Thursday, December 23, 2010

Merry Christmas and A Happy New Year


X’mas cake လား New year cake လား......
တစ္ေလာက ခင္ရတဲ့ အမတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘေလာ့မွာလည္း ေကာ္မန္ ့ေပးဘူးတယ္ ဒီအေၾကာင္းကို
ခုလည္းဘယ္သြားသြား X’mas လက္ေဆာင္ေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္၀ယ္ေနၾကတဲ့ အတြဲေတြ ကိတ္ဆိုင္မွာအာ္ဒါမွာေနၾကတဲ့သူေတြ ဒါေတာင္ ဂ်ပန္မွာ X’mas ကို ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္လာတာ က ၁၀စုနွစ္တစ္ခုေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိအုန္းမည္။ အရင္က အိမ္ေတြမွာ သိပ္မလုပ္ၾက အဲ့တုန္းက ကိုယ့္ hostfamily ကို အေမၾကီး ခရစ္စမတ္ကိတ္ ၀ယ္ရေအာင္ စားရေအာင္ဆိုတာကို အေဖၾကီးက နိုးနိုး ၀ီအာဗုဒစ္လို႕ တမင္ေၿပာပီး မ၀ယ္တာ မွတ္မွိတယ္။  ခရစ္စမတ္တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ လက္ေဆာင္ေလးေတြေပးေနၾကတာကို ၿမင္တုန္းက အဲ့လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀နွစ္ေက်ာ္တုန္းက ၾကည္ၾကည္တစ္ေယာက္ အတြဲရွိတဲ့သူေတြကို အားက်ပီး  ကိုယ့္အတြက္လက္ေဆာင္ ကို္ယ့္ဘာသာ၀ယ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးမွာလို ့casher ကိုေၿပာဘူးတယ္ ။ တၿခားနိူင္ငံေတြေတာ့မသိဘူး ဒီမွာက ဆိုူင္ေတြက ပစၥည္း၀ယ္ရင္ အိမ္သံုးလား လက္ေဆာင္လားအၿမဲေမးတယ္ လက္ေဆာင္ဆိုရင္ ပါကင္လွလွေလးလက္ေဆာင္ထုတ္ေပးတတ္ၾကတယ္ေလ။
ကဲ ကိတ္အေၾကာင္းၿပန္ဆက္ရေအာင္
ဒီမွာ က single မိန္းကေလးေတြကို X’mas cake က X’mas ေက်ာ္ရင္ေရာင္းလို ့မရဘူးေနာ္ ဆိုပီးစေလ႕ ရွိတယ္။ သေဘာကေတာ့ သမီးကညာအခါမလင့္ေစနဲ့ေပါ့  ..၂၅ေက်ာ္ရင္ေရာင္းလို ့မရဘူးေပါ့ အေၿပာခံရတဲ့သူေတြကလည္းၿပန္ေၿပာတယ္ ရတယ္ အေအးခန္းထဲထဲ့ထားပီး NewYear Cake ဆိုပီးထပ္ေရာင္းမယ္ေပါ့။ NewYear cake ကေတာ့ ၃၁ ရက္ေက်ာ္ရင္ေတာ့ တစ္ကယ္ကိုပစ္ရလိမ္႔မယ္ဆိုပီး ထပ္စၾကတယ္။ တစ္ကယ္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အတြက္ အလွဆံုးဆိုတာ ၃၀ ေက်ာ္မွ ဆိုတာ သူတိ္ု ့မသိၾကေလေရာ့လား…




ကဲဂ်ပန္က နယူး၇ီးယားအေၾကာင္း ဆက္ေၿပာမယ္…

ဂ်ပန္ရဲ့နယူးရီးယားက ဘာေဗ်ာက္သံ ဘာမီးရွဳးမီးပန္းမွမပါပဲ သာမန္အခ်ိန္ေတြထက္ ပိုပီး ၿငိမ္သက္ပါတယ္။ပိတ္ရက္က ၂၉ဒီဇင္ဘာကေန ဇန္န၀ါရီ ၅ ရက္ေန႕ထိ ပိတ္ပါတယ္. တကယ့္ပိတ္ရက္ကေတာ့ ၃၁ကေန၅ရက္ေလာက္အထိပါ။ ဟိုးအရင္တုန္းက မ်ား အကုန္ပိတ္ ပထမဆံုးဂ်ပန္မွာ နွစ္သစ္ကူးတဲ့နွစ္နဲ ့ၾကံဴတုန္းက ထမင္းငတ္ဘူးတယ္။

ဘဏ္ေတြလည္းပိတ္ စူပါေတြလည္း ပိတ္  အဲ့တုုန္းက ခုလို convenience store ေတြက ခုလိို ေနရာတိုင္းသိ္ပ္မေတြ႕  ကိုယ့္စိတ္ထဲထင္ခဲ့ဘူးတာ နိုူင္ငံၿခားက နယူးရီးယားဆိုတာ မီးေတြထိန္ထိန္လင္းစည္စည္ကားကားထင္တာကိုး  ၉၉ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး မပိတ္တဲ့ ကုန္တိုက္ေတြ စူပါမားကတ္ေတြ ရွိလာတယ္။
ဒီတစ္ခါ မ်ွေ၀ၿခင္တာက
ဂ်ပန္ကသက္ၾကီးပိုင္းအိမ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွက်န္ရွိေနေသးတဲ့ ဓေလ့ေလးတစ္ခုပါ။ ဂ်ပန္ရဲ့ နွစ္သစ္ကူးတဲ့ ဓေလ့ေတြထဲက အထင္ကရေလးကိုေရြးပီးေရးပါရေစ။
သူတို႔ရဲ့နွစ္ကူးကို ညဘက္၁၂နာရီမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ ေခါင္းေလာင္းကို ၁၀၈ၾကိမ္ ထိုးၾကပါတယ္။အဲ့ဒီေခါင္းေလာင္းထိုးဖို႕တန္းစီေနတဲ့ ဧည့္ပ၇ိသတ္ကလည္း မ်ားပါတယ္။ နာမည္ၾကီးေက်ာင္းေတြဆိုပိုပီးလူက်ပ္ပါတယ္။ ဇန္န၀ါရီ ၁ရက္ေန႔ရဲ့ မနက္ေစာေစာ ကိုေတာ့ သူတို ့အေခၚ
Hatsu hinode လို႔ေခၚတဲ့ ပထမဆံုးထြက္တဲ့ေနမင္းကို ပူေဇာ္ဆုေတာင္းၿခင္းဆိုတဲ့ ဓေလ့ရွိပါတယ္။ လူၾကီးလူငယ္မေရြး ကီမိုနိုေလးေတြ ၀တ္ၿပီး ဘုရားေက်ာင္း နတ္ေက်ာင္းေတြမွာလာပီးဆုေတာင္းၾကပါတယ္။
ဒါကအၾကမ္းဖ်င္းေရးလိုက္တာ

ကဲသူတို ့ဘာစားၾကသလည္း။ ကၽြန္မတို ့ တန္ေဆာင္တိုင္လၿပည့္ညမွာ မယ္ဇလီဖူးသုတ္စားသလို သူတို ့လည္း သူတို ့ရဲ့ နွစ္ကူး ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္မွာ toshikoshi soba လို ့ေခၚတဲ့ ပန္းဂ်ံဳေခါက္ဆြဲ စားပါတယ္။ toshikoshi ဆိုတာကေတာ့ နွစ္ကိုေက်ာ္ၿဖတ္ၿခင္း soba ကေတာ့ အားလံုးသိၾကမယ့္ ပန္းဂ်ံဳကိုေခၚတာပါ။ ကုန္လြန္ေတာ့မယ္႔နွစ္ရဲ့ မေကာင္းမွဳ႔  ပင္ပန္းမွဳ႔ ေတြ ကိုေက်ာ္လြန္ပီးေကာင္းမြန္တဲ့နွစ္သစ္ကိုသြားမယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ ေနာက္ေခါက္ဆြဲက ရွည္တယ္ေလ ။
အသက္ပိုရွည္ပါေစဆိုတဲ့ အယူနဲ႕လည္းစားၾကတာတဲ့။
ခုေနာက္ပိုင္း အလြယ္တစ္ကူ စူပါမားကတ္ေတြမွာေရာင္းလာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ osechi ryori လို ့ေခၚတဲဲ့ နွစ္သစ္ ၃ရက္၄ရက္လံုးအတြက္ ၾကိဳတင္ခ်က္ၿပဳတ္ပီး ထားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြပါပဲ အတိတ္ေကာင္းနိမိတ္ေကာင္းေစမယ့္ အစားအေသာက္ဆိုပီး တစ္ခုဆီကို ဂ်ပန္အေမၾကီးရွင္းၿပဖူးတယ္ ကိုယ္႔မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ အိမ္ကေမေမ ဘယာေက်ာ္ကို ေဘးဘယာေက်ာ္ေအာင္ ဆိုပီးဘုရားတင္သလိုပဲ လို ့သေဘာေပါက္ဖူးတယ္္။
အစဥ္အဆက္အိမ္ရဲ့ တံဆိပ္ပါတဲ့ ယြန္းထမင္းဘူးအဆင့္ဆင့္ထဲမွာ မနက္စာညစာ ကို ညီတူမွ်တူခြဲပီးလွလွပပစီတန္းထည့္ထားတာကလည္း သူတို႕ရဲ့မ်က္လံုးနဲ႕စားတဲ႔ ဓေလ့တစ္ခုပါပဲ။ ဟင္းအမယ္က အနည္းဆံုးမရွိဘူးဆို ၁၅မ်ိဳးေလာက္ေတာ့ရွိတယ္။ခုေနာက္ပိုင္းမွာအသင့္ၿပင္ဆင္ပီး ႏွစ္ကူးဟင္းေတြကလည္း စူပါမားကတ္မွာ အေတာ္ေရာင္းေကာင္းပါတယ္။
လူၾကီးပိုင္းေတြကေတာ့ကိုယ္တိုင္ခ်က္ရတာကိုက သူ႕တို႕
၀ါသနာေပါ့ ကၽြန္မတို႔ ကမုန္႕ ဟင္းခါးထုပ္ကိုခ်က္စားတယ္  အိမ္ကေမေမတို ့က ကိုယ္တိုင္ငါးကိုဆီသပ္ မုန္ ့ဟင္းခါးခ်က္သလိုေပါ့။

မွတ္ခ်က္   ပို႕စ္တင္ၿခင္တာအရမ္း ခုတစ္ေလာ လံုး၀မနားရေသးဘူး  ဆရာၿဖစ္သူခိုင္းတာေတြမ်ားလို ့
စာအုပ္နဲ ့မ်က္နွာနဲ ့အိပ္ခ်ိန္ကလြဲလို ့မခြာရဘူး  ခုေလးတင္ meeting ပီးတယ္ . ေရးထားတာေလးေတြ နည္းနည္းၿပင္တယ္   ၃ရက္ေန ့ထိပိတ္ရက္ ရတယ္။
ေဘာ္ေဘာ္ေတြ မၾကီးေတြ ကိုၾကီးေတြ ကို နွုတ္ဆက္ၿခင္လို ့ပို ့စ္တင္လိုက္တယ္.
                က်န္းမာလန္းၿဖာ ၀မ္းသာစရာ နွစ္သစ္ၿဖစ္ပါေစ ရွင္
ကဲ ကားဘီးေတြ ကို နွင္းေတာထဲ ေမာင္းလို ့ရေအာင္ လဲထားတယ္…သေဘာေပါက္…. ခရီးထြက္မလို ့
ခရီးက ၿပန္လာမွ ပို ့စ္ထပ္တင္မယ္ ……တာ့တာ့
စာလံုးေပါင္းမွားရင္ သည္းခံဖတ္ ............


Photos from google..



Friday, December 10, 2010

KOBE LUMINARIE အနုပညာလက္ရာေၿမာက္ မီးထြန္းပြဲ...

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဂ်ပန္က လက္ရွိအေနထားေလး ေ၀မွ်ပါရေစ။

KOBE LUMINARIE (illumination  festival ) ေလးပါ။

Entrance



၁၉၉၅  ဇန္န၀ါရီလ ၁၇ ရက္ေန႕မွာ magnitude 7 အဆင့္နဲ႕ (KOBE)ၿမိဳ႔ ကို ၿပာပံုဘ၀ေရာက္သြားေစ
တဲ့ ငလ်ွင္ၾကီးအေၾကာင္းၾကားဖူးၾကမွာေပါ့ ….
ၿမန္မာလူမ်ိဳး ႏွစ္ေယာက္ ဆံုးသြားပါတယ္။(ဒါကအခ်င္းခ်င္းေၿပာလို့သိရတာပါ) ။
ငလ်ွင္ဒဏ္နဲ ့ ေသကံမေရာက္  သက္မေပ်ာက္ခဲံ့တဲ့ Phd  လာယူတဲ့  ၿမန္မာ အမၾကီးတစ္ေယာက္ ကေတာ့လက္ရွိ ရန္ကုန္မွာ ဂ်ပန္ဘာသာသင္တန္းဖြင့္ထားပီး ေအာင္ၿမင္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ့တုန္းက  ဂ်ပန္အစိုးရက ေဆးကုသမွဳအၿပင္ အၿခားေသာေထာက္ပံ့ေၾကးေတြပါေပးတာသိရပါတယ္။
က်န္တဲ့ဆံုးသြားတဲ့ ၿမန္မာ တစ္ေယာက္ပါတဲ့ ဂူကိုေတာ့ ၿမန္မာေတြ နွစ္စဥ္သြားတဲ့ Koyasan ဆုိတဲ့ေတာင္ေပၚမွာတစ္ခါ ေတြ ့ဖူးပါတယ္။
အခုေရးမွာက ၿပာပံုထဲက KOBEရဲ့ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေၾကာင္းေလးပါ။ ၁၉၉၆ မွာ ဂ်ပန္ကိုေရာက္ပါတယ္။ KOBE သြားလည္ေတာ့ ငလွ်င္ဒဏ္ခံခဲဲဲ႔ရတဲ့ KOBE ၊ ၿမန္မာၿပည္က စာေတြမွာၿမင္ဘူးတဲ့ KOBE ပံုနဲဲ႔ က တစ္ၿခားစီမို႕လို ့ ငလွ်င္ဘယ္နားလွဳပ္သြားတာလည္း လို႔ ေမးယူရတဲ့အထိပါပဲ။  တစ္နွစ္အတြင္းမွာ
KOBE ရဲ့ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလည္းတိုးတတ္မႈ႔  ေနာက္ငလွ်င္သင့္ ၿပည္သူေတြရဲ့ ေနစရာအေနထားအဆင္ သင့္ၿဖစ္ေအာင္္ၿပန္လည္တည္ေထာင္ေပးမႈ႔ လက္ရွိ ၁၄ ႏွစ္နီးပါးေက်ာ္သြားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ  ၿပန္ပီးမတည္ေထာင္န္ိုင္ေလာက္ေတာ့တဲ့
၀င္ေငြမရွိေတာ့တဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အို တစ္ခ်ိဳ ့ (အေရတြက္ကေတာ့နည္းပါတယ္)
ငလွ်င္သင့္ ၿပည္သူတို႔ ေနထိုင္နိုင္ရန္ဆိုတဲ့ ယာယီအေဆာက္အဦးမွာ  မွာဆက္လက္ေနထိုင္ဆဲပါ။ (သူတ႔ိုယာယီအေဆာက္ဦးက အိမ္လိုပါပဲ ေသးတာနဲ ့ၾကီးတာေလာက္ပဲ ကြာပါတယ္)
ငလွ်င္အေၾကာင္းၿပန္ဆက္ရလွ်င္ မ်က္စိေရွ႔မွာရွိေနတဲ့ KOBE   တစ္နွစ္ေက်ာ္္အခ်ိန္ေလးမွာ အဲ့ေလာက္   
ေၿပာင္းလည္း  တိုးတက္ပီး ၿပည္သူေတြ ပံုမွန္ေနထိုင္သြားလာတာကို ၿမင္မိေတာ့ မယံုနုိင္ေလာက္ေအာင္ပါ ပဲ။  ငလွ်င္မွတ္တမ္းကိုဓာတ္ပံုပါတဲ့ စာအုပ္ေတြ စာတမ္းေတြ လိုက္ရွာပီးၾကည့္ပါတယ္။ အဲ့ဒီၤေခတ္က အင္တာနက္ေခတ္မဟုတ္ေသးအလြယ္တစ္ကူ သိပ္မေတြ႔ခဲ့ရဘူး။  အေဆာင္တူတူေနတဲ့ ၿမန္မာဆရာ
 တစ္ေယာက္က ငလွ်င္တုန္းက အေတြ႕ၾကံဳကို ေၿပာၿပပီး အေဆာင္ရဲ့အက္ကြဲေၾကာင္းကိုပါၿပပါတယ္။ KOBE နဲ႔ အေတာ္လွမ္းတဲ့ၿမိဳ႕ ေပမယ္ အဲ့ေလာက္အထိ ရိုူက္ခတ္သြားတယ္ဆိုတာ သိသာၿမင္သာခဲ့ပါတယ္။
 စာရြက္စာတမ္းေတြလိုက္ရွာ ေနာက္ဆံုး ဓာတ္ပံု စာအုပ္ရလာေတာ ့ ေၿပာင္းၿပန္နီးပါးလန္ေနတဲ့
ဟိုက္ေ၀းလမ္းၾကီးေတြ မီးခိုးေတြ  မီးေတြေလာင္ေနတဲ့ပံုေတြက ေလာက ငရဲဆိုတာဒါမ်ားလားလို ့ေတာင္
လန္႔သြားပါတယ္။ ပီးခဲ့ေသာ နွစ္ေတြက  တရုတ္မွာ ၿဖစ္သြားတဲ့ ငလွ်င္ထက္ အမ်ားၾကီးကို ပ်က္စီးေနတာပါ။  ေနာက္မနက္ေစာေစာ ရထားေတြ စၿပီးေၿပးစ မွာ လွဳပ္သြားလို႔သာပါ။ မနက္ ၅း၄၅ မွာလွုပ္တာကိုး။  ရံုးခ်ိန္သာဆိုဘယ္ေလာက္  အေသအေပ်ာက္မ်ားလို္က္မလည္းလို႔ တြက္ခ်က္ၿပၾကေပါ့ 
၆၄၀၀ေက်ာ္ေသဆံုးနဲ ့ ၃ေသာင္းေက်ာ္ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့တယ္လို ့သိရွိရပါတယ္။
လက္ရွိ KOBE
Photo from google.
 ဟာ နိုင္ငံၿခားသားေတြ အေတာ္ၾကိဳက္တဲ့ၿမိဳ့့ပါ။ တစ္ဘက္မွာေတာင္တန္း တစ္ဘက္မွာကမ္းေၿခနဲ႔ ၿမိဳ့က ေမာ္ဒန္တိုက္ေတြနဲ႕ တၿခားၿမိဳ့ေတြနဲ့ နွိုင္းရင္ ေခတ္မွီသစ္လြင္သလို နိုင္ငံၿခားသေဘၤာေတြ အကပ္မ်ားတဲ့ဆိပ္ကမ္း တစ္ခုလည္းၿဖစ္ေနေတာ့ အစားေသာက္ဖြယ္ရာလည္းစံုလင္စြာ၀ယ္လို ့ရပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာ yokohama ရယ္ kobe ရယ္က တရုတ္တန္းရွိတဲ့ ၿမိဳ ့ပါပဲ။

၁၉၉၅ ရဲ့ဒီဇင္ဘာလမွာေတာ့ KOBE luminarie ဆိုပီးစလုပ္ပါတယ္။ အီတလီနိုင္ငံအစိုးရကေန လွဳဒါန္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ကၽြန္မက ၉၆ မွာ စေရာက္တာ ဆိုေတာ့ ဒုတိယအၾကိမ္ မီးထြန္းၿခင္းကိုမွီတယ္လို ့ဆိုရမွာေပါ့။
ဂ်ပန္ရဲ့ ကန္ဆိုင္းေဒသ ( အိုဆာကာ၊ က်ိဳတ၊ို နာရာ၊ ကိုေဘး) မွာေတာ့ KOBE Luminarie ကနာမည္ၾကီး ပြဲေတာ္လို ့ေခၚရမယ့္အထင္ကရတစ္ခုပါပဲ။
Luminarie ဆိုတာက ၁၆ ရာစုနွစ္ေဟာင္းပိုင္းေလာက္မွာ ဥေရာပမွာ စတင္ပီး
ေခတ္စားလာတဲ့ မီးၿဖင့္ ပူေဇာ္ဆုေတာင္းပြဲလုပ္တဲ့ အနုပညာတစ္ရပ္လို႔ ေဖာ္ၿပထားပါတယ္။။ ခုKOBEကလည္း ၁၉၉၅ ခုနွစ္ကေန လက္ရွိ ၂၀၁၀ ထိ ကို နွစ္စဥ္ဒီဇင္ဘာလတုိင္းမွာ တစ္နွစ္တစ္နွစ္
ေခါင္းစဥ္အမ်ိဴးမ်ိဴးတပ္ပီး ဒီဇိုင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔ က်င္းပလာပါတယ္။ ၁၉၉၅တုန္းက ေခါင္းစဥ္က ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ အိမ္မက္ၿဖင့္အလင္းလို ့အဓိပါၸယ္ရတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ ့စတင္ခဲ့ပါတယ္။
 အိုူးအိမ္မဲ့သြားတဲ့ မိသားစုေတြ ကို ဆံုးရွဳံးလိုူက္ရတဲ့ သူေတြ ငလွ်င္ေၾကာင့္ေသဆံုးသြားတဲ့သူေတြ အတြက္ ဆုေတာင္းေပးတဲ့အေနနဲ ့ၿပဳလုပ္ေပးခဲ့တာကို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လူေတြ က လာေရာက္ပီး မီးထြန္းပြဲကို တစ္ကူးတစ္က ၾကည့္ၿခင္းအားၿဖင့္ KOBE ရဲ့ ၀င္ေငြကို တိုးေစခဲ့တယ္လို ့ဆိုပါတယ္။စစၿခင္းနွစ္မွာပဲ လူေပါင္း ၂၅သိန္း၄ေသာင္းေက်ာ္ နီးပါးလာေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၀ရက္ေလာက္က်င္းပတာပါ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာေတာ့ လူေပါင္း ၃သန္းေက်ာ္လာေရာက္ၾကည့္ရွဳခဲ့ပါတယ္။
၀င္ေငြတိုးတယ္ဆိုလို ့လာၾကည့္သူေတြ ကို ပိုက္ဆံေကာက္တာမဟုတ္ပါဘူး ။အလကားၾကည့္ရတာပါ။ အမ်ားစုက ရထားကို အသံုးၿပဳၿပီးသြားၾကတယ္ေလ ေနာက္ပီး အဲ့ဒီေဒသရဲ့ထြက္ကုန္ နာမည္ၾကီး ကိုေဘး အမဲသား  (KOBE GYU) KOBE ရဲ့ ေခ်ာကလက္တို႔  ေနာက္ KOBE မွာရွိတဲ့ တရုတ္တန္းရဲ့ ေရာင္းအား ေနာက္ အဲ့အခ်ိန္နဲဲ႔ ကိုက္မိေနတဲ့ကုန္တိုက္ေတြရဲ့ Discount ေတြက ေရာင္းအားပိုမိုတတ္လာၿခင္းကိုဆိုလိုတာပါ။
main pavilion
ေဗာ္လန္တီယာအုပ္စုေတြရဲ့  ယန္း၁၀၀ကန္ပိန္းကလည္း စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္နွစ္ေတြလည္းဆက္ပီး ၿပဳလုပ္နိုူင္ရန္ ယန္း၁၀၀လွဳဴၾကပါ ဆိုတာေလးေတြ
ေတြ႔႔ရပါတယ္။ အလွဴေငြထည့္တဲ့သူေတြကို luminarie ပံုပါတဲ့ ၿဖတ္ပိုင္းလိုမ်ိဳးေလးေတြ ၿပန္ေပးပါတယ္။
Main pavilion မွာေတာ့ အလွဴေငြပစ္ထည့္လို႕့ရတဲ့ ေခါင္းေလာင္းပံုေနရာေလးကို ခရစ္စမတ္ကာလနဲ႕လိုက္ဖက္ေအာင္လည္း ၿပင္ေပးထားပါတယ္။ ထြန္းထားတဲ့ မီးေတြရယ္ စည္းကမ္းရွိရွိ သြားေနၾကတဲ့ လူတန္းၾကီးရယ္ လြင့္ေပးထားတဲ့ သီခ်င္းတီးလံုးေတြရယ္က လြမ္းေမာစရာ
၀မ္းနည္းသလိုေတာ့ ခံစားရပါတယ္။
ဒီနွစ္KOBE Luminarie ရဲ့ ေခါင္းစဥ္က ဂ်ပန္လိုေတာ့  hikari no shinjou 光の心情 ေရာင္စဥ္မ်ား၏ ခံစားခ်က္လို ့ပဲ ဘာသာၿပန္လိုက္ပါတယ္။ ငလွ်င္ဒဏ္သင့္ၿပည္သူေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူးဆိုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ သူတို႔ နွစ္စဥ္ၿပဳလုပ္နိူင္ရန္ ၾကိဳးစားေနၾကပါတယ္ ဆိုတဲ့နယ္ေၿမခံေတြ
၀န္ထမ္းေတြ....   မေရာက္တာၾကာပီ ၿဖစ္တဲ့ Kobe luminarie ကိုၾကည့္ရင္း ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ဆီက ဘ၀ေတြကိုေတြးရင္း.............



(စိတ္ထဲမွာစာေတြေရးခ်င္ေနပါတယ္ ခုတစ္ေလာနည္းနည္းအားသြားေတာ့ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေလးေတြေရးခ်င္ေပမယ့္ မ်က္မွန္က ပါ၀ါတိုးတိုးေနပါတယ္... စာလံုးေပါင္းက်န္ၿခင္းမွားၿခင္းမ်ားသည္းခံဖတ္ေပးၾကပါ။
မွတ္ခ်က္....... ဖြားဖြားၾကီးမဟုတ္...အဖြားေလးလည္းမဟုတ္.....း)

မေန႔ကပို႔စ္ကိုတင္လိုက္တာ လူဦးေရ တေန့လာတဲံ့လူဦးေရကိုမွားပီးေရးမွိပါတယ္.စုစုေပါင္း ၂သိန္းေက်ာ္ဆိုပီးေရးထားမိပါတယ္..၂၅ သိန္းေက်ာ္ပါ.. ယခုၿပင္လိုက္ပါပီ။
(၁၁.ဒီဇင္္ဘာ ၂၀၁၀)

 ၾကည္ၾကည္

Monday, December 6, 2010

အေတြ႔စားမွာလား အေငြ႔စားမွာလား အၿမင္နဲ႔စားမွာလား.......ပံုဂံခရီး...



ကဲအဲ့ဒါဘာလည္း.....

အရင္ဆံုးေၿပာခ်င္တာက လူရႊင္ေတာ္ေတြ  ပ်က္သလို အေတြ႕မစားဘူး နတ္ဆိုတာအေငြ႔ပဲ စားတာဆိုပီး နတ္တင္ထားတဲ့ အရာေတြကိုၿပန္ယူေတာ့  နတ္ဟန္ေဆာင္တဲ့ လူက စိတ္ေတြတိုေရာ ေဟာ.ခု ကၽြန္
မတို႔ အေတြ႔ အေငြ႔ တင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။  မ်က္လံုးနဲ႔ပါစားတတ္ေနၾကၿပီ။ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ့လူေတြ ကလည္း ခ်က္ၿပီးတင္ၾက။  ဆူရွိကၽြမ္းက်င္လွပစြာ လိပ္တတ္တဲ့သူေတြကလည္း ၾကြား အဲ့ေလ   fb မွာလာလာေကၽြး ..း)
တစ္ေလာက မယ္ဇလီဖူးသုတ္ေလးစားခ်င္ေတာ့ စားေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ယံုဘူးဓတ္ပံုၿပ ဆိုေတာ့ဓတ္ပံုေလး ပို႔လာရွာတယ္.. ဓတ္ပံုေလးၾကည္႔ ၿပီးကိုယ့္မွာအရသာခံ  ေတာနယ္ဆိုေတာ့ စာကေလးအေမြးေလာက္နံနံပင္ ၄ ပင္ေလာက္ကို ယန္း၂၀၀ေလာက္ေပးေနရတာကိုး ။ မယ္ဇလီဖူုူးဆိုတာေတာ့ ေ၀းလို ့.. ကိုယ္ေမေမ့ေၿပာသလိုဆိုရင္ ေပ်ာ္ပါဘူးေအ ညည္းတို႔ ဂ်ပန္ေတြ မုန္႔ဟင္းခါးမနက္တိုင္းစားမွ က်ဴပ္အဲ့မွာေနမယ္ဆိုသလိုသာဆိုခက္ၿပီ။  ဒီေတာ့ကိုယ္လည္းမ်က္လံုးနဲ႔ စားတတ္ေနတာၾကာေပါ့။  ဂ်ပန္ေတြက  အရသာအၿပင္ တစ္ကယ္လည္း မ်က္စိပသာဒ ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီးစားတယ္။  ၾကည့္ပါလား ဒီမွာ မယံုရင္

 အစားအေသာက္ေတြမွာ ဂႏၶမာပန္းအေသး
အ၀ါေရာင္ေလးေတြလည္း တန္ဆာဆင္တဲ့အၿပင္စားလည္းစားတယ္။
ရာသီရယ္ရာသီဥတုေလးရယ္ေပၚကိုမွီပီး ပုဂံခြက္ေယာက္ေတြကိုသံုးတယ္။ အရသာကေတာ့ နာဂိုယာ အရာသာ  က်ိဳတို အရသာ တိုက်ိဴအရသာ ဟိုကိုင္ဒိုးအရသာဆိုပီး သတ္မွတ္ၾကၿပန္ေရာ . နဂိုယာအရသာၾကေတာ႔    နည္းနည္းၿပင္းတယ္။  မိဆိုး(miso)တို ့ဆားတို ့သိပ္သံုးသလိုပဲ. ေဟာ..က်ိဳတိုဘက္ၾကေတာ့  အရသာက   ေပါ့ေပါ့ေလး ဟင္းရည္ေလးေတြဆိုလည္းက်ဲတယ္။ တိုက်ိဴလိုေနရာမ်ိဳးမွာ က်ိဳတိုမွာ ဆိုင္ရင္းရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္ဆိုင္စစ္စစ္ကေစ်းၾကီးတယ္။
ကိုယ္ကေတာ့ဆရွိမိတစ္ပြဲ(တစ္တံုးသို႔၂တံုးပဲပါတဲ့)ယန္း၁၀၀ဆိုင္ေလာက္ပဲ အၿမဲသြားနိုင္တာပါ။
US ေတာ့မသြားေတာ့ပါဘူး။  တစ္ပြဲကို ၄ေဒၚလာဆိုေတာ့ကို္ယ္နဲ႔ မကိုက္ဘူး……….း)
ၿမိဳ့ေတာ္ တိုက်ိဳဆိုတာက ေတာ့ အရသာကစံုတယ္။ ၿမိဳ့ေတာ္ဆိုတာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ေတာသားေတြ လာစုတာကိုး.....း) ဒီေတာ့ နယ္ေပါင္းစံုက စားေသာက္ကုန္အကုန္ရ။ အင္းအဲ့လို ေၿပာလို ့တိုက်ိဳသူေတြ ၾကားရင္ စိတ္နာမလားပဲ...

က်ိဳတို ကဟင္းရည္ေတြက က်ဲတဲတဲေလးကို အရြက္ေသးေသးေမႊးေမႊးေလးေတြ ကလည္းထည္႔
တတ္ေသးတယ္။ ခက္တာက ေနရာတိုင္းအတူတူလို ့ထင္ရင္ေတာ့မွားေပမေပါ့။
ဒီလိုနဲဲ႔  ၂၀၀၂ ေလာက္က ေပါ့။ ၾကည္ၾကည္ ဒီမွာေနခဲဲ႔တုန္းက မိသားစုက ၿမန္မာၿပည္လိုက္လာေရာ ဒီလိုန႔ဲ ၾကည္ၾကည္တို ့ ပုဂံသြားတယ္။ နိုင္ငံၿခားသားအစားမ်ားတဲ့  green elephant စားေသာက္ဆိုင္မွာစားတယ္။ သူကၿမစ္ေဘးေလးကို ၾကည့္ၿပီးတမာပင္ၾကီးၾကီးရဲ့ ေအာက္မွာခံုကေလးေတြခ်ေပးထားတာ။ ထမင္းစားရင္း တစ္ခါတစ္ခါကိုယ့္ပန္းကန္ထဲ တမာရြက္ကေလးေတြ က ေလအေ၀့မွာေၾကြက်ေသး…………
အဲ့တုန္းက မီနူးက တန္ပူရာ ပုဇြန္ကင္ ထမင္းေက်ာ္နဲ ့အသုတ္ ပဲၾကာဆံဟင္းခ်ိဳ အၿပင္ အေပၚက ပံုေလးကလည္းSet ထဲမွာပါလာတယ္။ ပုဂံဆိုေတာ့ ဟင္းခြက္ေလးေတြ က ယြန္းခြက္တို႔ ေနာက္ အင္တံုတို႔ ေပါ့…..စားလည္းၿပီးေရာ. ယြန္းခြက္ေလးထဲ အေပၚက ပံုအတိုင္း ထည့္ထားတဲ့အရာကို   ဂ်ပန္အေမၾကီးကဂြတ္ကနဲ ့ ေမာ့ေသာက္လိုက္ေရာ အထဲက ဂႏၶာမာပန္းေလးပါေကာက္၀ါးလိုက္ေသး ...………………….ၿပီးေတာ့အရသာမရွိဘူုးတဲ့..........
၀ိတ္တာေလးကအေမာတေကာေၿပးလာတယ္………….အမ အဲ့ဒါပုစြန္ထုပ္စားၿပီးရင္ လက္ေဆးဖ႔ို ့တဲ့ ....
ဆိုးလိုက္တဲ႔ ပုဂံသားေတြ...း)

တိုက်ိဳ Tokyo
က်ိဳတို Kyoto
ဆူရွိပံု google မွ ယူပါသည္။
ၾကည္ၾကည္

Saturday, November 27, 2010

ကၽြန္မ နွင့္ခရီး (ၾကာခဲ့ၿပီ Auckland ဆီသို႔)

ခရီးဆိုတာ ေပ်ာ္စရာအမွတ္တရ ရွိမွ ပို ၿပီး မွတ္မွတ္ရရရွိတာမဟုတ္လား။
ဘယ္ပဲသြားသြား ေလယဥ္စီးရင္ ေနာက္ဆံုးတန္းဘက္ကို ေတာင္းၿဖစ္တာမ်ားတယ္။ ေလယဥ္ေနာက္ပိုင္းနဲ႔ အနီးဆံုးက စီးလို႔မေကာင္းဆံုး လို႔လည္းေၿပာၾကၿပန္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးတန္းက လူနည္းတယ္ေလ။ နာရီၾကာၾကာစီးရတဲ့ ခရီးေတြဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးေလးခံုတြဲမွာကိုယ္က လွဲအိပ္လို ့ရတာကိုး။ Newyear ၿပန္တုန္းကလည္း အသြားအိပ္လို ့ရတယ္။ အၿပန္ၾကေတာ့ ခေလးပါလာတဲ့ မိသားစုနဲ႔  က်တယ္ အိပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ တစ္ညလံုးအေမကို သနားလို႔ ခေလးကူထိန္းေပးလိုက္  ခ်ီေပး
ထားလိုက္နဲ႔  အမွန္က ကေလး ပါရင္ အေရွ႔ exit ေနရာမွာေပးတာမ်ားတယ္။ သူကလည္း  ေနာက္ဆံုးတန္း
ကို ေတာင္းထားတာတဲ့ ။ ၃ လပိုင္းထပ္ၿပန္တယ္။ လက္ပ္ေတာ့ေလးၿပၿပီး ညငါအလုပ္လုပ္ရင္သူမ်ားကိုယ္ အေနွာင့္အယွက္ၿဖစ္မွာဆိုးတယ္ ေနာက္ဆံုးတန္းေလးေပးပါေပါ့။
ဘယ္ရမလည္း ေလယဥ္မီးမွိတ္လိုက္တာနဲ႔ တခါတည္း ခံုေတြၾကားထဲက လက္တင္ေတြ အကုန္ေခါက္ အိပ္ဖို႕ၿပင္ေတာ့တာပဲ။ အၿပန္ ၾကေတာ့ ေဆးလာကုတဲ့ တရုတ္မိသားစု မႏၱေလးကတဲ့ ေတႊ႔တတ္တယ္ ကဲ တစ္ညလံုးအားေပးစကားေၿပာေပး လိုအပ္တာေလးၿဖည့္ေပး သူတို႔လည္းဂ်ပန္ကို အခုမွ  လာတာဆိုေတာ့
အေတာ္စိတ္ပူေနၾကပံု။ ေလယဥ္စိီးတိုင္း ဆုေတာင္းဖူးတယ္။ စီးတိုင္း ၿမန္မာ ပါပါေစေပါ့။ အေခါက္တိုင္း ဆုေတာင္းၿပည္႔တယ္။ၿပည္႔တာမွ နီးနီးနားနား………..
ခရီးသြားလို႔ ရီစရာေလးေတြ အမွတ္ရစရာေလးေတြဆို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရတဲ့ ခရီးၿဖစ္ေစတာပဲ မဟုတ္လား။
ၾကာခဲ့ၿပီ အေတာ္ကိုၾကာခဲ႔ၿပီ ဒီခရီးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာခဲ႔ၿပီလည္းဆိုရင္ တစ္ေလာက  ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလး ခုန္တဲ႔ bangy jump ေတြ ေခတ္စားလာတဲ့အခ်ိန္ ေပါ့ newzeland ဆိုတာ home of bangy လို႔ေတာင္ ေၿပာၾကတာေလ။ Auckland ခရီးစဥ္က OSAKA ကေန AuckLand ကို ၁၃နာရီ နီးပါး စီးရတယ္။ ညဘက္ၾကီးထြက္တာ ကိုယ္ကအေနာက္ဆံုးတန္းမွာ အဲ့တုန္းက မီီးလည္းမွိတ္ေရာ အိပ္ဖို႔လုပ္တယ္ crew ေတြကို ညလယ္စာေကၽႊးရင္မနိုးဖို႔မွာပီးအိပ္တယ္. ကိုယ့္ေဘးနားမွာက အဖိုးၾကီး
ကိုယ္ကသူ႔ေၿမးအရြယ္ေလာက္ေပါ့။ ကိုယ္နိုးလာေတာ့ ဟ ဘာလည္းဟ ဆိုၿပီး လန္႔သြားတာကကိိုယ္တစ္ခါ
 မွ မေတြ႔ဘူးတဲ့အရာ ေလယဥ္ေပၚက ေပးတဲ႔ခြက္အၾကည္ေလးထဲထည့္ၿပီး သူသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ ကိုယ္စားမယ့္ Supper ကို္မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။. မ်က္စိၿပန္မွိတ္လိုက္တယ္။ ငါလည္း တစ္ေန႔ဆိုၿပီး။
Auckland မွာလည္ၾကေတာ့  bangy jump နဲ႔ မာ၀ီၿပတိုက္သြားၾကမယ့္ အဖြဲ႔ကြဲ သြားတယ္။ လူငယ္မာ၀ီ.ေတြကိုေတြ႔ဘူးတာ အမ်ိဳးသမီးေတြဘယ္လိ္ုလည္းေတာ့ သတိမထားမွိလိုက္ဘူး။ အမ်ိဳးသားေတြက အေတာ္ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ခပ္မိုက္မိုက္ေတြ ေဆးမင္ေၾကာင္လည္းထိုးထားၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကားဆိုေတာ့ သူတို႔ၾကိဳမယ္ေပါ့။  ေက်ာင္းသားထဲက  အေရွ႕ထြက္ၿပီး  
နွုတ္ဆက္မယ့္ လူေရြးေတာ့ ကိုယ္ကလက္ညိွးေထာင္တယ္။ မာ၀ီလူမ်ိဳးေတြ  နွဳတ္ဆက္ပံုက
နွာေခါင္းေလးကို နွစ္ခ်က္ဟိုဘက္ဒီဘက္ထိၿပီးနွဳတ္ဆက္ရတာ။.. ကားရပ္ေတာ့ရပ္ေနၾကတာေတြက
မာ၀ီအမ်ိဳးသမီးေရာ အမ်ိဳးသားေတြေရာပဲ။ရွင္းေအာင္္ကြင္းၿပရရင္ေတာ့  အမ်ိဳးသားေတြက Rain ေဘာ္ဒီေပါ႔။
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ နွုတ္ဆက္ၾကတယ္။ ၾကည္ၾကည့္အလွည့္ အီး………….လို႔ပဲ စိတ္ထဲက
photo from google
 ေအာ္လိုက္တယ္။ ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးနဲ႔  ၾကည္ၾကည့္ကို နွုတ္ဆက္ဖို႔ လာေနတဲ့ မာ၀ီအဘ ၀၀ ၾကီးက တအိအိနဲ႔လာေနတယ္။
ၿပံဳးတာမွ ပါးစပ္တစ္ခုလံုးကို ေပၚေအာင္ၿပံဳးထားတာ။ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေလယဥ္ေပၚမွာၿမင္လိုက္တဲ့ အရာကို မ်က္လံုးက  ၿမင္ေယာင္မွိတယ္။ ခုလာေနတဲ့ အဘိုးၾကီးအဲ့လို အံတုၾကီးဘာလိုု႔ မတပ္ပါလိမ့္လို႔။ ခုထိၿပန္ေတြးရင္ ကိုယ့္နွာေခါင္းကို ေယာင္ၿပီးစမ္းမွိတယ္။
အဲ့တုန္းက ဓတ္ပံုကိုၾကည့္ေတာ့ စဥ့္အိုးကိုဖားကပ္သလိုၿဖစ္ေနတယ္။


ကည္ၾကည္

Sunday, November 21, 2010

ခြန္အား

ေနာက္ၿပန္မလွည္႔ဘူူး
ကိုယ့္ခရီးက တစ္၀က္မက တြင္ခဲ့ၿပီ။

သိတယ္။
အခ်ည္းနွွီးေတာ့ ၿဖစ္မခံ
ပန္းတိုင္ခရီးလည္း နီးေနၿပီ။

ရွိတယ္။
မုသားမၾကံေတာ့ တစ္ပါးရန္ဆိုတာကလည္း။

ၿငိတယ္။
သမင္ခ်ိဳ အလွဆင္    ေလာကီခ်ံဳပုတ္နဲ႔
သမုဒယႏြယ္ပင္ေပါတဲ့  ေမာဟအရႈပ္ေတာကို၀င္ေတာ့။

မိတယ္။
သားသမင္ေတာ့ မဟုတ္ က်ားဘုရင္တစ္အုပ္ဆိုေပါ့။

ထိတယ္။
ဖိနပ္မပါခဲ့တဲ့ ခရီးမွာ
ကႏၱာရ သီးေတြကလည္း ဖေနာင့္မွာ ဗရဗြ။

ရံႈးတယ္။
တစ္ခါတေလလည္း
အမွားမခံတဲ့ ေလာကဓံေစ်းကြက္ထဲ။

မုန္းတယ္။
လက္နက္ကိုခ် အလံၿဖဴၿပလည္း
တစ္ခါက ရန္သူဆိုတဲ့ သရုပ္နဲ ့
မဟုတ္တာပဲ ၿမင္တတ္သူေတြ။


ကဲ
မၿငီးတြားေတာ့ဘူူးကြယ္။
အစည္းအတား ေဘးဖယ္
ပန္းတိုင္အၿမန္ေရာက္ ခရီးေပါက္
အေမွာင္ သိပ္သည္းလည္း  ခရီးဆက္ရဲ ဖို ့
စၾကာ၀ဠာထဲက  လတစင္း  ကိုယ့့္အတြက္သီးသန္႔လင္းဖို ့လိုမယ္။
လမင္းရယ္ .....................
ညွာတာေတြးလို ့ လာသာေပးလွည့္ပါ။



ၾကည္ၾကည္

Wednesday, November 17, 2010

ေဆာင္းဦးမို႔ ရြက္ေတြေၾကြ

ေႏြသည္ ပင္လယ္အေရာင္လို႔ ကိုယ္က သတ္မွတ္တယ္။
မိုးကိုေတာ့ ကိုယ္က ေတာေတာင္တန္းေတြ အေရာင္လို ့မွတ္ထားၿပန္ေရာ။
ေဆာင္းကေတာ့ အားလံုးအေတြးမ်ားတူမလား နွင္းရဲ႕ အေရာင္ေပါ့။
ဒါဆို ေဆာင္းဦးရဲ႕ အေရာင္က ဒီလိုလားကြယ္။



(ကိုယ္ပိုင္ပံုေတြပါ)

ေဆာင္းဦးမွာ အရြက္ေတြေၾကြလို ့ပင္စည္မွာရိုးတံ နဲ ့ကိုင္းေတြပဲ က်န္တာေတာ့ ကိုယ္ သေဘာမက်ဘူး။
ေအးလြန္းမွာ ဆိုးလို ့တစ္ခ်ိဳ႕အပင္ေတြ ကို ေကာက္ရိုးနဲဲ႔ ကာတဲ့သူက ကာေနၿပီ။
မနက္ေစာေစာ ကားစက္ထထနိုးရတာလည္း ဒီေဆာင္း။
အရြက္ေတြ ကို ေၿမခေအာင္လုပ္တာလည္း ဒီေဆာင္း။
ကိုယ္ ၿမန္မာၿပည္က မ်ိဳးယူလာတဲ့ အပင္ေလးေတြ ေသသြားေအာင္လုပ္တာလည္း ဒီေဆာင္း။
အသားအရည္ေတြ ေၿခာက္ေသြ႔ေစတာလည္း ဒီေဆာင္း။
ဟင္းက်က္လို ့ခဏေနစားမယ္လုပ္ရင္ ၿပန္ေႏႊးရတာလည္း ဒီေဆာင္း။
Homeless အဘိုးၾကီးကို ကဒ္ထူအိမ္ထဲက ထြက္ေအာင္မလုပ္တာလည္း ဒီေဆာင္း။
ကိုယ့္ ကို ေမြးတာလည္း ဒီေဆာင္းေပါ့။


လတ္တေလာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေၿပာၿဖစ္ေနတဲ့ ေဆာင္း အေၾကာင္းက
" သူမရွိတဲ့ အခိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေဆာင္းကို မၾကိဳက္ခ်င္ဘူးလို႔"


ေဆာင္းဦးအလွကို မွ်ေ၀ခံစားေစဖို ့ ဓတ္ပံုေလးေတြပါတင္ေပးထားပါတယ္။
၁၃ရာစုနွစ္မွာ ကတည္းကေဆာက္ထားတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းထဲ မွာခုခ်ိန္ထိ ဘုရင္မိသားစုေတြ လာရင္ အပန္းေၿဖတဲ့ အေဆာက္အဦး ေလးရဲ႕ ဂ်ပန္ဂါးဒင္း အလွပါ။ ခုအရြက္ေတြ အေရာင္ေၿပာင္းခ်ိန္ပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္း  သြားလည္တုန္းကေပါ့။

၁၇.၁၁.၂၀၁၀ အမွတ္တရေရးၿခင္းပါ။


ၾကည္ၾကည္

Monday, November 15, 2010

အေတြးတို ့က ဘေလာ့ေရးဖို ့သာ

Result ေတြမေကာင္းရင္
အၿပင္ထြက္ အိမ္ထဲမွာပဲ မchat နဲ႔ေလ
အင္း………
အိမ္ထဲမွာမငိုင္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုင္ ၀ရန္တာထြက္ထြက္ထိုင္
ရန္ကုန္-မႏၱေလးခရီးေ၀း ၂နာရီေလာက္နဲ႔ေၿပးမယ့္
ရွင္ကန္စင္ ၿဖတ္တာပဲေငးေတာ့
ေပပါေရးဖို႔အေတြးမထိ အေအးေတာ့ မိတယ္ အခ်စ္ရယ္။

တေန႔ကေက်ာင္းပြဲ ေပါ့
တို႔ၿပည္က ေမာ္ဒယ္ေတြ မယ္ေဒၚေတာ္ရမယ့္
ၿမဴးတူးခုန္ဆြ ေက်ာင္းသူအလွေတြ
အဖြဲ ့လိုက္ performance အေပးကို
Lab ထဲကပဲ ေငးလိုက္ပါတယ္။
တစ္ေယာက္ေမးတဲ့အရာက အေတြးစေတြ ၿဖစ္ေစလို႔
ယူတို႔ နုိင္ငံေက်ာင္း ဘာေတြေကာင္းသလည္း
ေက်ာင္းသူစံုညီီ ကဗ်ာေတးသီပါသလား
ေက်ာင္းသားစုရံုး ရသေတြဖြဲ႔ထံုးပါသလား
ဘယ္လိုအသင္း အားအၿပင္းဆံုး
ဘယ္လိုရာသီ ေက်ာင္းသားေတြ ညီပါသလည္း
ေက်ာင္းသားအားလံုး ဘာ subsidy အရဆံုးလည္း
ဘယ္လိုေက်ာင္းသားအေရး နိုင္ငံက အေလးေပးပါသလည္း
Data တတ္ရွာWorldBankမွာ
ၿမန္မာၿပည္ရွာမေတြ႔ ဂဏန္းေတြလြဲ ကိန္းေတြ က်ဲတဲ့။
အင္း………………………………………………………….

တစ္ခါတေလေပါက္ကြဲ တစ္ခါတေလလည္း မဲမိတယ္။
ကဲ…..
ငါ့မြန္းက်ပ္မႈ ပစၥဳပၸန္ခါးေတြပ်က္ၿပယ္ဖို႔
ဘေလာ့၀ကၤပါကို ဖက္တြယ္မလို႔
ငါ့အတိတ္ကို ငါ့အရိပ္လိုၿပန္ၾကည္႔
ရက္စြဲလြန္ေတြ ေပါင္းၿပီးအသစ္လုပ္
ငါ့စိတ္အဆာကို ငါ့ကဗ်ာၿဖစ္ေၿပာင္းထုတ္မယ္။

*ရွင္ကန္စင္ (က်ည္ဆံရထား)


ၾကည္ၾကည္

Saturday, November 6, 2010

တန္ဂ်ံဴးပကား ရက္မ်ားသို႕

ကၽြန္းပိစိလို႔ ေခၚတဲ့
ေနရာမွာ
ရင္ခုန္သံစဥ္ၾကိဳးညိွ
ႏုူူးညံ႔မွႈရသ တိုးသိ
ကို္ယ့္အတြက္ ထာ၀ရလူ
ဟိုး..........................
တစ္ခါက သူကေနတယ္။

မွတ္မိေနတယ္။
အထပ္ထပ္ထံုးတဲ့ အသဲပံုး ကို္သယ္
တင္းေနွာင္နွလံုးေသြးေၾကာေတြ ကိုဖယ္ဖို ့
Silk Carrier ေၿမအက်
ၿခေသၤ့က်ြန္းကို ေၿခခ်မိေတာ့
အိုး............................
ခ်န္ဂီတစ္ခုလံုး
ပန္းေရာင္ေတြဖံုးလို ့....

မွတ္မိေနတယ္
ၾကင္နာသူပုခံုး
ကႏြဲ႔ကလ် မွီအုန္းမိေတာ့
အလွကဗ်ာထဲက
SAFARI ညကမၻာေလးရဲ့အေရာင္က
ျပာရီရီလဲ့ ရာက ေမွာင္

ဟူး.......ၾကာခဲ့ၿပီကြယ္
တခါတခါ ၿခေသၤ့ကၽြန္းဆီ ေမွ်ာ္ေတာ့
အေစာဆံုးေနထြက္ အေရွ႕အရပ္ဆီ ကို (သူလည္း)
တစ္ခါတစ္ေလ ေယာင္ယမ္း
Google နဲ႔ ဖမ္းေနမလား။

ဒီလမ္း ဒီေနရာ
ကမ္းစပ္ေဘးနဲ ့ကလပ္ကီ
ပင္နီဆူလာနဲ ့အင္းေလး
Grand Plaza နဲ ့ Takashimaya
အရိပ္ေတြ မပီ၀ိုး၀ါး
ရွိေနဆဲလား။
အတိတ္ကို ခဏဖမ္းဆုပ္ခ်င္လို႔
Orchid ေဘး လမ္းရွဳပ္ရွဳပ္ကုိ
မိုင္ေထာင္ခ်ီ အေ၀းဆီကလွမ္း
ေၿခသံလံုစြာ ၿပန္္လာနမ္း ဖူးတယ္။


ၾကည္ၾကည္

Thursday, November 4, 2010

အိုဆာကာ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ ေရသန္႔ရွင္းေရးနွင့္စိမ္းလမ္းစိုေၿပေရး ဘတ္ဂ်က္္..???????

ဒီေန႔ သတင္းတစ္ခု ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ စိတ္၀င္စားစရာတစ္ခုေတ႔ြလိုက္တယ္။ စစၿခင္းေတာ့ဒီလူေတြ ဒီကိစၥေလာက္ကို အေရးတၾကီး လုပ္ေနတယ္ေပါ့။ ေရအဆံုးကုန္းတစ္၀က္ပဲ လို႔ေတာင္ ေရရြတ္မွိလိုက္တယ္။….
အိုဆာကာ ခရိုင္ထဲကမွ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ စည္ပင္သာယာရဲ့ စိမ္းလမ္းေရးနွင့္သန္႔ရွင္းေရး ဌာနရဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ပါ။
အိုဆာကာၿမိဳ႕ကၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ၿမစ္ကၿဖတ္စီးေနတယ္ေလ။

ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္ခ်ိန္ဆိုၿမစ္ကမ္း နွစ္ဘက္လံုးမွာ ခ်ယ္ရီေတြ ကအတန္းလိုက္သိတ္လွတယ္။ အဲ့တုန္းကတည္းက အမွိဳက္ဆယ္တဲ့ စက္ေလွေလးေတြ နဲဲ႔ ေရလည္ေခါင္မွာ သန္႔ွရွင္းေရးလုပ္ေနတာ ေတြ႔ဘူးတယ္။ ေလွေပၚမွာ တာယာေတြ ေရာ ေဖာ့ဗူးေတြ အမ်ားၾကီး ကိုယ္ေတာင္အံ့ၾသတာအဲ့တုန္းက။
အခုလည္း အဲ့စည္ပင္၀န္ထမ္းေတြ အမွိဳက္လိုက္ၿပီးဆယ္တဲ့ ေလွေပၚမွာပဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကင္မရာတတ္ထားသလားေတာ့ မသိဘူး ၀န္ထမ္းေတြ က ေရထဲကေနဆယ္လို႔ ရတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြ အက်ၤီေတြထဲက cash ေတြ credit card ေတြကို ဌာနကိုမအပ္ပဲ သူတို႔ခြဲေ၀ယူ(ေဖ်ာင္)ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ကင္္မရာမွာ ေပၚတဲ့အထုပ္ဆိုရင္ ေငြက ယန္း သိန္းနဲ႔ခ်ီမယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ဒီမွာေပ်ာက္ရင္လည္း
ၿပန္ရတတ္တာမ်ားပါတယ္။
ဒါကလည္း ပစၥည္းေပၚေတာ့မူတည္မွာ ေပါ့ေလ။ iPhone ေလာက္ကေတာ့ ရဲစခန္းမွာသြားေမးၿပန္ေတြ႕တာမ်ားတယ္။
ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္ lost and found Home page ေလးေတြကေနေတာင္ ပစၥည္းေတြ ကိုေၾကာ္ၿငာေပးထားတယ္။ အခုဟာကေတာ့ ေရထဲကေနဆိုေတာ့လည္း အင္း…..
ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ အနည္းဆံုးေတာ့ က်န္းမာေရးအာမခံကဒ္ကေတာ့ပါမွာပဲ။ လိပ္စာကေန လိုက္လို႔ လည္းရပါတယ္။ ရွားပါးေနၾကတဲ့ ေခတ္မွာ ဆိုေတာ့လည္း ၾကည့္ပါလား ခုၾကည္ၾကည္ေတာင္ အဲ့လိုေတြးေသးတာကိုး လို ့။
ေနာက္တစ္ခု ကင္မရာကေနရိုက္ထားတာက အၿပင္ကေန စုၿပီးသယ္လာတဲ့ တာယာအေဟာင္းေတြ
အမွိဳက္ေတြ ကိုၿမစ္ထဲကို အရင္က်ဲခ် ၿပီးေတာ့ မွ ဘာမွမရွိသန္႕ရွင္းေနတဲ့ ေရၿပင္ကေနအမွိဳက္ကို ၿပန္ဆယ္ တဲ့ ပံုေတြပါ ပါလာတယ္။
အဆိုးဆံုးက မိမိအမွိဳက္ မိမိၿပန္သယ္သြားရေအာင္ဆိုတဲ့ ကမ္ပိန္း ၀တ္စံု၀တ္ထားတဲ့ သူကို္ယ္တိုင္က ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ကဒ္ေတြကို ကစားေနတဲ့ပံု႔။
သတင္းဌာနကဗ်ဴးထားတဲ့ ၀န္ထမ္းက(မ်က္နွာကိုေတာ့ ဖ်က္ထားတယ္သတင္းမွာ)
ၿမိဳ႕နယ္အေနနဲ႔ ကလည္း အမွိဳက္မရွိရင္ သူတို႔ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဆက္ရပ္တည္မလည္းတဲ့။ ဒီဌာန ကို ခရိုင္ကေနက်တဲ့ ဘတ္ဂ်က္ က ဒီေလာက္ပါဆိုေတာ့မွ ကိုယ္လည္းမ်က္လံုးၿပဴးသြားတယ္။
ဒါေတာင္သူတို႔ က ဒီနွစ္ကိုတိုးၿပီးတင္ထားပါတယ္တဲ့။
ခရိုင္အဆင့္ကလူၾကီးကလည္း သတင္းသမားေတြက ဗ်ဴးေတာ့ ဒီလူေတြ ၿပည္သူ၀န္ထမ္းလို႔ေခၚရမွာ သိပ္ကိုရွက္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္လို႔ေၿပာတယ္။ အမွိဳက္သိ္္မ္းဌာနအတြက္ ခရိုင္ကေနရတဲ့ ဘတ္ဂ်က္က တစ္နွစ္ကို ၿမန္မာေငြနဲ႔ (ခုေငြေစ်း) ဆိုရင္ သိန္း၂ေသာင္းပါ။
အင္း……..ဆိုၿပီးသက္ၿပင္းရွည္သာခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ တို႕ေရႊၿပည္မွာလည္း ဘာလို႔ အမွိ္ဳက္္္ကား မလာလည္းေတာ့ ဘေလာ့ ဖတ္မွိတဲ့သူပဲေၿဖသြားေပးၾကေတာ့။ကိန္းဂဏန္းကလည္း ကြာမွာပါေလ။

ၾႈကည္ၾကည္

Sunday, October 31, 2010

Halloween Eve

ကာလသားေတြက Zorro ဆိုေတာ့
မဖုရားေတြက အိန္ဂ်ယ္ေပါ့။

အရူးမဟုတ္တာေတာ ့
ေသခ်ာတယ္
ထူးၿပီးမူးေနၾကတာ။
ေကာင္တာေဘးက
ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံ နဲ႔ အၾကားအထိက
ဘ၀အေမာေတြ ရဲ့ အတားအၿငိေတြကို ခဏေမ့
ေလာကနိဗၺာန္ကိုေတြ ့ေနသလား မသိ။


တစ္ခ်ိဳ့ကလည္း နား နားၾကပ္နဲ ့
ရင္ခုန္သံကုိ (check)ေပးသူ
အေပးအယူ မ်ွေနၾကလား။

တစ္ခ်ိဳ ့က အခုမွ
အၾကည့္ခ်င္းဆံု
ရင္ခုန္သံ စတင္ေတာ့မယ့္ ပံု။

အၾကည့္ၿမွား ကို အကုန္လံုး ပစ္
ဘားတန္ဒါ(Bartender)ဆီ လႊတ္ေတာ့
အံမယ္
သူကပဲ ေၿပာင္းၿပန္
ရွက္ၿပံဳး နဲ ့အၾကည့္ကိုခံတယ္။
လွစ္ကနဲ အၿပံဳးပင့္ ရင္ကို၀င့္
တီရွပ္ေပၚအသည္းပံုေရး
အထာေပးေနေသးတယ္။

ၿပာလဲ့လဲ့ ခြက္ကေလးကိုင္လို႔ေပး
ေရာ့
ေကာ့ေတး..
ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးတဲ့။…

အခ်ိန္မတန္ေပမဲ့ ကိုယ္အိမ္ၿပန္ခ်င္ေနၿပီ။
ျပတင္းတံခါး၀မွာေတာ့ နွင္းမ်ားက်ေနေပါ့
မွန္းဆကာလို ့ ေတြးတယ္သခင္ရယ္
တမ္းတပါလို ့ေဆြးတယ္ရင္မယ္
ကိုကိုပါရင္ ေႏြးမယ္ထင္္တယ္။

၀န္ခံခ်က္(ေနာက္ဆံုးစကားလံုး က အေဖက အေမ့ကို ေပးေသာစာထဲမွ စကားလံုး)


ၾကည္ၾကည္

Tuesday, October 26, 2010

ေငြေဆာင္ ကမ္းေၿခ အလြမ္းေၿပ

ၾကည္ၾကည္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၿမန္မာၿပည္မွာတုန္းက အားလံုးဆံုၿပီဆိုရင္ ဂ်ပန္လို အတင္းေတြ ေၿပာၾကရီၾကေမာၾကနဲ ့ေပါ့။ တစ္ခါ လည္း အို.က.မ ပါဟယ္ လို ့ေၿပာမွိလို ့ ပန္ပန္လို တတ္တဲ့သူေတြနဲ႔ တိုးၿပီး
“ ေကာင္မေတြ …ဘာ အို.က.မ လည္း နားလည္တယ္ဟဲ့ နားလည္တယ္” ဆို ၿပီး အေၿပာလည္းခံရေသးတယ္။
( အို က မ ဘာလည္းဆိုတာသိခ်င္ရင္ ရွာၾကည့္ ေပါ့).
ဒီထဲကမွ အဆိုးဆံုးက အကိုၾကီးပါပဲ။ အလြယ္တစ္ကူ ပန္ပန္လို သိပ္ေၿပာပါတယ္။ ဥပမာေပါ့ေနာ္ ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ ခဏကိုင္ထားေနာ္ လို႔မေၿပာပဲ သူက “chotto matte ne”။ စားၾကေသာက္ၾကရင္လည္း သူက စားလို႔ေကာင္းတယ္မို ့လားဆိုရင္ “oishii desho” စသည္ၿဖင့္ေပါ့ေလ။
သၾကၤန္ရက္ေပါ့ေလ ၾကည္ၾကည္တို႔ ေခ်ာင္းသာသြားၾကတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ မ်ားလိုက္တဲ့သူေတြ မိန္းကေလးေတြ ကလည္း ေရကူး၀တ္စံု၀တ္ရတာ မလြပ္လပ္ဘူး ဘာဘူးေပါ့။ အၿမင္နည္းနည္း စိမ္းေနေသးတာရယ္ လူကလည္းမ်ား နယ္ကလူေတြ ကလည္းတတ္လာ ဆို ေတာ့ ကဲ ဒါဆိုေငြေဆာင္သြားၾကမယ္။ ေငြေဆာင္မွာကနည္းနည္းေစ်းၾကီးတယ္။ ေခ်ာင္းသာက ပိုတန္တယ္ဆိုၿပီး တေနကုန္ စားလိုက္ၾကတဲ့ ပင္လယ္စာ အမုန္းေပါ့။ ညေနဘက္ၾကေတာ့ ကဲ ေငြေဆာင္ဘက္ကူးမလားေပါ့ လမ္းေတာ့မေကာင္းဘူး စမ္းေမာင္းၾကတာေပါ့
လာၾကေဟ့ ဆုိၿပီးထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ေအာ္ ၾကည္ၾကည္မွာ ေခ်ာေသာလွေသာ အမေလးလည္း တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အင္းေၿပာရရင္ေတာ့ေဘာ္ဒီကလည္း တြန္ရိုင္ဒါ ကားထဲက ဂ်ိဳလီကိုယ္လံုးမ်ိဳး ေပါ့ ။ အဲ့အမ ေခ်ာေခ်ာက အေတာ္ကို ၾကီးက်ယ္တဲ့တစ္ေယာက္ပါ။ ဂ်ီးကလည္း အလြန္မ်ား အလွကလည္းအလြန္ၾကိဳက္ေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဂ်ီးမ်ားလည္းဆိုရင္ၿဖင႔္ လာစပ္တဲ့သူေတြ ကို သူကေတာ့ၿဖင့္ နွာေခါင္းထဲက အေမႊးထြက္ေနလို႔ မၾကိဳက္ဘူး သူကေတာ့ၿဖင့္ ထမင္းစားရင္ တစ္ရွဳးထဲကိုယ္ တံေတြးကိိုေထြးၿပီး လံုးၿပီးေဘးမွာ ခ်တတ္လု႔ိ သူကေတာ့ၿဖင္႔ ဒူးနန့္တတ္လို႔ စသည္စသည္ အေသးအဖ႔ြဲေတြကအစ ဇီဇာေၾကာင္တတ္သူေပါ့။
ၾကည္ၾကည္ကေၿပာတယ္ မမၾကီး မယူဘူးလို႔ သတ္မွတ္ထားရင္ အိမ္စပ္ေပးလည္း မၾကည့္နဲ႔ေတာ ့အပ်ိဳၾကီးလုပ္မယ္ ဆိုလည္း သိကၡာရွိရွိ ဘယ္သူမွ စိတ္ကူးမေနနဲ႔ေတာ့ လိုက္ၿပီးၾကည့္ ၿပီးရင္ အၿဖစ္ပါဘူး အပ်ိဳၾကီးပဲ လုပ္မယ္ေၿပာ ၿပီးေတာ့အိမ္က စပ္ၿပန္ၿပီဆိုရင္ မမၾကီးက ၾကည့္ၿပန္ၿပီ မမၾကီးတို႔က စိတ္လည္းမၿပတ္ဘူး အ့ဲ့ဒါေတြ မမိုက္ဘူး လို႔ေၿပာမွိလို႔ ၾကည္ၾကည္ကို မေခၚတာ ဒီခရီးၾကမွ ၿပန္ေခၚတာ။
ဟိုတယ္ကေနထြက္လာၿပီး ၁နာရီေလာက္ၾကေတာ့ ဗိုက္စၿပီးနာၾကပါတယ္။ ၾကည္ၾကည္ေရာ အမေခ်ာေလးေရာေပါ့ ကဲ လာေလ့ေရာ ဆိုၿပီး ၾကည္ၾကည္တို႔ ေတာတိုးၾကရပါေတာ့တယ္။
ေရသန္႔ဗူးေလးေတြ ကုိယ္စီကားေပၚကတစ္ရွဳးဗူး ကိုကိုင္ ၿပီးေတာ့ ေပါ့ေလ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေရသန္ ့ဗူးေခတ္မို ့လို႔။

ၾကည္ၾကည္တို႔ ဦးေလးေတြ ေခတ္ကဆိုရင္ ဘယ္လို စၾကလည္းဆိုရင္တဲ့ အုတ္ၾကားၿမက္ေပါက္ ၾကံဖတ္အီးကုန္း တဲ ့ ( ကန္ေတာ့ေနာ္ ကန္ေတာ့ ) သူတို ့ေၿပာတာပဲေလ ။

အင္းအတိုခ်ဴပ္ရရင္ေတာ့ ေငြေဆာင္ေရာက္ ေဆးေပးခန္းသြား မက္ထရို ယူ ဒါပဲေလ။ ေနာက္ေန႔ မနက္ေရာက္္ ္တဲ့အထိ ၂ ေယာက္သား ေရထဲမဆင္းနိုင္ၾကဘူး။ သၾကၤန္အတတ္ေန႔ မို႔့လို ့ထင္တယ္။ အနီးနားက ရြာကလူေတြ ပုသိမ္က ဆင္းလာတဲ့သူေတြလည္း မ်ားလာၾကတယ္။ အားလံုူးကိုၾကည့္ရင္းေပ်ာ္လာတယ္။ မမၾကီးေရထဲဆင္းမလားေပါ့ ေအး ဆင္းမယ္တဲ့ သူကလည္း ခ်က္ၿခင္း။
အကိုကလည္း ေ၀းဆိုၿပီး ထံုးစံအတိုင္းဂ်ပန္လို ေအာ္ေၿပာတယ္ လာခဲ့ ၾက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ေပါ့။ ကၽြန္မရဲ့ ဲ့အမေခ်ာက ဘစ္ကနီ၀တ္ ၿပီးေတာ့ ခ်ားလစ္အန္ အိန္ဂ်ယ္ထဲ ကလို စတိုင္ေပးၿပီး ေရစပ္နားဆင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အကိုၾကီးနား မသြားၾကဘူး နည္းနည္းလွမ္းတယ္။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ လွိဳင္းလံုးေတြ စစၿခင္းေတာ့ ရြာသူေလးေတြ က ထမီေတြနဲ႔ ေရထဲမွာေဆာ့ၾက ေရက ဆြဲေတာ့ ထမီေလးေတြ ကၽြတ္ေတာ့မလို နဲ႔ ၾကည္ ့ရတာ သည္းတထိတ္ထိတ္ သူတို ့ကလည္း ဘီကီနီနဲ႔ မမေတြ ကို ၾကည့္ ရြာသားေတြ ကလည္းၾကည့္ေပါ့ေလ။
ဒီလိုနဲ ့လိွုင္းလံုးၾကီး တစ္လံုး ၀ုန္းကနဲ အလာ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ တလိမ့္ေခါက္ေကြးနဲ ့ ကမ္းစပ္ကိုလႊင့္ သြားလိုက္ၾကတာ ကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ေရဓတ္ေတြ ကပဲ အဆံုးရွဳံးလြန္သြားသလား တစ္ရက္ေလာက္ အတြင္းမွာပဲ သိသိသာသာ ေဘာ္ဒီကေၿပာင္းသြားလား မသိပါဘူး။ ေရနဲ ့တင္မုူးေနာက္ၿပီး ဘာမွကို္မၿမင္နိုင္ေတာ့ဘူး။

တဖူးဖူးနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ၀င္တဲ့ သဲေတြ ကို္ေထြးထုတ္ရင္း သဲေပၚမွာ ထိုင္ရက္သားမွတ္မွိလိုက္တာက မ်က္စိထဲ မွာ ပ်ာရီးပ်ာရာနဲ႔ ေၿပးလာၿပီ ပါးစပ္ကလည္း ထစ္ အ ထစ္ အ နဲ႔ ေအာ္ရင္းေၿပးလာတဲ့ အကို ၾကီး..a re... a re.. are……ၿပီးလည္ၿပီးေရာ သူ႔မွာ အေမာဆိ္ု႔႔ သလိုနဲ႔ လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္ ကၽြန္မ အမၾကီးကို အက်ၤ ီၤ ေရာတဲ့

အာ……….အဲ ့ဒါၾကေတာ့ ၿမန္မာလို လည္းထြက္ေရာ ေရထဲ မွာ ေဆာ့ေနၾကတဲ့ ရြာသူရြာသားအေပါင္းတို ့
တညီတည္း ကမ္းစပ္ဆီသ႔ို …………
အဲ့အမေခ်ာေခ်ာအဲ့ ေန႔ က ညစာမစားဘူး အကိုၾကီးကို စိတ္ဆိုးလို ့….

Monday, October 25, 2010

ပန္းက်ိန္စာ

ပန္းတစ္ပြင္ ့ ေၾကြ အက်
ေၿမမခ ခင္ လက္တစ္စံု ကဖမ္း
ရနံကိုေတြ ့ ကမ္းကိုေမ ့ခဲ့ တယ္။

ပြင့္လႊာကို ဆုတ္
ပြင့္မွုံကို ခ်ိဳး
ပြင့္ဖတ္ကုိဖယ္
ပြင္ ့ခ်ပ္ကိုေခ်
ပြင္ ့အေခ်ကိုညွစ္
တစ္စ စီ ၿဖစ္မွ
ေလေပၚကို ၀ဲၿဖန္ ့
ေၿမေပၚသို ့ က်ဲ ၿပန္ ့ေစခဲ့တယ္။

ၿဖစ္တည္မွႈ ခဏ
ပန္းဘ၀မွာ
ေၿမမထိခင္ ေလေပၚရွိစဥ္မွာပဲ
ပန္းကငိုတယ္။

သူသည္
ဇာတ္လမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
အျဖည့္ခံေပါင္းမ်ားစြာရဲ့
ေဖးယူေထြးကူမွႈနဲ ့
တခန္းရပ္ေတြ နဲ ့ ကစား
အခန္းဆက္ေတြဆို နားထားခဲ့တယ္။
သူ႔ကုိ ဘယ္လိုထင္ထင္
သူ႔အျမင္နဲ႔ သူတဲ့။

သူသည္
ပတ္၀န္းက်င္ကို စကန္စက္ နဲ႔ အၿမန္ဖတ္
ယုယၿခင္းကို နက္ဂတစ္ေပး
ၾကင္နာၿခင္းကို ခေရာစ့္ေအာက္
ၿမတ္နိုးၿခင္းကို ပြိဳင့္ ေလာက္ေတာင္မွ မေထာက္ခဲ့သူ။

သူသည္
အနိုင္နဲ ့ပိုင္းရမယ့္ပြဲ ေတြ လို ့ပဲ သတ္မွတ္
တကယ္က
နိဂံုးကုိပဲ ေၾကာက္တတ္ခဲ့တာ။

ရင္ဘတ္ထဲၾကိတ္ၾကိတ္ျပီးေအာ္
ဒီည ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မေပ်ာ္ၿပန္ဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ လက္နွစ္ဘက္က
အၾကားအာရံုကို အေမွာင္ခ် ၿပီး အေ၀း
ကၽြန္ေတာ့္အာရံု ဆီ ျငိျငိလာေနတဲ့ အေတြး…

ေမတၱာကို အေလးမထား
အခ်စ္ကို ကေလးကလား လို ့ထင္တဲ ့
ထိုလူသားသင္အား

အဆင္းကို လည္း မသိနိုင္ေသာ
ရနံကိုလည္း မထိနိုင္ေသာ

သူ ့ခ်စ္ၿခင္းဆိုတာ ေၿပး ေစေသာ္
ကိုယ္ ့ခ်စ္ၿခင္းဆိုတာ ေ၀းေစေသာ္။

ၾကည္ၾကည္

Saturday, October 16, 2010

ခ်စ္ေသာ သဘာဝတရားႏွင့္ သက္ရွိေလးမ်ားအတြက္


ကမၻာ ့ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲမွႈ သစ္ပင္စိုက္ပြဲ ဆိုၿပီး ဖတ္ရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္းပဲ  ေတာေတာင္ေရေၿမ သစ္ပင္ပန္းပင္ အလြန္တရာမွ ကို ခ်စ္ၿမတ္နိုးသူပါ။ အပင္မ်ိဴးစံု စိုက္ပ်ိဳးလြန္း လို ့မိုးတြင္းမွာ လာတတ္တဲ ့ ခရု၊ တီေကာင္၊ ၿမက္ခင္းေပၚရွိတတ္တဲ႔ ကၽြတ္ စတဲ႔အေကာင္ေလးေတြကလြဲရင္ က်န္တဲ ့အေကာင္ေလးေတြကို သနားတတ္ပါတယ္  ၿခံထဲမွာ စပါးတြဲေလးခ်ိတ္ထားေပးလို႔ အၿမဲ လာစားတတ္တဲ႔ စာကေလးေတြ နွင္းဆီပင္ေတြ ရာသီပန္းေလးေတြဆီ လာတတ္တဲ့ လိပ္ၿပာေလးေတြ
နွင္းသီးပင္ဆီလာတတ္တဲ႔ ရွဥ့္ ကေလးေတြ ကိုၾကည့္ပီး  ေခၚထားခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္မ ဘ၀ေလး၂ ခုရယ္
ၾကာအိုးေတြထဲ ခုန္ခုန္၀င္လာတဲ့ ဖားကေလးေတြ ………….
အပင္ေလးေတြ အေၾကာင္းေရး မလို ့ကေန ကၽြန္မရန္ကုန္က ဘ၀ေတြကို သတိရသြားပါေတာ့တယ္
ကၽြန္မ အပင္ၾကိဳက္တတ္တာေတာ႔ မေၿပာနဲ႔ ။ ေမာ္လၿမိဳင္သြားရင္း ဇင္းက်ိဳက္ေတာင္တက္ေတာ့ မိုးတြင္းမွာမွ ပြင့္တတ္တဲ့ ေက်ာက္ၾကိဳေက်ာက္ၾကားက  ခရမ္းေရာင္ပြင့္တဲ့ ေၿမကပ္ပင္ေလးကို ေတာင္ပုိင္နယ္ပိုင္ေတြ ကို ခြင့္ ေတာင္းပီး ယူလာတယ္။ သူက ေႏြဆိုရင္  ဥကေလးအတိုင္းရွိတတ္ေပမယ္႔ မိုးေလး၁၀ရက္ေလာက္ရြာလိုက္ပီဆိုရင္  သူ႔ ့ဟန္ေလးၿပေတာ့တာပါပဲ ……….

ဂမုန္းဆိုလည္းေၿပးမလြတ္ ပါဘူး။ စိုက္ခ်င္ျပီဆိုရင္ေတာ႔ ဂမုန္းစာအုပ္ဖတျ္ပီး စိုက္လို႔သင့္တဲ႔ အပင္ဆိုလို႔ ကေတာ ့စိုက္ထား။ လၿပည္ ့လကြယ္ အေမႊးတိုင္ထြန္း ေမတၱာပို႔  ေမေမ လုပ္တဲ႔ အတိုင္းလုပ္တာေတြက အက်င့္ပါ။ ….အင္း အိမ္က လူေတြ ဆက္မွ လုပ္ၾကရဲ႔ လားမသိေနာ္။………………………..

ကဲပါ။  အပင္နဲ ့ အေကာင္ေလးေတြအေၾကာင္းေရးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတာက ေလာေလာဆယ္ၾကည္႔ လိုက္ရတဲ့ တီဗီ အစီအစဥ္ေၾကာင့္ပါ။ မသံုးေတာ့တဲ့  ပန္းၿခံနားမွာ ရွိေနတဲ့ ေတာကို ရွင္းၿပီး  လုူေန အဆင့္ၿမင့္  အိမ္ယာေဆာက္လုပ္မယ့္ ကုမၸဏီ တစ္ခုက ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ကို မရသြားဘူးဆိုတာေလးကို ၾကည့္ရင္း နဲ ့ ကၽြန္မေတာ့ မေရာက္ဘူးေသးတဲ့  အေမရိကားက ကယ္လီဖိုးနီးယားၿပည္နယ္ က အေၾကာင္းေလးကိုပါ တင္ၿပသြားပါတယ္။  အဲ့မွာရွိတဲ႔ နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။  အဆင့္ၿမင့္ အိမ္ယာေဆာက္မယ္လုပ္ေတာ့ အဲ့ ဒီေဆာက္မယ့္ေနရာက  ဇီ၀ေတြ အတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမယ္ လက္ရွိနဲ႔ အနည္းဆံုးတူေအာင္ေတာ့လုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာေလးကို ရွင္းၿပထားျပီး အဲ့ဒီ့ေနရာနဲ့ သိပ္မေ၀းတဲ့ေနရာတစ္ခု မွာေရကန္က အစ အပင္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးေပးရပါတယ္။ ၃ နွစ္ၿပည့္လို ့အဲ့ဒီ့ေနရာက လက္ရွိေဆာက္မယ္႔ ေနရာနဲ ့အတတ္နိုင္ဆံုးလည္းတူလာျပီ ဆိုမွ အိမ္ယာေဆာက္လုပ္ခြင္ ့ေတာရွင္းခြင့္ၿပဳပါတယ္။  အဲ ့ဒီေနရာတုူတခုဖန္တီးဖို ့ကို ၿမန္မာက်ပ္ေငြနဲ ့ သိန္းေပါင္း၆ ေသာင္းနီးပါး အကုန္က်ခံသြားရပါတယ္။

အကယ္၍ ကၽြန္မတို ့ေနေနတဲ့  အိမ္ကို တၿခားလုပ္ငန္းၾကီးတစ္ခု က အဆင့္ၿမင့္ အိမ္ယာစီမံကိန္းအတြက္ သိမ္းမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို ့လည္းပဲ လက္ရွိေနေနတဲ့အိမ္နဲ႔ ၁၀၀% နွဳန္းမတူရင္ေတာင္ တတ္နိုင္သေလာက္ တူေစခ်င္ျပီး ကိုယ္မေၿပာင္းခင္မွာ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနဖို ့ကိုလိုလားၾကမွာပဲမဟုတ္လား။
ဇီ၀ ေလးေတြလည္း ဒီလိုပဲ ေနမွာေပါ။့ နို ့မို ့ဆို အေနအစားပ်က္ ဇီ၀ ကမၼ ေတြ ပ်က္ကုန္မွာေပါ့ေနာ္။
အဲ့လိုဆိုေတာ့  ၿမန္မာၿပည္မွာ ေၿမယာစီမံကိန္းေတြ ေတာေတာင္ေတြခုတ္ထြင္ေတာ့  ၿဖစ္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြ ထဲ က ေန ေတာ္ေတာ္ရင္ နင္ ့စရာေကာင္းလိုက္တာက ရုရွားဘက္ကေန ေဆာင္းလာခိုတဲ ့ ေဆာင္းခိုငွက္ေတြ အင္းထဲမွာ အၾကီးအက်ယ္ေသကုန္တာပါပဲ။………………

ဂ်ပန္မွာလည္း အဲ့လို ပေရာဂ်က္လိုမ်ိဴးေတြ ၿမိဳ ့ေပၚမွာ တင္ၿပၾကေပမယ့္ စတည္းခ်ေနတဲ့ သက္ရွိေလးေတြအတြက္ ေနရာၿပန္မေပးနိုင္လို ့ အဲ့လို ပေရာဂ်က္ တစ္ခုပ်က္သြားတယ္ဆိုတာေတြ တိုက်ိဳ ၿမိဳ ႔ရဲ႔ အပူခ်ိန္က ေနာက္၁၀ နွစ္ မၿပည္ ့ခင္မွာ ၄ ဒီကရီထက္တက္မယ္ လို ့ဆိုထားတယ္မို ့လား။

ခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆာက္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြမွာ ေခါင္မိုးမွာ ပန္းပင္ အပင္ေတြ စိုုက္ပီး  roofgarden ေလးေတြ ထည့္ လာၾကတယ္။ အဲ့လို စိုက္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြအတြက္ ၿမိဳ ့ေတာ္ က tax ကို တမ်ိဳးစဥ္းစားေပးမယ္လို႔ လည္းဖတ္ဘူးတယ္ ဂ်ပန္မွာရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ ခေလးကစားကြင္းေသးေလးတစ္ခု႔ ပန္းၿခံလို ေနရာေလးနဲ ့တြဲပီးရွိတတ္တာေလးေတြက သဘာ၀ကို ထိန္းသိမ္းနိုင္သေလာက္ထိန္းေပးေနတာေလးေတြက ခ်စ္စရာ အတုယူစရာ စံေလးေတြ ထဲ က တစ္ခုပါပဲ မဟုတ္လား…………


ခု ကယ္လီဖိုးနီးယားမွာလုပ္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ကို  ကၽြန္မ နားလည္သေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့  ၿမန္မာၿပည္မွာ ရွိတဲ့ ဘာမဆိုလုပ္တဲ့   ကုမၸဏီ ၾကီးေတြ ေပါ့ ။ ဥပမာေလးနဲ ့ေၿပာရရင္ေတာ့ ထူးထေရးဒင္း ရယ္၊ မက္စ္ ၿမန္မာရယ္၊ ကေမာၻဇ ရယ္  ေဇကမၻာရယ္ ေပါ့။  ထားပါေတာ့… သူတို ့က လုပ္ငန္းၾကီးေတြ …ေရနက္ကြင္းေတြ တူးေဖာ္တယ္။  သို ့မဟုတ္ ဆီဒိုနားဟိုတယ္ေရွ့ က ၿမကၽြန္းသာ ပန္းၿခံကို အကြက္အကြင္းက်လို ့ အိမ္ယာေဆာက္မယ္ဆိုပါစုိ႔။  သူတို ့သစ္ပင္ေတြ ခုတ္မယ္ ကန္ေနရာေလးေတြ ကိုေၿမ ဖို ့မယ္ဆိုရင္ ခုခ်ိန္ထိအဲဒီ့မွာ စတည္းခ်ေနခဲ့တဲ့  သက္ရွိငွက္ကေလးေတြ  ငါးကေလးေတြ ဖားကေလးေတြ အင္းဆက္ကေလးေတြ အေနအထားပ်က္တာေပါ့။ အဲ ့လို မၿဖစ္ရေအာင္ သူ ့ၿမိဳ ့ေတာ္ စည္ပင္က သတ္မွတ္လိုက္တယ္။ ဒီလိုေနရာကိုလိုခ်င္ရင္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳး နီးစပ္တဲ့ တေနရာမွာ လုပ္ေပးရမယ္ဆိုပါေတာ့။  သူတို႔ ပေရာဂ်က္နဲ႔ နီးမယ့္ ေနရာမွာ သဘာ၀အတိုင္းၿဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီးေတာ့မွ သက္ရွိေလးေတြ အဲဒီ့ဘက္ကိုေၿပာင္းေနဖို႔ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေလာက္ၿပီဆိုမွ လုပ္ငန္းရွင္ေတြေတာင္းဆိုတဲ့  ပေရာဂ်က္ကို စလို႔ ရပါတယ္။ အဲဒီ့မွာက အခက္အခဲက အနီးအနားမွာေနရာအခက္အခဲ ေၾကာင့္သဘာ၀တုတခု လုပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့   လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ ပေရာဂ်က္ေတာင္းဆိုတဲ့ေနရာရဲ႕ အေနအထားကိုၾကည့္ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ သတ္မွတ္တဲ့အတိုင္း သို့ မဟုတ္ သူတို ့ဘယ္လို ေနရာမွာ သဘာ၀ ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ ၿပန္လုပ္ေပးမလည္း ဆိုျပီး ၿမိဳ ့ေတာ္က သတ္မွတ္တဲ့ ေပးပါတယ္။ အဲလိုေနရာ မ်ိဳးမွာ သဘာ၀ထိန္းသိမ္းေရး ေၿမယာေရာင္းတဲ့ကမၸဏီ ေတြ က အေရးပါလာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့  ေနာက္ဥပမာ တခုနဲ ့နားလည္သလို ေရးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့  ေလွာ္ကား ပန္းၿခံ ၾကီးကို ပိုင္တဲ့ ကုမၸဏီက ေနရာေတြကို ခြဲ ၿခမ္းၿပီးေရာင္းေပးေတာ့တာပါပဲ။  အဲဒီ့ေတာ့ ေစာနက ပေရာဂ်က္တင္ထားတဲ့ ကုမၸဏီေတြ က အသင့္ေရာင္းခ်ေပးတဲ့ သဘာ၀ သစ္ေတာ တေနရာကို ၀ယ္ၿပီးအေလ်ာ္ေပးလိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။   သဘာ၀ကို ေငြနဲ႔့၀ယ္တယ္လို႔  အဆိုးဘက္က
ေတြးရင္လည္းရပါတယ္။   ေရနက္ကြင္းေတြ ေဖာ္ၿပီး  အဲ့ဒီ့ ေတာရိုင္း ၿမက္ရိုင္းေတြထဲမွာေနတဲ့ သဘာ၀ အေကာင္ေလးေတြကို ၿမန္မာၿပည္လို ဒီအတိုင္း ပစ္ထားခဲ့ တာထက္စာရင္ေတာ့  အေတာ္ကို အတုယူထိုက္တဲ့ အစီအစဥ္ေလးတခုပါပဲ။
 
တို ့ေၿမကမၻာထိန္းသိမ္းပါ
……………………..

ၾကည္ၾကည္

Thursday, August 26, 2010

ခရီးသြား(၂)

ျပန္ၾကည့္မိေသာ ေန႔ေဟာင္းမ်ား 

 ဒီေန႕ ကၽြန္မ ရန္ကုန္က  လုပ္ငန္းခြင္ကို ၿပန္၀င္ရသလို ပထမဦးဆံုး စကားၿပန္ ကိစၥတစ္ခု ကိုလည္း လက္ခံေပးလိုက္ရပါတယ္။
ရံုးက သြားေနက် တေယာက္ က  ခြင္ ့ယူမယ္ဆိုျပီး သိထားလို ့ဒီကိစၥ ကို တလၾကိဴတင္ေလ ့လာ ၿပီး လက္ခံခဲ ့သလို ဘာသာၿပန္ရမယ္ ့အေၾကာင္းအရာေတြ ကို လည္း ၾကိဳျပီးေလ့ လာထားရပါတယ္။
လာတ့ဲ့သူက ငယ္လည္း ငယ္တယ္ လုပ္ငန္းတခု က လူလတ္ပိုင္း ရာထူးေလာက္ ဆိုေတာ ့အေတာ္လည္းၾကီးက်ယ္ မယ္ဆိုျပီး သူ ့အေၾကာင္းေတြကို လည္းသိသင့္သေလာက္ ဂ်ပန္ရံုးဘက္ကေန လွမ္းေၿပာၿပထားပါတယ္။
 တၿခားေသာ ၀န္ၾကီးဌာန မ်ား  လုပ္ငန္းမ်ားကို သြားမွာ ၿဖစ္တဲ့့အတြက္ ရံုးက အမ တစ္ေယာက္က ညီမေလးရယ္ ၿမန္မာ ၀တ္စံုေကာင္းေကာင္းေတြ ခ်ဳပ္ျပီး၀တ္ပါလား။
 ကိုယ္ က စတိုင္နဲ ့ လွလွ ပပ ဆို ပိုျပီး အင္ပရက္ရွင္ ပို ရွိတာေပါ ့ ဆိုျပီး ကိုယ့္ကို အ၀တ္ အစားက အစ အဆင္သင္ ့လုပ္ေပးရွာပါတယ္။ လွလည္းအေတာ္ကို လွပါတယ္။


ဒီလိုနဲ ့့ အဲ ့ဒီ ေန့ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
ေလဆိပ္ကို ရံုူးက ဂိုက္ အမ်ိဳးသားတေယာက္က သြားျပီးၾကိဳပါတယ္ က်ြန္မ ကေတာ့့ဟိုတယ္ကေန ေစာင့္ေပါ့။  ရံုးကေန သူတို ့တည္းမည့္ဟိုတယ္က နီးတာရယ္ ရံုးမွာ ေတာက္္တိုမယ္ရ က်ြန္မ မွ မရွိရင္ တခါတေလ အဆင္မေၿပေတာ ့က်ြန္မ က အလုပ္၇ွပ္တဲ့ ေန ့ ေတြ ဆို ေနာက္က်တဲ ့အထိေနေပးရပါတယ္။
က်ြန္မတို ့အလုပ္က အကုန္လံုးလိုလို က   လစာကိုနည္းနည္းပိုေတာင္းၾကျပီး လူကေတာ ့နည္းပါတယ္။ နည္းနည္းနဲ  ့က်ဲက်ဲ ၀ိုင္းထားၾကတာပါ။


ကားဆိုက္လာျပီ။
ဟိုက္ရွာဘားလို႕သာ စိတ္ထဲကေန ေရရြတ္မွိလိုက္ပါတယ္ ဆင္းလာတ့ဲ သူက ၾကာခ်ည္နဲ ့ခ်ဳပ္ထားတဲ ့ ေကာင္းဘိြဳင္ဦးထုပ္ အၿဖဴ ကို ၾကာၿခည္နဲ ့ပဲ ခ်ဳပ္ထားတဲ ့ ဆု အနက္နဲ ့တြဲ ၀တ္ထားပါတယ္။ ၾကာခ်ည္က အၾကမ္းကိုေတာင္ တကိုက္ကို အခုဆို ေဒၚလာအနည္းဆံုး ၁၅၀ အထက္မွာေတာ့ရွိမွာပါပဲ (ရန္ကုန္ေစ်းပါ)
လက္ထဲ မွာ လည္း  LV  အိတ္ကို ကိုင္ျပီး သူ ့ေသတၱာ က လည္း အဲ ့အမ်ိဳးအစားေသတၱာပါပဲ။
အိုးအိုး……. ဒါဆို ဟိူက္ေဘာ ့စ္ လား သို ့မဟုတ္ Brand ကို ရူးသြပ္သူလား။
ဒါဆို ရံုးက လူေတြ ခရီးသြားျပီးၿပန္လာရင္ မုန္ ့ဖို းေလးေတြ ရလာတတ္တာေတြ ေၿပာေနၾကၾကားဖူးသလို အင္းသူၿပန္ရင္  ငါလည္းရမွာေပါ့  (စိတ္ထဲ ကခ်က္ခ်င္းအဲ ့ဒါကိုေတြးမိလို္က္တာ)
ကဲ အတိုခ်ဳပ္မယ္ေနာ္
သူနဲ ့နွဳတ္ဆက္ ………..
ကိုယ့္ ကိုယ္  ေစ့ေစ ့ၾကည့့္ ကိုယ့့္ အက်ီကို အသိအမွတ္ၿပဳတဲ့့ပံုစံနဲ ့ၾကည္ ့ ေအးေလ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ စမတ္က်ေနမွာေတာ့  သူ ့ အနား ၃ရက္ေလာက္ပါမယ့္ သူကိုယ္လည္း  စမတ္ေတာ့
က်ေစခ်င္မွာေပါ ့………

ေတာ္ေသးတာေပါ ့ ရံုးက အမ ကိုေက်းဇူးတင္စိတ္ က ၿဖစ္လာ…….
သူ ့လက္ထဲကို ရံုးက ဖုန္းတလံုးထည့္ ………….
ကဲစျပီး ဇာတ္လမ္း မနက္ေစာေစာ မသြားနိင္ပါ။ ေလ ယာဥ္ ခ်ိန္ေၿပာင္းေပး ကိုယ္ ေခါင္းခဲ ျပီ။
ကဲ အဲ လိုင္း  ကုိဆက္ေတာ့ အဲ  လိုင္းေတြ ပိတ္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့ ေလဆိပ္ကိုဆက္ မနက္ၿဖန္ go show နဲ ့ဆင္းဖို ့လုပ္၊
ကိုယ္ေတာ္က ေတာ့ ေသခ်ာၾကည့့္ေလ ေခ်ာေလ။ ဦးထုပ္နဲ႕သူ႕မ်က္နွာနဲ႕က အေတာ္ကို ၾကည္ ့လို ့ေကာင္းသလို ၿမင္ဖူးသမွ် ပန္ပန္ထဲ မွာ ေတာ ့အေခ်ာဆံုူးအေၿဖာင္ ့ဆံုးပဲ။
အရပ္ၾကီးကလည္း ရွည္မွ ရွည္…………
လူၾကီးကလည္း ၿပည့္ၿပည့္တင္းတင္း………….

ဒီလိုနဲ့ ခရီးစထြက္ခဲ ့ၾကတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ က ေနာက္ေန ့ေလယာဥ္ေပၚမွာ ပဲ အင္း ၿမန္မာေကာင္မေလးေတြ က ေခ်ာသားပဲ စိတ္ထဲ မွာ ယိုးဒယား ဗီယက္နမ္ေလာက္ပဲ ေခ်ာတယ္ထင္ေနတာ ဆိုျပီး စကားကို စပါတယ။္ က်ြန္မ အနားမွာေနလို ့က်ြန္မ ကို ေၿပာတယ္မထင္နဲ ့ေနာ္
 အဟမ္း… ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြကို ၾကည့္ျပီးေၿပာတာ။
ေနာက္ျပီး ကိုယ္ေတာ္က ေစ ့ေစ့ၾကည့္တတ္သူလို ့က်ြန္မ သိလိုက္တယ္။ ကေမၻာဒီးယားသူေတြက ပါးနီဆိုူးရင္ ပါးေပၚကိုူေၿပေၿပမဆိုးပဲ အလံုးေလးနွစ္လံုးတင္ထားသလ ိုဆိုးတ့ဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ျပီး နွုတ္ခမ္းမွာ အနားကြပ္ကို ထင္းထင္းၾကီးဆိုးတဲ ့အေၾကာင္းေတြေၿပာျပီး အားရပါးရ ရယ္ေနပါတယ္။
ဒီမွာလည္းအဲ ့လို မ်ိဳးၿမင္ရမယ္ထင္ေနတာဆိုျပီး ေၿပာပါေသးတယ္။  တကယ့္  လူႈငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ေဘာ္ဒါေတြနဲ ့စကားေၿပာေနသလို ကၽြန္မကို ေၿပာေနဆိုေနလိုက္တာ………….

မၾကာခင္မွာပဲ က်ြန္မတို ့ေလယာဥ္က ပုဂံကိုဆင္းပါတယ္။  အဲ ့ေန့က ပုဂံကေန မႏၧေလးကို ဆင္းမွာပါ။
က်ြန္မ တို႕ရံုူးက အမ တစ္ေယာက္ ဧည့့္သည္ေတြနဲ ့ ေလယာဥ္ေပၚတတ္လာပါတယ္ အဲ့့အမ ကေတာ ့အမိုက္စား ပါ။ အေခ်ာစားပါ။
သူ ့ကုိ….. အဲ ့ဒါ ငါတို ့ရံုးကေပါ့ဆိုျပီး မိတ္ဆက္ေပးေတာ ့ အင္းငါ့က်ေတာ့ နင္နဲ ့ ေနာ္ တဲ ့ေအာ္ သနားပါတယ္…….သူေၿပာပံုက ၿပီးေတာ့ၿပံဳးေနေသးတယ္….ကၽြန္မကို စလိုက္ရလို ့ေက်နပ္ေနတဲ့ ပံုနဲ ႔
က်ြန္မကေတာ ့အဲ ့ေလာက္ေခ်ာတဲ ့ ပန္ပန္ နဲ ့ခရီးသြားရတာေပ်ာ္လ႔ို …………….. ေၿပာရက္လိုက္တာ….
ပါးစပ္ရဲ တဲ ့သူ က တခါတည္း ေမးလိုက္တာ က ရံုးက အမ ကို နင္ ့ေလာက္ေခ်ာ ျပီးနင္ ့လို ဂ်ပန္လို တတ္တဲ ့လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၇ွိလည္း မိုက္တယ္ေနာ္တဲ့။
ဟိုအမ ကလည္း ၿပန္ေၿဖရွာပါတယ္။ ငါ  ့လို ေခ်ာျပီး ငါ ့လို ေခါင္းေကာင္းတဲ ့သူက ေတာ့ငါ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္ ဆို ၿပီးၿပန္တြယ္လိုက္ပါတယ္။ က်ြန္မ ကေတာ ့ စိတ္ထဲ ကေန မွတ္ပဟ ..မွတ္ပဟ……



ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြ စလုပ္ရပါၿပီ။ ကၽြန္မကိုယ္လည္း အလုပ္ကိစၥေတြ ဖိခိုင္းပါတယ္ ရွာခိုင္းတာေတြလည္းအမ်ားၾကီး ညစာကိုလည္းသူ ့ဘာသာသူပဲ စားပါတယ္။

ကၽြန္မကေတာ ့ေအာ္ မယ္ရုပ္ဆိုးတို ့မ်ား ညစာ ထမင္းေတာင္ ဖိတ္ေက်ြးမယ္ ့သူမရွိပါလားေပါ့…….
ညစာမနက္စာကို ဟုိတယ္ ထဲ မွာ အတူတူစားေနေပမယ္ ့က်ြန္မ ကလည္းသူ စားနိူင္ေလာက္တဲ ့အခ်ိန္ကို ေရွာင္ပါတယ္
ဒီပုဂၢိဳလ္က တခုေတာ့ေကာင္းတာေလးက ညလည္စာကို က်ြန္မကို room service နဲ ့ ပိုးေပးတတ္တာပါပဲ။
အံမယ္စာေလးေတာင္ ေရးေပးေသးတယ္ အလုပ္လုပ္နိုင္ေအာင္ ေကၽြးတာပါဆိုပီးေတာ့ ဟြန္း သူ သိခ်င္တဲ ့အခ်က္အလက္ေတြလည္း ထည္ ့ထည္ ့ပီး ေမးတတ္ပါေသးတယ္ ဖုန္းနဲ ့ေတာင္မေၿပာဘုူးေနာ္ room to room ေခၚလို ့ရတာကိုယ္
ေနာက္ တံတားဦးဘက္ အသြား ေရေတြၾကီးေတာ့ ကားသမားက ေအာက္ကိုဆင္း ပီး ေရထဲဆင္းပါတယ္
ေရွ့ ကေန အတိမ္အနက္နဲ ့ ခ်ိဳင္ ့ေတြ ကို သိေစဖို ့ပါ ကားသမားက အစ္မေလးေရ လုပ္ပါဦးဆိုေတာ ့ ကၽြန္မ က ေစြ ့ကနဲ ကားသမားထိုင္ခံု ကို ဂီယာတံ ကို ေက်ာ္ခြ ပီး ထိုင္လိုက္ေတာ့မ်က္လံုးသူက ၿပဴးသြားပါတယ္။….ကားသမားက တုတ္နဲ ့ အေရွ ့ကေန ေရကို စမ္းပီး ေနာက္လွည့္မၾကည့္ပဲ လက္နဲ ့သာ လွဳပ္ၿပပီး ေမာင္းဖို ့အခ်က္ၿပေပးတယ္ ေရထဲံမွာ ေမာင္းေနတဲ ့ကၽြန္မကို သူက ပါးစပ္ကေလးဟ ၿပီးၾကည္ ့ေနလိုက္တာ…… ေနာက္ၾကည္ ့မွန္ကေနလွမ္းၾကည္ ့လိုက္ရင္ သူက ရယ္ၿပပါတယ္……

ေနာက္ ဘာေၿပာလည္းဆိုေတာ ့့ ရဳပ္လွတဲ ့သူေတြ ရုပ္ဆိုးတာလုပ္ရင္ အေတာ္ကို ၾကည္ ့လို ့မေကာင္းတာ ဒါေပမယ္ ့ရုပ္ဆိုးတဲ ့သူေတြ တခါတေလ လုပ္လိုက္တဲ ့အရာေလးေတြကေတာ ့အေတာ္ ကို ခ်စ္စရာေကာင္းပီး အဲ ့ဒါမ်ိဳးေလးေတြက ေမ ့မရတတ္ဘူးတဲ ့……
အမေလးေတာ္  သူကမ်ား ဒီမွာ ကားထဲေရ ၀င္ၿပီး အင္ဂ်င္နိုးလို ့မရရင္ဆိုတဲ ့ အသိက အနည္းနဲ ့အမ်ားေတာ့ စိတ္ပူေနရတဲ့ အထဲ……တကတည္းေပါ့……


ဒီလိုနဲ ့ကိုယ္ ့တာ၀န္ကိုယ္ေက်ၿပြန္စြာထမ္းေဆာင္ရင္း ေနာက္ဆံုးေန ့
ေရာက္လာပါတယ္ သူ ့ကို ေလဆိပ္ကို လိုက္မပို ့ေတာ့ပါဘူး က်ြန္မ တာ၀န္ေက်ပါပီ…………
ရံုးကိုၿပန္လာေတာ့ရံုးအထိ ဖုန္းဆက္ျပီး သူ႕ကို က်ြန္မ ပဲ လိုက္ပို႕ပါ လိုက္ပို႔မယ့္
သူကိုယ္ ခုပဲ ၿပန္လႊတ္လိုက္မယ္  ၿပန္ခါနီးေလးမွ မနွဳတ္ဆက္ရရင္ေတာ့ သူစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရပါ ့မယ္ ဆိုပီး…….
ဒီလိုနဲ ့က်ြန္မ  ေလဆိပ္ကိုေရာက္သြားပါတယ္ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ ့ အခ်ိန္က သိပ္ကပ္ေနျပီ
သူ ့ကေတာ ့ထံုးစံအတိုင္းစတိုင္မိုက္မိုက္ နဲ ့ဦးထုပ္အေကာင္းစားနဲ ့
မ်က္ခံုးၾကီးကလည္းထင္းလို႕ သြားေလရာမွာ အားလံုးက အစ္မရယ္ အစ္မ ပန္ပန္ ၾကီး ကေခ်ာတာလို ့ေၿပာတဲ ့သူၾကီးပဲ…………..
ဟုူတ္ပါဘူး အစ္မ ပန္ပန္ၾကီးဟုတ္ပါဘူး ေပါ ့စိတ္ထဲ ကေန ဟြန္းဟြန္း …………..

သူက လက္ေဆာင္ပန္းစည္းၾကီးနဲ ့ ေစာင္ ့ေနတယ္   ဟာ.. ခနဲ ကို ၿဖစ္သြားတာပဲ
ေနာက္  နုတ္ခမ္းနီေရေမႊး အစံုပါတဲ ့ duty free အိတ္အၾကည္ ကို ကိုယ္ ့လက္ထဲ လွမ္းထည္ ့ျပီး
အသားေလးသာၿဖဴရင္ေတာ့  ပို ျပီးၾကည္ ့လို ့ေကာင္းမွာ ဆိုတဲ ့စကားရယ္ ကိုယ္ ့လက္ထဲ ကို ပစၥည္းကို ထည္ ့ေပးျပီး  ဒိုူးမို အရိဂတ္တိုး ဂိုးဆိုင္းအိ မတ္၇ွိတ ဆိုျပီး  ကိုယ္ ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခါးကိုင္းၿပီး လုပ္ငန္းေတြလုုပ္ေဆာင္ေပးတာ အရမ္းကို အဆင္ေၿပ ေခ်ာ ့ေမြ ့ပါတယ္ဆိုျပီး ယဥ္ေက်းစြာ ကိုယ္ အေသအခ်ာ ေက်းဇုူးစကားကုိ ဆိုျပီး ေနာက္
********************************
*******************************
*******************************
********************************
*********************************
*******************************
********************************
************************************
*************************************
သူက တကယ္ကို အားရပါးရရီ(ရယ္)ပါေတာ့တယ္…….
မွင္တတ္နဲ ့ေနတဲ ့က်ြန္မမ်က္နွာ  ၃ ၅ နွစ္နဲ ့မလိုက္ေအာင္ ေၿပာင္ေနတဲ ့ သူ ့၇ဲ ့ထိပ္ ဦးထုပ္ဆြဲခၽြတ္မွ ၿမင္လိုက္တာေလ………….
ေဘးနွစ္ဘက္ကေတာ ့ကိုေလးပြလို ဆံပင္မ်ိဳးကိုတိုတိုေလး………..

သူကေၿပာေသးတယ္ အဲ ့လို စခ်င္လို ့စေတြ ့ကတည္းက  ဦၤးထုပ္ကို မခ်ြတ္တမ္းေဆာင္းေနခဲ ့တာတဲ ့
ကဲ ေကာင္းေရာ………..


ခ်စ္ခင္စြာ
ၾကည္ၾကည္

Monday, August 23, 2010

ကၽြန္မႏွင့္ ခရီး (၁)

လြန္ခဲ့ျပီးေသာနွစ္မ်ားက က်ြန္မ ဖီဂ်ၤီက်ြန္း သြားတုန္းက အၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ၿပန္ေတြးမိတိုင္း ျပံဳးမိပါတယ္။
ကန္ဆိုင္းေလဆိပ္က ေႏြဆို၇င္ ပင္လယ္သြားၾကတဲ့ ခရီးသြားေတြ အေတာ္မ်ားသလို အားလံုးအားလံုးကလည္း မဲ လိုက္သမွ်ေၿပာင္ေနတာ ကၽြန္မနီးပါးပါပဲ။
စီးပြားေ၇းကလည္းခုေနာက္ပိုင္းေတြလို မက်ပ္တည္းၾကေသးေတာ့
ၿပည္တြင္းက အိုကီနာ၀ါသာက်ြန္းသာမေရာက္ဘူးတ့ဲ သူရွိရင္ရွိမယ္  ဟာ၀ိုင္ယီ က်ြန္းကို မေရာက္ဘူးတဲ ့ သူမရွိပါဘူး အဲ့လိုပဲ (guam) ကၽြန္းတို ့ (siapan)
ကၽြန္းတို ့ဆိုတာကလည္း ဂ်ပန္ေတြခ်ည္းပါပဲ။
သူတို႔့လူမ်ိဴးေတြကိုူယ္တိုင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဴးခရီးသြားသလားမသြားသလား ဘယ္ေလယာဥ္ပ်က္က် ပ်က္က် ဂ်ပန္လူုမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေတာ့ပါတယ္ ဆုိျပီးေတာင္ေၿပာၾကတဲ့ အထိပါ။

ကဲ..ကဲ.. ကဲ.  ကၽြန္မေလရွည္မိေနတာေလး လိုရင္းကိုသြားရေအာင္...

ပင္လယ္သြားၾကမယ္သူတို႕့ပံုစံအတိုင္း လက္ကိုင္အိတ္ကို ပါ၀ါ ခ်ည္ မ်က္မွန္ ၾကီးၾကီး နဲ ့ ေၿခညွပ္ဖိနပ္ပါးေတြနဲ ့ ပင္လယ္သြားၾကမယ့္သူဆိုတာ လည္း ၾကြားခ်င္ၾကေသးၾကတယ္ေလ
TV ထဲက စစ္တမ္းေကာက္တာေတြ အရေတာ့
မိန္းကေလးေတြ အလွခ်င္ဆံုး အခ်ိန္ နဲ ့အလွၿပင္ဆံုး အခ်ိန္က….

ပထမ က   သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ မဂၤလာေဆာင္တဲ ့
ဒုတိယ က အေပ်ာ္ခရီးတဲ ့

ဟုတ္လား ပဲ ေနာ္
ရန္ကုန္မွာလည္း ဘုရားဖူးခရီးတို ့ ပင္လယ္တို ့ဆိုရင္ ေကာင္မေလးေတြဆိုတာ မိတ္ကပ္အေဖြးသား နဲ ့ပဲ ကိုေနာ္

ဒီလိုနဲ ့က်ြန္မတို ့အင္တာေနရွင္နယ္ တသိုက္ က်ား၀င္ကိုက္သလို ညၾကီးမင္းၾကီးေတာင္ အလွေတြၿပင္ ျပီး ေလဆိပ္ထဲမွာ ကၽြတ္စီ ကၽြတ္စီေပါ ့ ေလယဥ္က ည ၁၂နာရီ တိတိမွာထြက္တဲ့ ေလယာဥ္ပါ။

အုပ္စုလိုက္ မ၀င္ပဲ တေယာက္စီ အဆင္ေၿပသလို  airline counter မွာ check in လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္္ ေခ်ာတဲ့့လွတဲ့့သူနဲ ့ ထို္င္ရလို ထိုင္ရၿငားဆိုတဲ့ ကၽြန္မတို ့အုပ္စုရဲ  ့ ညီမွ်စြာ ေတြးၾကတဲ့ ဆႏၵေလးေတြေၾကာင့္ပါ………….

ေအာ္…………… ေခ်ာေခ်ာ လွလွေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္စရာ ခရီးေပါ့ေလ

 အဟတ္ဟတ္……….ကၽြန္မမပါေနာ္ အဲ့ထဲမွာ

စိတ္ထဲ ေတာ့ အေမ ေရ သမီးကို ဘာလို႔ မည္းမည္းေလးေမြးေပးလိုက္တာလည္း လို႔ ေပါ့
 ေအးေလ အေမကလည္း ၿဖဴမွ မၿဖဴရွာတာ……..
ေမေမေရ သမီးကို ဘာလို ့နွာတံေပၚေပၚေလးမေမြးေပးတာလည္း လို႔ ေပါ့
သူမ်ားပိန္ပိန္ေလးေတြ အ၀တ္စားလွလွေလးေတြ ၀တ္ရင္ၾကည့္ေကာင္းခ်က္ သမီးလည္းသူတို႕နဲ႔တူတူု၀ယ္တာပဲ သမီးၾကေတာ့ ဘာလို ့ပါလိမ့္ေပါ့
…………………………………………
………………………………………………

ကဲ…… ခရီးမစ ရေသးဘူး က်ြန္မတို႕အုပ္စု လ၀က ၿဖတ္ျပီးတာနဲ ့ ေစ်းစ၀ယ္ေတာ့ တာေပါ့
ကန္ဆိုင္းေလဆိပ္က မိတ္္ကပ္ကအေတာ္ ကိုေစ်းသက္သာပါတယ္ အဲ့ တုန္းကပါ။
ေသခ်ာတယ္ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္မက ေလယဥ္ေပၚမွာေရာင္းတဲ ့duty free စာအုပ္ကိို ၿပန္သယ္ပီး အၿမဲ ေစ်းကိုတိုက္ၾကည့္တတ္တယ္ ( အရင္တုန္းကေပါ့ ေလ)

အဲ့့မွာပဲ ကၽြန္မတို႕ ရင္ခုံရမယ့္သူကို စေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ……..အဟတ္ဟတ္
GUCCIဆိုင္ထဲ ကို ၀င္သြားတဲ့ အရပ္ရွည္ရွည္ နဲ႕သူက ကိုင္ထားတဲ့ NewZeland ေလေၾကာင္းလိုင္းလက္မွတ္ကို သူ႕ပတ္စ္ပို႕စ္နဲ႕တြဲ ကို္င္ထားတယ္ အသားကမၿဖဴမညိဳ surfing သမားပံုစံကေတာ့ ေပါက္ေနတယ္ ေအာ္ သူကလည္း ေရလွိဳင္းသြားစီးမယ့္သူလား မိုက္တယ္ေဟ့ေပါ ့ (စိတ္ထဲကပါ)
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေနပါပီ ပင္လယ္သြားမည့္သူဆိုတာ 
ေခ်ာလည္းေခ်ာတယ္ အဟိအဟိ ေပါ့ အားလံုး ကိုယ္စီေတြးေနၾကသည္။……… (က်ြန္မ မပါေနာ္)

ကဲ……………ေလ ယာဥ္ေပၚၿမန္ၿမန္တတ္
တကတည္း အစခ်ီေနတာနဲ ့တင္လိုရင္းမေရာက္ဘူး ေၿပာသားပဲ ကၽြန္မ က အခုမွ စေရးတတ္ခါစ ပါဆုိ
သည္းခံၾကပါရွင္………………………………..

ဒီလိုနဲ ့ေပါ ့ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ ့့ ကိုယ္ ့ပစၥည္းေတြ ထည္ ့ပီးတာနဲ ့
ထိုင္ေနတုန္း အ……. လာ……. လား ………က်ြန္မေဘးက ထိုင္ခံုကိုတည့္တည့္လာေနပါလား ေစာနက  ေစာနက အရပ္၇ွည္ရွည္ေဘာင္းဘီတိုဒူး အတိနဲ႕   ကိုကိုေခ်ာေခ်ာ  အဲ့ေလ  ေယာင္လို က်ြန္မ မပါပါဘူးဆုိ ဒင္းတို ့ကဲ ေနတာ( ဒင္းတို ့ဆိုတာ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြ )
ကၽြန္မကို မ်က္လံုးၿပဴးၿပၾကတယ္……..
………………….
ဟယ္ေတာ့…………
သူက စလို ့ နွဳတ္ဆက္တယ္္  “ဟယ္လို ဗ်ဴတီ”    တဲ ့  ေဘးကို က်ြန္မ လွည္ ့ ၾကည့္လိုက္တယ္ ဘယ္သူကို ေခၚတာပါလိမ့္ေပါ့ ဗ်ဴတီဆိုေတာ့

အေမ့…လန္႕တာေနာ္ ……….ဟယ္……….ဒါဆို နာ့ကို ေခၚတာေပါ့ အဟြန္းဟြန္း…………..
အင္းစိတ္ကိုေလွွ်ာ့ စိတ္ကိုေလ်ွာ ့ မဲမဲတူးတူး ရုပ္ဆိုးေလးငါ့ကိုယ္ သနားလြန္းလို ့ေခၚလိုက္တာလား
ဒီလူၾကီးမ်က္စိမေကာင္းတာပဲလား

နာ့  ကိုမ်ား ဘာလည္း ဟယ္လို ဆို ဟယ္လို ေပါ့့  ဘာတဲ့ ဗ်ဳတီက ပါလိုက္ေသး  ေအာ္ သူလည္းပဲ ပန္ပန္ ဘူးယို ေပါ့   အီးလို အေတာ္ ေၿပာခ်င္တာပလား

ကဲကဲ ဇာတ္လမ္းကေတာ ့စပီး ဟြန္း   ေအာ္  ေမ့သြားလို ့  (က်ြန္မ မပါ ပါဘူးဆိုမွ)
 
ဒီလိုနဲ ့ၿပံဳးၿပလိုက္  စာအုပ္ဖတ္လိုက္ ေလယဥ္မယ္ေလး အေအးလာေပးရင္ ကိုယ့္ ကို ယူေပးလိုက္ ကိုယ္က အာရိဂတ္တိုး လိုက္နဲ ့ေပါ့

သူ ့ကို စကားမေၿပာခ်င္တာနဲ  ့စာအုပ္ဖြင့္ ဖတ္ေနတုန္း သူက ငိုက္ငိုက္လာပါတယ္

ဟြန္း ..သူကလည္းငါ ့ဘက္ကို ငိုက္လာလိုက္ တာ မုန္းလိုက္တာ ဇာတ္လမ္းစ ခ်င္လို ့ေနမွာေပါ ့

သ႔ူခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငိုက္လည္းဆို လည္လည္သြားတယ္ ဇက္ၾကီးက အဟတ္ဟတ္

က်ြန္မလည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ...........ဒီလိုနဲ ့ ေလယာဥ္ကမနက္စာေက်ြးဖို ့လုပ္ရွားလာတယ္
လင္းလည္းလင္းလုပီ…….

ဟယ္္္္္္္္္္..........................(စိတ္ထဲက ေအာ္လိုက္တာ)
ခိြးခြိး ..........................( စိတ္ထဲ ကေန ရီေနတာ)
ဟြန္း..........................( စိတ္ထဲကေန ဘာလုပ္ေပးရင္ေကာင္းမလည္း)
အို မထုူးပါဘူး..................

က်ြန္မ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုူက္တယ္ အားလံုးမႏိုးလာခင္ ေလယာဥ္မယ္ေလး မလာခင္ ကဲဟယ္...............
က်ြန္မ ရုတ္တရက္လုပ္ရွားလိုူက္တယ္ သူ လည္းနိုးသြားတယ္ျပီးေတာ ့မ်က္နာၾကီးရဲ သြားျပီး ေၿပာလာတယ္ ဒိုူးမို အာ၇ိဂတ္တိုးတဲ ့






ဘာလုပ္လိုက္တာတည္း သိလား

........................
......................
........................




အေတာ္ကို ၾကည္ ့လို ့ေကာင္းတဲ ့ဒီလူၾကီး  တတ္လာတဲ ့ထိပ္ေၿပာင္ေနတဲ ့ေနရာေလးတင္အုပ္လို ့ရတဲ ့ဆံပင္တု
အအိပ္လြန္ပီးရြဲ ့ေစာင္းေနတာကို က်ြန္မ လက္ရဲဇက္ရဲ ၿပန္ျပီးေခါင္းေပၚၿပန္ဖံုးေပးလိုက္တယ္
က်ြန္မလည္းသူ ့ကို ့မၾကည့္ေတာ့တာ ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတဲ ့အထိပဲ

အဟတ္ဟတ္


ခ်မ္းေၿမ့ပါေစ

ၾကည္ၾကည္

Tuesday, August 10, 2010

ကၽြန္မနွင့္ ဘေလာ့ေရးၿခင္း

တကယ္ေတာ့ကၽြန္မဘေလာ့ေရးၿခင္းဆိုတာကၽြန္မရဲ႕ အသက္အရြယ္ရယ္ ၿဖတ္သန္းခဲ့ရတာေတြနဲ ့ယွဥ္ရင္အေတာ္ကိုေနာက္ၾကေနသလိုစိတ္မွာခံစားရပါတယ္
ေနာက္တစ္ခုက ဘေလာ့ဖတ္ၿခင္းဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစူးစိုက္စိုက္အခ်ိန္ေပးၿပီးဖတ္နိုင္ခဲ့တာလည္း ၂၀၀၉ ခုနွစ္မွပါ
ဖတ္လို ့ေကာင္းတဲ့ဘေလာ့ေပါင္းစံုထဲမွာ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း   ေအာ္     ေရးလိုက္ၾကတဲ ့အေၾကာင္းရာေတြစံုလို ့ဗဟုသုတေတြလည္း စံုလို ့ အနုအရြေတြလည္းစံုလို ့ဆိုပီးေတာ့
ငါလည္းေရးတတ္ခ်င္လိုက္တာ လို ့ေတြးေတာမွိတာခဏခဏပါပဲ။ အဲ့လို ေတြးလိုက္တာနဲ ့တၿပိဳင္နက္
အေၾကာင္းအရာေတြတင္ၿပထားၾကတာေတြ မ်ားၾကလြန္းလို ့ငါ့ နွယ္ဘာသြားေရးရေတာ့မွာလည္းလို ့ေတာင္ထင္မွိပါတယ္
ခရီးအသြားေတြမ်ားခဲ့ တဲ့ ကၽြန္မကိုယ္  စာေရးတာ၀ါသနာပါတဲ ့ေဖေဖ က သမီးရယ္ စာေတြမေရးခ်င္ဘူးလား ေရးပါလားလို ့တိုက္တြန္းခဲ့တာ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ နွစ္မ်ားစြာဆီက တိတိက်က်ေၿပာရင္ရင္ေတာ့
လြန္ခဲ ့တဲ ့၁၀နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္တည္းက သမီးမေရးတတ္ရင္ မွတ္တမ္းအေနနဲ ့ ေရးပို ့ေပး ေဖေဖ စာၿပန္စီေပးမယ္လို ့ကိုယ္ အားေပးဘူးခဲ ့ေပမယ္ ့လြန္ခဲ ့ေသာ ၁၀နွစ္ေက်ာ္ေတြတုန္းက အင္တာနက္တို ့
ေမလ္းတို ့ဆိုတာ က ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့အမိေၿမကိုၿပန္ေရာက္တဲ့ ၁၉၉၉ ကုန္ခါနီးမွာေတာင္ ဘာလည္းညာလည္းဆိုတာမသိခဲ့ၾကတဲ ့ေခတ္ေတြပါ။
၁၀နွစ္တစ္ခုကိုယ္ၿဖတ္သန္းပီးေသာ သကာလမွာေတာ့ အလြယ္တကူ စာေတြဖတ္လို ့(အရင္ထက္စာရင္)
ရလာပါတယ္ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို စာၿဖင့္မွ်ေ၀ၿခင္းေတြက  ပိုၿပီးထိေရာက္လာပါတယ္
ဖတ္ၿခင္တာေလးေတြကို အမိေၿမကေန ေခတၱခြာရတဲ ့အခိုက္အတန္ ့ေလးေတြမွာ အၿပင္ေရာက္မွ အတိုးခ်ပီးဖတ္ရပါတယ္
အခုဘေလာ့ေရးမယ္လို့စိတ္ကူးေတာ့ အမိေၿမကိုၿပန္လွ်င္ေရာေရးနိုင္ပါ့မလားလို ့စဥ္းစားေနတာနဲ ့တင္ နွစ္ေပါက္သြားပါတယ္ အစၿပဳၿပီးရင္ ၿဖတ္ရခက္တဲ့ စိတ္ေၾကာင္ ့မေရးနုိင္ရင္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရပါလိမ့္မယ္
ဒီလိုနဲ ့ပဲ အမိေၿမကို ၿပန္တဲ့အခါလည္းနိုင္ သေလာက္ေရးၾကည့္တာေပါ့ဆိုတဲ့စိတ္ကို ဆံုးၿဖတ္ပီး
ယခု ၈ လပိုင္း ၉လပိုင္း အားလပ္ရက္မ်ားကို အသံုးခ်ပီး ဘေလာ့ စတင္ေရးၿခင္းဆိုတဲ့ ကိုလုွပ္ရွားပါတယ္။

ဘေလာ့တစ္ခုလုပ္ဖို ့ေလ့လာရမွာေတြ သိပ္မ်ားပါတယ္ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာကိုယ္သာေလ့လာမယ္ဆိုရင္ၿဖင္ ့ကၽြန္မရဲ  ့အားလပ္ရက္ေတြ ကုန္တာေတာင္
ဘေလာ့ၿဖစ္လာမယ္မထင္ပါဘူး ဒီလိုနဲ ့ ခင္မင္ရတဲ့ ကိုေကာင္းကင္ကိုပဲ နာမည္ေရြးၿခင္း မွ အစ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု နွင္ ့ဘေလာ ့လုပ္ၿခင္းမ်ားအား  အပူကပ္ရပါေတာ့တယ္။ 

ရတနာသံုးပါနွင္ ့ ေက်းဇူးၾကီးလွပါေသာ မိဘ၊ သင္ဆရာ ၿမင္ဆရာ ၾကားဆရာ ဆရာသမားအေပါင္းနွင့္
ေစာင္မၾကည့္ရွဳ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါေသာ ၇ ရက္သားသမီးတို ့အား ဦး ခိုက္လ်ွက္

ၾကည္ၾကည္