မိကီမိုတို ပုလဲကၽြန္းသို႔တစ္ေခါက္

ရတနာမွာ ပုလဲနဲ့စိန္နဲ႔တြဲထားတာကို အၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ။

ခုတစ္ေလာ ခရီးေတြ တအားမ်ားပါတယ္။ တစ္ရက္ေလာက္နားလိုက္ ခရီးထြက္လိုက္ နဲ႔လိပ္ပတ္ကို မလည္ပါဘူး။ ၿပန္ခါလည္းနီးၿပီေလ။

မၿဖစ္မေနသြားခ်င္ခဲ့တဲ့ေနရာက ပုလဲကၽြန္းပါပဲ။ ကဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ၾကည္ၾကည္တို႔ေနတဲ့ေနရာကေန ကီလို ၁၆၀ ေလာက္ သြားရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီးသြားၾကတဲ့ခရီးပါ။

ကမၻာေပၚမွာ ဂ်ပန္ပုလဲဟာနာမည္ၾကီးတာေတာ့ အားလံုးသိၾကမွာပါ။ ကမၻာေပၚမွာ စိန္ဆိုရင္ De Beers ၊ ပုလဲမွာ Mikimoto လို႔ကိုေၿပာရေလာက္ေအာင္ နာမည္ၾကီးတာကိုး။

ဂ်ပန္ရဲ့ နာမည္ၾကီး ပုလဲ ကုမၸဏီ ၂ ခုကေတာ့ Tasaki နဲ႔ Mikimoto (မိကိမိုတို) ပါပဲ ။ ဒီထဲက တစ္ခုက(နာမည္မမွတ္မိ) ၿမန္မာ့ပုလဲေမြးၿမဴေရးနဲ႔ ဖက္စပ္လုပ္ဖူးပါတယ္။ ခုေတာ့မသိေတာ့ပါဘူး။

မိကိမိုတို ပုလဲကၽြန္းရဲ့ ဗဟုသုတေလးနည္းနည္းမိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။

ဂ်ပန္လုူမ်ိဳးေတြဟာ ပုလဲကို ဟိုးေရွးယခင္တုန္းက ရတနာအၿဖစ္အသံုးမၿပဳခဲ႔ၾကပါဘူးတဲ့။ ေဆးေဖာ္ဖို႔သာ အသံုးၿပဳခဲ့ၾကပါတယ္တဲ့။

ပုလဲငုပ္သူေတြကို AMA ပင္လယ္ရဲ့ မိန္းကေလးလို႔ ေခၚပါတယ္။ လက္ရွိမွာလည္း ပုလဲငုပ္သူအမ်ားစုဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသာၿဖစ္ပါတယ္။

၁၈၉၃ မွာ Mr. Koichi Mikimoto ဟာ ေမြးပုလဲ  (ယခုကၽြန္မတို႔၀တ္ေနၾကတဲ့ ပုလဲလံုးလံုး၀ိုင္း၀ိုင္း ေလးေတြဟာ ေမြးပုလဲေတြပါပဲ။ သဘာ၀ပုလဲဟာ  မလံုး၀ိုင္းသလို အရြယ္ပုမာဏလည္းမၾကီးမားပါဘုူး။ ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာၿပည္က ေက်ာက္မ်က္ၿပတိုက္ထဲမွာရွိတဲ့ ကမၻာ့အၾကီးဆံုးပုလဲ ဆိုတာပဲ ၾကည့္ေလ လံုး၀န္းမေနပဲ နဲ႔ အဖုအထစ္ေတြ နဲ႔ပါ။ အာရွအလယ္ပိုင္းကသူငယ္ခ်င္းက ေမြးပုလဲဆိုတာ ပုလဲအတုဆိုလို႔ culturing pearls နဲ႔ artifical pearls မတူဘူးဆိုတာမနည္းကို ရွင္းၿပရပါတယ္။) ကိုေအာင္ၿမင္စြာစမ္းသပ္ ၿပဳလုပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ Mr Mikimotoဟာ အဲ့ဒီ့ေခတ္က ပုလဲလုပ္ငန္းရွင္ေတြထဲမွာ အသက္အငယ္ဆံုးနဲ႔ သူရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကာေတာ့ ဂ်ပန္ပုလဲဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ၿမိဳ႔ေတာ္ တုိက်ိုဳ ရဲ့ Ginzar ဂင္ဇာ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကမၻာ့အဆင့္္မွီ ပုလဲတိုက္ၾကီး အၿဖစ္ ရပ္တည္နိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့သူပါ။ အသက္၄၀ မၿပည့္ခင္မွာပဲ သူဟာေအာင္ၿမင္သူလုပ္ငန္းရွင္ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။

သူ႔ရဲ့ေမြးပုလဲ လုပ္ငန္း ကိုစတည္ေထာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ  ပုလဲငုပ္ခဲ့သူ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အခန္းက အေရးပါလာပါေတာ့တယ္။ ပံုမွန္၀င္ေငြရတဲ့အလုပ္ကို ပုလဲငုပ္ခဲ့သူအမ်ိဳးသမီးေတြ ရရွိသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ခုသြားခဲ့တဲ့ ပုလဲကၽြန္းကေတာ႔ ISE( ဂ်ပန္မွာနာမည္ၾကီး ေက်ာက္ပုစြန္ထြက္တဲ့ေနရာ) ခရိုင္မွာရွိတဲ့ Mikimoto ကုမဏီပိုင္ ကြၽန္းၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္းေပၚမွာ ပုလဲအေရာင္းဆိုင္ . Mikimoto အမွတ္တရၿပတိုက္နဲ႔ ပုလဲၿဖင့္လုပ္ထားတဲ့ ရွားပါးလက္ရာ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ၿပသထားတဲ့ ပုလဲၿပတိုက္တို႔ေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။

(ေရွးေဟာင္းလက္ရာေလး ပုလဲလံုးေသးေသးေလးေတြနဲ႔သိပ္အနုစိတ္လြန္းလို႔)

ကၽြန္းေပၚ၀င္ေၾကးကေတာ့ ယန္း ၁၅၀၀ ပါ။ ကၽြန္းေလးက ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။

 ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ ၄ ၾကိမ္နီးပါး ပုလဲငုပ္ၿပတဲ့ show ေလးကလည္း လာေရာက္လည္ပတ္သူ ဧည့္သည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားပါတယ္။ သာမန္ၾကည့္တဲ့ေနရာနဲ႔ အထူးခန္းဆိုၿပီး ၾကည့္တဲ့ေနရာ ၂ ေနရာခြဲထားပါတယ္။ အထူးခန္းက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားကို ယန္း ၅၀၀ ထပ္ေကာက္ၿပီး နိုင္ငံၿခားသားမ်ားကို အဂၤလိပ္လို သီးသန့္အသံသြင္းထားတဲ့ စကားေၿပာတိပ္ေခြကိုလႊင့္ေပးပါတယ္။ နိုင္ငံၿခားသားကို ပိုက္ဆံလည္း မေကာက္ပါဘူး။ (ေက်နပ္မိသား)

ပုလဲငုပ္သူဟာ ဘာေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားတာလည္းတဲ့ ?

အမ်ိဳးသား ပုလဲငုပ္သူေတြလည္းရွိေပမယ့္ ဒီနယ္ေၿမအမ်ိဳးသမီး ပိုမ်ားပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အရည္ၿပားေအာက္မွာ အဆီလြာ တစ္ရွဴး အပို ပါရွိပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးေတြက အေအးဒဏ္ကို  ပိုခံနိုင္ပါတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ိဳးသားေတြထက္ အသက္ပိုေအာင့္ထားနိုင္ပါတယ္လို႔လည္း ရွင္းၿပထားပါတယ္။ ဟိုးယခင္ကတည္းက ဂ်ပန္မွာအမ်ိဳးသားေတြက ငါးမွ်ား ေနတုန္း အမ်ိဳးသမီးေတြက ပင္ေလာက္ေအာက္က စားလို႔ရတဲ့ ေရေမွာ္ေတြ ေနာက္ ခရုေတြ ကို ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္လိုက္ရွာရင္းနဲ႔ ေရေအာက္ငုပ္သူေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး ပိုမ်ားလာပါတယ္လို႔လည္း ဆိုထားပါတယ္။

အမိ်ဳးသမီး ဒိုင္ဗာ(diver)ေတြ လည္ပင္းမွာကမာခြံေလးေတြ ဆြဲထားၾကပါတယ္။ ကမာခံြထက္ ကမာခံြကိုၿခစ္ၿပီးပံုေဖာ္ထားတာေလး ေတြ သတိထားမိလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ အႏၱရယ္ကင္းအေဆာင္ပါတဲ့။

ဟိုးေရွးေရွးုတုန္းက မင္းသမီးတစ္ပါးဟာ ဒီ ISE အိေဆး နယ္ေၿမကိုေရာက္လာပါတယ္တဲ့။ ေနနတ္မင္းၾကီး ဆက္လက္ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ ေနရာလာရွာတာပါတဲ့။ အဲ့ဒီ့မွာ အမ်ိဳသမီး ေရငုပ္သူ Ama ေတြက ဒီနယ္ေၿမမွာေနထိုင္ေနၾကၿပီး မင္းသမီးကို ကမာဆက္သပါတယ္တဲ့။ ကမာအသားကိုစားၿပီးလိုက္တဲ့ မင္းသမီးဟာ အရသာေကာင္းလြန္းတဲ့ ကမာသားနဲ႔ နွစ္စဥ္ ေနနတ္မင္းၾကီးကို ပူေဇာ္ဖို႔ သူက အမိ္န္႔ေပးခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ယခုခ်ိန္ထိ နွစ္စဥ္ ေရငုပ္သူေတြဟာ ကမာတို႔ ခရုတို႔နဲ႔ နွစ္စဥ္နတ္တင္ၾကပါတယ္တဲ့။

ေရငုပ္သူေတြဟာ ဘာ လက္နက္ကရိယာမွမပါပဲ ေရေအာက္ကို ငုပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္နဲ႔ပဲ ေကာက္ယူခဲ႔ၿပီး တစ္ခုစီဆည္ၿပီး ၿပန္တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေရသံယာဇာတေတြ ကို မပ်က္စီးေစရေအာင္ သဘာ၀မဟုတ္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ မဖမ္းပါဘူးတဲ့။  ပုလဲငုပ္သူေတြဟာ အၿဖဴေရာင္
 ၀တ္စံုအက်ၤၤီအၿဖဴ လံုၿခည္အၿဖဴ ေတြနဲ႔ငုပ္တာပါ။ ထမီေတြ လန္မသြားတာေတာ့အေတာ္ကို အံ့ေရာ္ပါပဲ။

Mr Mikimoto က မွာခဲ့တဲ့စကားရွိပါတယ္တဲ့။ အကုန္မစားပါနဲ႔။ ဗိုက္မတင္းခင္ စားေနတာကိုရပ္လိုက္ပါဆိုတဲ့ စကားကို လက္ကမ္း စာေစာင္မွာေရးထားတာဖတ္ရပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ရသမွ် အကုန္ ထုတ္မသံုးပါနဲ႔ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။  

သူတို႔ေတြ ေဆာင္းမွာေရာ ငုပ္ၾကပါတယ္။ ေရထဲမွာအေနၾကာသူေတြ ၿဖစ္တဲ့အတြက္  ေရေပၚၿပန္တတ္လာတာနဲ႔ မီးလွံဳတဲ့ အေလ့အထကိုလည္းေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနပါတဲ့။  သူတို႔ပုလဲကၽြန္းမွာ နဂါးရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္တဲ့ မိကိမုိတိုပုလဲကၽြန္းမွာ သဘာ၀ေရတြင္းရွိၿပီး အနီးနားက ကၽြန္းမွာလည္း သဘာ၀ေရတြင္း၂တြင္းရွိပါတယ္တဲ့ အဲ့ဒီ့တြင္း ၃တြင္းဟာ ဆက္ေနပါတယ္တဲ့။

ၿပတိုက္ထဲမွာေတာ့ လူက်လာတဲ့အေပၚမူတည္ၿပီး ၁၀ မိနစ္တစ္ခါေလာက္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က ပုလဲ ထုတ္လုပ္နည္းအဆင့္ဆင့္ကို ရွင္းၿပပါတယ္။  

ထုတ္လုပ္ခ်င္တဲ့ပုလဲအေရာင္ေပၚမူတည္ၿပီး ကမာခြံကိုေရြးသလို ပုလဲအမဲေရာင္ထုတ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကမာ အတြင္းသားအမဲတစ္၀က္ေလာက္ရွိတဲ့ကမာကို ေရြးပါတယ္တဲ့။ ပုလဲအနက္ေရာင္စီးရီးထဲကေနဆိုရင္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ပုလဲထြက္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါတဲ့။ အၿဖဴေရာင္စီးရီးထဲကေနေတာ့ ပန္းေရာင္ပုလဲ ကေစ်းအရ ဆံုးပါတဲ့။

ပုလဲၿဖစ္ေစေအာင္လုပ္မယ့္ ကမာေကာင္ထဲထည့္လိုက္မယ့္ အတြင္းသားကိုေတာ့ အေမရိကား မီစစ္စီပီ ကေနရတဲ့ ကမာခြံကို ၿဖတ္ေတာက္ လံုး၀န္းေအာင္လုပ္ၿပီး ပုလဲအဆံအၿဖစ္ထည့္ပါတယ္။ လိုခ်င္တဲ့ဆိုက္ေပၚမူုတည္ၿပီး ထည့္ပါတယ္တဲ့။ စိတ္ထဲမွာ ပုလဲၾကီးတာဟာနွစ္ၾကာလို႔မဟုတ္ဘူး အဆံၾကီးၾကီးထည့္ရင္ၾကီးမွာပဲလို႔ပါ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။

ပုလဲ ရဲ့တန္ဖိုးဟာ နွစ္ရွည္ရွည္ထားေလ ေကာင္းေလ ၾကီးလာေလ မဟုတ္ပါဘူး ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၃ နွစ္ ကေန ၅ နွစ္ေလာက္ေတာ့ထားၾကပါတယ္္တဲ့။ ၿဖတ္ေတာက္ထားတဲ့ကမာ(ပုလဲအဆံ) ကမာေကာင္အသားရဲ့ေဘးသားးေလးေတြကို ၅ ဆင္တီေလာက္စိတ္ လွီးၿပီး တစ္ခါတည္းတၿခားသက္ရွိကမာေကာင္ရဲ့အခြံကို ဟၿပီး အထဲကို ဇာဂနာလိုမ်ိဳးနဲ႔ထည့္ပါတယ္။ ထည့္လိုက္တဲ့ ၅ ဆင္တီေလာက္ရွိတဲ့ကမာသားရဲ့ ဆဲလ္ေတြနဲ႔ ပုလဲအဆံလို႔ေခၚရမယ့္ အရာက ထည့္ၿပီးမွ အတူတူမပူးေပါင္းဖူုးဆိုရင္ေတာ့အဲ့ဒီ့အေကာင္ဟာ မေအာင္ၿမင္ဘူးတဲ့။ ေအာင္ၿမင္မယ့္  ပုလဲကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္အတြင္းမွာ ပုလဲအဆံကို

ဆဲလ္ေတြက အလႊာ ၆၀ လႊာေလာက္ ဖံုးအုပ္ထားၿပီးၿဖစ္ပါတယ္တဲ့။ (ပုလဲ၀တ္ရတာ ရင္ေတာ့နင့္စရာေနာ္)

ပုလဲ၁၀၀ မွာ ၅ ရာခိုင္နွဳန္းေလာက္က ကြာလတီပုလဲ. ၂၀ ရာခိုင္နွုန္းက ေရာင္းတန္းပုလဲ  ၃၀ရာခိုင္နွုဳန္းေလာက္က အသံုးမ၀င္တဲ့ပုလဲနဲ႔ က်န္တဲ့ရာခိုင္နွုန္းက ေတာ့ အညံတန္းပုလဲလို႔ ပံုနဲ႔တစ္ကြရွင္းၿပထားပါတယ္။

ပုလဲအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ရာ ေၿမပံုမွာ တို႔နိုင္ငံလည္းပါတယ္ဆိုတာ လာၾကည့္တဲ့သူေတြ သိမွာပါေလ

ပုလဲဆိုင္ကို ေရာက္ၿပီးသကာလမွာေတာ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ၀ယ္၀တ္ရတာအတန္ဆံုးပါပဲလို႔  ေက်နပ္စြာေကာက္ခ်က္ခ်နိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေလး ၀ယ္ခဲ့တယ္။ ေရခ်ိဳ ပုလဲ နားဆြဲ နဲ႔ ေလာ့ကတ္ေလး ပါ. လိုခ်င္တာ ကေတာ့တၿခားပါ ဒါေလးနဲ႔႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္စံုလံုးကို ယန္း ၆ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ပါပဲ။ ၀တ္စံုအနက္ေလးနဲ႔ဆို လွမယ္ း)

အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ၿမင္လာတဲ့ေစ်းေတြနဲ႔ ကိုယ့္နိုင္ငံမွာ

၀ယ္လို႔ရတဲ့တန္ဖိုးေတြနဲ႔ၿပန္ယွဥ္ၾကည့္မိတယ္။ေနာက္ ေက်နပ္တယ္။တို႔လူမ်ိဳးေတြ ရတနာပို

၀တ္နိုင္ၾကတယ္လို႔။ 

ေအာက္ပံုေလးကေတာ့ နွစ္သက္မိေသာအရာထဲကတစ္ခုပါ။ညီမေလး ဆြဲေပးတဲ့ဒီဇိုင္းကို လုပ္ထားတာပါ ။ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပြဲေလးေတြဆို၀တ္မိပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ ဒီိလိုၾကီးၾကီးေတြကို အဖြားၾကီးေတြပဲ ၀တ္ၾကပါတယ္။

ကဲခရီးစဥ္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုတင္ဆက္ဖို႔ အစီစဥ္ရွိပါေၾကာင္း

ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္