥ္လာစရာမလိုဘူးတဲ့ ။အလွည့္က်တဲ့ သူတို႔က လိုက္ၿပီးရွင္းၿပတယ္။

ေမ႔ေတာ့ေမ႔သြားၿပီ  ကၽြန္မဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ၀န္းေတြနဲ႔တည္ခဲ့တဲ့မင္းေနၿပည္ဆုိတဲ့စာအုပ္ထဲကလိုပါပဲ။ အာရွက ဘုရင့္နန္းေတာ္ေတြဟာ မြန္ဂိုဘုရင္ေတြရဲ့ နန္းေတာ္ပံုစံကိုယူခဲ့တယ္ဆိုလား။ စတုရန္းပံုေဆာက္လုပ္တယ္။ အၿပင္ဘက္ကို က်ံဳးနဲ႔ ကာတယ္။ နန္းေတာ္ရဲ့အလယ္က်ဆံုးမွာ ဘုရင့္စံအိမ္လို႔ေၿပာမလား ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ရာထူးေပၚမူတည္ၿပီး  အတြင္းလိုက္းအၿပင္လိုင္း စသည္ၿဖင့္
စတုရန္းပံု ၀န္းရံၿပီးပတ္လာတာလည္း မန္းေလးနန္းတြင္းလိုပါပဲ။  သာမာန္ၿပည္သူေတြကေတာ့ က်ံဳးရဲ့ အၿပင္ဘက္ေပါ့။ မာဆူမိုတို Castle ကေတာ့ ၁၅၀၄ မွာေဆာက္ၿပီး ၁၈၆၈ ထိအသံုးၿပဳခဲ႔တယ္တဲ့။ သူတို႔ေခတ္မွာ က်ံဴးက ၃ ပတ္ပတ္ထားတာ။ ေနာင္းလူတို႔က ေၿမဖို႔လို္က္သတဲ့။ ခုၿပန္ၿပီးေဖာ္ထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္တဲ့။

ဒီ Castle ေနရာဟာ စစ္မက္မၿဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ေနရာၿဖစ္တဲ့အတြက္ တၿခားေသာ Castle ေတြလိုမီးေလာင္ၿခင္းလည္းမခံရပါဘူးတဲ့ ။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေအာ္ရီဂ်င္နယ္အတိုင္းရွိပါေသးသလို ၿပန္ၿပီးၿပင္ဆင္ထားတာေတြကလည္းအတတ္နိုင္ဆံုးေရွးမူမပ်က္ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္။
ဂ်ပန္က Castle အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ခုတည္းထီးထီးၾကီးရွိေပမယ့္ ဒီCastle ကေတာ့ ပင္မေဆာင္ၾကီးကို ေဘးေဆာင္နွစ္ဘက္ကနဲ႔တြဲထားပါတယ္။ Castle ဆိုတာ သူတို႔ေခတ္က
ဆာမူ၇ိုင္းသို႔မဟုတ္ Tono လို႔ေခၚတဲ့ နယ္စား ဘုရင္ငယ္ေတြစံအိမ္လို႔ထင္ခဲ့တာ တစ္ကယ္ေတာ့ ပင္မေဆာင္ဟာ စစ္မက္ေရးရာ တို္င္ပင္ဖို႔နဲ႔ ရန္သူလာတိုက္လာရင္ၿပန္တိုက္ရန္ ပစ္ကြင္းကိုေသခ်ာေရြးခ်ယ္ၿပီး တံခါးေပါက္ထက္ လက္နက္ပစ္ခတ္ဖို႔  တံခါးအေပါက္ေသးေလးမ်ားသားရွိပါတယ္။
ဒီမာဆူမိုတို Castle  ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ နယ္စားေခတ္မွာ  ဂ်ပန္မွာ သမိုင္းတြင္ရမယ့္ ၿပည္တြင္းစစ္ပြဲ တစ္ပြဲၿဖစ္ပါတယ္တဲ့။၁၅၀၀ ေနွာင္းပိုင္္းမွာ ဂ်ပန္ဟာ ေသနတ္ကိုစတင္သံုးေနပါၿပီ။ တစ္ဘက္ နယ္ကလာတုိက္တဲ့ သူေတြကို မာဆူမိုတိုဘက္ကၿပန္တိုက္တာ ေခတ္မွီ လက္နက္ၿဖစ္တဲ့ ေသနတ္တို႔ အေၿမာက္တို႔ပါ။ တစ္ဖက္နယ္ကေတာ့ ဓါးနဲ႔တိုက္ေနတဲ့ပံုကို ေရွးေဟာင္းပန္းခ်ီကားခ်ပ္ၾကီးနဲ႔သရုပ္ေဖာ္ထားေတာ့ ညြန္႔၀င္းရဲ့ ကားတစ္ကားကို အမွတ္ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္က ေသနတ္ေတြစိန္ေၿပာင္းေတြနဲ႔လာတိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ရွင္ဘုရင္ေတြက ဓါးနဲ႔ၿပန္တိုက္ေနတဲ့ဇတ္၀င္ခန္းပါ။

ေအးခ်မ္းလွပတဲ့နာဂါနိၿပည္နယ္ရဲ့ စိမ္းလန္းတဲ့ ပန္းဂ်ံဳစိုက္ခင္းေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔  နာဂါနို ခရီးကေတာ့ ေက်နပ္စရာအလြန္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ အၿပန္လမ္းမွာ ေတာ့ အိမ္ကိုၿပန္မလိုက္ေတာ့ပဲ နာဂါနိုိကေန အၿမန္ ရထားနဲ႔  ကၽြန္မရဲ့ အိမ္မက္ၿမိဳ႔ေတာ္ တိုက်ိဳကို တစ္ေယာက္တည္းခ်ီတတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ သြားလည္းသြားနိုင္တဲ့ ၾကည္ၾကည္ပါရွင္။

ေလးစားစြာၿဖင့္ 
ၾကည္ၾကည္