မီးေဘးသင့္ မိသားစုမ်ားအတြက္ ေစာင္သြားလႈဳပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ထက္ေ၀းတဲ့ဲေနရကာလူေတြေတာင္သိၾက ၾကားၾကတယ္။

လူတိုင္းၾကားၾကေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ သားအမိေတြမၾကားၾကဘူး။ ေအာက္ထပ္မွာ အေမၾကီး နဲ႔ေကာင္မေလးေတြ အေပၚထပ္မွာ ကၽြန္မနဲ႔ ခေလးနွစ္ေယာက္ မိုးလင္းေတာ့မွ ဂိတ္ေစာင့္ၾကီးေျပာမွသိၾကတယ္။  ဘာသတင္းမွ အတိအက်မသိေသးခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဗံုးေပါက္တာလို႔ပဲေျပာတာကိုး ။

ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းေန႔ကပဲ လွဴဖို႔စိတ္ကူးလိုက္တာက ေစာင္ပါ။ ဒီလိုရာသီမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဘိလပ္ေျမၾကမ္းခင္းမွာ အိပ္ရမွာ ေအးၾကရွာမွာပဲလို႔။

ရံုးက ခေလးတစ္ေယာက္က အဲ့ဒီ့ဘက္မွာ ေနဖူူးသူဆိုေတာ့ အေတာ္ကိုစိတ္ထိခိုက္ေနရွာတယ္။

ကားလမ္းေတြက်ပ္တယ္ အဲ့ဒီ့ဘက္  လႈဳဖို႔လာတဲ့ကားမွန္း သိပီး အသိစိတ္ရွိသူေတြက ကားကိုရပ္ေပးေပမယ့္ မသိတတ္တဲ့ ဘတ္စကားေတြကေတာ့ လံုး၀မရပ္။ ေကြ႕ကားေကြ႕မရေတာ့ကားတန္းၾကီးျဖစ္။ တစ္စီးစီအလွည့္က်သြားေပးၾကမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ ေ၀းၾကေသးတယ္။

ကဲ ကိုယ္ပဲကမကထလုပ္ေတာ့ ခေလးေတြ ေစာင္သြား၀ယ္ေပးၾကတယ္။ တစ္ထည္ကို ၂၂၀၀တဲ့ ၂၅၀၀ တန္ကိုလႈမယ္ဆိုလို႔ ေလ်ွာ့ေပးတယ္တဲ့ ။ ၁၄၀၀ တန္စားရွိတယ္တဲ့ ၾကိတ္သားပံုစံမ်ိဳးဂြမ္းေစာင္တဲ့ အေပၚမလံုေအာက္မလံုတဲ့။ မေန႔ကေတာ့ေတြ႔ခဲ့တယ္။

အေဆာင္တစ္ခုဆီကိုေရာက္သြားတယ္ အိမ္ေထာင္စု ၄၀ ရွိတဲ့ေနရာ ေစာင္က အထည္၆၀ ၀ယ္သြားတယ္။

တစ္အိ္မ္ေထာင္ ၁ ထည္နဲ႔ မီးသင့္ခံရတဲ့ေက်ာင္းက သံယာအပါး ၁၀ ပါးတစ္ပါးတစ္ထည္ ရတယ္။

ပိုတဲ့ အထည္ကို မိသားစုမ်ားတဲ့သူေတြေပးလိုက္မယ္တဲ့။

ကိုယ္တိုင္လွဴခဲ႔ရတယ္။

ေဆးေပးခန္းေတြ လည္းရွိတယ္။ အစားအေသာက္က ပိုေတာင္ပိုတယ္လို႔ေျပာေနၾကတယ္။

တစ္ရက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ ၂ ရက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔အေတာ္ၾကာၾကာေနရမယ္ဆို ရင္ အလွည့္က်က ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္။

မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ လႈဳတာတို႔ နာဂစ္တုန္းက သြားလွဴခ်ိန္တို႔ လူတဲ့ပစၥည္းသာ မွတ္တမ္းအေနနဲ႔ထားသည္။

ဒီလိ္ုေနရာမ်ိဳးေတြသြားရင္ ကၽြန္မသိပ္ပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ေလ့မရွိ။ သူတို႔မ်က္လံုးေတြကိုပါရင္မဆိုင္ရဲ မ်က္လံုးနဲ႔ရင္ဘတ္နဲ႔မွတ္တတ္သူမို႔ ဓာတ္ပံုကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။

အမ်ိဳးသမီးေတြလည္းမ်ားတယ္ေလ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရအုန္းမယ္မသိတဲ့အတြက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတို႔ လစဥ္သံုးတို႔လည္း လႈဳခ်င္တယ္။

ဘယ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္လႈႈဳ ဖို႔ အကူညီလိုရင္ ကၽြန္မ ကူညီပါရေစ။ သူမ်ားကိုယ္စားလႈဳေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ေသခ်ာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာနဲ႔ ရိုက္ပို႔ေပးပါမယ္ရွင္။

 ေလးစားစြာျဖင့္

ၾကည္ၾကည္

ၾကည္ၾကည္မေဒါ့ကြန္းေတာ့ဘူး

ေနေကာင္းၾကလားကြယ္။ မေတြ႔ရတာအေတာ္ေတာင္ၾကာေပါ့ေနာ္။

စက္တင္ဘာလလယ္ေလာက္ကတည္းက ေဒါ့ကြန္း၀ယ္တယ္။ေနာက္ဆက္တင္လုပ္တယ္။ အတိုခ်ဴပ္ရရင္ေတာ့ဘာေတြ ျဖစ္သြားလည္းမသိဘူးမရဘူးကြယ္။ ဒီလိုနဲ႔ဘေလာ့ကေနေ၀းေနမိတယ္။ ေနာက္ဘြဲ႔ယူတယ္။ ေနာက္ ျပန္လာတယ္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အင္တာနက္သံုးမယ္စလုပ္တယ္။ေရေအာက္ၾကိဳးေတြျပဳျပင္လို႔တဲ့သံုးလို႔မရဘူး ေနွးလိုက္တဲ့ေကာ္နက္ရွင္။

လုပ္ဒင္၀ိုင္းေနတာကိုၾကည့္ပီး ငိုပဲငိုခ်င္သလို၊ ဖဘကလည္း၀င္ဖို႔မလြယ္၊ သတင္းလည္းမသိ။အတင္းလည္းမသိ. ကိုယ္ပဲ ကမၻာ့တစ္ဖက္ျခမ္းေရာက္သြားသလို။

CDMA 800 တဲ့ဖုန္းေကာ္နက္ရွင္ကို notebook နဲ႔တြဲသံုးၾကည့္တယ္။ပိုဆိုး …

ေရာက္ေရာက္ျခင္းညကေတာ့ အိမ္နဲ႔နီးတဲ့ ျမကၽြန္းသာေရွ႔ကတည္းခိုခန္းသြားေနၾကတယ္။ အသီးအရြက္မက္သူမို႔ ဒီေနရာကေတာ့ျဖင့္လို႔ စိတ္ခ်စြာစားလိုက္တယ္။ ေထာင္းကနဲထလာတာက ေဆးနံျပင္းတဲ့ခရမ္းခ်ဥ္သီး ။

အင္း ေအာ္ဂဲနစ္ စို္က္ပ်ိဳးေရးလုပ္စားေကာင္းမလားေပါ့။ မျဖစ္ပါဘူး ေျမဆြရင္တီေကာင္ထြက္လာမယ္။ တီေကာင္ေၾကာက္သူကိုး။

ညဘက္၂ခါေလာက္ ဖုန္းေတြလာတာက ဦးသိန္းတန္ရွိပါသလားတဲ့။ အခန္းမွားေနပါတယ္ေပါ့။

ေနာက္ေန႔မနက္ ဘရိတ္ဖတ္စားသြားမယ္လုပ္ေတာ့ ဆံပင္ကိုစက္ဆြဲထားသလားထင္ရေအာင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဂုတ္၀ဲနဲ႔ bathrobe အျဖဴေရာင္ၾကီးနဲ႔ အခန္းျပင္မွာ ..

ေအာ္  ဦးသိန္းတန္(ျမန္မာျပည္) ပဲ .

၂ရက္ေလာက္ စီးတီးမတ္ပတ္လိုက္တယ္ဆို ေတြ႔ပါပီ။ေအာ္ဂဲနစ္ ၾကက္သြန္နီ. ခရမ္းခ်ဥ္သီး ဗူးရြက္ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ …မ်က္ရည္မ်ားေတာင္က် အဲ့ေလ. ၀မ္းသာလြန္းလို႔ လိပ္စာမွတ္ပီးလိုက္စံုစမ္းတာ ၅၂ လမ္းမွာမနက္ေစာေစာဆိုရတယ္တဲ့ ဆိုင္အထိသြားၾကည့္တယ္။ ေအာ္ဂဲနစ္ဆန္ပါရေသး ေစ်းကလည္းအျပင္နဲ႔တူတယ္။ ယံုတယ္ ယံုတယ္ ေအာ္ဂဲနစ္ဆိုတာ အနံအသက္ကင္းစြာ နဲ႔ စားရတယ္ သိသာတယ.္အရသာက.. စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္သူက ဂ်ပန္ျပန္ပဲ။ အသိရဲ့အသိေတြ . ပိုယံုသြားတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းကိုယ္ခ်င္း း)

ရန္ကုန္ရဲ့Life မွာ

ဟယ္………….

ဟာ……………..

ဟင္……

ဘယ္လိုလုပ္တာလည္း

အံၾသစရာေတြ၊ ခံျပင္းစရာေတြ၊ ေပ်ာ္စရာေတြ၊ စိတ္ကသိကေအာက္မ်ားစြာေတြ၊ ေစ်းၾကီးလြန္းတာေတြ.

ျမန္မာျပည္မွာေပးရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔တန္တာဆိုလို႔ မရွိလည္းျဖစ္တဲ့ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ပဲရွိတယ္။

လတ္တစ္ေလာမွာေတာ့

မိန္းကေလးေတြ၊လူၾကီးေတြလူငယ္ေတြ ရန္ကုန္မွာမျမင္ရတာၾကာပီျဖစ္တဲ့ဆိုင္ကယ္ေတြကို ေတာင္ဥကၠလာဘက္၊ရန္ကင္းဘက္ေတြမွာ

ညဘက္ေတြမွာထြက္စီးလာတာေတြ႔ရတယ္။ လမ္းမီးေမွာင္ေမွာင္မွာ အႏၱရယ္မ်ားလိုက္တာ။

ေလာေလာဆယ္စီးပြားေရးမွာ ေငြမ်ားရာေငြလာ. ေငြလည္တဲ့သူမွွေငြေပးလွည့္လို႔ရတဲ့အေနထားေတြ..။ (သေထးဆိုရင္ေငြပိုေခ်းလို႔ရသလိုပဲ ျမင္ရတာ) ေငြလိမ္သြားတာလည္း အဲ့ဒီ့သေထးလို႔ထင္ခံေနရသူေတြပဲ။

ေဟာေျပာရင္းဆိုရင္း ရံုးခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ေရးေနတဲ့ကႊ်န္မကို EPC ကၾကည့္မရလို႔တဲ့.

စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ေကာ္ဖီဆိုင္လွလွေတြလည္းေပါလာတယ္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြဖြင့္ခြင့္ရတာေတာ့ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ။ ေက်ာင္းေတြေပါလာပီး အျပိဳင္ဆိုင္ေတြမ်ားလာရင္ ေစ်းေတြက်လာနိုင္ေကာင္းပါရဲ့။

ေၾကာ္ျငာလိုက္တဲ့နိုင္ငံျခားေဆးရံုေတြ  ...ျမန္မာျပည္မွာေဆးရံုေဆးခန္းမရွိေတာ့တဲ့အတိုင္းပဲ။

ေပါလာလိုက္တဲ့ spa ေတြ ေစ်းေတာ့မေပါဘူး။ ဘာလီကေတာင္ သက္သာတယ္။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ့္ကိုလုပ္ေပးေနသူက လက္ဖက္သုပ္ေလးစားထားလို႔ဆိုလို႔ကေတာ့ သြားေပေတာ့။

အတုကို အတုမွန္းသိတဲ့အတုေပါေပါေတြ ၊.good quality အတုေတြ.၊ အစစ္ပါလို႔ေျပာေနတဲ့အတုေတြ၊

အတုကို အတုလို႔မေျပာပဲ အစစ္ေစ်းလည္းမက် အတုေစ်းလည္းမက လုပ္ေရာင္းေနသူေတြ။

ေရွာ့ပင္းစင္တာေတြမွာ ပလူပ်ံေနတဲ့ Coach, Gucci, LV ေတြကိုၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ပစၥည္းေလးေတြ သိမ္းလိုက္တယ္။

ဘာတံဆိပ္မွမပါတဲ့ အိတ္တစ္လံုးထဲ ပစၥည္းေတြေျပာင္းထဲ့လိုက္တယ္။ နယ္ကအေဒၚတတ္လာတုန္း

လက္ထဲပိုက္ဆံ ၈ေသာင္း ထည့္ေပးပီး ငါ့ကိုညည္းလိုအိတ္တစ္လံုးလိုက္၀ယ္ေပးတဲ့။ အေဒၚဘယ္လိုလုပ္ရမွာတုန္းလို႔ ေျပာေတာ့ မ်က္ေစာင္းခဲတယ္။

ညေန ျပန္လာေတာ့ လက္ထဲအိတ္တစ္လံုးထုတ္ျပတယ္။ ေတြ႔လားနင့္အိတ္နဲ႔ ဘာကြာလည္း ၅ေသာင္းနဲ႔ရလာတယ္။

တူ၀ရီးခ်င္းခ်င္း ေ-ာက္ၾကီးက်ယ္တယ္တဲ့ ကဲ…..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ..ဘေလာ့စေပါ့နဲ႔ျပန္ေရးတယ္။ ေဒါ့ကြန္းေရသြားေတာ့ေလာေလာဆယ္။

ဘေလာ့ေတြအကုန္လိုက္ဖတ္ဖို႔မလြယ္ေတာ့ေပမယ့္ အား….လံုးကိုလြမ္းတယ္။ အလုပ္ကိစၥ၊ အိမ္ကိစၥ၊ ခေလးကိစၥ နဲ႔ အိမ္မက္ကမၻာကေန ခုမွ ျပန္လည္အသက္၀င္လာသလိုပါပဲ။

FYI. အရင္လိုမ၀ေတာ့ေပမယ့္ အရင္လိုမလွေတာ့ဘူးကြယ္ (အဟုတ္ေျပာတာ)

ကန္ဆိုင္းက အစားအစာမ်ား (kansai အစားအစာ)

ရန္ကုန္အၾကြား ေမာ္လၿမိဳင္အစား မႏၱေလးစကားလို႔ဆိုၾကတယ္မို႔လား ။ ဒီလိုပဲ ဂ်ပန္မွာလည္း နာဂိုယာအၾကြား အိုဆာကာ စကား လို႔ေၿပာၾကတာပဲ ။အိုဆာက က စကားက သာမန္ဂ်ပန္စကားထက္နည္းနည္းေလး
 အသံ၀ဲတာတို႔ေနာက္အသံုးနွဳန္းနည္းနည္းကြာတာေလးေတြရွိတယ္။
ဂ်ပန္လိုေက်းဇူးတင္တာကို. Arigatou လို႔ ေၿပာၾကေပမယ့္ အိုဆာကာဘက္ၾကေတာ့ Domo Okini လို႔ေၿပာၾကတာကို။

ဒီတစ္ခါတင္ၿပခ်င္တာက အစားအေသာက္ေပါ့။ (အစားေသာက္ဘေလာ့ေတြသြားပီးသေရက်ရတာမ်ားလြန္းလို႔)။

ကၽြန္မတို႔က်ိဳတိုဘက္က ဟင္းေတြက ေပါ့ေပါ့ေလးေတြမ်ားတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ဟင္းေတြထက္ ခ်ဥ္ဖတ္ကိုအထိကထားပီးေရးခ်င္တယ္။ ဂ်ပန္ေတြလည္း ခ်ဥ္ဖတ္ကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးခ်ဥ္ပါတယ္။ ဆားနဲ႔ခ်ဥ္တယ္။ ရွာလကာရည္နဲ႔ခ်ဥ္တယ္။ ဖြဲနုနဲ႔ခ်ဥ္တယ္။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မီဆိုးေပါ့ေလ မီဆိုးနဲ႔ခ်ဥ္တယ္ေပါ့။
ေဟာ က်ိဳတိုနားက နာရာၾကေတာ့ အရက္နဲ႔ခ်ဥ္တဲ့ခ်ဥ္ဖတ္ကနာမည္ၾကီးသလိုအရသာၾကေတာ့ အေတာ္ကိုေလးတယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက စစ္ပီးေခတ္မွာ စားစရာမရွားလြန္းလို႔ ထမင္းၿဖဴနဲ႔ ခ်ဥ္ဖတ္ကိုသာအဓိကစားခဲ့ၾကတယ္တဲ့ကြယ္။

နာရာ မုန္လာဥခ်ဥ္ဖတ္

နာဂိုယာၾကေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္ မီးဆိုးသိပ္ထည့္သလိုပဲ အရသာေတြလည္းသိပ္ၿပင္းတယ္။ ၾကည္ၾကည္ေတာ့မစားနုိင္ဘူး။ ေက်ာင္းကိစၥနဲ႔သြားရတိုင္းဆရာေတြ အသိေတြက ေခၚသြားတာက တစ္ကယ့္နာဂိုယာစတိုင္စားေသာက္ဆို္င္. ၾကက္ေတာင္ပံေၾကာ္ကနာမည္ၾကီးတယ္ အဲ့အေပၚမွာ မီဆိုးအနွစ္ကို ပ်စ္ပ်စ္ၾကီးဆမ္းထားတာ. ဘယ္လိုမွ စားရတာအဆင္မေၿပ.

ဒါက၀က္သားၿပားေက်ာ္ မီးဆိုးအရာသာမီဆိုးကလည္းဆမ္းထားေသးတယ္



တစ္ေလာက တိုက်ိဳကအမက လာလည္ေတာ့ က်ိဳတို ISETEN ေအာက္မွာ၀ယ္လိုက္တဲ့ က်ိဳတိုခ်ဥ္ဖတ္ အဲ့ဒါေတြကို အမွတ္ရေတာ့ ဓတ္ပံုမရိုက္လိုက္ရတာကို နွေမ်ာေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဂူဂယ္ကေန ရွာလိုက္တာေပါ့.
သခြားသီးခ်ဥ္ဖတ္ကေတာ့ ဂ်ပန္ရဲ့ထမင္းပြဲတိုင္းမွာထည့္ေပးေလ့ရွိတယ္ေလ။ အေရာင္ေလးေတြသာကြာတာ ..
မုန္လာဥခ်ဥ္ဖတ္ကလည္း ဂ်ပန္ရဲ့အဓိကလို႔ၿဖစ္ေနၿပန္ေရာ။
ေနာက္ ကၽြန္မတို႔ဘက္က အစားမ်ားတာက ခရမ္းသီးခ်ဥ္ဖတ္

ကဲၾကည္ၾကည္တို႔ ၿမန္မာေတြ ေၾကာင္ရွာသီးခ်ဥ္ဖတ္ရွိတယ္ေနာ္။ ၾကက္ဟင္းခါးသီးခ်ဥ္ဖတ္ေတာ့မရွိဘူးထင္တယ္ေနာ္။ ဂ်ပန္လည္းၾကက္ဟင္းခါးသီးကို စားတာ ဆယ္စုနွစ္တစ္ခုေလာက္ပဲရွိအုန္းမယ္ အရင္တုန္းကသိပ္မရွိဘူး။ သူက အပူပိုင္းအသီးကိုး။ ၁၉၉၀ ေလာက္အထိ အိုကီနာ၀ါမွာပဲ အထိကစိုက္ခဲ့တယ္လို႔သိရတယ္. ခုခ်ိန္မွာၾကက္ဟင္းခါးသီးကို ဂ်ပန္လို GO-YA လို႔ေခၚၾကတယ္။ ဒါကလည္း အိုကီနာ၀ါမွာ GO-YA လို႔ေခၚလို႔တဲ့။ သူတို႔စာထဲမွာလည္း ၾကက္ဟင္းခါးသီး = အိုကီနာ၀ါမွလာေသာ ခါးေသာသခြားသီးအမ်ိဳးစားလို႔ေရးထားတာကိုး။
က်ိဳတိုမွာေတာ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကို ငရုတ္သီးေလးနည္းနည္း ရွာကလာရည္ရယ္ လယ္မြန္ရယ္နဲ႔ခ်ဥ္ထားတာေလးေတြ႔ခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ဖရံုသီးကင္းေလးေတြ ခ်ဥ္ဖတ္ သူကေတာ့ သိ္ပ္စားမေကာင္းသလိုပဲ ၾကိဳက္ဘူး။
စားၾကည့္လို႔ မဆိုးဘူးလို႔ထင္လိုက္တာက ဖရဲသီးကင္းေလးေတြခ်ဥ္ဖတ္ ..

ဖရဲသီးခ်ဥ္ဖတ္

ဒါကေတာ့ က်ိဳတိုလို႔ေၿပာလိုက္တာနဲ႔ နာမည္ၾကီး Kabura ခ်ဥ္ဖတ္. မုန္႔လာဥ၀ို္င္းနဲ႔လုပ္တာ
ၿမန္မာၿပည္မွာေတာ့ ရွမ္းၿပည္ကအန္တီတစ္ေယာက္လုပ္ေပးလို႔ ဘူးသီးခ်ဥ္ဖတ္စားဖုူးတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကဗူးသီးသိပ္မစားသလို တစ္ခ်ိဳ႔ သိပ္ေတာင္မၿမင္ဘူးတဲ့သူေတြရွိတယ္။
မနွစ္ကေႏြရာသီတုန္းက က်ိဳတို Botanical  garden ထဲမွာ ဗူးသီးေတြ ကိုစင္ထိုးပီးစိုက္ၿပထားတာ. ဗူုးသီးၾကီးေတြလည္းၾကီးမွၾကီး အဲ့ဒါကိုတစ္ကူးတစ္က သြားၾကည့္တဲ့သူေတြ မ်ားသား ကန္ဆိုင္းသတင္းထဲမွာေတာင္ပါတယ္ း)
ဂ်ပန္ေတြ စားရေကာင္းမွန္းမသိတာကေတာ့ ဗူးရြက္နုနဲ႔ ဖရံုရြက္နု ပါပဲ ။


က်ိဳတိုဟာ နိုင္ငံၿခားသားေတြအတြက္ လည္ပတ္စရာမ်ားလြန္းတဲ့ၿမိဳ့ပါပဲ အနုပညာ၊ လက္မွဳ႔၊
သမိုင္းအေမြနွစ္ စသည္ၿဖင့္ ၾကြယ္၀လြန္းတဲ့ၿမိဳ႔ၿဖစ္သလို အစားေသာက္နာမည္ၾကီးေတြကလည္းရွိတာကိုး။

က်ိဳတိုလာတိုင္း လူတိုင္းစားၾကတဲ့မုန္႔ လက္ေဆာင္၀ယ္ၿပန္တဲ့မုန္႔ ..မႏၱေလးသြားလို႔ ထိုးမုန္႔၀ယ္သလိုမ်ိဳးေပါ့ေလ (ၾကည္ၾကည္ေတာ့ ထိုးမုန္႔၊လမုန္႔ မၾကိဳက္) …
NAMAYATSU HASHI တဲ့ သူကအေၿခာက္လည္းရွိသလို အစိုလည္းရွိတယ္။
ေကာက္ညင္းနဲ႔အၿပင္သားကိုလုပ္ထားပီးအထဲမွာေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီ အရသာ၊ က်ိဳတိုနာမည္ၾကီး UJI လက္ဖက္ေၿခာက္အရသာ၊ ပဲအရသာစသည္ ၿဖင့္လုပ္ထားပီး အၿပင္ဘက္ကိုေတာ့ သစ္ဂ်ပ္ိုးမွဳ႔န္ေလးပါးပါးေလးၿဖဴးထားတဲ့အရသာပါ။

                                      နာမရစု ဟရွိ namayatsu hashi


အိုဆာကာ ၾကေတာ့ Takoyaki လို႔ေခၚတဲ့မုန္႔လင္မယား အလံုးပံုမ်ိဳးထဲ
က္ိုေရဘ၀ဲအသားေလးေတြတံုးပီးထည့္ထားတာကို အေပၚကေန ငါးမွဳ႔န္႔ၿဖဴးထားတာ။ (ၾကည္ၾကည္မၾကိဳက္)

ဟိရုိးရွီးမားၾကေတာ့ Okonomiyaki . ဂ်ံဳမုန္႔နဲ႔ပ်စ္ပ်စ္ေဖ်ာ္ပီး အေၾကာ္သံၿပားေပၚတင္ၿပီးဘိန္းမုန္႔လုပ္သလိုလုပ္ပီးအေပၚကေန အသားတို႔ ေဂၚဖီတို႔ ကိုပံုထားပီး အပူေပးတာေပါ့ေလ. သူကေတာ့ Mayonnaise နဲ႔ ေနာက္သူတို႔ရဲ့ ေဆာ့္စ့္နဲ႔စားၾကတာေပါ့ ။(ဒါလည္းၾကည္ၾကည္မစားၿဖစ္)

ကဲဒီေလာက္ဆို ဂ်ပန္လာလည္လို႔ က်ိဳတိုဘက္လာလည္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာေတြစားပီးဘာေတြ၀ယ္မလည္း နည္းနည္းေတာ့သိသြားပီေပါ့ ဟုတ္တယ္ေနာ္…

Photos from google

ဘ၀မွာ အခ်စ္ဆံုး အမ်ိဳးသား

ကၽြန္မ သားၾကီးက ၇ နွစ္ပါ။ ကၽြန္မဟာ အိမ္ေထာင္က်ေစာတယ္လို႔ ေၿပာတဲ့သူကေၿပာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကခုထိ မယူေသးၾကဘူးေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အခ်ိန္အခါ သင့္ေတာ္ဆံုးပါလို႔ေၿပာတဲ့သူက ေၿပာတယ္။

သားၾကီးက နူးညံ့တယ္။ ၾကင္နာတတ္တယ္။ ကစားမက္တယ္။စိတ္ေတာ့ဆတ္တယ္။ ကၽြန္မကိုေတာ့သိပ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔ကို ကဗ်ာေလးေတြ သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုသိပ္ရင္ မ်က္ရည္ေလးေတြ၀ဲတတ္တယ္။မင္းသားေလးက လြမ္းရတဲ့အခန္းဆိုရင္ မ်က္ရည္
ေလးေတြ၀ဲလို႔။
ကၽြန္မပန္းပင္ေတြ ကိုခ်စ္မွန္းသိေတာ့သူက ပါ ေမေမ့ပန္းပင္ေတြဆိုၿပီးလိုက္ခ်စ္တယ္။
ကၽြန္မကို ဖိနပ္ကအစစီးေပးတယ္။

ရန္ကုန္မွာရွိရင္ ကၽြန္မဘုရားရွိခိုးရင္သူက မီးအရမ္းထြန္းေပးခ်င္တယ္။ ကၽြန္မက အိမ္တြင္းအံုးေတာ္ကို ယပ္ခတ္ရင္သူကပါ အဂၤါသားေလးေမေမ တနၤလာသမီးကိုေစာင့္
့္ေ၇ွာက္ပါလို႔လိုက္ဆုေတာင္းတယ္။ သူ႔အဖြားဆုေတာင္းတာ ၿမင္ဖူးတာကိုး။

လိုခ်င္တာရွိရင္ လည္း သားကေတာ့လိုခ်င္တာေပါ့ေနာ္ ေမေမ ..ေမေမ အဆင္ေၿပမွပါတဲ့. ေမေမက မယူနဲ႔ဆို ရပါတယ္လို႔လည္း ပိုတတ္ေသးတာ။

ကၽြန္မ ရန္ကုန္ကို ၿပန္တုန္းက ေမေမ အသက္ၾကိီးမွ ဘာလို႔ေက်ာင္းတတ္တာလည္း ေမေမမရွိရင္ သားမၿဖစ္ဘူးေနာ္တဲ့ ကၽြန္မ ၿပန္ကိုမလာခ်င္ေတာ့တာ ဒီကို အဲ့တုန္းက။ ...
ေၿမးဦးမို႔ တုန္ၾကတယ္ ကၽြန္မဘက္က ပိုဆိုးတယ္။ သူက ကၽြန္မဘက္က အဖြားကိုေတာ့ အေတာ္ခ်စ္တယ္။ သူ႔အဖြားေနမေကာင္းလို႔ ဆိုရင္ ဘယ္မွ သိပ္မထြက္ဘူး။ ဖြားဖြားနားမွာေနေနတယ္ ေမေမလို႔ ဖုန္းဆက္ေတာ့ေၿပာရွာတယ္။ သားက ရြံတာေတာ့အရမ္းရြံတတ္တယ္။ အိမ္ကို အကူညီေပးမယ့္ ေကာင္မေလးေတြ ေရာက္လာရင္စစခ်င္းဆို သူက သိပ္အကပ္မခံသလို ထမင္းခူးေပးရင္လည္း ဘာမွမေၿပာပဲ သူ႔အဖြားကိုပဲ ထပ္ခူးခိုင္းတယ္။ ၅ နွစ္သားထဲက ဖုန္းလာရင္ ဟယ္လို အမိန္႔ရွိပါခင္ဗ်ာလို႔ေၿပာတတ္တဲ့သားကို ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းခ်စ္ၾကတယ္။
သား ၅ နွစ္သားေလာက္က ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႔ ေမေမေတြကို မားမား၊ပါးပါး ေခၚတယ္ေမေမ. Why I am not တဲ့ .သားရယ္ we are Burmese ေလ I prefer maymay ဆုိေတာ့ သိပ္ေတာ့ဘ၀င္မက်သလို။ ေက်ာင္းသြားခါနီးတိုင္း သား what are we? ဆုိရင္ လက္ေမာင္းပိန္ပိန္ေလးကို ေၿမာက္ၿပီး we are Burmese . I am Burmese ဆိုၿပီးေတာ့ သြားရွာတယ္။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက ၿမန္မာစာမသင္ဖူးတဲ့ေမေမ . သားကဘာလို႔ ၿမန္မာစာသပ္သပ္ထပ္သင္ရတာလည္းတဲ့။ ေမေမတို႔ က ၿမန္မာေတြေလ သားရယ္. သားၿမန္မာလို ကာတြန္းေတြ မဖတ္ခ်င္ဘူးလားလို႔ အလြယ္ကူဆံုးအေၿဖတစ္ခုေပးထားခဲ့လိုက္တယ္။ ခုေတာ့ သားက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာ ၿမန္မာလို ေတာ္တာကို ၿပံဳးေနတတ္ၿပီ။ ဒီကိုလာလည္ေတာ့ ၿမန္မာကာတြန္းေလးကိုဖတ္လိုက္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘာသာၿပန္လိုက္နဲ႔လုပ္ေနတဲ့သားကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္မေက်နပ္လိုက္တာေလ..

သားအေၾကာင္းေတြေၿပာရင္ေတာ့ကုန္မွာမဟုတ္ဘူး။
အဓိက အေၾကာင္းကခုမွ ေရးမွာ
ကၽြန္မ အိမ္ေထာင္ၿပဳတာငယ္တယ္လို႔ေၿပာၾကသလို ငယ္ရြယ္သူမို႔ စိတ္ကလည္း ထက္ခဲ့သလို စိတ္ကလည္းဆတ္ခဲ့တယ္။ ေယကၡမဆိုတာ ေခ်ြးမ နဲ႔ဘယ္ေတာ့မွ မတည့္နိုင္သူလို႔လက္ကိုင္ထားခဲ့သူေပါ့။ လိုတာထက္ပိုပီးမပတ္သတ္ခဲ့သလို ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွာေတြ ေၾကာက္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ သတိထားပီးေနခဲ့သူေပါ့။ ကိုကို က အငယ္ဆံုးသားေလ။ . သူ႔အေမက သူ႔ကို အသက္ၾကီးမွရတာ. ခ်စ္လိုက္တာလည္းအရမ္းေပါ့။ ေခ်ြးမကငယ္ငယ္ ေယကၡမကၾကီးၾကီးနဲ႔ အဆင္ေၿပဖို႔ဆိုတာ လြယ္ပါ့မလားလို႔တရားေသထင္ခဲ့တာ။ ေမေမတို႔အိမ္ကို ေန႔တိုင္းေရာက္ေပမယ့္ ေယကၡမအိမ္ကိုေတာ့ တစ္လတစ္ခါပဲေရာက္တာမ်ားတယ္။ ေယကၡမၾကီးက တၿခားေၿမးေတြနဲ႔ေနတာေလ။ စီးပြာေရးကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ အမ်ိဳးေတြကို ၾသဇာေညာင္းခဲ့သူမို႔ ေနရာတစ္ကာ၀င္ပါမွာသိပ္ေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ကိုကို က အရင္က တူတူေနေပမယ့္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ကၽြန္မတို႔ အိမ္ခြဲခဲ့ၾကတယ္။ တူတူမေနခ်င္ဘူးလို႔ကို အေၾကာက္အကန္ၿငင္းခဲ့တာကိုး ...
ဒီေတာ့အိမ္မွာ ေယကၡမရယ္ သူ႔တူရယ္လက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္ၾကတဲ့သူ႔ေၿမးမတစ္ေယာက္ပဲက်န္ခဲ့တာေပါ့။
ကၽြန္မတို႔ အဲ့ဒီ့တုန္းကခြဲလိုက္တဲ့အိမ္က ၃ ထပ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ေအာက္ဆံုးထပ္မွာကားထားတယ္ ။ ဒုတိယထပ္မွာကၽြန္မတို႔ေနတယ္။ တတိယထပ္မွာေတာ့ အခန္း ၃ ခန္းသပ္သပ္၇ွိတယ္။ ၾကင္စဦးမို႔ အေဖာ္ေတာင္ေခၚမထားပါဘူး။ ေယကၡမၾကီးက အိမ္ၾကီးကအက်ယ္ၾကီး အမ်ိဳးတစ္ေယာက္နွစ္ေယာက္ေခၚထားပါဆိုေတာ့ကၽြန္မစိတ္ေကာက္ၿပန္ေရာ။
တစ္ပတ္ကို ၃ ခါ ယံုၾကည္ရတဲ့ အမၾကီးလာပီး အိမ္ကိစၥေတြ လုပ္ကိုင္ေပးတယ္။ ဗီဒိုတစ္ခုကလြဲရင္ အိပ္ခန္းထဲက အိပ္ရာခင္းကအစသူပဲ၀င္လဲသြားေပးတာေပါ့ေလ။ ၾကင္စဦးဆိုေပမယ့္ ထစ္ကနဲဆိုစိတ္ေကာက္လိုက္ စကားမ်ားလိုက္ေပါ့။ကိုကိုက သူ႔အေမကို အိမ္ကိုေခၚေနပါရေစတဲ့ ..သူ႔အေမအိမ္မွာ မေနခ်င္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္တို႔အိမ္ အေမ့ကိုေခၚေနရေအာင္တဲ့. ေတာင္းဆိုလာလိုက္တာ တစ္နွစ္တိတိ။
ကၽြန္မ ကလည္း အဲ့လိုေၿပာတိုင္းစိတ္ေကာက္တယ္္။ မေနခ်င္ဘူးဆိုတာေၾကာင့္ ကိုကို႔မွာ စိတ္ညစ္ခဲ့ရတယ္ထင္ပါတယ္။ သိတာေပါ့။
ကၽြန္မကိုယ္၀န္ရင့္လာေတာ့ ေယကၡမၾကီးက အညာစာေတြ ခ်က္ၿပဳတ္ၿပီး ခ်ိဳင့္ၾကီးခ်ိဳင့္ငယ္နဲ႔ပို႔လည္း ကၽြန္မကေတာ့ တုတ္တုတ္မလွဳပ္ ကိုယ့္ေမေမမွ ကိုယ့္ေမေမ။

သားကိုေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာေလ ကၽြန္မမိခင္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ငိုမိတယ္ေပ်ာ္လြန္းလို႔ေပါ့ေနာ္..
ေနာက္ေတာ့သားကိုၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေဆးရံုကေန ဆင္းမယ့္ေန႔မွာပဲ အေမၾကီးကိုေခၚထားရေအာင္ေလလို႔ ေၿပာလိုက္တယ္ ။ ကိုကိုက ၿပံဳးၿပီး ကၽြန္မကိုၾကည့္ေနတယ္။ ေအာ္ ကၽြန္မေယကၡမ ၾကီး သူလည္း သူ႔သားအငယ္ဆံုးခ်စ္ရွာမွာပဲ တူတူေနခ်င္ရွာမွာပဲလို႔။

သားက ခုကၽြန္မကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ ၄ နွစ္သား ၅ နွစ္သားကတည္းက ကၽြန္မကို ဆိုသိပ္လုပ္ေပးခ်င္တယ။္ ကၽြန္မ လက္ေမာင္းကို ညွစ္ညွစ္ၿပီး အသည္းယားတဲ့ပံု ကၽြန္မက သူ႔ပါးကို ကို္က္မယ္ဆိုရင္ ကို္က္ေလေမေမ မနာေစနဲ႔ေနာ္တဲ့။
သူ႔ရင္ခြင္ေသးေသးထဲကၽြန္မ ေခါင္းထည့္ၿပီး၀င္ရင္ သြားၾကီးၿဖဲၿပီးရီတယ္။ ရွက္ေနတယ္ထင့္ပါ့။
ကိုကိုလည္း သူ႔အေမၾကီးကိုသိပ္ခ်စ္မွာပဲ။ တူတူေနရတဲ့သူတို႔သားအမိကိုေတြ႔ေတာ့ကၽြန္မလည္းေပ်ာ္တယ္။ အေမဆိုတာ သမီးနဲ႔ပဲ ေနခ်င္တာ။ ခု ေခြ်းမနဲ႔လာေနတာ ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူတယ္။ သူဟာသူ႔ သားကိုခ်စ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ထက္တဲ့အမိ်ဳးသမီးၾကီး ခုခ်ိန္ထိ အမ်ိဳးေတြေပၚ ၾသဇာေညာင္းေနပါေစ သူ႔သားနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ သူက ဒုတိယေနရာမွာေနတယ္။

ကၽြန္မ လည္းပဲ သားက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သားခ်စ္သူပါေမေမလို႔ မိတ္ဆက္ေပးလာခဲ့ရင္ ေက်နပ္စြာ ကၽြန္မဟာသားအတြက္ပထမဆုိတဲ့ေနရာကေန ဒုတိယေနရာကို ဆင္းေပးဖို႔ စိတ္ကုိ ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္။

သားကိုသူတို႔ေက်ာင္းကေကာင္မေလးက သားကိုလိုက္နမ္းတယ္။သားက အနမ္းမခံေတာ့ ရိုက္လို္က္တာၿမင္ရေတာ့စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ သားဘာလို႔ၿပန္မလုပ္တာလည္းလို႔ေမးေတာ့ သားက ကရာေတးသမားေလ (အဲ့အခ်ိန္ ၆ နွစ္) ရီခ်င္လိုက္တာအရမ္း။
သားၿပန္ကစ္ရင္ သူခံသြားရမွာေပါ့ မိန္းကေလးမို႔ခြင့္လြတ္လိုက္တယ္ေမေမတဲ့...
တစ္ခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးမို႔လို႔ဆိုၿပီးသည္းခံပါမ်ားရင္ ေရာင့္တတ္လာတတ္တဲ့မိန္းမေတြရဲ့ သေဘာကိုလည္းသားကို ကၽြန္မ သင္ေပးရပါအုန္းမယ္။

၃ လပိုင္းရန္ကုန္ၿပန္တုန္းက အၿပင္သြားခါနီးရင္ စကဒ္ကလည္းတိုတိုေလးကြာလို႔ ေမေမရာလို႔ေၿပာတတ္တဲ့ သား။ သားသူငယ္ခ်င္းေတြက စကဒ္ေအာက္မွာ ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထပ္နဲ႔လွတယ္ေမေမ ေမေမေရာ
၀တ္ပါလားလို႔ဆိုတတ္တဲ့ေသးတယ္.။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းပန္တဲ့ဘီးကုတ္လိုမ်ိဳး သူ႔အဖြားကို ၀ယ္ခိုင္းၿပီး ေမေမဒါေလး
၀တ္ေလလို႔ေပးၿပန္ေရာ။
ေမေမက သားတီခ်ယ္လို မေခ်ာဘူးေနာ္ ဒါေပမယ့္သားကေတာ့သိပ္ခ်စ္တာပဲ လို႔ေၿပာတတ္တဲ့သားရဲ့စကားေတြနဲ႔ အားေတြၿဖစ္ေနမိပါတယ္။ ဘ၀ရဲံ့အေရးပါဆံုးေယက်ာ္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္တဲ့သားနဲ႔ ကၽြန္မအၿမန္ဆံုးၿပန္ေတြ႕ခ်င္ေနၿပီ..
သားရဲ့ဂီတ၀ါသနာက Drumတီးခ်င္တယ္တဲ့။ သားက အခုေတာ့အေတာ္ပိန္တယ္။ အစားေသာက္ေခ်းမ်ားလြန္းလို႔တဲ့....
.

ကၽြန္မဟာ အသက္၂၀ မၿပည့္ခင္မွာ ဂ်ပန္ဆိုတဲ့နိုင္ငံကိုေၿခခ်ခြင့္ ပညာသင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ေက်ူးဇူးနဲ႔ နိုင္ငံၿခားခဏခဏသြားခြင့္ရခဲ့တယ္။
ကၽြန္မရဲ့ခေလးေတြကို နိုင္ငံၿခားပံုစံအတိုင္းလည္းေၿမေတာင္မေၿမာက္ဘူး။ လံုးလံုးၿမန္မာပံုစံနဲ႔လည္းေၿမေတာင္မေၿမာက္ဘူးလို႔ ရင္ထဲမွာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ထားတယ္။ကၽြန္မဘယ္အတိုင္းတာထိ ေအာင္ၿမင္စြာ ခေလးေတြကို သြန္သင္နိုင္မလည္းဆိုတာ သူတို႔ကိုၿဖည့္ဆည္းေပးနိုင္မလည္းဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ မယံုၾကည္ရဲတာေတာ့အမွန္.

ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္

နာဂါနို Nagano Trip ေတာင္ေပၚၿပည္နယ္နာဂါနို

နာဂါနိုလို႔ေခၚတဲ့ေနရာ ကိုၾကည္ၾကည္တအားရူးဖူးတယ္။ ပထမအခ်က္ က ၾကည္ၾကည္ ပထမတစ္ခါေက်ာင္းတတ္တုန္းက ပထမနွစ္ေက်ာင္းသူ ဘ၀ ၁၉၉၈ မွာ အိုလံပစ္ကို ဂ်ပန္မွာက်င္းပခ်ိန္မွာ နာဂါနို္က မွာ စကီးၿပိဳင္ပြဲကိုက်င္းပတာကို တီဗီကေန ၿမင္ဖူးခဲ့တယ္။ နွင္းေတြၿဖဴေဖြးေနေအာင္ က်လြန္းတဲ့ ေနရာ။

ဒုတိယ စိတ္၀င္စားတာက နာဂါနို္ဟာ ကုန္းၿပင္ၿမင့္ ၿပည္နယ္ၿဖစ္တယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္။ ေနာက္ ဂ်ပန္ဆူရွိရဲ့ မရွိမၿဖစ္ ၀ါဆားဘိ စိုက္ခင္းေတြရွိတဲ့ၿပည္နယ္ၿဖစ္တယ္။ ဖူဂ်ီေတာင္ဘက္ကေနစီးဆင္းလာတဲ့ စမ္းေရၾကည္ၾကည္လင္လင္မွာ ေရသန္႔မွစိုက္ပ်ိဳးလို႔ရတဲ့  ၀ါဆားဘိ စိုက္ခင္းေတြကို စိတ္၀င္စားလို႔။

ေနာက္တစ္ခ်က္က နာဂနို ၿပည္နယ္ဟာ ပထမဆံုးအၿဖင့္ ယိုးဒယားမွာရွိတဲ့ ၿမန္မာနိုင္ငံသား ၃၀ ကို နိုင္ငံေရးခိုလံွဳခြင့္ မႏွစ္က စတင္ေပးခဲ့တဲ့ၿပည္နယ္ၿဖစ္တယ္။  ေနာက္ ၿမန္မာၿပည္ရဲံ့ ဘိန္းအစားထိုးစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ေနတဲ့ ပန္းဂ်ံဳေတြကို နာဂါနိုဘက္ကေန ၿပန္၀ယ္ၿပီးေတာ့ ဆိုဘ(ပန္းဂ်ံဳ) ေခါက္ဆြဲ ထုတ္လုပ္ေပးေနတယ္။

ဒါေၾကာင့္ နာဂါနို္ကို ကၽြန္မ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တယ္ ။ ေအးခ်မ္းၿပီးသူက ေမၿမိဳ႔လိုၿမိဳ႔ေပါ့။ ရွဴခင္းေတြက လွပသလို ခ်မ္းသာတဲ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ့ ေႏြရာသီ အပန္းေၿဖဖို႔အိမ္ေတြ ရွိၾကတဲ့ ၿပည္နယ္.

ေက်ာင္းက တစ္နွစ္တစ္ခါ ကၽြန္မတို႔ကို ခရီးစီစဥ္ေပးတယ္ ။ ဌာနမွဴး ပေရာ္ဖက္ဆာအပါအ၀င္ မနွစ္ကလည္းထြက္ၾကတယ္။ ဒီနွစ္ေတာ့ ဂ်ပန္လည္း ဘက္ဂ်တ္ေလ်ွာ့ရတာမ်ားေတာ့ မနွစ္ကလို ရွင္ကန္ဆင္(က်ည္ဆံရထား) နဲ႔ ခရီးကိုစီစဥ္မေပးနိင္ဘူးထင္တယ္။ နွစ္စဥ္ ဟိုတယ္ ေကာင္းေပ့ဆိုတာမ်ိဳးမွာေပးထားေပမယ့္ ဒီနွစ္ကေတာ့ ဘုရားစူး ခရီးၿဖစ္ေအာင္သာစီစဥ္ေပးသလိုပဲ။ စင္းလံုးငွား bus နဲ႔ ဟိုတယ္ကလည္း Business level ဟိုတယ္ေလာက္မွာပဲ ထားေတာ့တယ္။ (ကၽြန္မတို႔ကလည္းၾကီးက်ယ္သြားတာကိုး)။ ဒါေပမယ့္ အစားအေသာက္ကိုေတာ့ဟိုတယ္အၾကီးၾကီးေတြမွာ Buffet ေကၽြးရွာပါတယ္။ တစ္ခုေလွ်ာ့ေတာ့လည္းတစ္ခုေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးတယ္ထင္ပါတယ္။

ဒီနွစ္ေတာ့ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။

ပထမဆံုး Citizen နာရီစက္ရံုေလ့လာေရးလုပ္ရတယ္။ သြားၾကည့္ရတဲ့ စက္ရံုက Citizen ရဲ့ Luxury နာရီ ပဲထုတ္တဲ့ေနရာ။ စက္ေတြနဲ႔ ထုတ္တာထက္ Hand made ကိုဦးစားေပးတဲ့ Plant ၿဖစ္တယ္။

ကမၻာ႔ လက္ပတ္နာရီ ေစ်းကြက္မွာ ဂ်ပန္ ရဲ့ လက္ပတ္နာရီ ( Seiko တို႔ Citizen တို႔ ဘာတို႔ ညာတို႔ ) က ၁၁ ရာခိုင္နွုန္းပဲ မားကတ္ရွယ္ယာရွိပါတယ္တဲ့။ ရွယ္ယာအၾကီးဆံုးကေတာ့ Swiss မိတ္ပါပဲတဲ့။ ဂ်ပန္လက္ပတ္နာရီ ရဲ့ ကမၻာ့ေစ်းကြက္မွာရထားတဲ့ ၁၁ ရာခိုင္နွဳန္းထဲကမွ Citizen ကေတာ့ ၆ ရာခိုင္နွုန္းနီးပါးရရွိထားပါတယ္တဲ့။ ဒီထဲကမွ Citizen ရဲ့ Luxury watch က ဘယ္နွရာခိုင္နွဳန္းဆိုလား ကိုယ္လည္းအမွီလိုက္မွတ္ရတာ ..း)

စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတာက စူပါမာစတာ . မာစတာ . ဘာညာဘာညာ လယ္ဗယ္ေတြခြဲထားတယ္။ သေဘာကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္ အဆင့္ ၁ ၊ ၂၊  ၃ ေပါ့ေလ။ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ ၁ ဆိုသူဟာတဲ့ အနည္းဆံုးလုပ္သက္ ၁၃ နွစ္အထက္ရွိရၿပီး လက္မွတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ရမယ္တဲ့ ။သေဘာကေတာ့ အဂၤလိပ္စာအေနနဲ႔ေၿပာရရင္ေတာ့ TOEIC, TOFEL, IELTS ဘာညာဘာညာ အမ်ားၾကီးရထားတဲ့သူလိုေပါ့ကြယ္။ သူက Hand Made ထုတ္တဲ့ေနရာကိုေၿပာေနတာေနာ္။

နာရီတပ္ဆင္တဲ့ေနရာကိုမွန္ခန္းၾကီးနဲ႔ၿပထားၿပီး စူပါမာစတာ ၊ မာစတာ စသည္ၿဖင့္ အလုပ္ခံုေတြကကြဲၿပီး အဲ့ဒီ့ခံုေတြကလည္းသိပ္ကိုေစ်းၾကီးသတဲ့ကြယ္။  Hand Made ထုတ္ေနတဲ့ေနရာမွာ အေယာက္ ၅၀ေက်ာ္ေတြ႔ရၿပီ အမ်ားစုက အမ်ိဳးသမီးေတြ ။ စူပါမာစတာ ၾကီးရဲ့ခံဳကို ေတာ့ ထင္းထင္းရွင္းရွင္းၾကီးၿမင္ေနရၿပီးေတာ့  စူပါမာစတာဆိုသူက အမ်ိဳးသမီးၾကီးၿဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ လုပ္သက္ကလည္း နွစ္ ၃၀ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာရထားတဲ့ နာရီနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ေၿဖဆိုထားတဲ့ လိုင္စင္စာေမးပြဲေတြကလည္းမနည္းဘူး။ Plant တစ္ခုလံုးမွာ စူပါမာစတာဆိုတာတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္တဲ့ ။ သူ႔ေအာက္မွာမွ မာစတာ အဆင့္ က  ၁၀ေယာက္ေလာက္ ေနာက္ ၿပီးအဆင့္ဆင့္ေပါ့ ။ စက္နဲ႔တပ္ဆင္တဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့  လူအနည္းစုေတြ႔ရပါတယ္။ စက္ေတြကပဲ အဓိကလုပ္ေနတာကိုး။

ကၽြန္မတို႔ တိုယိုတာ ကားစက္ရံုအၾကီးၾကီးသြားတုန္းကလိုေပါ့ ေလ ယေန႔ စတီးၿပား မနက္ၿဖန္ကားတဲ့. ကားတစ္စီးထုတ္ဖို႔ ၂၄ နာရီပဲ လိုတယ္။ စက္ရုပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ ရုပ္၇ွင္ေတြထဲကအတိုင္း ။ေနာက္ၾကံဳမွ အဲ့ပိုစ္႔ကို ေရးမယ္ေနာ္.

ေနာက္ သူတို႔ရဲ့ အမွတ္တရ ဆိုင္မွာၿပည္ေတာ္ၿပန္ရင္ေပးဖို႔လက္ေဆာင္နာရီ ေစ်းအသက္သာဆံုး

ေတြ၀ယ္ၾကတယ္။ သူတို႔ကလည္း ၃၀ရာခိုင္နွုန္းထပ္ေလ်ွာ့တယ္။ Citizen ေတာ့မရခဲ့ပါဘူး Citizen ေအာင္ကခြဲထြက္ထားတဲ့နာမည္ေတြပဲ ၀ယ္ခဲ့နိုင္တယ္။

ေနာက္ေန႔ မီဆိုး (miso) စက္ရံုသြားတယ္ ။ နာဂါနို္က Traditional နည္းနဲ႔လုပ္တုန္းတဲ့ ေနရာတဲ့။ အၿဖဴေရာင္မီဆိုးက ၁ နွစ္ၿဖစ္ၿပီး အနီေရာက္ကေတာ့ ၃ နွစ္ထားတဲ့မီဆိုးတဲ့။ မီဆိုးက ဘယ္ေလာက္ပဲ ထားထားမပုပ္သြားေပမယ့္ အရသာကေတာ့မေကာင္းဘူးတဲ့။  ပဲနဲ႔လုပ္တဲ့ေနရာဆိုေတာ့လည္း ေသာက္လို႔သာေကာင္းတာ အနံကေတာ့ၿပင္းတယ္။ ေက်ာ္လိုက္မယ္ ဒီအေၾကာင္းကို ….ေနာ္

မိဆိုးစက္ရံု

ေနာက္ေတာ့ အိုလံပစ္ စကီးတာ၀ါ ကိုသြားတယ္ ဒါလည္းေက်ာ္လိုက္မယ္။ အၿမင့္ၾကီးကို Lift နဲ႔တက္္ရသလို အၿမင့္ေၾကာက္သူမို႔ စိတ္ညစ္တယ္ မေပ်ာ္ဘူး အေပၚကို လို္က္တက္္ရတာ။ မိုးကလည္းေစြေနတယ္အဲ့ေနက အားကစားသမားေတြ ကလည္းေလ႔က်င္႔ေနတယ္။ အပူခ်ိန္ကေတာ့အေတာ္ကို သိသိသာသာ က်တယ္။ မန္းေလးကေန ေမၿမိဳ႔တက္ရင္ ၂၁ မိုင္ေလာက္ၾကရင္ ရုတ္တရက္အပူခ်ိန္ေၿပာင္းသြားသလိုမ်ိဳးေပါ့။

ေရကာတာရဲ့အေပၚကေလ်ွာက္လမ္းကိုၿမင္ရလား အဲ့အေပၚကေနလည္းၾကည့္ၾကတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါးက ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး ယေန႔တိုင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ ဂုဏ္ယူေနၾကတဲ့ Kurobe Dam. အရမ္းလွပလြန္းသလို Kurobe Dam ကေန ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ လ်ွပ္စစ္ဓတ္အားေပးစက္ရံု ၁၁ ရံုကို ဓတ္အားေတြေပးေ၀ေနသတဲ့။ စစ္ၿပီးခတ္ ဂ်ပန္ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီ ေရကာတာၾကီးဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ ၿမင့္မားတဲ့နည္းပညာ စနစ္က်မွဳ႔ကို ယခုခ်ိန္ထိ ေတြ႔ၿမင္နိုင္သလို  စေဆာက္ကတည္းက observation area ထည့္ေဆာက္ခဲ့တဲ့အတြက္ အနီးကပ္အလွပကို ခံစားနိုင္တယ္။

သြားရတာကေ၀းလြန္းလွပါတယ္။ ေတာင္ေပၚကစီးဆင္းလာတဲ့ၿမစ္ေခ်ာင္းေတြကို ပိတ္ေဆာက္ထားေပမယ့္ သူေဆာက္ထားတဲ့ေနရာက လူဦးေရ ထူထပ္တဲ့ေနရာနဲ႔ေ၀းတဲ့ ေနရာၿဖစ္သလို ဂ်ပန္ပင္လယ္နဲ႔လည္းနီးတဲ့ေနရာပါ။ ေနာက္ေတာင္ေပၚက စီးဆင္းလာတဲ့ဒီၿမစ္ေခ်ာင္းကို အမွီသဟဲၿပဳေနတဲ့ ၿမိဳ႔ေတြလည္းမရွိပါဘူး။ ေတာင္ေပၚထိကို ကားစီး ၿပီးေတာ့မွ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ဥမင္ထဲမွာ ကားၿပန္ေၿပာင္းစီးရပါတယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတာင္တက္သမားေတြနဲ႔ ခရီးသြားေတြ တရုတ္လူမ်ိဳးခရီးသြားေတြ ကိုေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ဆာမူရိုင္းနား အူငဲ ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ 

ေနာက္ေန႔ ကေတာ့ နာဂါနိုကိုတစ္ေကြ႔တစ္ပတ္ပတ္ၿပီး မာဆူမိုတို Castle ကိုေရာက္တယ္။ ေရာက္ဖူးသမွ် Castle ထဲမွာ သေဘာအက်ဆံုးပဲ။  သူတို႔ၿမိဳ႔နယ္ရဲ့ခရီးသြားၿမင့္တင္ေရးရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တကၠသိုလ္မွာ
 တာ၀န္ထမ္းဖူးတဲ့ဆရာေတြ အဂၤလိပ္စကားပိုင္နိုင္စြာေၿပာနိုင္တဲ့သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြက ေဗာ္လန္တီယာ ဂိုက္လုပ္ေပးတယ္။ သူတို႔ကအဖြဲ႔ေလးေတြခြဲၿပီး ေစာင့္ေနတယ္။ ေန႔စဥ္လာစရာမလိုဘူးတဲ့ ။အလွည့္က်တဲ့ သူတို႔က လိုက္ၿပီးရွင္းၿပတယ္။

ေမ႔ေတာ့ေမ႔သြားၿပီ  ကၽြန္မဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ၀န္းေတြနဲ႔တည္ခဲ့တဲ့မင္းေနၿပည္ဆုိတဲ့စာအုပ္ထဲကလိုပါပဲ။ အာရွက ဘုရင့္နန္းေတာ္ေတြဟာ မြန္ဂိုဘုရင္ေတြရဲ့ နန္းေတာ္ပံုစံကိုယူခဲ့တယ္ဆိုလား။ စတုရန္းပံုေဆာက္လုပ္တယ္။ အၿပင္ဘက္ကို က်ံဳးနဲ႔ ကာတယ္။ နန္းေတာ္ရဲ့အလယ္က်ဆံုးမွာ ဘုရင့္စံအိမ္လို႔ေၿပာမလား ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ရာထူးေပၚမူတည္ၿပီး  အတြင္းလိုက္းအၿပင္လိုင္း စသည္ၿဖင့္
စတုရန္းပံု ၀န္းရံၿပီးပတ္လာတာလည္း မန္းေလးနန္းတြင္းလိုပါပဲ။  သာမာန္ၿပည္သူေတြကေတာ့ က်ံဳးရဲ့ အၿပင္ဘက္ေပါ့။ မာဆူမိုတို Castle ကေတာ့ ၁၅၀၄ မွာေဆာက္ၿပီး ၁၈၆၈ ထိအသံုးၿပဳခဲ႔တယ္တဲ့။ သူတို႔ေခတ္မွာ က်ံဴးက ၃ ပတ္ပတ္ထားတာ။ ေနာင္းလူတို႔က ေၿမဖို႔လို္က္သတဲ့။ ခုၿပန္ၿပီးေဖာ္ထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္တဲ့။

ဒီ Castle ေနရာဟာ စစ္မက္မၿဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ေနရာၿဖစ္တဲ့အတြက္ တၿခားေသာ Castle ေတြလိုမီးေလာင္ၿခင္းလည္းမခံရပါဘူးတဲ့ ။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေအာ္ရီဂ်င္နယ္အတိုင္းရွိပါေသးသလို ၿပန္ၿပီးၿပင္ဆင္ထားတာေတြကလည္းအတတ္နိုင္ဆံုးေရွးမူမပ်က္ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္။

ဂ်ပန္က Castle အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ခုတည္းထီးထီးၾကီးရွိေပမယ့္ ဒီCastle ကေတာ့ ပင္မေဆာင္ၾကီးကို ေဘးေဆာင္နွစ္ဘက္ကနဲ႔တြဲထားပါတယ္။ Castle ဆိုတာ သူတို႔ေခတ္က

ဆာမူ၇ိုင္းသို႔မဟုတ္ Tono လို႔ေခၚတဲ့ နယ္စား ဘုရင္ငယ္ေတြစံအိမ္လို႔ထင္ခဲ့တာ တစ္ကယ္ေတာ့ ပင္မေဆာင္ဟာ စစ္မက္ေရးရာ တို္င္ပင္ဖို႔နဲ႔ ရန္သူလာတိုက္လာရင္ၿပန္တိုက္ရန္ ပစ္ကြင္းကိုေသခ်ာေရြးခ်ယ္ၿပီး တံခါးေပါက္ထက္ လက္နက္ပစ္ခတ္ဖို႔  တံခါးအေပါက္ေသးေလးမ်ားသားရွိပါတယ္။

ဒီမာဆူမိုတို Castle  ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ နယ္စားေခတ္မွာ  ဂ်ပန္မွာ သမိုင္းတြင္ရမယ့္ ၿပည္တြင္းစစ္ပြဲ တစ္ပြဲၿဖစ္ပါတယ္တဲ့။၁၅၀၀ ေနွာင္းပိုင္္းမွာ ဂ်ပန္ဟာ ေသနတ္ကိုစတင္သံုးေနပါၿပီ။ တစ္ဘက္ နယ္ကလာတုိက္တဲ့ သူေတြကို မာဆူမိုတိုဘက္ကၿပန္တိုက္တာ ေခတ္မွီ လက္နက္ၿဖစ္တဲ့ ေသနတ္တို႔ အေၿမာက္တို႔ပါ။ တစ္ဖက္နယ္ကေတာ့ ဓါးနဲ႔တိုက္ေနတဲ့ပံုကို ေရွးေဟာင္းပန္းခ်ီကားခ်ပ္ၾကီးနဲ႔သရုပ္ေဖာ္ထားေတာ့ ညြန္႔၀င္းရဲ့ ကားတစ္ကားကို အမွတ္ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္က ေသနတ္ေတြစိန္ေၿပာင္းေတြနဲ႔လာတိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ရွင္ဘုရင္ေတြက ဓါးနဲ႔ၿပန္တိုက္ေနတဲ့ဇတ္၀င္ခန္းပါ။

ေအးခ်မ္းလွပတဲ့နာဂါနိၿပည္နယ္ရဲ့ စိမ္းလန္းတဲ့ ပန္းဂ်ံဳစိုက္ခင္းေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔  နာဂါနို ခရီးကေတာ့ ေက်နပ္စရာအလြန္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ အၿပန္လမ္းမွာ ေတာ့ အိမ္ကိုၿပန္မလိုက္ေတာ့ပဲ နာဂါနိုိကေန အၿမန္ ရထားနဲ႔  ကၽြန္မရဲ့ အိမ္မက္ၿမိဳ႔ေတာ္ တိုက်ိဳကို တစ္ေယာက္တည္းခ်ီတတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ သြားလည္းသြားနိုင္တဲ့ ၾကည္ၾကည္ပါရွင္။

ေလးစားစြာၿဖင့္ 

ၾကည္ၾကည္  

ခိုေရ၀ နိပြန္း း) koreha nippon desu.

ၿမန္မာၿပည္ေရာက္ဖူးတဲ့ ဂ်ပန္ေတြေရာ ဂ်ပန္မွာေနၾကတဲ့ ၿမန္မာေတြေရာ ေၿပာတဲ့စကားရွိတယ္။ ဂ်ပန္မွာၾကီးတဲ့ဟာေတြက ၿမန္မာၿပည္မွာေသးတယ္တဲ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ ၾကီးတာေတြက ဂ်ပန္မွာေသးတယ္တဲ့။

ၿမန္မာၿပည္က မုန္လာဥေတြက ေသးတယ္စပ္တယ္။ ဒီက မုန္လာဥေတြက မ်ိဳးေတြပဲေၿပာင္းထားလို႔ပဲလား ခ်ိဳၿပီး နည္းတာၾကီးေတြမဟုတ္ဘူး။ ေဟာ သခြားသီးလည္း ၾကေရာ ေသးေသးေလးေတြ ရွင္။ အရသာကေတာ့ အၿပည့္ေပါ့ အဆူးေလးေတြေတာင္ က်န္ေသးတယ္။ ၿမန္မာၿပည္က သခြားသီးၾကေတာ့ၾကီးၾကီးေတြကိုး။

ဂ်ပန္က ငရုတ္သီးကို စၿပီးစားၿပီးလာတာ နွစ္ ၂၀ ေတာ့မၿပည့္ေသးဘူး။

ခုေနာက္ပိုင္း ဂ်ပန္ေတြ ငရုတ္သီးစားနိုင္ၾကေပမယ့္ လူၾကီးေတြက မစားနိုင္ၾကဘူး။ ငရုတ္သီး ၂ က်ပ္သား၁ဗူးေလာက္ကို နွစ္ေပါက္ေအာင္ ထားစားၾကတာေလ။

၉၆ တုန္းကေလာက္ဆို ငရုတ္သီးစပ္စပ္ဆိုတာ တီဗီအစီစဥ္ေတြရဲ႔

Quiz အစီအစဥ္ေတြမွာရွံဳးသူစားေၾကး ဆိုတဲ့ အစားအစာ။ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ ေခတ္ေၿပာင္းလာလိုက္တာ ခုမ်ားတစ္ခါတစ္ခါ သူတို႔ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေတြမွာ ကိုယ္ေတာင္လက္ဖ်ားခါရေအာင္စပ္တဲ့ မီႏူး ရွိသရွင့္။

တိုက်ိဳလိုၿမိဳ႔မွာေတာ့ ငရုတ္သီးစိမ္းဆိုတာၿမင္နိုင္ေပမယ့္ နယ္ဘက္မွာေတာ့ ငရုတ္သီးစိမ္း အစပ္ဆိုတာ ရာသီေပၚပဲ။

ဒီၾကားထဲ တစ္ခ်ိဳ႔ငရူုတ္သီးေတာင့္ရွည္ၾကီးေတြဆိုတာ စပ္မလိုလိုနဲ႔ ခ်ိဳလိုက္တာ အရသာေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ ေရာက္ခါစ ၿမန္မာေတြေတာ့ခဏခဏ မွားတာေပါ့ေလ။ ၿမန္မာၿပည္က ေတာရြာေတြမွာ ငါးေလး ဖားေလးရရင္ မွ်စားတယ္ဆိုတာၾကားဖူးတယ္။ တို႔ေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ငရုတ္သီးစိမ္းအစပ္ေလးဘာေလးရလို႔ မ်ွစား အေတာ္ မ်က္နွာပြင့္တယ္။  း)

ၾကည္ၾကည္က အစပ္ၾကိဳက္တယ္။

ငယ္ငယ္က အိမ္ေဘးမွာ ရခိုင္မိသားစုရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရခိုင္သေဘၤာသီးသုပ္ဆိုၿပီး ငယ္ငယ္က သုပ္စားတာ အိမ္က အငယ္မ က ၆ တန္း ကိုယ္က ၁၀တန္း ရင္ေတြပူုၿပီး ငိုယိုလို႔ ဘာမွမလုပ္တတ္ပဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚကေန ေရေတြေလာင္းခ် ကိုယ္ပါ ေရာငိုတာ ၿပန္ေတြးတိုင္းရီခ်င္တယ္။

တေန႔ကေတာ့ organic ေတြ ေရာင္းတဲ့ဘက္ ေၿခရွည္ေတာ့ ငရုတ္သီး ရလာတယ္။ ငရုတ္သီးလွလွေလးေတြ ပါရလာတယ္။ အရွည္ကိုေတာ့စပ္တယ္တဲ့။ အပုလွလွေလးကိုုေတာ့ သူလည္းမစားဘူးဖူးတဲ့။ ခုတစ္ေလာတင္တာတဲ့။ paprika အေသးစားေနာ္တဲ့။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ထဲ ကတ္ေက်းနဲ႔ကိုက္ၿပီးထည့္လိုက္တယ္။ ေခၚေၾကြးတဲ့သူငယ္ခ်င္းလည္း ငို . ကိုယ္လည္းငို း) ရင္ေတြပူလြန္းလို႔ ထမင္းပူမ်ိဳခ်လို႔လည္းမရ။ အာ္ ဂ်ပန္ငရုတ္ အထင္ေသးမိလိုက္တာကိုး။
 တူတူ၀ယ္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငရုတ္သီး စပ္ေၾကာင္းဖုန္းနဲ႔လိုက္ၿပီးေၿပာရတာကိုက ေပ်ာ္စရာ ငရုတ္သီးရွားတာကိုး လို႔ ။အညာက ငရုတ္သီးအပုမ်ိဳးလားလို႔  ကိုယ္လည္းအေၿခာက္ပဲၿမင္ဘူးတာ။ ဆင္ေအာ္ငရုတ္လို႔ထင္တယ္။ မိုးယံေၿပာတာေတာ့ ကုလားေအာ္တဲ့။

ေရးခ်င္တာက တၿခားအေၾကာင္းပါ။  ဂ်ပန္မွာေတြ႔ၿမင္ရတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြက တစ္ခါတစ္ခါ ရီစရာေကာင္းသလို စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။

ကၽြန္မတို႔နယ္ဘက္မွာ တိုက်ိဳကလို ဘဏ္ၾကီးေတြက ေနရာတိုင္းမွာမရွိဘူးေလ။ ဘဏ္ေတြကိုလည္း Bank လို႔မေရးဘူး သူတို႔စာနဲ႔ပဲ ginko လို႔ေရးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အၿမဲကြန္ပလိန္းလုပ္တယ္။ ဘဏ္ကိုေတာ့ဘဏ္လုိ႔မေရးဘူးတဲ့ ေဟာ ဂ်ပန္က ဖုန္း ကုမၸဏီၤၾကေတာ့ Soft Bank တဲ့။ ကၽြန္မတို႔ ေနတဲ့ေနရာက က်ိဳတိုနဲ႔နီးတယ္ ။ က်ိဳတိုဆိုတာ ကေတာ့ ပုဂံလိုပါပဲေလ။ နိုင္ငံၿခားသားခရီးသြားက မ်ားတာကိုး။ တေန႔ကေတာ့ ဘူတာနားမွာကပ္ထားတဲ့စာတမ္းေလးတစ္ခု ေတြ႔တယ္။ အဲ့ဒီ႔ကပ္ထားတာေလးအၿပင္ ဆိုင္အ၀င္၀မွာလည္း ထပ္ၿပီးအၾကီးၾကီးကပ္ထားတယ္။

We are selling Phone. တဲ့  Soft bank ဆိုေတာ့နိုင္ငံၿခားသားေတြ ခဏခဏ ၀င္ၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကလို႔ို႔တူပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ဂ်ပန္က ေလ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြကို ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္လည္းေရးတတ္ၾကသလို သြယ္၀ိုက္စြာလည္း ေရးတတ္ၾကတယ္။

ၿမန္မာလို ငွက္စာမေက်ႊးရလို႔ ေရးမယ္ ေနရာမွာ ဒီမွာေတာ့ ငွက္ပံုေလးဆြဲၿပီး ငွက္ကေလးကေၿပာေနပံုနဲ႔

တို႔ေတြကို အစာမေကၽြးနဲ႔ေနာ္ ေက်းဇူးပါတဲ့။

ကၽြန္မတို႔ ၿမိဳက ေရကန္ၾကီးရဲ့ေဘးမွာ ငါးၾကင္းနီလိုငါးမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ ေရကန္ထဲက ငါးေတြကို ဂ်ပန္ေတြက မ်ွားမ်ွားၿပီး အမွိဳက္ပံုးထဲပဲ ထည့္သြားၾကေတာ့။  ငါးပံုေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ အိမ္ၿပန္သယ္သြားပါလို႔ ေရးထားတာေလးလည္းဖတ္ဖူးတယ္။

ၿမန္မာၿပည္ က ေရအိမ္ေတြမွာ အား သန္႔ရွင္းစြာ သံုးပါ ဆိုတာေလးေတြကို ဂ်ပန္မွာေတာ့ ဒီလိုေရးၾကတယ္။

သို႔

ဧည့္သည္

အၿမဲတမ္း လွပသန္႔ရွင္းစြာ သံုးေပးတဲ့ သင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္၀င္မယ့္လူက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေဘးနားမွာေရးထားေသးတယ္။ ဂ်ပန္မွာ ကာရာအိုေက ဆိုင္က ၿမန္မာၿပည္ထက္သက္သာတယ္။ ည၁၁ ေလာက္ကေန မနက္၆ နာရီေလာက္ထိကို တစ္ေယာက္မွ ယန္းတစ္ေထာင္ ခုၿမန္မာေငြနဲ႔ဆို ၇၀၀၀ေပါ့ ။ ေအာက္ကပံုက အမ်ိဳးသမီး ေရအိမ္ေတြမွာ ထားေပးတတ္တဲ့ ဆားဗစ္ ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေက်နပ္စရာ။

ဂ်ပန္ယာကူဆာကို ရေကာက္ လို႔ ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာေတြက အလြယ္တစ္ကူ ေခၚၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ရာကူဆာလို႔ မသံုးနွုန္းပဲ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔စည္း လို႔ သတင္းေတြမွာသံုးသလို public area မွာေတာ့ တတ္တူးထိုးထားသူလို႔ ေခၚေလ႔ရွိတယ္။

ေရခ်ိဳးဆိုင္ေတြ ေရပူစမ္းေတြ မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အခန္းမွာေရာ အမ်ိဳးသားေတြ အခန္းမွာေရာ ကပ္ထားတတ္တာေလးရွိတယ္။

တတ္တူးထိုးထားသူမ်ား ေရပူစမ္း၀င္ၿခင္း အားနာပါ (သည္းခံပါ) တဲ့။

ရေကာက္မွန္းသိရင္ က်န္တဲ့ဧည့္သည္ေတြက မ၀င္ရဲၾကေတာ့ဘူးေလ။ ခုခ်ိန္ထိလည္း သူတို႔ရဲ႔ပါ၀င္မွဳ႔က ရွိေနေသးသကိုး။  ဂ်ပန္ၿပည္က ပါခ်င္ကိုး လို႔ေခၚတဲ့ ဂိမ္းေတြ အရက္ဘားေတြ အိမ္ၿခံေၿမလုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ငန္း ၾကီးေတြမွာ သူတို႔ပါသတဲ့။  

ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္

အမနို ဟရွိတတဲ့ (amano hashitade) သို႔ တစ္ေခါက္ 天橋立

ကၽြန္မတို႔ေနတဲ့ ကန္ဆိုင္းဘက္က နာရသြားမလား ၊ ဖက္ရွင္တို႔ၿမိဳ႔ေတာ္ ကိုေဘးသြားမလား၊ ယဥ္ေက်းမွဳ႔. သမိုင္း၀င္ ေနရာေတြ ေပါမ်ားလြန္းတဲ့ က်ိဳတို သြားမလား ဘယ္သြားသြားနီးနီးေလးရွင့္။

ဂ်ပန္မွာ ရွဳခင္းအလွဆံုး ေနရာ ၃ ခုရွိပါတယ္တဲ့။
ဟီရိုရွိးမား ၿမိဳ႔ရဲ့ ေဘးမွာ ရွိတဲ့ ေရထဲမွာရွိတဲ့ နတ္ေက်ာင္း (Miya jima)
မာဆုရွိမား (matsu jima) ကၽြန္းစုမ်ား
က်ိဳတို ၿပည္နယ္အစြန္ ဂ်ပန္ပင္လယ္ဘက္မွာ ရွိတဲ့ အမနို ဟရွိတတဲ့ ပါ။

သာမာန္အားၿဖင့္ေတာ့ အမနို (amino gawa )ဆိုတာ နဂါးေႏြ႕တန္းကို ေခၚတာပါ။
ခုုသြားတဲ့ေနရာေလးကို လည္းၾကည့္လိုက္ပါအုန္း။ သူတို႔ရဲ့ ခန္းၾကီးနဲ႔ကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္သို႔ဆက္သြယ္ေသာ တံတားတဲ့။
ဂ်ပန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ သို႔မဟုတ္ အားလပ္ရက္ပိတ္ရက္ရွည္ေတြဆိုရင္ Bus ခရီးစဥ္ေတြ တေနကုန္ပတ္လို႔ရတဲ့ ေစ်းသက္သာတဲ့ ရထားလက္မွတ္အစီအစဥ္ေတြ ရွိပါတယ္။
ဂ်ပန္ရထား ကုမၸဏီရဲ့ (JR . Japan Railway ) နဲ႔ဆို ဘယ္သြားသြား စီးနိုင္သေလာက္စီး။ တေနကုန္လက္မွတ္ ၂၃၀၀ တန္က ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ နဲ႔ ပိုက္ဆံသိပ္မသံုးခ်င္သူေတြ အသံုးအမ်ားဆံုးပါပဲ။ သူ႔ကို seishun 18 kippu လို႔ ေခၚပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ လူငယ္လူရြယ္ ၁၈ နွစ္အတြက္ လက္မွတ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ဒါေပမယ့္ နာမည္ကသာ ၁၈ ေနာ္ ၈၁ ေတြလည္းအသံုးၿပဳၾကပါတယ္။ Limited express ဆိုတာသာ စီးလို႔မရတာ .local train နဲ႔ rapid ေတာ့ စီးလို႔ရတယ္ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြက limited express က ရထားလက္မွတ္အၿပင္ အၿမန္စီးခြင့္ဆိုတဲံ့ေစ်းသပ္သပ္ထပ္ေပးရတာကိုး ။
ဒီေတာ့အလြယ္တစ္ကူေၿပာရရင္ေတာ့ ဒီလက္မွတ္က JR လိုင္းဘယ္လိုင္းမဆိုစီးလို႔ရတယ္ဆိုတာသာမွတ္ထား။ ေႏြပိတ္ရက္ ၂ လနီးပါးေတာ့အဲ့လက္မွတ္ ေတြေရာင္းတာေတြ႔ဖူးတယ္။ ကိုယ္လည္းဒါပထမဆံုးသံုးဖုူးတာ။ တစ္ခ်ိဳ႔မ်ား ၁၂ နာရီနီးပါး အဲ့လက္မွတ္နဲ႔ အိုဆာကာ တိုက်ိဳ သြားၾကတယ္တဲ့။ သူကလည္း သူ႔ရာသီမွသာသံုးလို႔ရတာကိုး။ လမ္းမွာအဆင့္ဆင့္ရထားေၿပာင္းစီးရတဲ့ ဒုကၡကေတာ့ၾကီးတယ္။ ရထားတစ္စီးနဲ႔တစ္စီးေၿပာင္းစီးခ်ိန္က ၄ မိနစ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ရတဲ့အခါမ်ားဆို ေၿပးေပေတာ့ ပလက္ေဖာင္းမတူလို႔ကေတာ့ ပိုဆိုးေပါ့။

၁၈ နွစ္မဟုတ္ေပမယ့္ ကဲ ဒီလက္မွတ္ နဲ႔ ခရီးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အၿမန္နဲ႔စီးမယ္ဆိုရင္ အသြားအၿပန္ ၈၀၀၀ ယန္းနဲ႔ အသြား ၁ နာရီခြဲ အၿပန္ ၁ နာရီခြဲ ပဲ ၾကာမယ့္ခရီးကို
ဒီေစ်းေပါတဲ့ လက္မွတ္နဲ႔ ပရုိတ္ဗိတ္ ရထားလိုင္းေပါင္းစီးၿပီး အသြားအၿပန္ ၃၅၀၀ ယန္းနဲ႔ အသြား ၄ နာရီ အၿပန္ ၃ နာရီ နဲ႔ ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာေပမယ့္ ေနရာရေတာ့ ရထားေပၚအိပ္သြားယံုပဲ။ ရထားေၿပာင္းစီးခါနီး ဘူုတာမေက်ာ္သြားေအာ္ ဖုန္းမွာ alarm ေပးၿပီး အိပ္တာေပါ့။

 ေတာင္ေပၚကို ဒီလို တက္တယ္။

အားလံုးအဲ့လို႔ ၾကည့္ၾကတယ္

ဒီေမာ္ေတာ္နဲ႔ ၿပန္ခဲ့တယ္ ၇ မိနစ္ေလာက္ပါပဲ

ေ၀းလြန္းေပမယ့္ ၿမင္လိုက္ရတဲ့ၿမင္ကြင္းကေတာ့ တစ္ကယ္ကို တန္ပါတယ္။ ” ပ” ပံုၿဖစ္ေနတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းနွစ္ဘက္ကို သဲလမ္းက ဆက္ေနတာကိုး ဟိုဘက္ဒီဘက္ ဆံုးေအာင္လမ္းေလ်ွာက္ရင္ အသြား တစ္ေၾကာင္း မိနစ္ ၅၀ အၿပန္ၾကေတာ့ ဟိုဘက္ကေန ၿပန္ၿပီး စက္ေလွစီး ၾကတယ္ ယန္း ၅၀၀ ပဲ ေပးရတယ္။ ၁၁ ေယာက္မို႔လို႔ အဆစ္ေတာင္းၾကည့္ေတာ့ ၁၀ ေယာက္စာပဲ ေပးရတယ္။ (ဟဲဟဲ)

ဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္မွာ ေတာင္ ၿမင့္ၿမင့္ရွိတယ္ နွစ္ဘက္စလံုးကို ေကဘယ္ကား သို႔မဟုတ္ lift နဲ႔တတ္ရတယ္။ အေပၚကေန ၿမင္ကြင္းကို ၾကည့္လို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးထားတာကိုး။ သူက အသြားအၿပန္ယန္း ၈၀၀.

ၿဖစ္ေပၚလာပံုက ဟိုဘက္က တိုက္လာတဲ့ ေလက သယ္လာတဲ့သဲ ရယ္ ဒီဘက္က တိုက္လာတဲ့သဲ ရယ္က ေရတိမ္တဲ့ေနရာေလးမွာ လာၿပီးပံုလာရကေန ေရၾကခ်ိန္ဆို ရင္ သဲလမ္းၾကီးၾကီး ေပၚလာတယ္တဲ့ ဒါကို ေနွာင္းလူမ်ားက သဲလမ္းစပ္ေတြကို တုတ္ရိုက္ ၿပီး ကမ္းစပ္မွာ ေက်ာက္ေတြ ခ်လိုက္တယ္. ေနာက္သဲလမ္း ေပၚမွာလည္း ထင္းရွဳးေတြ စိုက္ထားတယ္။ ထင္းရွဳးပင္ေတြရဲ့သက္တမ္းကကို နွစ္ ၂၀၀ေက်ာ္ေနတာေတြ ရွိတယ္။
နယ္ၿမိဳ႔ေသးေသးေလး ဆိုေတာ့ ဆိုင္ေတြလည္း ပိတ္တာေစာတယ္ ညေန ၆ နာရီဆိုဆိုင္ေတြ ပိတ္ေနၿပီ စားဖို႔ဆုိင္ေတာင္ သိပ္မေတြ႔ေတာ့ဘူး။ ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ဦးေဆာင္ၿပီးေခၚသြားရလို႔ ပင္ပန္းေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ေပ်ာ္ေနတာေတြ႔ေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။


ေလးစားစြာၿဖင့္
ၾကည္ၾကည္

မိကီမိုတို ပုလဲကၽြန္းသို႔တစ္ေခါက္

ရတနာမွာ ပုလဲနဲ့စိန္နဲ႔တြဲထားတာကို အၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ။

ခုတစ္ေလာ ခရီးေတြ တအားမ်ားပါတယ္။ တစ္ရက္ေလာက္နားလိုက္ ခရီးထြက္လိုက္ နဲ႔လိပ္ပတ္ကို မလည္ပါဘူး။ ၿပန္ခါလည္းနီးၿပီေလ။

မၿဖစ္မေနသြားခ်င္ခဲ့တဲ့ေနရာက ပုလဲကၽြန္းပါပဲ။ ကဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ၾကည္ၾကည္တို႔ေနတဲ့ေနရာကေန ကီလို ၁၆၀ ေလာက္ သြားရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီးသြားၾကတဲ့ခရီးပါ။

ကမၻာေပၚမွာ ဂ်ပန္ပုလဲဟာနာမည္ၾကီးတာေတာ့ အားလံုးသိၾကမွာပါ။ ကမၻာေပၚမွာ စိန္ဆိုရင္ De Beers ၊ ပုလဲမွာ Mikimoto လို႔ကိုေၿပာရေလာက္ေအာင္ နာမည္ၾကီးတာကိုး။

ဂ်ပန္ရဲ့ နာမည္ၾကီး ပုလဲ ကုမၸဏီ ၂ ခုကေတာ့ Tasaki နဲ႔ Mikimoto (မိကိမိုတို) ပါပဲ ။ ဒီထဲက တစ္ခုက(နာမည္မမွတ္မိ) ၿမန္မာ့ပုလဲေမြးၿမဴေရးနဲ႔ ဖက္စပ္လုပ္ဖူးပါတယ္။ ခုေတာ့မသိေတာ့ပါဘူး။

မိကိမိုတို ပုလဲကၽြန္းရဲ့ ဗဟုသုတေလးနည္းနည္းမိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။

ဂ်ပန္လုူမ်ိဳးေတြဟာ ပုလဲကို ဟိုးေရွးယခင္တုန္းက ရတနာအၿဖစ္အသံုးမၿပဳခဲ႔ၾကပါဘူးတဲ့။ ေဆးေဖာ္ဖို႔သာ အသံုးၿပဳခဲ့ၾကပါတယ္တဲ့။

ပုလဲငုပ္သူေတြကို AMA ပင္လယ္ရဲ့ မိန္းကေလးလို႔ ေခၚပါတယ္။ လက္ရွိမွာလည္း ပုလဲငုပ္သူအမ်ားစုဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသာၿဖစ္ပါတယ္။

၁၈၉၃ မွာ Mr. Koichi Mikimoto ဟာ ေမြးပုလဲ  (ယခုကၽြန္မတို႔၀တ္ေနၾကတဲ့ ပုလဲလံုးလံုး၀ိုင္း၀ိုင္း ေလးေတြဟာ ေမြးပုလဲေတြပါပဲ။ သဘာ၀ပုလဲဟာ  မလံုး၀ိုင္းသလို အရြယ္ပုမာဏလည္းမၾကီးမားပါဘုူး။ ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာၿပည္က ေက်ာက္မ်က္ၿပတိုက္ထဲမွာရွိတဲ့ ကမၻာ့အၾကီးဆံုးပုလဲ ဆိုတာပဲ ၾကည့္ေလ လံုး၀န္းမေနပဲ နဲ႔ အဖုအထစ္ေတြ နဲ႔ပါ။ အာရွအလယ္ပိုင္းကသူငယ္ခ်င္းက ေမြးပုလဲဆိုတာ ပုလဲအတုဆိုလို႔ culturing pearls နဲ႔ artifical pearls မတူဘူးဆိုတာမနည္းကို ရွင္းၿပရပါတယ္။) ကိုေအာင္ၿမင္စြာစမ္းသပ္ ၿပဳလုပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ Mr Mikimotoဟာ အဲ့ဒီ့ေခတ္က ပုလဲလုပ္ငန္းရွင္ေတြထဲမွာ အသက္အငယ္ဆံုးနဲ႔ သူရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကာေတာ့ ဂ်ပန္ပုလဲဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ၿမိဳ႔ေတာ္ တုိက်ိုဳ ရဲ့ Ginzar ဂင္ဇာ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကမၻာ့အဆင့္္မွီ ပုလဲတိုက္ၾကီး အၿဖစ္ ရပ္တည္နိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့သူပါ။ အသက္၄၀ မၿပည့္ခင္မွာပဲ သူဟာေအာင္ၿမင္သူလုပ္ငန္းရွင္ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။

သူ႔ရဲ့ေမြးပုလဲ လုပ္ငန္း ကိုစတည္ေထာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ  ပုလဲငုပ္ခဲ့သူ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အခန္းက အေရးပါလာပါေတာ့တယ္။ ပံုမွန္၀င္ေငြရတဲ့အလုပ္ကို ပုလဲငုပ္ခဲ့သူအမ်ိဳးသမီးေတြ ရရွိသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ခုသြားခဲ့တဲ့ ပုလဲကၽြန္းကေတာ႔ ISE( ဂ်ပန္မွာနာမည္ၾကီး ေက်ာက္ပုစြန္ထြက္တဲ့ေနရာ) ခရိုင္မွာရွိတဲ့ Mikimoto ကုမဏီပိုင္ ကြၽန္းၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္းေပၚမွာ ပုလဲအေရာင္းဆိုင္ . Mikimoto အမွတ္တရၿပတိုက္နဲ႔ ပုလဲၿဖင့္လုပ္ထားတဲ့ ရွားပါးလက္ရာ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ၿပသထားတဲ့ ပုလဲၿပတိုက္တို႔ေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။

(ေရွးေဟာင္းလက္ရာေလး ပုလဲလံုးေသးေသးေလးေတြနဲ႔သိပ္အနုစိတ္လြန္းလို႔)

ကၽြန္းေပၚ၀င္ေၾကးကေတာ့ ယန္း ၁၅၀၀ ပါ။ ကၽြန္းေလးက ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။

 ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ ၄ ၾကိမ္နီးပါး ပုလဲငုပ္ၿပတဲ့ show ေလးကလည္း လာေရာက္လည္ပတ္သူ ဧည့္သည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားပါတယ္။ သာမန္ၾကည့္တဲ့ေနရာနဲ႔ အထူးခန္းဆိုၿပီး ၾကည့္တဲ့ေနရာ ၂ ေနရာခြဲထားပါတယ္။ အထူးခန္းက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားကို ယန္း ၅၀၀ ထပ္ေကာက္ၿပီး နိုင္ငံၿခားသားမ်ားကို အဂၤလိပ္လို သီးသန့္အသံသြင္းထားတဲ့ စကားေၿပာတိပ္ေခြကိုလႊင့္ေပးပါတယ္။ နိုင္ငံၿခားသားကို ပိုက္ဆံလည္း မေကာက္ပါဘူး။ (ေက်နပ္မိသား)

ပုလဲငုပ္သူဟာ ဘာေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးမ်ားတာလည္းတဲ့ ?

အမ်ိဳးသား ပုလဲငုပ္သူေတြလည္းရွိေပမယ့္ ဒီနယ္ေၿမအမ်ိဳးသမီး ပိုမ်ားပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အရည္ၿပားေအာက္မွာ အဆီလြာ တစ္ရွဴး အပို ပါရွိပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးေတြက အေအးဒဏ္ကို  ပိုခံနိုင္ပါတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ိဳးသားေတြထက္ အသက္ပိုေအာင့္ထားနိုင္ပါတယ္လို႔လည္း ရွင္းၿပထားပါတယ္။ ဟိုးယခင္ကတည္းက ဂ်ပန္မွာအမ်ိဳးသားေတြက ငါးမွ်ား ေနတုန္း အမ်ိဳးသမီးေတြက ပင္ေလာက္ေအာက္က စားလို႔ရတဲ့ ေရေမွာ္ေတြ ေနာက္ ခရုေတြ ကို ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္လိုက္ရွာရင္းနဲ႔ ေရေအာက္ငုပ္သူေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး ပိုမ်ားလာပါတယ္လို႔လည္း ဆိုထားပါတယ္။

အမိ်ဳးသမီး ဒိုင္ဗာ(diver)ေတြ လည္ပင္းမွာကမာခြံေလးေတြ ဆြဲထားၾကပါတယ္။ ကမာခံြထက္ ကမာခံြကိုၿခစ္ၿပီးပံုေဖာ္ထားတာေလး ေတြ သတိထားမိလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ အႏၱရယ္ကင္းအေဆာင္ပါတဲ့။

ဟိုးေရွးေရွးုတုန္းက မင္းသမီးတစ္ပါးဟာ ဒီ ISE အိေဆး နယ္ေၿမကိုေရာက္လာပါတယ္တဲ့။ ေနနတ္မင္းၾကီး ဆက္လက္ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ ေနရာလာရွာတာပါတဲ့။ အဲ့ဒီ့မွာ အမ်ိဳသမီး ေရငုပ္သူ Ama ေတြက ဒီနယ္ေၿမမွာေနထိုင္ေနၾကၿပီး မင္းသမီးကို ကမာဆက္သပါတယ္တဲ့။ ကမာအသားကိုစားၿပီးလိုက္တဲ့ မင္းသမီးဟာ အရသာေကာင္းလြန္းတဲ့ ကမာသားနဲ႔ နွစ္စဥ္ ေနနတ္မင္းၾကီးကို ပူေဇာ္ဖို႔ သူက အမိ္န္႔ေပးခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ယခုခ်ိန္ထိ နွစ္စဥ္ ေရငုပ္သူေတြဟာ ကမာတို႔ ခရုတို႔နဲ႔ နွစ္စဥ္နတ္တင္ၾကပါတယ္တဲ့။

ေရငုပ္သူေတြဟာ ဘာ လက္နက္ကရိယာမွမပါပဲ ေရေအာက္ကို ငုပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္နဲ႔ပဲ ေကာက္ယူခဲ႔ၿပီး တစ္ခုစီဆည္ၿပီး ၿပန္တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေရသံယာဇာတေတြ ကို မပ်က္စီးေစရေအာင္ သဘာ၀မဟုတ္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ မဖမ္းပါဘူးတဲ့။  ပုလဲငုပ္သူေတြဟာ အၿဖဴေရာင္
 ၀တ္စံုအက်ၤၤီအၿဖဴ လံုၿခည္အၿဖဴ ေတြနဲ႔ငုပ္တာပါ။ ထမီေတြ လန္မသြားတာေတာ့အေတာ္ကို အံ့ေရာ္ပါပဲ။

Mr Mikimoto က မွာခဲ့တဲ့စကားရွိပါတယ္တဲ့။ အကုန္မစားပါနဲ႔။ ဗိုက္မတင္းခင္ စားေနတာကိုရပ္လိုက္ပါဆိုတဲ့ စကားကို လက္ကမ္း စာေစာင္မွာေရးထားတာဖတ္ရပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ရသမွ် အကုန္ ထုတ္မသံုးပါနဲ႔ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။  

သူတို႔ေတြ ေဆာင္းမွာေရာ ငုပ္ၾကပါတယ္။ ေရထဲမွာအေနၾကာသူေတြ ၿဖစ္တဲ့အတြက္  ေရေပၚၿပန္တတ္လာတာနဲ႔ မီးလွံဳတဲ့ အေလ့အထကိုလည္းေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနပါတဲ့။  သူတို႔ပုလဲကၽြန္းမွာ နဂါးရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္တဲ့ မိကိမုိတိုပုလဲကၽြန္းမွာ သဘာ၀ေရတြင္းရွိၿပီး အနီးနားက ကၽြန္းမွာလည္း သဘာ၀ေရတြင္း၂တြင္းရွိပါတယ္တဲ့ အဲ့ဒီ့တြင္း ၃တြင္းဟာ ဆက္ေနပါတယ္တဲ့။

ၿပတိုက္ထဲမွာေတာ့ လူက်လာတဲ့အေပၚမူတည္ၿပီး ၁၀ မိနစ္တစ္ခါေလာက္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က ပုလဲ ထုတ္လုပ္နည္းအဆင့္ဆင့္ကို ရွင္းၿပပါတယ္။  

ထုတ္လုပ္ခ်င္တဲ့ပုလဲအေရာင္ေပၚမူတည္ၿပီး ကမာခြံကိုေရြးသလို ပုလဲအမဲေရာင္ထုတ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကမာ အတြင္းသားအမဲတစ္၀က္ေလာက္ရွိတဲ့ကမာကို ေရြးပါတယ္တဲ့။ ပုလဲအနက္ေရာင္စီးရီးထဲကေနဆိုရင္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ပုလဲထြက္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါတဲ့။ အၿဖဴေရာင္စီးရီးထဲကေနေတာ့ ပန္းေရာင္ပုလဲ ကေစ်းအရ ဆံုးပါတဲ့။

ပုလဲၿဖစ္ေစေအာင္လုပ္မယ့္ ကမာေကာင္ထဲထည့္လိုက္မယ့္ အတြင္းသားကိုေတာ့ အေမရိကား မီစစ္စီပီ ကေနရတဲ့ ကမာခြံကို ၿဖတ္ေတာက္ လံုး၀န္းေအာင္လုပ္ၿပီး ပုလဲအဆံအၿဖစ္ထည့္ပါတယ္။ လိုခ်င္တဲ့ဆိုက္ေပၚမူုတည္ၿပီး ထည့္ပါတယ္တဲ့။ စိတ္ထဲမွာ ပုလဲၾကီးတာဟာနွစ္ၾကာလို႔မဟုတ္ဘူး အဆံၾကီးၾကီးထည့္ရင္ၾကီးမွာပဲလို႔ပါ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။

ပုလဲ ရဲ့တန္ဖိုးဟာ နွစ္ရွည္ရွည္ထားေလ ေကာင္းေလ ၾကီးလာေလ မဟုတ္ပါဘူး ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၃ နွစ္ ကေန ၅ နွစ္ေလာက္ေတာ့ထားၾကပါတယ္္တဲ့။ ၿဖတ္ေတာက္ထားတဲ့ကမာ(ပုလဲအဆံ) ကမာေကာင္အသားရဲ့ေဘးသားးေလးေတြကို ၅ ဆင္တီေလာက္စိတ္ လွီးၿပီး တစ္ခါတည္းတၿခားသက္ရွိကမာေကာင္ရဲ့အခြံကို ဟၿပီး အထဲကို ဇာဂနာလိုမ်ိဳးနဲ႔ထည့္ပါတယ္။ ထည့္လိုက္တဲ့ ၅ ဆင္တီေလာက္ရွိတဲ့ကမာသားရဲ့ ဆဲလ္ေတြနဲ႔ ပုလဲအဆံလို႔ေခၚရမယ့္ အရာက ထည့္ၿပီးမွ အတူတူမပူးေပါင္းဖူုးဆိုရင္ေတာ့အဲ့ဒီ့အေကာင္ဟာ မေအာင္ၿမင္ဘူးတဲ့။ ေအာင္ၿမင္မယ့္  ပုလဲကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္အတြင္းမွာ ပုလဲအဆံကို

ဆဲလ္ေတြက အလႊာ ၆၀ လႊာေလာက္ ဖံုးအုပ္ထားၿပီးၿဖစ္ပါတယ္တဲ့။ (ပုလဲ၀တ္ရတာ ရင္ေတာ့နင့္စရာေနာ္)

ပုလဲ၁၀၀ မွာ ၅ ရာခိုင္နွဳန္းေလာက္က ကြာလတီပုလဲ. ၂၀ ရာခိုင္နွုန္းက ေရာင္းတန္းပုလဲ  ၃၀ရာခိုင္နွုဳန္းေလာက္က အသံုးမ၀င္တဲ့ပုလဲနဲ႔ က်န္တဲ့ရာခိုင္နွုန္းက ေတာ့ အညံတန္းပုလဲလို႔ ပံုနဲ႔တစ္ကြရွင္းၿပထားပါတယ္။

ပုလဲအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ရာ ေၿမပံုမွာ တို႔နိုင္ငံလည္းပါတယ္ဆိုတာ လာၾကည့္တဲ့သူေတြ သိမွာပါေလ

ပုလဲဆိုင္ကို ေရာက္ၿပီးသကာလမွာေတာ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ၀ယ္၀တ္ရတာအတန္ဆံုးပါပဲလို႔  ေက်နပ္စြာေကာက္ခ်က္ခ်နိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေလး ၀ယ္ခဲ့တယ္။ ေရခ်ိဳ ပုလဲ နားဆြဲ နဲ႔ ေလာ့ကတ္ေလး ပါ. လိုခ်င္တာ ကေတာ့တၿခားပါ ဒါေလးနဲ႔႔ပဲ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္စံုလံုးကို ယန္း ၆ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ပါပဲ။ ၀တ္စံုအနက္ေလးနဲ႔ဆို လွမယ္ း)

အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ၿမင္လာတဲ့ေစ်းေတြနဲ႔ ကိုယ့္နိုင္ငံမွာ

၀ယ္လို႔ရတဲ့တန္ဖိုးေတြနဲ႔ၿပန္ယွဥ္ၾကည့္မိတယ္။ေနာက္ ေက်နပ္တယ္။တို႔လူမ်ိဳးေတြ ရတနာပို

၀တ္နိုင္ၾကတယ္လို႔။ 

ေအာက္ပံုေလးကေတာ့ နွစ္သက္မိေသာအရာထဲကတစ္ခုပါ။ညီမေလး ဆြဲေပးတဲ့ဒီဇိုင္းကို လုပ္ထားတာပါ ။ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပြဲေလးေတြဆို၀တ္မိပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ ဒီိလိုၾကီးၾကီးေတြကို အဖြားၾကီးေတြပဲ ၀တ္ၾကပါတယ္။

ကဲခရီးစဥ္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုတင္ဆက္ဖို႔ အစီစဥ္ရွိပါေၾကာင္း

ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္

ကိုယ္တို႔ၿမိဳ့ေလးဆီ

ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ အၾကီးဆံုးေရကန္ၾကီး ရွိတဲ့ ကၽြန္မေနတဲ့ၿပည္နယ္ ဟာ အဓိက ထြက္ကုန္ကေတာ့ စပါးေပါ့။ ေရကန္ၾကီးဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲဆိုရင္ေတာ့ စကၤပူနိုင္ငံထက္ၾကီးဆိုပဲ။ ေရကန္ၾကီးေၾကာင့္ ဒီၿပည္နယ္ဟာ တိုးတက္သင့္သေလာက္မတိုးတတ္ဘူးလို႔လည္းဆိုၾကပါတယ္။ ေရကန္ရဲ့ ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ေတာင္တန္းေတြကေန စီးဆင္းလာတဲ့ ၿမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြက ေန ကန္ေရကို ၿပည့္ေနေစပါတယ္။ ဒီေရကန္ၾကီးကေန အိုဆာကာ ၿပည္နယ္ နဲ႔ က်ိဳတို ၿမိဳ႔ ပတ္၀န္းက်င္ၿမိဳ႔ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရေပးေ၀ေနပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေနတဲ့ၿမိဳ႔ေလးကေတာ့ ၿပည္နယ္ရဲ႔ ၿမိဳ႔ေတာ္လို႔ေခၚရတဲ့ၿမိဳ႔ေလးကဆက္ေနပါတယ္။ ရန္ကုန္လိုေၿပာရရင္ေတာ့ ရန္ကင္းနဲ႔တာေမြဆက္ေနသလိုေပါ့ေလ။

ေရကန္ၾကီးနဲ႔ နီးစပ္လြန္းသလို ၿမိဳ႔ေတာ္ရဲ့ Landscaping တို႔ ပန္းၿခံတို႔ေၾကာင့္ ေရကန္ကမ္းနားလမ္းေဘး ေလွ်ာက္ရရင္ကို နိုင္ငံၿခားရုပ္ရွႈင္ေတြထဲကလို သိပ္ကို လွပပါတယ္။  ေအးခ်မ္းၿပီး သန္႔ရွင္းတဲ့အတြက္

လူဦးေရ ထူထပ္လာပါတယ္ ဒီေတာ့  ကုန္ေစ်းနွဳန္းကလည္းၾကီးလာပါတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႔ေလးကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။

ေရကန္ၾကီးကို Lake Biwa လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဂ်ပန္နိုင္ငံကိုေတာင္နဲ႔ ေၿမာက္ခြဲလိုက္လို႔ ကၽြန္မတို႔က ေတာင္ဘက္လို႔သတ္မွတ္ရင္ ေတာင္ဘက္မွာ အၾကီးဆံုးေသာ ၿပည္နယ္သူၿပည္နယ္သားေတြ ဂုဏ္ယူရတဲ့ BIWAKO Hanabi မီးရွဳးမီးပန္းပြဲကေတာ့ နာမည္ၾကီးပါပဲ။ ၄ ၿပည္နယ္ေလာက္ကေန ရထားစီးၿပီးလာၾကည့္ၾကသူေတြကအၿပည့္ နွစ္စဥ္လူ ၁ သိန္းကေန ၁ သိန္းခြဲ နီးပါးလာၾကည့္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ 

နွစ္စဥ္  ၈ လပိုင္း  ဒုတိယပတ္ေလာက္မွ က်င္းပၾကပါတယ္။ မီးရွဳးမီးပန္းကေတာ့ တစ္ရက္ပဲ လုပ္ေပမယ့္ ေဘးပတ္လည္ ၿမိဳ႔နယ္ေလးေတြကလည္း က်င္းပၾကေတာ့ ဒီပြဲၾကီး ေန႔မတိုင္မီမွာလည္း ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား အိမ္ေပၚကေန ၾကားေနၿမင္ေနရပါတယ္။  ကမ္းပတ္ပတ္လည္ကို မီးပန္းပြဲက်င္းပမည့္ မနက္ၾကေတာ့မွ ေနရာဦးခြင့္ေပးပါတယ္။ မနက္ ၅ နာရီ ၆ နာရီေလာက္ဆို ေနရာလာဦးၾကတဲ့သူေတြ အစီအရီေပါ့။ ညေန ၇ နာရီခြဲကေန ၈ နာရီခြဲ ထိ တစ္နာရိီတိတိ ကို မရပ္မနားေဖာက္ၾကတာကိုး။

 လာေဟ့ သြားၾကမယ္

ဟယ္ တို႔ေနရာဘယ္မွာလည္း

Video File ေလးၾကည့္ၿဖစ္ေအာင္ၾကည့္သြားပါအုန္း။

မရရင္လည္း YouTube သာသြားၾကည့္ေတာ့

http://www.youtube.com/watch?v=f_cMV_i8shI

ၾသဂုတ္လဟာ ဂ်ပန္နိုင္ငံအတြက္ က အနုၿမဴဗံုးက်ဲခ်ခံရတဲ့ လ လည္းၿဖစ္သလို . ကြယ္လြန္သူမ်ား ရဲ့

၀ိညဥ္ေတြ မိမိ မိသားစုေတြဆီၿပန္လာလည္တဲ့ပြဲ  OBON (အိုဘုန္း)လို႔ေခၚတဲ့ ရက္ရွည္အားလပ္ရက္ရွိတဲ့လလည္းၿဖစ္ပါတယ္။ အဲ့လိုပဲ ေႏြရာသီပြဲ ေတြ တစ္နိင္ငံလံုးအတိုင္းတာနဲ႔ က်င္းပၾကတဲ့ အခ်ိန္လည္းၿဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ ဘယ္ေနရာသြားသြား  Yugata ေလးေတြနဲ႔ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီး အမ်ိဳးသားမ်ားကိုေတြ႔ရတဲ့အခါ ဂ်ပန္ရဲ့ယဥ္ေက်းမွဳ႔က်န္ေနေသးပါလားလို႔ သိရဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးလည္းၿဖစ္ပါတယ္။

ညေနခင္းအလွ

ညအလွ

ေရကန္ၾကီးထဲမွာ ငါးအေပ်ာ္မ်ားတဲ့သူေတြကို မ်ွားထားတဲ့ငါးေတြကို မလိုခ်င္ရင္ ပစ္ထားခဲ့လို႔ရေအာင္ အမွို္က္ပံုးေတြ ထားေပးထားသလို ကန္ထဲက ငါးဟာ (နာမည္ေတြေရးထားတယ္ ၿမန္မာလို မေရးတတ္ဖူုး)  စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ ၿပန္ယူသြားၾကၿပီး ခ်က္စားၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္။

ကန္ထဲမွာ သူတို႔ရဲ့ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္မ်ိဳးစိတ္ေတြကို စားပစ္မယ့္ ငါး အမ်ိုဳးစားေတြရွိလာေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႔႔ေသာ ငါးေတြလာလႊတ္ရင္ အေရးယူမယ္လို႔ ငါးနာမည္နဲ႔ ေဖာ္ၿပထားတယ္။ (အေပၚဆံုးက ပံု)

အရင္ပို႔စ္ေတြ ရွည္ထားလို႔ ဒီပို႔စ္ေလးကိုေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးတိုတိုေလးပဲ လုပ္လိုက္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ မီးပန္းပြဲကိုၿပခ်င္တာပါ။

ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတက္မည္ အပိုင္း(၂)

အရင္အပိုင္း(၁)မွာတုန္းက မရွင္းမလင္းေရးထားမိခဲ့တာတစ္ခုရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတက္္တဲ့အခါ ၁၂ တန္းလို႔အလြယ္တစ္ကူေရးလို္က္မိတာပါ။ စိတ္ထဲမွာ ဂ်ပန္မွာေက်ာင္းတတ္မည္ဆိုတာကို ဂ်ပန္သြားခ်င္တဲ့သူေလာက္ပဲစိတ္၀င္စားမယ္။ ဂ်ပန္လာမယ့္သူကလည္း ဒါေတြသိထားပါတယ္ဆိုၿပီး အလြယ္တစ္ကူေရးလိုက္တာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ေတာ့ ေက်ာင္းစရိတ္ကိုေရးမိတာပါ။

ဂ်ပန္မွာကေငြကို ေသာင္းအထက္ၿဖစ္သြားရင္ တစ္သိန္းဆိုတာထက္ ၁၀ေသာင္းတို႔ ေသာင္း၁၀၀ စသည္ၿဖင့္ အသံုးၿပဳၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔တစ္သန္းလို႔ မသံုးပဲ ၁၀ သိန္းလို႔ သံုးသလိုမ်ိဳးေပါ့ေလ။

အတန္း ၁၂ တန္းဆုိတာကေတာ့ ဂ်ပန္မွာ မူလတန္းက ၆ နွစ္၊ အလယ္တန္းက ၃ နွစ္ နဲ႔ အထက္တန္း ၃ နွစ္၊ စုစုေပါင္း စာသင္နွစ္ ၁၂ တန္းၿပီးမွ တကၠသိုလ္ဆိုတာၿဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မတို႔ ၿမန္မာၿပည္က ၁၀ တန္းေအာင္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ၂ တန္းလိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿမန္မာၿပည့္က ၁၀ တန္းေအာင္ေတြက ဒီမွာ ဂ်ပန္စာ ၂ နွစ္ ၿပန္တက္ရတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔ေတာ့ ဂ်ပန္စာတစ္နွစ္နဲ႔တင္ တကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ေၿဖၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ေခတ္ undergrad တုန္းက ၿမန္မာၿပည္မွာ ၁၂ တန္းရွိရမယ္ဆိုၿပီး ေခၚတာပါ။ ဒီေတာ့အမ်ားစုက ဒုတိယနွစ္ေတြပါလာၾကတာပါ။ အဲ့ေခတ္တုန္းကအသက္ကို ၁၉ နွစ္ၿပည့္ၿပီး ၂၂ နွစ္ထက္မေက်ာ္ရဆိုၿပီးေခၚၾကတာပါ။

ဘြဲ႔လြန္ စေကာလာ (Master, Ph.D.) အတြက္ ဘာေတြလိုမလည္း။

မာစတာ စၿပီးေလွ်ာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ၿမန္မာၿပည့္ဘက္က
အစိုးရ၀န္ထမ္းအမ်ားစုေလ်ွာက္လို႔ရၾကတာကေတာ့ ယခင္မြန္ဘူးေ၇ွာ(Monbusho) ယခု
မြန္ဘူးခကခုေ၇ွာ(Monbukagakusho)လို႔ေခၚၾကတဲ့ ဂ်ပန္ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနရဲ႔ Fully scholar ပါပဲ။ အၿပင္က သူေတြေလ်ွာက္တာအေတာ္ကိုနည္းပါတယ္။ အၿပင္ကေနလည္း(အစိုးရ
၀န္ထမ္းမဟုတ္သူေတြလည္း)ေလွ်ာက္လို႔ရပါတယ္။ သူရဲ့အားသာခ်က္က မာစတာ၂ နွစ္ၿပီးလို႔ ကိုယ့္ပေ၇ာ္ဖက္ဆာက ေထာက္ခံတယ္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ Ph.D. ကိုဆက္တက္လို႔ ရတာ က အားသာခ်က္ပါပဲ။ အမ်ားစုက ဆက္ၿပီးရၾကပါတယ္။ ဘယ္လို ဆိုရင္ မာစတာကေန Ph.D. ဆက္ေလွ်ာက္လို႔ရသလည္းဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ သီးစစ္က အနည္းဆံုး A grade သို႔မဟုတ္ A+ ေတာ့ရဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ ေမဂ်ာေတြမွာေတာ့ ဆရာနဲ႔အဆင္ေၿပတယ္ဆိုရင္ B ေလာက္ဆိုရင္ကို လက္ခံေပးတာရွိတယ္လို႔ေၿပာပါတယ္။ အစိုးရ၀န္ထမ္းအမ်ားစုကေတာ့ မာစတာၿပီးတာနဲ႔ Ph.D. ကို ဆက္ၿပီးေလ်ွာက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္ (ေတြ႔ရသေလာက္ေၿပာတာပါ)။  အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူလည္း အလုပ္မလုပ္ေသးဖူးဆိုရင္ ဆက္တက္ေပါ့ ။ မာစတာကေန ဆက္ၿပီးတက္မယ့္သူၾကေတာ့ Ph.D. ကို ၃ နွစ္အတြင္းၿပီးေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ မြန္ဘူးေရွာ စေကာလာက အမ်ားဆံုး ၅ နွစ္ပဲေပးတဲ့အတြက္ ၂ နွစ္ကို မာစတာမွာသံုးလိုက္ၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္ပါ။ ၃ နွစ္နဲ႔ မၿပီးသြားတဲ့သူေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ လြယ္ကူစြာမေတြးမွိေအာင္ ေရးရတာပါ။

တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ လာကတည္းက Ph.D. အတြက္ဆိုေပမယ့္ ၁ နွစ္ကိုေတာ့ research student အေနနဲ႔ တက္ရပါတယ္။ စကတည္းက Ph.D. အတြကလက္ခံေပးထားၿပီးလို႔ လာတယ္ဆိုေပမယ့္ စာေမးပြဲေတာ့ေၿဖရပါေသးတယ္။ သူတို႔လိုမ်ိဳးၾကေတာ့ ၁ နွစ္ research နဲ႔ ေနာက္၄ နွစ္ကို Ph.D. အတြက္

ေအးေဆးလုပ္နိုင္ၾကတာလည္းရွိပါတယ္။

ဒီပို႔စ္မွာအဓိက ေရးမွာကေတာ့ အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူမ်ားအတြက္  မာစတာအတြက္ စေကာလာေလ်ွာက္မယ္ဆိုရင္ပါ။

အထက္မွာေၿပာခဲ႔တဲ့ ၁။ Monbusho

                            ၂။ ADB Asian Development Bank

                            ၃။ World Bank

စေကာလာတို႔ၿဖစ္ပါတယ္။

လတ္္တစ္ေလာမွာ World Bank ကေန ၿမန္မာ ေတြလည္းစေကာလာရတာေတြ႔ပါတယ္။ နွစ္ရွည္ေတာ့မဟုတ္ပဲ ၆ လ တို႔ဘာတို႔ေတာ့ၿမင္ဖူုးပါတယ္။

World Bank ကေန လက္ရွိ ၂ ႏွစ္ စေကာလာနဲ႔ လာထားတဲ့သူငယ္ခ်င္းနိုင္ငံၿခားသားေတြကေတာ့အေတာ္ကို level ၿမင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္သင္ယူမယ့္ေမဂ်ာအေၿခခံ မရွိခဲ႔ၾကဘူးသူေတြ ပါလာၾကေပမယ့္ သူတို႔ေတြက သင္ယူမယ့္ေမဂ်ာကို တစ္ခ်ိဳ႔ မာစာတာ ၿပီးထားၿပီးသားေတြပါပါတယ္္။ ဒါကသိထားရေအာင္ေၿပာတာပါ။ ခက္လြန္းတယ္ မရနိုင္ဘူးလို႔ေၿပာတာမဟုတ္ပါ။

ၿမန္မာ ေတြအတြက္ အခြင့္အေရးမ်ားမ်ားရနိုင္တာဆိုရင္ ADB နဲ႔ မြန္ဘူးေရွာ စေကာလာပါ။

ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာနိုင္ငံဟာလည္း ADB အဖြဲ႔၀င္ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ADB ရဲ့ စေကာလာကိုေလ်ွာက္လို႔ရတာပါ။ ADB ရဲ့သေဘာတစ္ရားဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ ဘ၀ကိုၿမင့္တင္ဖို႔ဆိုတဲ့ သေဘာတရားမ်ားရွိေလသလားပါ။ (ဆရာရဲ့ တရား၀င္ မဟုတ္တဲ့ေၿပာစကားပါ)။

လက္တေလာမွာလည္း ADB နဲ႔ လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊သူမွာ ေက်ာင္းသူက ပိုမ်ားသလားလို႔ေလ။

ဘယ္ေမဂ်ာေတြ ေလွ်ာက္ၾကသလည္း

MBA, MPA, Public Policy, IR, Eco. ေမဂ်ာေတြမ်ားပါတယ္။ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ေရးခ်တာပါ။တၿခားေမဂ်ာေတြလည္းရွိပါတယ္။

၂၀၁၂ စာသင္နွစ္အတြက္ ရန္ကုန္က ကၽြန္မနဲ႔အလုပ္တူလုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ ဒီနွစ္ေအာင္ပါတယ္။  ၉ လပိုင္းဆို လာမွာပါ။

ကၽြန္မ တိုက္တိုက္တြန္းတြန္းနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ဂိုက္လိုင္းေတြေပး (သူကအင္တင္တင္ဒါေတာင္) ဒီဘက္က လိုခ်င္ေလာက္တဲ့အခ်က္နဲ႔လည္းသူက ကိုက္ညီတယ္လို႔ထင္လို႔ အတင္းေလ်ွာက္ခိုင္းလိုက္တာ ေအာင္ပါတယ္။ (ကၽြန္မ တအား၀မ္းသာမိလို႔ပါ။ ကိုယ္တိုင္သူမ်ားေပးတဲ့စေကာလာစားေနရေတာ့ သူမ်ားေတြကိုလည္း ကိုယ့္လိုခံစားေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ တိုက္တြန္းမိလိုက္တာပါ) လိုအပ္တဲ့အင္ေဖာ္ေမး၇ွင္းေတြ ကၽြန္မ ၃ ေယာက္ေလာက္ကို ၂၀၁၀ တည္းက လွမ္းၿပီးပို႔ေပးပါတယ္။

တစ္ေယာက္မွတုတ္တုတ္မလွုပ္ဘူး ။ ဒီနွစ္ထပ္ၿပီး အဲ့ထဲက ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ဒီဘက္ကေန ဆူဆူဆဲဆဲ (ခင္လြန္းလို႔ပါ) ေလ်ွာက္ပါဘာညာဆိုမွ ေလွ်ာက္ေတာ္မူတယ္။ အိုင္တီ ေလွ်ာက္တဲ့သူကေတာ့ ဒီနွစ္ အခြင့္အေရးမရသြားရွာပါဘူး။

ADB စေကာလာကို ေလ်ွာက္မယ္ဆိုရင္ ၂ လပိုင္းေလာက္မွာလိုအပ္တာေတြ ေက်ာင္းကို လွမ္းပို႔ရပါတယ္။

၃ လပိုင္းေလာက္ဆိုရင္ ေလ်ွာက္တာကို လက္ခံတယ္မခံဘူးဆိုတာကို ေက်ာင္းကၿပန္အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။

ေက်ာင္းက လက္ခံတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေက်ာင္းနဲ႔အင္တာဗ်ဴးပါတယ္။ ေနာက္ေက်ာင္းနဲ႔ ဗ်ဴးတဲ့အခါ ေမလ္းနဲ႔ လွမး္ၿပီး ပေ၇ာ္ဖက္ဆာနွစ္ေယာက္က အေမးအေၿဖ ေတြ၊ ပုဒ္ဆာလိုမ်ိိဳးနဲ႔ ကိုယ္တင္မယ့္ စာတမ္းအေၾကာင္းကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ၿပင္ဆင္ထားလည္းဆိုတာကို ေမးတာေတြပါ။

ကၽြန္မလည္းဒီတစ္ေခါက္မွ ဆရာေတြ လွမ္းေမးတာၿမင္ဖူးတာ. (ကၽြန္မတို႔စေကာလာနဲ႔ နည္းနည္းကြာတယ္) တစ္နွစ္ထက္တစ္နွစ္ ခက္လာသလိုလည္းၿမင္ရတယ္။ အဲ့လိုေၿဖရတဲ့အခါမွ အီးေမလး္ၿပန္ဖို႔ကို အခ်ိန္သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ ဆရာက ဖုန္းဆက္ၿပီး အဂၤလိ္ပ္လိုေမးေၿဖေတြလည္းလုပ္တာေတြ ရွိပါတယ္။

ေၿဖၿပီးလို႔ တစ္လေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ADB စေကာလာအတြက္ရတယ္မရဖူးဆိုတာ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားပါတယ္။

ေလ်ွာက္တဲ့အခါ ဘာေတြလိုလည္း

၁။ကိုယ့္ရဲ့ပတ္စပို႔တ္ ေကာ္ပီ

၂။အိမ္ေထာင္စုစာရင္း နိုၾတိီ .နဲ႔  အိမ္ေထာင္စုစာရင္း ေကာ္ပီ

၃။မွတ္ပံုတင္ ေကာ္ပီ နဲ႔ နိုၾတီမူရင္း

၄။ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေကာ္ပီ နဲ႔ နိုၾတီ မူရင္း

၄။ေနာက္ဆံုးထိတတ္ခဲ့တဲ့ ဘြဲ႔ လက္မွတ္ (တစ္ခ်ိဳ႔မာစတာ ၿပီးထားတဲ့သူေတြအတြက္ပါ)

၅။ကိုယ့္မွာရွိ႔တဲ့ သင္တန္းလက္မွတ္ေတြ

၆။လုပ္ငန္းခြင္ကေန recommendation letter လုပ္ငန္းခြင္အေတြၾကံဳ  ၂ နွစ္ အနည္းဆံုးရွိရပါမယ္။

၇။ ကိုယ္ဘာေၾကာင့္ ေလွ်ာက္ရတယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္..

၈၊၊ေနာက္ ကိုယ္စာသင္ၿပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ (နိုင္ငံကိုၿပန္မွာလား ဆိုတာပါ ေရးၾကပါတယ္) ။

အဂၤလိပ္စာ IELTS သို႔မဟုတ္ TOFEL ေၿဖထားတဲ့ရမွတ္

၉။ ကိုယ့္ရဲ့ သီးစစ္ ပရိုပိုဆယ္။. အနည္းဆံုး A4 8 ရြက္ေလာက္ေရးတာေတြ႔ပါတယ္။

ဒါေတြကို အကုန္လံုး Post mail နဲ႔ပို႔ရတာပါ။

သတ္မွတ္ခ်က္က TOFEL ဆိုရင္ ၅၅၀ အနည္းဆံုးပါ။ လက္၇ွိေအာင္လာၾကတဲ့သူေတြဟာ ၆၅၀ အထက္မွာရွိၾကပါတယ္။

နိုင္ငံၿခားတိုင္းၿပည္တစ္ခု မွာ မာစတာၿပီးထားၿပီးသူေတြ ေလွ်ာက္လို႔မရပါဘူး။

ယခု စေကာလာေတြဟာ အဂၤလိပ္လိုသင္မယ့္ course ေတြပါ။ နိုၾတီ လည္းပဲ အဂၤလိပ္လို ပဲလိုအပ္တာပါ။

(ယခုေအာင္တယ္ဆုိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးက အဂၤလိပ္စာမွာအမွတ္က အရမ္းကိုၿမင့္သလို ဂ်ာမန္ဘာသာကိုလည္းကၽြမ္းက်င္တဲ့ သူ လက္၇ွိမွာ နာဂစ္ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးေဒသမွာ(NGO) အလုပ္လုပ္ေနသူပါ။ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အေၾကာင္းရာကို ပရိုပိုဆယ္အေနနဲ႔ေရးသြားပါတယ္။)

ပရိုပိုဆယ္. (ကိုယ့္ ဘာအေၾကာင္းရာကို သီးစစ္လုပ္မွာလည္းဆိုတာ အတိအက်ေရးရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းေရာက္ၿပီးမွ ေဒတာအေနထားေပၚမူတည္ၿပီး သီးစစ္ေခါင္းစဥ္ကိုေၿပာင္းလို႔ရပါတယ္။

ဆရာနဲ႔ညွိၿပီးေၿပာင္းတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။

ကိုယ္ေရးပီးတင္လိုက္တဲ့ သီးစစ္ ေခါင္းစဥ္ေပၚမူတည္ၿပီး ကိုယ့္အေပၚဗ်ဴးမယ့္ ဆရာ လက္ခံမယ့္ဆရာ ေက်ာင္းက သတ္မွတ္တယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဗ်ဴးတဲ့ဆရာမတူၾကလို႔ပါ။

လိပ္မူတဲ့အခါ ေက်ာင္းကို ပဲ လိပ္မူၾကတာပါ။ ဘယ္ဆရာရယ္လို႔ လိပ္မူတာမဟုတ္ဘူးေလ။

အသက္ကန့္သတ္ခ်က္။ ၿမန္မာၿပည္အတြက္ကို ၃၅ ထိ pass ေပးတဲ့ပံုရွိပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ၂၂ နွစ္ၿပည့္ၿပီး ၂၈ ထက္မေက်ာ္ရလို႔ လည္းသိရပါတယ္။ ၃၅ နဲ႔ေအာင္လာတဲ့သူေတြရွိသလို( ၿမန္မာ) အသက္ငယ္ေပမယ့္ လုပ္ငန္း အေတြ႔ၾကံဳ ၂ နွစ္မရွိလို႔ က်တဲ့သူ (နိုင္ငံၿခားသား) ေတြလည္းရွိပါတယ္။

လတ္တစ္ေလာ မြန္ဘူးေရွာစေကာလာန့ဲ ေရာက္ေနသူက လုပ္ငန္းအေတြ႔ၾကံဳ မရွိလုိ႔ ADB ေၿဖလို႔ မရခဲ့ဘူးလို႔ ၿပန္၇ွင္းၿပဖူးလို႔ပါ။

ဘာလိုအေၾကာင္းရာေတြ ေရးၾကသလည္း ။

သူမ်ားေတြရဲ့သီးစစ္ေခါင္းစဥ္ေတြကို ဘေလာ့မွာ ၿပန္ၿပီးဒီအတိုင္းတင္ဖို႔ဆိုတာမၿဖစ္နိုင္လို႔

အနီးစပ္ဆံုး ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။

Monetary Policy and …………………………………

Financial development and…………………………………….

Fiscal policy and ………………….: The case study on ………………………….

Regional Development of………………….sector and ………………………

Micro credit firm and constraints……………….

Deforestation and regional economy…………………………….

Women Empowerment and ……………………………….

Remittance and……………………….

Migrant Labour issue and……………………………

Trade and ………………

Safety net နွင့္…………………………………..

ကၽြန္မဆိုရင္ (………….) role on မဟာမဲေခါင္ေဒသနွင့္ The case study on (…….) ပါ။

အထက္မွာတင္ၿပလိုက္တဲ့ေခါင္းစဥ္ေတြဟာ သာမန္ေခါင္းစဥ္ေတြပါ။ ကြန္႔နိုင္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ေပပါေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဘယ္လိုလူေတြလာၾကသလည္း ဆိုရင္ေတာ့ ဘဏ္ေတြမွာ လုပ္ေနၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက Theorically နဲ႔တင္မဟုတ္ပဲ စာတမ္းေတြကို empirical analysis လုပ္ရပါတယ္။

အဲ့လိုလုပ္ရတဲ့အခါမွလည္း ဆရာအမ်ားစုကေတာ့ micro level ကိုၾကိဳက္နွစ္သက္ၾကပါတယ္။ ၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ macro level ကိုပဲ အသံုးမ်ားၾကပါတယ္။

ၿမန္မာၿပည္က တစ္ခ်ိဳ႔ေသာတင္လာတဲ့ ေပပါေတြ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိမွာၿမန္မာၿပည္ကို ၿပန္ၿပီး contribute လုပ္နိုင္မလုပ္နိုင္ဆိုတာေတြလည္းဆရာေတြက စဥ္းစားသလို ကိုယ္တင္လိုက္တဲ့ေပပါကို တာ၀န္ယူၿပီး လုပ္ေပးမယ့္ ပေရာ္ဖက္ဆာ မရွိဘူး ။ သုိ႔မဟုတ္ သူမ်ားလုပ္ၿပီးသားဆိုရင္ေတာ့ …………………………………. 

သူနဲ႔ၾကမွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ ဆိုင္ .. သူနဲ႔ၾကမွ…. တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ လို႔ ဆိုရယံုပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ပို႔စ္မွာေလ်ွာက္လို႔ရတဲ့ ေက်ာင္းလင့္ခ္ေတြ၊ အသံုးစရိတ္တို႔ ၊

ေက်ာင္းၿပီးရင္ဆိုတာေလးေတြ ဆက္ၿပီးေရးပါ့မယ္။ ဒီပို္႔စ္ကို မွတ္မိသေလာက္အေၾကာင္းရာမ်ားနဲ႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။

(ၿပန္ၿပင္ဆင္ခ်က္)စေကာလာေလ်ွာက္နည္းကို အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူေတြ အတြက္ရည္ရြယ္ၿပီးေရးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအသံုးနွုန္းမွာ အၿပင္လူ  တို႔ အၿပင္ကေနလို႔ သံုးထားမိပါတယ္။ အၿပင္ကေနဆိုတာ အစိုးရ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူ  ကၽြန္မတို႔လို႔ သာမန္ရိုးရိုးအၿပင္ကလူကို ဆိုလိုတာပါ။
အစိုးရ၀န္ထမ္းဆိုမွေတာ့ ကၽြန္မမေရးလည္း  နွစ္စဥ္ေခၚတဲ့စေကာလာကို သိၾကတာပဲေလ။
ခုကၽြန္မ ေရးတဲ့ပိုစ့္က  ကၽြန္မတို႔လို႔  သာမန္ရိုးရိုး အၿပင္ကလူေတြက စေကာလာေလ်ွာက္နည္းကို သိတဲ့သူနည္းတဲ့အတြက္ ၿပန္ေ၀မွ်လိုက္ၿခင္းပါပဲ။

ေလးစားစြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္