မ တို႔ ပန္းေရာင္ ၀တ္ပါ။

     ကၽြန္မ ဘာအေရာင္ၾကိဳက္လည္းေမးရင္ေတာ့ မေၿဖတတ္ပါဘူး။အၿဖဴေရာင္ အိပ္ရာခင္းေတြ နဲ႔ အၿဖဴေရာင္ ညအိပ္၀တ္စံုေတြကိုေတာ့  နွစ္သက္ပါတယ္။ အသားမၿဖဴသူမို႔ သိပ္ေတာက္တဲ့အေရာင္ေတြကလြဲရင္ အသက္အရ အေရာင္နုနုေတြကို လည္းနွစ္သက္လာပါတယ္။ သိပ္ၿပီးမ၀တ္တာ အနီေရာင္နဲ့ ပန္းေရာင္ပါပဲ။

ကၽြန္မရဲ့ ဆိုက္ကိုက (ငယ္ငယ္တုန္းက)ပန္းေရာင္ ၿခင္ေထာင္တို႔ အိပ္ရာခင္းတို႔ ခင္းထားရင္ လံုး၀

၀င္မအိပ္တာပါပဲ။ အဲ့လိုပဲ ပန္းေရာင္အ၀တ္အစားေတြကို သိပ္ၿပီးမသံုးတတ္ခဲ့ေပမယ့္ သမီးေလးေမြး တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္းေရာင္ကိုခ်စ္တတ္လာသလို သူ႔အခန္းေလးကို ပန္းေရာင္ေလးေတြဆင္ေပးၿပီး နုငယ္တဲ့မိန္းကေလးနဲ႔  ပန္းေရာင္ဟာ သိပ္ကိုလိုက္ဖက္ေၾကာင္း လက္ခံမိိလာပါတယ္။

ေဟာ အခု ပန္းေရာင္ကို မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာထားဖို႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ၾကည့္လိုက္ရတယ္။

မိန္းကေလးေတြ ဟာ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ ပန္းေရာင္ ေတြနဲ႔အဆင္တန္ဆာဆင္ၿခင္းၿဖင့္ မိန္းကေလးေဟာ္မုန္းက ပိုၾကြလာပါတယ္လို့ အလွအပေရးရာ အေရၿပားဆရာ
 ၀န္မတစ္ေယာက္က ဆိုလာပါတယ္။ မိန္းကေလးေဟာ္မုန္းပိုၾကြလာေစၿခင္းၿဖင့္ အသားအေရ စသည္တို႔ ပိုမိုလွပလာပါတယ္တဲ့ရွင္။

အရင္က အနက္ေရာင္ အတြင္းခံေတြက ပိုၿပီးဆြဲေဆာင္မွဳ့ရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ႔ၾကပါတယ္တဲ့။ အမ်ိဳးသား ၁၅ ေယာက္ကို စစ္တမ္းေကာက္တဲ့အခါမွ အနက္ေရာင္ကို ၾကိဳက္တယ္လို႔ေၿပာတာ ၂ ေယာက၊္ အၿဖဴေရာင္ကိုၾကိဳက္တယ္ေၿပာတာ ၁ေယာက္နဲ႔ အနက္ေရာင္္၀တ္တာကိုမႏွစ္သက္ဘူးလို ့ေၿပာတာ ၁၀ေယာက္နဲ႔ အဲ့၁၀ေယာက္ကပဲ ခ်စ္သူ မိန္းကေလးကို အတြင္းခံပန္းေရာင္ နဲ႔ဆို ပိုနွစ္သက္တယ္  လို႔အေၿဖေပးၾကပါတယ္။

လံုး၀ဆြဲေဆာင္မွဳ႔ မရွိတာကေတာ့ အၿဖဴေရာင္ပါတဲ့။ ကဲ….

တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ဆရာ၀န္မက အလွအပနဲ႔ပတ္သတ္တာေလးေတြကိုဖတ္မွိရင္ note book မွာကိုယ္တိုင္ခ်ေရး ၿပီးမွတ္ထားတာက လည္း ဦးေနွာက္ကို အလွအပနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ sense ကသြားၿပီး ပိုၿပီး လွဖို႔ဂရုစိုက္မိပါတယ္တဲ့။

ကဲ ပန္းေရာင္မၾကိဳက္တဲ့ မမမ်ား ပန္းေရာင္ မ၀တ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ပန္းေရာင္ အဆင္တန္ဆာေလးေတြ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာထားသင့္ၿပီ။

ေႏြရာသီ မိန္းကေလးႏွင္႔ အနံ

ဂ်ပန္မွရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အနံအသက္ဆိုတာ ဂရုစိုက္မိၾကမွာပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာလူမ်ိဳးေတြ တစ္ခါတစ္ေလ ဓတ္ေလွကားထဲေတာင္ အနံမခံနိုင္တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္ရဲ႔ကြန္ၿမဳနတီမွာေတာ့ အနံအသက္ၿပင္းတာဟာလည္း လုပ္ငန္းခြင္မွာ မ်က္နွာသာေပးမခံရတာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ အနံအသက္ၿဖစ္ေစတဲ့ ဂ်ိုဳင္းေအာက္က ဂလင္းေတြ ကိုခြဲထုတ္တဲ့ ေဆးခန္းေတြ ဆိုတာလည္းမ်ားပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕အက်ိဴးေပးေၾကာင့္လို႔ပဲ သေဘာထားေပးရမွာပါပဲ.။ကိုယ္တိူုင္အနံရွိတယ္ဆိုတာကို လက္ခံမွသာၿပဳၿပဳင္ယူလို႔ရမွာကိုး။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္ကို သန္႔ရွင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ႔ရဲ့ေခ်ြးနံက အေတာ္ကိုၿပင္းလို႔ သူ႔ခမ်ာ အၿမဲတမ္း တစ္ေန႔သံုးခါေလာက္ ေရအိမ္၀င္ၿပီး wet tissue နဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရွာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ၿမန္မာသူငယ္ခ်င္းမကေတာ့ အနံအသက္ဆိုးတဲ့သူမဟုတ္ပဲ သူကေတာ့တစ္ကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းမွဳ႔အားနည္းလို႔ၿဖစ္တဲ့အနံအသက္ ကရွိပါတယ္။

ဂ်ပန္မွာခုေနာက္ပိုင္းက ေဆးထိုးတယ္တဲ့။ ဂ်ဴိုင္းက ေခ်ြးနံ ရယ္ထြက္တဲ့ ေခ်ြးကေန
အ၀တ္အစားကို မစြန္းထင္းေအာင္တဲ့။

ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို ၿဖည့္စြက္ၾကည့္ပါ။

၁။ ေခၽြးသာမန္ထြက္သူ။

၂။ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန စိုတိုတိုနဲ့ ရွိတတ္သူ။

၃။ ဖိနပ္စိုေနတတ္သူ။

၄။ အနံၿပင္းတယ္လို႔ထင္တဲ့သူ။

၅။ဂ်ိဳင္းေခ်ြးနံက ၿပင္းတယ္လို႔ထင္မိသူ။

၆။အ၀တ္အစားေတြရဲ႔ဂ်ိဳင္းနားမွာ အ၀ါေရာင္ ရွိတတ္သူ။

၇။ေရကို တစ္ေန႔တစ္ခါ ပဲ ခ်ိဳးတတ္သူ ( ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ေတာ့ ေရခ်ိဳးမ်ားတယ္လို့ ထင္ပါတယ္)။

၈။ အနွစ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ဟင္းေတြအစားမ်ားၿပီး သေရစာလည္းစားတတ္သူ။

၉။ဂ်ိဳင္းေမႊး မရိတ္၊ မနွုတ္သူ။

၁၀။ အသီးအနွံနွင္ ့အသီးအရြက္ အစားနည္းသူ။

အေၿဖ ၀- ၂ အထိ  အနံအသက္ မစိုးရိမ္ရပါ။

     ၃-၅  ေခၽြးထြက္မ်ားသူမို႔လို႔ ဂ်ိဳင္း အနံ ထြက္မည့္သူၿဖစ္ဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားပါသည္။

    ၆-၁၀  အနံအသက္အထူးကို ဂရုၿပဳၿပီး. ေဆးထိုးရမည္။ သ႔ိုမဟုတ္ ဂ်ိဳင္းအား ခြဲ စိတ္ကုသမည့္နည္းလမး္၇ွာပါတဲ့။

(INRED magazine July 2011) 30 dai no joshi zashi

ေနာက္ကၽြန္မတို႔ၿမန္မာမိန္းကေလးေတြ(ယိုးဒယား၊စကၤပူမိန္းကေလးမ်ားလည္းေတြ႔ခဲ့ပါတယ္)ရဲ႔ မွားယြင္းတဲ့ ဖိနပ္စီးမွဳ႔ပါပဲ။pumps ေလးေတြ  ခုေနာက္ပိုင္းမွာရန္ကုန္မွာလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားစီးလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေၿခအိတ္နဲ႔တြဲ မစီးတာေတြဟာ သာမန္အနံမရွိတဲ့သူေတာင္ လည္သာ အပိတ္နဲ႔ရာသီဥတု ၾကားမွာတစ္ေနကုန္သာ

၀တ္ထားရင္ ဖိနပ္ခ်ြတ္လိုက္တာနဲ႔ ေခြ်းနံက ထြက္တာပါပဲ။ ပူတယ္ဆိုၿပီး ဒီအတို္င္း၀တ္တာက ပိုၿပီးေတာ့ဖိနပ္ကိုလည္း ညစ္ပတ္ေစသလို ဖိနပ္အတြင္းသားလည္းၾကာၾကာမခံတတ္ပါဘူး။ ဂ်ပန္မိန္းကေလးကလြဲရင္ ေႏြရာသီမွာ pumpsကို အသားကပ္နဲ႔တြဲ၀တ္တာ ကိုကၽြန္မတို႔အေရွ႔ေတာင္အာရွနိုင္ငံမ်ားက မ၀တ္ၾကပါဘူး။

ပံု။ google photo .ခုေနာက္ပိုင္း socks ေလးေတြက pumpsအၿပင္မထြက္ပါဘူး ေၿခအိတ္

၀တ္ထားတယ္လို႔မထင္ရေလာက္ေအာင္ ပါးၿပီး တိုပါတယ္။

သင္ဟာ pumps ေလးေတြကိုနွစ္သက္စြာ စီးသူဆိုရင္ ဖိနပ္တစ္ရံကို နွစ္ရက္ထက္ပိုၿပီး ဆက္တိုက္မစီးပါနဲ႔။အလွည့္ၾကေၿပာင္းစီးေပးၿခင္းဟာၿဖင့္ ဖိနပ္ေလးအနားရၿပီး အနံအသက္လည္း ကင္းေစပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ ဖိနပ္ထဲကို မီးေသြးခဲ ထည့္ထားတတ္ပါတယ္။ အနံစုပ္တာကိုး ။ တစ္ခ်ိဳ့လည္း ဂ်ပန္ယန္း အေၾကြေစ့ ကိုထည့္ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ပိုက္ဆံကို ဖိနပ္ထဲမထည့္ခ်င္လို႔

Rosemarry အရြက္ေလးေတြကို အိတ္နဲ႔ထည့္ၿပီး ထည့္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ပူစီနံကို ထည့္ထားတတ္ပါတယ္။

မ်က္နွာေလး လွပယံုတင္မဟုတ္ပဲ။ ဂရုမထားမိတဲ့ တစ္ကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးေလးေတြကေန အလွပဆံုးၿဖစ္နိုင္ၾကပါေစ။

မွတ္ခ်က္။ ။  မမြန္ (ေကာင္းမြန္၀င္း) loveyourself ကိုဖတ္ၿပီး အေတြးရလို႔ ေရးပါတယ္။

အိုင္ဒီယာ(၃)

ယခုေခတ္မွာ (ရန္ကုန္မွာလည္းေရာင္းအားအေကာင္းဆံုး)တရုတ္လို hotpot   ဂ်ပန္လို shabushabu လို႔ ကၽြန္မတို႔ေခၚေနၾကတဲ့ ပူပူုေလာင္ေလာင္ အစားအေသာက္ေလး လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။  

ေဟာ့ေပါ့ဆိုတာနဲ႔ စတီး ဇလံုကို အလယ္က ေနခြဲထားၿပီး အစပ္တစ္မ်ိဳး၊ အခ်ိဳတစ္မ်ိဳးထည့္တားတာကို ေၿပးၿမင္မိမွာေပါ့။ ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ့ တစ္မ်ိဳးပါပဲ။

အဲ့ဒီ့ဇတ္လမ္းရဲ႔ အစက ေတာ့ စီခ်ြမ္ၿပည္နယ္ကေန ၿမိဳ႕ေတာ္ (ဂွန္ဟိုင္းလား၊ပီကင္းလားပဲ ခြင့္လႊတ္ ေမ့သြားၿပီ) တတ္လာတဲ့ လင္မယားနွစ္ေယာက္ဟာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ နဲ႔ ေရႊ ့ေၿပာင္းလုပ္သားမ်ားနည္းတူ အလုပ္ကိုၾကိဴးစားၿပီးလုပ္ၾကသတဲ့။  ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသားက စဥ္းစားတယ္ ငါတို႔ ေဟာ့ေပါ့လုပ္ေရာင္းမယ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္သူတို ့ေဟာ့ေပါ့က သူတို႔ စီခ်ြမ္ကအတိုင္း အစပ္ကိုအရမ္းထည့္ေရာင္းတယ္တဲ့ ၊ အဲ့မွာသူဆီကို လာအားေပးတဲ့ ဘ၀တူ အလုပ္သမားေတြထဲက စီခ်ြမ္ကေန လာၿပီးအလုပ္လုပ္တဲ့သူကေတာ့ စားလို႔ေကာင္းတယ္ေပါ့  ဒါေပမယ့္တၿခား ၿပည္နယ္က လာတဲ့သူေတြကေတာ့ မင္းတို ့ေဟာ့ေပါ့ စပ္တယ္လို႔ေၿပာသတဲ့။ ဒါနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးက နွစ္မ်ိဳးစလံုး စားလိို႔ရေအာင္ အိုင္ဒီယာနဲ႔ အဲ့ဒီလို ပံုမ်ိဳး  ဇလံုကို အပ္လိုက္သတဲ့။ ေပါက္သြားတာေပါ့။ သူ႔ဆိုင္ေသးေသးေလးကေန တၿဖည္းၿဖည္းၾကီးလာလိုက္တာ။ .အခုဆို တရူတ္ နိုင္ငံရဲ႔ နာမည္ၾကီး
ၿမိဳ႔ၾကီးေတြ တိုင္း မွာလိုလို သူတို႔ဆိုင္ကရွိေနၿပီး စုစုေပါင္း ဆိုင္ေပါင္း ၃၅၀ ေက်ာ္သတဲ့။ ၀င္ေငြဟာ ဂ်ပန္ယန္းတန္ဖိုးအေနနဲ႔ဆိုရင္ တစ္နွစ္ကို သိန္းေထာင္ေပါင္း ၃၅၀ ေက်ာ္သတဲ့။ သူ ့ဆိုင္ကေန စလိုက္တဲ့ အဲ့ႏွစ္မ်ိဳးထည့္ဇလံုကို သူဟာမူပိုင္ခြင့္လုပ္ဖို႔စဥ္းစားလိုက္ေပမယ့္ တၿခားသူေတြ လိုက္တုတာ
သူ ့ကိုေၾကာ္ၿငာေပးေနသလိုေတာင္ၿဖစ္ပါတယ္ဆိုၿပီး မူပိုင္ခြင့္မလုပ္ဘူးတဲ့။

ဇလံု တစ္ခု အိုင္ဒီယာၿပဳလုပ္တာ ....

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဂ်ပန္က အိုင္ဒီယာသမားပါပဲ။ ယိုကိုဟားမားရဲ့ ဆိပ္ကမ္း နားမွာ minato mirai ဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီ့နားမွာပဲ ေရပူစမ္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ သူက အထပ္ၿမင့္ေရပူစမ္းပါ။ အထပ္ ၁၀ထပ္ေက်ာ္မွာတည္ရွိပါတယ္။

http://www.manyo.co.jp/mm21/

 ကၽြန္မလည္း သိပ္ေတာ့မမွတ္္မိဘူး။ အဲ့အထပ္ေပၚကေန အကုန္လံုးၿမင္ကြင္းေတြ ၿမင္ေနရတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ သူက ကားပါကင္၊ ေနာက္စားေသာက္ဆိုင္ ၊ ေနာက္ေရပူစမ္း နဲ႔ အေပၚဆံုးေလသာထပ္ ဆိုၿပီးခြဲထားပါတယ္။ေရပူစမ္းထဲမွာေတာ့ ကေနဘိုး၊ ရွိရွဲဒိုူး နဲ့ ကိုေဆး အလွကုန္ေတြကေန လာတင္ထားတဲ႔ နမုူနာ မ်က္နွာ လိုးရွင္းကေန မ်က္လံုးဆိုးေဆး အထိကိုစံုလင္စြာထားရွိေပးထားပါတယ္။

                                                              သြားထားေၾကာင္းအေထာက္အထားၿဖင့္

တစ္ေယာက္ကိုယန္း ၂၇၀၀ နီးပါးပါ။ တစ္ေနကုန္ ၾကိဴက္သေလာက္၀င္လို႔ရပါတယ္။

 ဒီမွာနည္းနည္းရွင္းၿပခ်င္ပါတယ္။ ဒီကသဘာ၀ေရပူစမ္း ဆိုရင္ ယန္း ၁၀၀၀ နဲ႔အထက္မွာရွိပါတယ္။ ၂၄၀၀ေလာက္ေကာက္တဲ့ေနရာေတြၾကေတာ့(suna ) တို႔ steam room တိ္ု႔မွာ ဆားနု ေတြ ေနာက္အရြက္ေပါင္းထုပ္ေတြ ပိုၿပီးထည့္ထားေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ အရြက္ေတြ ဘာေတြ မထည့္သလို ဆားလည္းမတင္ထားေပးပါဘူး၊ စီဒိုးနား၊ ထရိတ္ဒါးနဲ႔ ပတ္ခရြိုင္ရြယ္တို႔မွာရွိပါတယ္။တစ္ေလာက တို ့အတင္းေၿပာထားတဲ့မင္းသမီးဆို suna ခန္းထဲ ဆီလိမ္း၍

မ၀င္ရဆိုတာကို နားမလည္ပါဘူး။ တစ္ကိုယ္လံုး ဆီေတြ လိမ္းၿပီးမွ ၀င္ပါတယ္။(သိခ်င္လ်ွင္တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေမး )။

ဆက္ရေအာင္

အဲ့လို အထက္ၿမင့္မွာ သဘာ၀ေရပူစမ္းဘယ္လိုမ်ားလုပ္လည္းေပါ့။ ဒီနားမွာပဲ တူးလားလို ့ၾကည္ၾကည္

ေတြးခဲ့ဘူးပါတယ္။ လူေတြကလည္း သြားတိုင္းလိုလို စည္တယ္။  တစ္ေလာက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္  တီဗီအစီအစဥ္မွာလာေရာ။  ပိုင္ရွင္ဟာ နယ္က ေရပူစမ္း ပိုင္ရွင္ပါ။ ေရပူစမ္းနာမည္ၾကိီးေတြ ဆိုရင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက တစ္ကူးတစ္က ကိုသြား၀င္ၾကတာကိုး။ ဒီလိုုနဲ႔ သူက နယ္က ေရပူစမ္းေရကို ၿမိဳ ့ေနလူတန္းစား တိုက်ိဳ ယိုကိုဟားမား စတဲ့သူေတြကိုပါ အသံုးၿပဳေစခ်င္တယ္ ေစ်းကြက္ခ်ဲ႔မယ္ဆိုၿပီး စဥ္းစားသတဲ့။  ေန႔စဥ္ ေရ ဂါလံ ၇၀၀ေက်ာ္ကို သူ ့နယ္ကေန ၂ နာရီခရီးနဲ႔သယ္ပါတယ္တဲ့။ ေရသယ္ဖို႔ ေရသယ္တဲ့အခါ ေရအပူခ်ိန္(၇၀ဒီကရီ)  ေၿပာင္းမသြားေအာင္ အထူးစီမံထားတဲ့ tanker အရွည္ၾကီးနဲ႔ သယ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ သူရဲ႔ လုပ္ငန္းကိုခ်ဲ႔ထြင္ခဲ႔ပါတယ္။ သူဟာလည္း ဂ်ပန္မွာ အဆင့္တစ္ခုသတ္မွတ္ခံရတဲ့သေဌးနာမည္ထဲမွာပါပါတယ္။

သူဟာ တစ္ေလာက ငလွ်င္ဒဏ္ခံရတဲ့ေဒသက လူေတြ ေရပူစမ္း၀င္လို႔ရေစရန္ဆိုၿပီး အဲ့ဒီ့

သူ ့ရဲ့ေရသယ္ကား နဲ႔ပဲ ေရကိုသယ္  ယာယီေရစိမ္တဲ့ ဇလံု အၾကီးၾကီးေတြ နဲံ႔ ကုသိုလ္ယူနိုင္ခဲ့ပါတယ္။

တို ့ရြာက ေရပူစမ္း ..

ၾကည္ၾကည္ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္တုန္းက ၿမစ္ၾကီးနား၊ လားရွိဳး ၊ အင္းေလးခရီးစဥ္ကို ဂ်ပန္စစ္ၿပန္အဘိုးၾကီး အဘြားၾကီးေတြ နဲ႔ ၂၀၀၂ ေလာက္တုန္းက ခရီးထြက္ဖူးပါတယ္။

ကန္ ့ဘလူ လားပဲ အဲ့မွာ ညအိပ္ေတာ့ သူတို ့က ေရေႏြးစိမ္ခ်င္တယ္။ ေရနဲ႔႔ပဲ ခ်ိဳးေနရတာကိုး။ သံစည္ပိုင္းကို ေအာက္ကေန မီးဖိုတည္ၿပီး ၀င္ၾကတယ္ရွင္။ ၾကည္ၾကည္ကေတာ့ ၾကည့္လိုက္ ငရဲသားေတြ မီးၿမိဳက္တာကိုၿမင္ေယာင္လိုက္နဲ႔ ။

ခရီးစဥ္က ေခါင္တုိင္ကိုေရာက္ေ၇ာ ညဘက္ၾကေတာ့ ေခါင္တိုင္ဟိုတယ္ကေန ေရပူစမ္းသြားပါေရာလား။ သူတို႔ထင္တဲ့ေရပူစမ္းမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ အကုန္လံုး ေရကူးကန္လို ထဲကို ၀င္ၾကၿပီးေတာ့ ေရကန္ေဘး

အ၀တ္ေလွွ်ာ္ေနၾကလို ့တဲ့ အဖြားၾကီးေတြ က မ၀င္ၾကဘူး။

ေနာက္ေတာ့ မန္းေလးၿပန္ မန္းေလးကေန လားရွိဳးကိုတတ္ေတာ့ နိုင္ငံၿခားသား ၆ ေဒၚလာလားပဲ ေရပူစမ္း အံမယ္သူကေတာ့ အခန္းနဲ ့ရွင္၊၊ ဂ်ပန္ေတြက ဂ်ပန္ေရခ်ိဳးနည္းတိုင္းခ်ိဳးလို႔ ရၿပီဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနေရာ။

ၾကည္ၾကည္လည္း တစ္ခန္းေပါ့။ ေရခ်ိဳးဇလံု အၿဖဴကကြယ္ အ၀ါေရာင္ကိုညစ္လို ့၊ အခန္းေတြကလည္း ညွွီစို႔စို႔  စိုတိုတို။ ေတာ္ၿပီငါေတာ့ ဒီအထဲေတာ့ ၀င္မခ်ိဳးေတာ့ဘူးလုပ္ေနတုန္း ေဘးခန္းက အဖြားၾကီး ေအာ္ၿပီးတံခါးဖြင့္လိုက္သံၾကားတယ္။

ေရပိုက္ေခါင္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေရပူမလာခင္ ေရေအးေတြ ဆင္းလာတယ္။ ေရေအးနဲ႔ အတူပါလာတာက တီေကာင္တဲ့  .. အဖြားၾကီး က နန္းေဒ၀ီ နဲ႔ း)

ခ်မ္းေၿမ့ပါေစ။

သစ္ေတာနဲ႔ သစ္ပင္ခ်စ္ခင္တဲ့လူမ်ိဳး ......

အမွန္ေတာ့ေခါင္းစဥ္က ၿမန္မာ့အလင္းမွာ မိုးရာသီပါတတ္တဲ့ေခါင္းစဥ္ေလးပါ။
သစ္ေတာနဲ႔သစ္ပင္ခ်စ္ခင္တဲ့လူမ်ိဳး၊ xxxxx ေရႊတိုက္ကိုစိုး ဆိုတာေလ အကုန္မမွတ္မိဘူး။
-------------------------
ေၿမသင္းနံဆိုတာေလး ကိုအေတာ္မ်ားမ်ားနွစ္သက္ၾကမွာပါ။ စာေတြထဲမွာလည္းဖတ္ဖူးေနတာပဲေလ။ မိုးစၿပီးရြာကစမွာ ရတတ္တဲ့အဲ့အနံေလး။  တစ္ေန႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စကားေၿပာရင္း  သတိထားမိလိုက္တယ္။ မုတ္္သုံ ရာသီမွာ ေနၾကတဲ့ သူတိုင္း ေၿမသင္းနံကို ခ်စ္ၾကတယ္လို႔။
အနံေတာင္ခြဲၿခားလိုက္တာလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ရွင့္။  ဂ်ပန္က မိုးရြာၿပီးကာစ အနံ႔ကေတာ့မေကာင္းဘူး။ အထူးသၿဖင့္ ကၽြန္မတို႔လို နယ္မွာေနရတဲ့သူေတြေပါ့။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ ေတာ့ရွိပါရဲ့။ မိုးရြာၿပီးရင္ အပင္ေတြကေနရတဲ့ အနံက စိမ္းေရႊေရႊၾကီး။
ဂ်ပန္မွာ ၀တ္မွဳံအလာဂ်ီ အၿဖစ္မ်ားတာက ၄ လပိုင္း အဓိကကေတာ့ sugi လို႔ေခၚတဲ့ ထင္းရွဳးေတြေပါ့။ ဂ်ပန္ဟာ စစ္ၿပီးကာလာမွ နိုင္ငံၿပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး အားလံုးလိုလိုေတာေတြ၊ ေတာင္ေတြမွာ ထင္းရွဴးကို အင္တို္က္အားတိုက္စိုက္လိုက္ၾကတာ ခုေတာ့ ထင္းရွဳးေတြရဲ့ သက္တမ္းကလည္းရင့္လာေရာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ စုနွစ္ေက်ာ္ကေနစၿပီးေတာ့ ဒီထင္းရွဳးမွဳန့္ အလာဂ်ီဆိုတာကစေတာ့တာပါပဲ။ လက္၇ွိမွာ ဂ်ပန္နိုင္က ဟာ သစ္ေတာေၿမကိုေတာ့နုိင္ငံၿခားသားပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိေပမယ့္ လယ္ယာေၿမကေတာ့လံုး၀ နိုင္ငံၿခားသားပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဟိုကိုင္းဒိုး ကၽြန္းရဲ့ အေတာ္မ်ားမ်ားေသာ ေတာေတြဟာ ခုခ်ိန္မွာတရုတ္၊ ကိုရီးယားကေန ပိုင္တာမ်ားပါတယ္တဲ့။ သစ္ေတာ လုပ္ငန္းေတြ သိပ္မလုပ္တဲ့အတြက္
သစ္ေတာနဲ႔ အသက္ေမြးသူေတြ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလာပါတယ္။
(ၿမန္မာၿပည္မွာတုန္းက ၿမန္မာၿပည္က ထင္းရွဳးေတြကို ထြက္သေလာက္ယူမယ္ဆိုတဲ့ ကိုရီးယားတစ္ေယာက္ေတြ႔ဖူးတယ္။ စပ္စုၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းတလားလုပ္ဖို႔တဲ့) ။
တရုတ္ေက်ာင္းသူနဲ႔စကားေၿပာၾကေတာ့ သူဟာဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ လူေနအိမ္ေဘးမွာ လယ္ကြက္ေတြ ရွိေနတာကို အံံ့ေၾသာပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီ့မွာ ဆရာက ရွင္းၿပတာက ဂ်ပန္ဟာ လယ္ယာေၿမလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာကို လယ္မလုပ္တဲ့သူကို ၿပန္မေရာင္းရဘူးလို ့သတ္မွတ္ထားပါတယ္တဲ့။ လယ္ယာေၿမကို ကုမၸဏီေတြက ၀ယ္တယ္။ လယ္ယာအတြက္အသံုးၿပဳၿခင္းမရွိပဲ တစ္ၿခားေသာ လုပ္ငန္းအတြက္ လုပ္ကိုင္ခြင့္မရွိလို႔ဆိုပါတယ္။
ဆရာ့ကို ကၽြန္မက ေစာဒကတတ္လိုက္တာက ဆရာတို႔ဂ်ပန္ဟာ ကိုယ့္သစ္ေတာေတြေတာ့ ထိန္းသိမ္းတယ္။ ဖြံၿဖိဳးဆဲနိုင္ငံေတြဆီကေန သစ္ေတြ၀ယ္တယ္။ ဒါဟာေကာ္ဖီတို႔၊ ၀ါ တို႔ေတြ ၀ယ္သလို fair trade ေတာ့မဟုတ္ဘူး။အဲ့ဒီ့အတြက္ဘယ္လို ၿပန္ၿပီးလုပ္ေပးပါသလည္းလို႔ ေမးမိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဆရာက မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွားမွာ သူတို႔ေတြၿပန္ၿပီး အပင္စိုက္တဲ့လုပ္ငန္းရဲ့ ေအာင္ၿမင္မွဳ့၊ ပူးေပါင္းတဲ့ေဒသရဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္၊ မပူးေပါင္းတဲ့ေဒသရဲ့ disadventages ေတြကိုၿပန္ၿပီးရွင္းၿပပါတယ္။
အင္ဒိုနီးရွားရဲ့သစ္ေတာၿပဳန္းတီးမွဳ႔မွာ သူနိုင္ငံရဲ့စီးပြားေရးေတာ့တတ္သြားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ (သူငယ္ခ်င္းက အင္ဒိုနီးရွားပေရာ့ဂ်တ္လုပ္ေနသူ)။
သူတို႔ဟာ Growth first, Clean up later စနစ္နဲ႔အင္ဒိုနီးရွားနိုင္ငံကို  ပံုသြင္းခဲ႔ၾကလို႔ ေရတိုမွာ အက်ိုးခံစားလိုက္ရေပမယ့္ ေရရွည္ရဲ႔ ထိခိုက္မွဳ ့ကို ခံရတယ္ဆိုတာကို empirical result ဘက္ကေန တင္ၿပသြားပါတယ္။
ကဲ ေတာင္ၾကီး ကေလာ လမ္းက ကတံုးၿဖစ္ေနတဲ့ေတာင္ေတြ ...........တို႔ေတြဘာလုပ္ရပါ့မလည္း။
ကၽြန္မတို႔ ခုလို ေခတ္မွာ Growth first Clean up later ဆိုတာ ကိုက္ညီမွဳ႔ေတာ့မရွိေတာ့ဘူးထင္တယ္။
clean up လုပ္စရာ မရွိေတာ့တာလား....

ေက်ာင္းအၿပန္လမ္းမွာသစ္ေတာေတြကိုေငးရင္း ...ေတြးလာမိတဲ့အေတြးစတစ္ခု...
...
  ေခါင္းကို ခါလို္က္တယ္...အိုး ငါဟာ ထင္းတစ္ေခ်ာင္းပါေလ...အလြယ္တစ္ကူက်ိဳးမွာပဲလို ့......

မတူတဲ့ သူတို႔ဓေလ့၊ ၿမန္မာနဲ႔တူတဲ့ သူတိုို႔စကားပံုမ်ား

လူမ်ိဴးေတြရဲ့ ဓေလ့ထံုးစံ ယံုၾကည္ရာေတြက တစ္ခါတစ္ခါ  ဖလွယ္တဲ့အခါမွာ စိတ္
၀င္စားစရာေလးေတြ ၇ွိလာတတ္ပါတယ္။
ဂ်ပန္လိုသိပ္ေတာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဂ်ပန္ေက်ာင္းဆရာေဟာင္းနဲ႔  ၿမန္မာစကားနဲ႔ ဂ်ပန္စကားဘယ္စာလံုးပိုမ်ားလည္းဆိုတာေတြ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္လည္း ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းရာေလးေတြေပၚလာပါတယ္။

ကဲအဓိကကေတာ့ မတူတဲ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ႔ ဓေလ့ေလးေတြကို
မိတ္ဆက္ေပးခ်င္လို႔ပါ။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဆိုရင္  ဖိနပ္အသစ္စၿပီး စီးေတာ့မယ္ဆိုရင္ မြန္းလြဲမွာ ထုတ္မစီးၾကဘူး။

ညဘက္ၾကမွ အသစ္ စီးမယ္ဆိုရင္လည္း မနက္ကတည္းက ဖိနပ္ခ်ြတ္မွာ ခ်ထားၾကတယ္။

ေနာက္ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ နာေရးဆိုရင္ အနက္၀တ္ၿပီး ပုလဲေလးတစ္ကံုးဆြဲေလ့ရွိတယ္။ ၁ ကံုးပဲ ဆြဲရမယ္တဲ့။ ႏွစ္ကံုး မဆြဲရဘူး။ နွစ္ပူဆင့္တတ္တယ္တဲ့။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ထမင္းစားေနရင္းနဲ႔့ ဥပမာ ဟင္းတစ္တံုးကို လူႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ တူေတြကိုယ္စီနဲ့ အတူတူခပ္မယူုဘူး။ တစ္ခါက သူမ်ားယုူတဲ့ဟင္းတုန္းက ေခ်ာ္သြားလို႔ ကိုယ့္တူေလးန႔ဲ့၀ိုင္းၿပီးထိန္းၿပီး သ႔ူ့ပန္းကန္ထဲအေရာက္ ထည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္မွ ရွင္းၿပရွာတယ္။ နာေရးၿပီးလို႔ အရုိးအိုးထဲကို အရိုးထည့္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ မိသားစုက အဲ့လို တူတစ္စံုစီကိုင္ၿပီး  အရိုးကို၀ိုင္းၿပီး အတူတူ ဆယ္ၿပီး အရိုးအိုး ထဲကို ထည့္ၾကတာတဲ့။

ကၽြန္မတို ့ၿမန္မာေတြ က အိမ္ေနာက္ေဖး က်ီးသာရင္ ဧည့္လာမယ္လို ့ယူၾကေပမယ့္ သူတို႔ ကေတာ့ အိမ္ေခါင္းမိုးမွာက်ီးအုပ္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ က်ီး၀ဲတာကို မၾကိဳက္ၾကဘူး ။နာေရးၾကားတတ္တယ္လို ့ေၿပာၾကတယ္။

ဂ်ပန္ဘုရားေက်ာင္းေတြရဲ့ အ၀င္၀မွာလည္း ကၽြန္မတိ႔ု့လို ့ပဲ ၿခေသၤ့ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ၿခေသၤ့နွစ္ေကာင္က ပါးစပ္ဟၾကေပမယ့္ သူတို ့ကေတာ့ တစ္ေကာင္က ဟ ၿပီး တစ္ေကာင္က ပါးစပ္ပိတ္ထားပါတယ္။ ဂ်ပန္အကၡရာရဲ့ အ ဆိုတဲ့ အစနဲ ့အြန္းဆိုတဲ့ အဆံုးကို ယူထားပါတယ္။ အဓိပါယ္ေနာက္မွ၇ွင္းပါ့မယ္။

သူတို႔ေတြရဲ႔ အိမ္ေရွ႔ေလးေတြမွာ ဖား ရုပ္ကေလးေတြခ်ထားေလ႔ရွိတယ္။ ဖားကို ဂ်ပန္လို (noun)အေနနဲ႔ဆိုရင္ kaeru လို႔ေခၚတယ္။ Verb အေနနဲ႔ သံုးရင္ေတာ့ kaeru ဆိုတာက  ၿပန္လာတယ္။ ၿပန္တယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ခန္းၾကီးကြာေပမယ့္ အသံတူ ေနပါတယ္။  ဒီေတာ့ ခရီးထြက္တာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အိမ္ကေနအၿပင္သြားသူ ေအးခ်မ္းစြာၿပန္လာနိုင္ပါေစ၊ ေကာင္းမြန္တဲ့အရာထြက္သြားတာမွန္သမွ် ၿပန္

၀င္လာပါေစဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ အခန္းက်ဥ္းေတာ့ ဒီလိုေသးေသးေလးပဲခ်ထားတယ္။

ကိုကိုရယ္၊ ၾကည္ၾကည္ရယ၊္ သမီးရယ္ သားရယ္ေပါ႔။

သူတို႔ စကားပံု ……

ဂ်ပန္ ခန္းၾကီးေတြက ဆင္ဆင္တူတာေတြမ်ားတယ္။

ကၽြန္မ ဂ်ပန္စာစ သင္ခါစက

ဖတ္လိုက္တဲ့ စာကို ဆရာမရီတာ မ်က္ရည္ေတာင္ထြက္တယ္။

ပန္းကန္ကို ပန္းကန္နဲ႔ေဆးပါတဲ့။ အမွန္က  ေသြးကိုေသြးနဲ႔ေဆး CHI WO CHI DE ARAU

သေဘာက ေတာ့ ေလွေမ်ာ ေလွနဲ႔လိုက္။  ပန္ကန္ခန္းၾကီးနဲ႔ ေသြးဆိုတဲ့ခန္းၾကီးက အေတာ္ကိုဆင္တယိ။

 

ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ကၽြဲပါးေစာင္းတီးကိုေတာ့  

သူတို႔က ၿမင္း နားမွာ ဘုရားစာ တဲ႔   UMANO MIMI NI NEN BUTSU

မိဘမ်က္နွာ အိုးမဲသုတ္  ဆိုတာၾကေတာ့

မိဘမ်က္နွာ ပါ ေၿပးၾကည့္ခ်င္လာတဲ့ အရူး တဲ့  OYANO KAO GA MITAKU NARU YOU NA BAKA.

SEKEN SHIRAZU ဆိုတာ ၾကေတာ့  ေလာကအေၾကာင္း မသိသူ

ကၽြန္မတို႕အေနနဲ႔ဆို ေရအိုင္ကို ပင္လယ္ထင္တဲ့ ဖားငယ္ေပါ့ေလ

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္ပါရေစ။

ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္

ၾကည္ၾကည္